arch/ive/ief (2000 - 2005)

Wat is de waarheid? Het betekent niet per se dat, als een medium niets anders bevat dan vermeldingen van feiten die echt gebeurd zijn, het medium waardevol zou zijn of haar maatschappelijke taak zou vervullen.

Een groot probleem bij verslaggeving is het toekennen van een gewichtsfactor aan feiten. Elke journalist wordt geconfronteerd met het feit dat hij veel meer feitenmateriaal heeft waaruit zij/hij kan kiezen dan er op/in een medium verspreid kan worden. Dus moet er een selectie gebeuren.

Een eerste selectie is : welke items kies je er uit, welke laat je weg? Een tweede selectie bestaat uit de ruimte die je voorziet voor elk item. Sommige items zijn een halve krantenpagina waard, andere items duren dertig seconden in het journaal en worden faits divers. Een derde selectie gebeurt binnen een bericht op zich : sommige aspecten van een gebeurtenis vind je essentieel, andere bijkomstig.

De omstandigheden die je er als journalist toe aanzetten om je keuze te maken, zijn velerlei. Eerst en vooral heb je het medium waarvoor je werkt. Onbewust of bewust ga je rekening houden met de bestuurders/eigenaars van het medium, met de ingesteldheid van de eindredactie. Die keuze maak je vaak al gedeeltelijk als je kiest voor welke krant je gaat werken. Ik kan me goed inbeelden dat er menige journalisten bij De Morgen werken die onder geen beding bij de Gazet Van Antwerpen zouden willen gaan werken. Bovendien zijn media vaak financieel afhankelijk van publiciteit, en dienen ze gedeeltelijk rekening te houden met het gezichtspunt van diegenen die het geld in het laatje brengen.

Een tweede factor zijn de bronnen. Sommige bronnen zijn heel gemakkelijk beschikbaar, persberichten van gouvernementele instanties komen binnengerold op de redacties. Andere bronnen zijn heel wat moeilijker te bereiken, vergen meer inspanning en kosten. Een uitgebreid krantenartikel schrijven over de situatie van de daklozen in Amerika is wellicht heel wat omslachtiger dan het verwerken van een regeringsmededeling over de nieuwe luchtvaartmaatschappij.

Wat ook meespeelt zijn verkoopcijfers. De maatschappelijke taak van verschillende media zijn ondergeschikt aan de winstcijfers die door de aandeelhouders geeist worden. Als het niet goed gaat met die cijfers, gaat dat medium de fles op en verdwijnt het. De best verkopende kranten in Belgie besteden de meeste aandacht aan lokale verkeersongevallen, gezinsdrama's en andere sensatie.

Nog een "wet" die vaak meespeelt is die dat de belangrijkheid van de feiten omgekeerd evenredig is met de afstand tussen die feiten en de redactie. Men kan zich vragen stellen over het gewicht dat de oorlog in Rwanda/Burundi kreeg in vergelijking met de 3.000 doden in de WTC-torens.

Nog een factor die meespeelt is de politieke context van het land waarin het medium opereert. Het wordt over het algemeen nogal als vanzelfsprekend beschouwd dat alle gouvernementele persmedelingen worden overgenomen, ook wanneer de informatie die in die mededelingen staat incorrect is. Het voorbeeld van het geknoei met de berekening van de werkloosheidscijfers, waarbij voor opeenvolgende jaren andere berekeningsmethodes werden gehanteerd om dan te concluderen dat ze zijn gedaald, is bekend.

Een aantal bronnen worden als vanzelfsprekend betrouwbaar beschouwd. Het feit dat iemand wordt aangesproken met professor, betekent vaak al a priori een 'bewijs' van betrouwbaarheid. Maar voor het wetenschappelijk onderzoek gelden alle bovenstaande vragen natuurlijk ook. Hoe vaak lezen we in verschillende media geen verslagen van wetenschappelijke resultaten die elkaar radicaal tegenspreken?

De basisvraag blijft natuurlijk : wat is het doel en de taak van dit of dat medium?

Correct informeren? Winst maken? Rendabel zijn? Wat is correct informeren? Waarom moet er zonodig geinformeerd worden? Moeten bepaalde zienswijzen gecorrigeerd worden of gaat het om nieuwe feiten die voorheen onbekend waren?

Berichtgeving is aan het evolueren. De opkomst van het internet heeft nieuwe discussies opgeworpen. Tegenover de oude stijl van berichtgeven - het instituut, de enige beschermer van de waarheid brengt het nieuws, waarbij bij uitzondering een recht van antwoord kan gepubliceerd worden - komt een nieuwe manier van berichgeving te staan. De afwezigheid van een professionele stempel, het universitair diploma en het journalistenexamen, dat garant moet staan voor de bescherming van de almachtige waarheid, is plots van de kaart geveegd. Het comfortabele gemak waarmee we vroeger al ons vertrouwen konden leggen in de professionaliteit van de beroepsjournalist heeft plaatsgemaakt voor wantrouwen voor de enkeling, die in enkele gevallen met taalfouten en onkundige zinsconstructie haar of zijn versie van de feiten brengt. De vrees dat aan het veelvoud van korte berichtjes geen sikkepit vertrouwen meer kan geschonken worden, duikt op.

Men kan zich natuurlijk wel afvragen of het vanzelfsprekende integriteit van de professionele journalist enige grond van rechtvaardiging vertoont in alle gevallen, in de context van de vragen die hierboven werden opgeworpen. De nieuwe stijl van berichtgeving stelt niet alleen het monopolie van een kleine groep op het formuleren van de feiten in vraag, ze stelt ook de ongecontroleerde of niet aangevulde berichtgeving in vraag. Bovendien wordt het formuleren van versies van feiten niet meer een individuele zaak, maar is het vaak een collectief gebeuren geworden. Op die manier wordt de illusie van de ENE waarheid, de ENE versie van die gebeurtenis doorprikt en wordt het onstaan mogelijk van berichtgeving waar verschillende auteurs over hetzelfde berichten, elkaar corrigeren en aanvullen, mogelijk. Soms geeft dat aanleiding tot discussies en standpunten die ver uiteen liggen. Dat hoeft niet perse te betekenen dat de oude stijl van berichtgeving waarbij een van de twee standpunten vertolkt wordt en het medium waarin dat verschijnt daardoor een aanblik van coherentie en samenhorigheid krijgt, te verkiezen is. Het collectief karaker van de verslaggeving over een bepaald feit, is er een dat niet met twee, maar met tientallen ogen waargenomen werd, elk vanuit een ander gezichtspunt. Meer informatie is voorhanden, wordt verwerkt en geinterpreteerd.

Opgegroeid in een maatschappij waar een relatief klein deel kans heeft op een universitaire opleiding, en de rest niet of onvoldoende in staat geacht wordt een coherent beeld van de werkelijkheid op te bouwen, worden deze ontwikkelingen wantrouwig bekeken, terwijl ze net een verrijking betekenen, en onze visie op hoe de wereld is, was en zou kunnen zijn alleen maar kan verbreden.

Voor die meerwaarde moet natuurlijk wel een inspanning geleverd worden. Een groter deel van de bevolking kan deelnemen aan het proces van informatievorming, de berichten worden langer doordat meerdere personen deelnemen aan eenzelfde item. Het kaf van het koren scheiden wordt nodig, en iedereen moet natuurlijk voor zich gaan uitmaken wat nu net het kaf en het koren is. Helemaal in het donker zit je natuurlijk niet, want als er klinkklare nonsens zou verschijnen, dan is de stormloop van corrigerende commentaren er als de kippen bij. Na verloop van tijd weet iedereen dat ook en zal elke auteur ook wel twee keer nadenken vooraleer onvoorzichtige of ongenuanceerde berichten te schrijven.

Dat dit niet zomaar wat theoretisch gewauwel is over het nu wel eens beter zou kunnen, maar wel een bestaande en groeiende situatie omschrijft, bewijst het succes van een nieuwssite als Indymedia. Stilletjes aan begint het aantal 'hits' op topdagen iets weg te hebben van verkoopcijfers van grote kranten. "Don't hate the media, be the media" is dan ook niet zomaar een slogan, hij drukt uit dat de nieuwsvorming van de toekomst er een is van de bevolking, en niet van een elite, er een is van permanente in-vraag-stelling, en niet van een statische onwrikbare waarheid. Ze zal ook indy-pendant zijn, in de betekenis van : niet afhankelijk van financiele factoren die de feiten beinvloeden, noch van machtsinstituten die grenzen opleggen aan deze berichtgeving.

Aan u de keuze.

Interessante analyse. Maar de schrijver raakt het kernprobleem niet aan. Alle kritieken die hier in de voorbije weken gepubliceerd werden, waren het eens over het centrale probleem van indymedia. Het moet een medium zijn waar iedereen (het volk) aan kan participeren. Maar dan moet wel iedereen dezelfde uitgangspositie hebben. Verschillende mensen hebben uitgelegd dat het niet mogelijk is op te tornen tegen de PVDA-machine. Zij zetten een paar fulltimes aan het werk om indymedia te bestoken met hun boodschap. Welke andere sociale beweging kan fotografen betalen om drie dagen foto's te posten op indymedia? Toch mogen we ook de hand eens in eigen boezem steken: wij verzetten ons te weinig tegen deze overmacht. Als ik hier de interventies bekijk dan moet ik vast stellen dat Jan Dumolyn zo wat de enige is die dapper en onversaagd ten strijde trekt tegen de stalinistische heerschappij. Hij moet er dan wel de vele verdachtmakingen en verwijten bijnemen. Het is het lot van iedereen die kritiek durft te uiten op de PVDA: één woord kritiek en je bent een flik.
Mocht Jan er niet zijn dan zou er op bepaalde dagen geen onderscheid te maken zijn tussen pvda.be en indymedia.be.
Hopelijk kruipen ook de anderen van onder hun schelp en durven ze ook eens de strijd aangaan. Anders zou de PVDA inderdaad wel eens 25.000 betogers naar de goelag kunnen voeren, zoals JPE, de trotskistenwatcher hier terecht opmerkte.

De laatste dagen verschenen nogal wat kritieken & verdachtmakingen over Indymedia op de website van Indymedia. Laten we eens ingaan op deze kritieken, de oprechtheid ervan, ...

Het meest opvallende is natuurlijk dat een aantal journalisten van deze website gebruik maakten om hun gal te spuwen op dit medium. Het meest frappante voorbeeld is de tussenkomst van Katrien Bruyland van De Morgen. Dit voorbeeld kan je niet anders noemen dan misbruik maken van de openheid van Indymedia, daar diezelfde krant een recht op antwoord weigerde dat we schreven nadat er in de morgen enkel manifeste leugens verschenen over Indymedia.
De Morgen wits te vertellen dat de medwerkers van Indymedia hun perkaart misbruikten om met stenen te smijten naar de politie en dat de wij activisten aansporen om journalisten in betogingen fysiek aan te vallen. Manifeste leugens dus die elke medewerker van Indymedia kan weerlegggen.

Op een andere plaats zien we een lid van het NSV een artikel posten op de website over de deelname van een groep nationalisten aan de betoging op 14 december. Op zich is het natuurlijk geen probleem dat er ook linkse nationaltsen meedoen aan dergelijke acties, ook al kan je vragen stellen of in België (eh sorry Vlaanderen) zo iets als progressief en nationalist zijn nog wel verenigbaar is. Toch kunnen we niet anders dan vaststellen dat onder het mom van links nationalisten de meest extreem rechtse groepen op deze website hun verhaal proberen te posten. Of is het NSV (de studenten organisatie van het Vlaams Blok die jaarlijks een herdenking voor Hitlers verjaardag organiseerd) plots niet meer extreem rechts?

Dan zijn er natuurlijk ook die mensen die de website gerbruiken voor allerlei aankondigingen. We ontwikkelden in samenwerking met de mensen van Protest.net op de indymedia website speciaal een agenda maar dat is blijbaar niet voldoenden.
Sommigen slagen er in om hun activiteit meerdere malen op de website te posten om zich van een goed plaatsje in de nieuwlijn te verzekeren.
Daarnaast zijn er organisaties die de website enkel gebruiken om verslagen te posten van hun eigen activiteiten, op zich is dat natuurlijk geen probleem. Het wordt enkel storend als diezelfde mensen kritiek hebben op de indymedia ploeg omdat ze onvoldoende aandacht zou besteden aan de activiteiten van diezelfde organisatie.

En dan is er natuurlijk die ene dooddoener die steeds terugkomt namelijk dat Indymedia eigenlijk niet meer of niet minder zou zijn dan een mantel organisatie van de PVDA.

# Eerst en vooral is het misschien nuttig om erop te wijzen dat die terminologie komt MC. Arthy, de alom bekenden communisten jager van de jaren 50. Mac Arthy, de FBI en de CIA gebruikten het begrip ?Mantelorganisatie? tijdens de koude oorlog om alle porgressieve en linkse groepen buiten de wet te stellen. Dat die woordenschat nu wordt opgepikt door mensen die zichzelf progressief noemen is eigenlijk verontrustend.

# En dan eens kijken naar de website:
Op 540 artikels (van 14.12 tot 26.12) tel ik +/- 10 artikels getekend door de PVDA of woorvoerders en nog eens 5 artikels over de PVDA. Bovendien waren er op nagenoeg op elk van die artikels een aantal opmerkingen en commentaren.
Het gaat dus over 15 artikels op 540 of eh 3% van de artikels op deze website.

Maar zo eenvoudig is het natuurlijk niet.
Een aantal mensen zijn terecht bekommert om de ?onafhankelijkheid? van indymedia en willen niet dat Indymedia de speelbal: wordt van de één of andere linkse fractie.
Ik sluit me daar bij aan omdat ik denk dat indymedia de stem moet zijn iedereen die zich verzet tegen de kapitalistische globalisering en dus niet van één van de componenten van die beweging.

Anderen die vinden dat Indymedia de website moet zijn van klein links, de website waar alle groepen links van AGALEV en eventueel AGALEV inbegrepen evenredig moeten vertegenwoordigd zijn. Zij gaan dan meten op de website : staat er ook iets op over de KP, de SAP, LSP, de Anarchisten....
Dat is natuurlijk een karritkatuur maken van de beweging, want die beweging is veel meer dan de optelsom van haar componenten.

Anderen vinden dan weer dat er helemaal geen partijen aan bod moeten komen op indymedia. Alsof daar geen politiek concept achter zit natuurlijk.

En dan zijn er die mensen die het gewoon niet zien zitten dat er zo iets bestaat als indymedia, ze zien het niet zitten dat er een medium is dat een stem wil geven aan iedereen die zich verzet tegen de kapitalistische globalisering.
Zij zeggen dat Indymedia teveel PVDA is, maar willen eigenlijk zeggen dat het te antikapitalistisch is.
Die toon wordt gezet door Verhofstadt en De Gucht (VLD), die het gewoon onaanvaardbaar vinden dat er antikapitalisten zijn. Verhofstadt gebruikt in zijn open brief niet de PVDA als demoon maar het Black Block, de Gucht gebruikt in elk debat het Spook van het communisme als je het capitalisme durft te bevragen.
Subtieler zijn zij die woorden als andersgloablisten of democratisch globalisten willen introduceren als een noemer voor deze beweging.

Maar zoals ook Geert Van Istendael in De Morgen wist te vertellen, er is maar één goede naam voor deze beweging namelijk een antikapitalistische beweging.
En het is precies dat dat ze ons kwalijk nemen.

Het gaat mij echt niet om de 'stalinistische heerschappij' op zich hoor, enkel om de kritische zin. Ik heb hier ook al o.a. de Belgische staat, de Europese Unie, het grootkapitaal en haar lakeien, de fascisten, Meervoud, Agalev, de LSP/Internationaal Verzet, de postmodernisten, de consumeristen, Han Soete, Indymedia zelf en vele anderen bekritiseerd. Ik kan het ook niet helpen dat ik blijkbaar zo'n zaag ben :-)

Ik ga hier grotendeels wel met Han Soete akkoord, maar het onderstaande vind ik weer een beetje serieus 'fout' geformuleerd: "Subtieler zijn zij die woorden als andersgloablisten of democratisch globalisten willen introduceren als een noemer voor deze beweging. "
Han, dat is een zeer groot deel van deze beweging, inclusief de meesten in Attac, NGO's, maar ook in vele directe actiegroepen hoor. Enkel PvdA en LSP gebruiken consequent 'anti-globalisten'. Het is een beetje jouw obsessie geworden om in dat woord allerlei 'subtiele' (een woord dat je met een duidelijke negatieve connotatie gebruikt) machinaties te zien om... Ja om wat te doen eigenlijk? Als ik je gemakkelijke retorische techniek eens verder mag ontrafelen: als klap op de vuurpijl worden die mensen vlak onder Verhofstadt en De Gucht geplaatst (van wie zij de 'subtielere' versies zijn?). Dit, beste Han, noemen ze 'een amalgaam maken'. Die techniek wordt door slechte journalisten toegepast. Je legt een paar vage verbanden, suggereert een en ander onduidelijks en er blijft 'een zkere indruk' hangen bij de lezer. Of bedoel je met 'subtiel' eigenlijk gewoon dat jij de redeneringen achter het begrip 'democratisch globalisme' niet snapt?

Dergelijke formuleringen zijn volgens mij in tegenstelling tot wat je ook zegt:
"Ik sluit me daar bij aan omdat ik denk dat indymedia de stem moet zijn iedereen die zich verzet tegen de kapitalistische globalisering en dus niet van één van de componenten van die beweging. "
Welnu, heel wat mensen die zich tegen de kapitalistische globalisering verzetten noemen zich liever geen 'antiglobalisten' omdat (voor de zoveelste keer maar je antwoordt er nooit op):
- deze term door de vijand (Time Warner-AOL) is uitgevonden om onze beweging als reactionair en bekrompen voor te stellen
- wij voor een andere globalisering zijn, wat mij betreft bv. een democratisch-socialistische (maar daar is zeker geen consensus over)
- de democratie verdorie van ONS is, en niet van de multinationals en financiële groepen, en omdat 'vrije markt' het tegendeel is van 'democratie'

En face it, lang niet iedereen die in het latste half jaar op straat is gekomen is eigenlijk zelfs zo duidelijk tegen alle aspecten van kapitalisme of de 'markt', hoe jammer dat we dat samen met onze oude kameraad Geert van Istendael inderdaad ook mogen vinden (en dat kan waarschijnlijk nog evolueren); er zijn dus ook 'anti-neoliberalen'.

P.S. Het is MacCarthy en niet Mac Arthy. Ik weet dat je dyslectisch bent, maar ik kan dit zo niet laten staan want het is té komisch en je komt daar om de haverklap mee af hoewel ik me ernstige vragen stel over je historische kennis ter zake. Het is onzin om te beweren dat het begrip 'mantelorganisatie' van toen dateert en dus weer te suggereren dat iedereen die tegen deze bedrieglijke politieke truc is het spel speelt van de CIA. Dat is weer één van die redeneringen van mijn kl** à la 'Trotsky was tegen Stalin, Hitler was tegen Stalin, dus was Trotsky een agent van Hitler', of 'de Chinese studenten zijn tegen de Chinese bureaucratie, de CIA is tegen de Chinese bureaucratie en dus...' Ook daar hebben ze een naam voor: simplistische sofismen.

Be your own mediacritic!

Helemaal te gek wordt het wanneer men ronduit leugens de wereld instuurt om zijn gelijk te halen.
Het gaat dus om een ploeg vrijwilligers.

Ze posten hun foto's op de indymedia website, omdat ze in Solidair al tientallen foto's van de indymedia websites gebruiken.

> Verschillende mensen hebben uitgelegd dat het niet mogelijk
> is op te tornen tegen de PVDA-machine. Zij zetten een paar
> fulltimes aan het werk om indymedia te bestoken met hun
> boodschap.

In datzelfde telefoontje wisten de mensen van Solidair me te zeggen dat ze helemaal niemand in dienst hadden voor Indymedia, ze werken er in de eerste plaats op de PVDA website.
En ik hier kan bevestigen dat er helemaal niemand fulltime op Indymedia werkt, we hebben allemaal een job naast Indymedia waar we onze boterham verdienen.
> Mocht Jan er niet zijn dan zou er op bepaalde dagen geen
> onderscheid te maken zijn tussen pvda.be en indymedia.be.

En dan het voorbeeld van Jan D., wel het is een goed voorbeeld want Jan slaagde erin op die periode (14.12 tot 26.12) +/- 20 comments te posten maar geen enkel artikel.

Dus die 540 ander artikels die tellen niet mee??
(meer dan 200 mensen posten artikels en commentaren op de website)

Veel respect voor dit medium toon je alvast niet.
Sta me toe te twijfelen aan je oprechtheid.

En JPE tot trotskyisten watcher bombarderen terwijl hij meer dan 10 prachtige media kritieken schreef getuigd ook al van niet veel zin voor realiteit.

Hij bedoelt waarschijnlijk JPM (Meulemans geloof ik). Een zekere Cool (bloem, rode, witte?) maakte die fout hier ook al eens. Interessante evolutie is ook dat Jan D. stilaan de Jeanne D'Arc van de anti-communisten aan het worden is en hij vindt dat blijkbaar niets eens zo erg.
En dan nog eens over dat andersgeaarde of democratische globalisme.
Argument van Jan: antiglobalisten werd uitgevonden door vijand.
Tegenargument: andersglobalisten of democratisch globalisten wordt gretig gebruikt door iedereen die standpunten van de antiglobalisten wil afveilen. Het begon bij SPA-voozitter Janssens. Volgens De Standaard kan er met antiglobalisten gepraat worden sinds ze zich democratische globalisten noemen. Jan noemde dat toen haastwerk van een journalist. In dezelfde editie van De Standaard volgde Bourgeois. De Morgen bleef niet achter. Maarten Rabbaey zei op Radio Bruxxel dat de betogingen in Brussel getoond hebben dat er twee soorten betogers zijn: een harde kern antiglobalisten en een grote groep andersglobalisten die open staan voor debat. De krant illustreerde dit standpunt met twee foto's. De antiglobalisten die een bank kapotsloegen en de andersglobalisten die met verf op hun gezicht stonden te zoenen.
Helemaal op het einde van het jaar sloot ook een captain of industry zich bij Jan D. aan. UM-baas Vinck zei dat hij liever sprak over andersglobalisten. Waarom, Jan? Waarom kan die naamsverandering op zoveel applaus rekenen van de vijand?
Andere janargumenten: wij zijn voor een andere globalisering. Natuurlijk zijn we dat maar woorden zijn niet neutraal. De term "globalisering" die nu sinds een jaar of vijftien opgang maakt, slaat op alles waar wij tegen zijn. Op de globalisation of poverty, op verhoogde uitbuiting, op de sluiting van Renault, het faillisement van Sabena. Wij zijn anti deze globalisering. Wij zijn bijvoorbeeld ook anti-liberalisme, hoewel ik mij bij de term liberalisme ook verheven waarden kan voorstellen (vrijheid, vrijzinnigheid,...).
"Democratie is van ons." Dat is ook niet juist. Bijna alle misdaden tegen de mensheid van de jongste jaren werden uitgevoerd in naam van de democratie. Democratie is een hol begrip geworden. Dat komt natuurlijk omdat democratie niet iets is dat boven de klassen staat. Dé democratie bestaat niet. Net zoals dé vrijheid niet bestaat. Er is democratie voor blok A (om het nog eens met Parenti te zeggen) en democratie voor blok B. En die twee democratieën sluiten mekaar uit. Hoe meer democratie en vrijheid er is voor Bush, Gates, Vinck of Davignon, hoe minder er over blijft voor de werkende mens.
Daar kunnen zelfs jouw kl** of MacFarthy niets aan veranderen.

Ik heb de gewoonte teksten én hun commentaren af te printen, te lezen en daarna pas te reageren. Maar bij gebrek aan tijd, nu toch eens een directe reactie.

Bij het screenen op de monitor viel meteen volgend stukje op:

"Mocht Jan (Dumoylyn) er niet zijn dan zou er op bepaalde dagen geen onderscheid te maken zijn tussen pvda.be en indymedia.be. Hopelijk kruipen ook de anderen van onder hun schelp en durven ze ook eens de strijd aangaan. Anders zou de PVDA inderdaad wel eens 25.000 betogers naar de goelag kunnen voeren, zoals JPE, de trotskistenwatcher hier terecht opmerkte."

1) Van durven gesproken: waarom zet de schrijver er zijn eigen naam niet bij ?

2) Het is toch wel 'subtiel overdreven' te stellen dat "mocht Jan er niet zijn .... geen onderscheid tussen de twee sites". Blijf aub bij de feiten en laat je niet emotioneel gijzelen door eerste indrukken, door aversies en ...

3) De PVDA verdient betere kritiek dan het primitieve anticommunisme dat hier soms geuit wordt. Ik ben aan zo'n kritiek aan het werken maar dat kan nog wel even duren. Ik vermoed nu al dat ze van die kritiek bij de PVDA wél gaan wakkerliggen (het pritmitieve anticommunisme, dat zijn ze gewoon) maar de kritiek zal ook ruimte tot discussie laten voor iedereen die echt van het chaotische kapitalisme af wil.

4) Het is niet JPE - ik dus - die zoals ik in een commentaar al meldde en ook Han opmerkt, dat stuk over de trotskisten schreef, maar éne JP M ... Nog eens: ik ben geen trotskistenwatcher en wil het ook niet worden alhoewel ik me wel zoetjesaan in het trotskistische universum aan het verdiepen ben ...

5) Tot slot: deze site heeft inderdaad haar problemen, maar zoals Han schreef: we werken hier wel allen gratis aan en we doen ons best. En Indymedia moet indeed "de stem zijn van iedereen die zich verzet tegen de kapitalistische globalisering en dus niet van één van de componenten van die beweging". En of al die mensen al dan niet bewust tegen het kapitalisme opkomen doet er niet zo toe: het feit dat ze op één of ander manier de 'vrijwinsteconomie' in vraag stellen, bewijst al dat ze antikapitalisten zijn of niet ? Trouwens: wie kan er nu pro-kapitalistisch zijn behalve de kapitalisten en hun directe dienaren zelf ? Nietwaar Jan D. ?

En tot slot: bedankt Gunther voor het posten van de tekst die ik nu ga afprinten en later ook eens rustig zal lezen.

En ik blijf maar bezig maar nog even noteren dat het toch fantastisch is - en superdemocratisch - dat een medium 'toelaat' zichzelf zo continu in vraag gesteld te zien worden ... Welk ander medium laat dit toe ? Ik voel de koppijn al opkomen die Han, Mara, Tim en anderen van de vaste kern soms moeten hebben bij het zien van nogal wat verdachtmakingen, maar dat is nu eenmaal de prijs van het succes ...

P.S. Vanavond nog een mail gekregen van iemand die na de kritieken hier zijn abonnement op De Morgen voor één op De Standaard verwisselde. Niet dat DS zo'n super gazet is, maar als ze bij DM hun leven niet gaan beteren ...

Ik heb altijd een doosje pijnstillers op zak :-)

En ga nu een pintje drinken. (dat helpt ook een beetje)

Groeten
han

Bedankt voor de interessante analyse, Gunther.

He Not So Independant...
Wat vind je van de verhouding man- vrouw op deze website? Ooit eens bij stilgestaan? Ik denk dat het zowat 70%man-30%vrouw is; en dan overdijf ik in het voordeel van de vrouwen.
Ik vind dat dit de kwaliteit van de website net zo hard geweld aan doen dan de zogenaamde overheersende aanwezigheid van bepaalde groepen of individuen.
Ik heb daar ook verschillende verklaringen voor : het rollenpatroon is zodanig geevolueerd dat vrouwen vaak EN full time moeten werken EN het gehele huishouden moeten doen, terwijl manlief zich na de werkuren kan bezighouden met `welverdiende` interessante hobby`s. Dus dubbel werk voor veel vrouwen en weinig dankbaarheid en een laag zelfbeeld als gevolg. En dat is nog steeds de realiteit. Ook het haantjesgedrag van sommige mannen op internet schrikt veel vrouwen af. Met als gevolg dat je dan vrouwen-websites hebt en vrouwen-emaillijsten waar dan met elkaar gepraat wordt. Er bestaat zelfs een vrouwen-indymedia lijst:) Maar dat is geen oplossing, denk ik .
(Pas op..ik ben er van overtuigd dat de situatie zich aan het rechtrekken is. Feit blijft wel dat vrouwen nog steeds 20% minder verdienen dan mannen ...en dat is onaanvaardbaar )Maar ik ben aan het afdwalen...

Essentie : Start ik daarom een haatcampagne tegen dit medium? Neen, ik wil het wel eens bestuderen. Een Duitse media-activiste heeft daar een enquete rond gemaakt (http://www.indymedia.de)

Tenslotte krijg ik een vermoeden vanuit welk hoekje deze lafaard opduikt..

Uw reclamemeisje

Beste JP, juist. Je hebt gelijk: er zijn in deze beweging geen mensen die 'voor' het kapitalisme zijn, maar er zijn er wel velen die menen dat het kapitalisme kan 'gereguleerd' worden, 'gecontroleerd' of 'democratisch hervormd'. Ik ben geen aanhanger van die stelling, maar dat is een zeer uitgebreide discussie waar ik binnenkort in een serieuze bijdrage op terug kom. Veel mensen vinden echter ook dat wie zich 'antikapitalist' noemt, ook een alternatief moet kunnen formuleren. Anders gaan ze je inderdaad ervan beschuldigen pro Stalin of zo te zijn (Rik Daems deed dat me dat laatst nog aan in een debat).

Christophe, nu ben ik al de 'Jeanne d'Arc van het anticommunisme'! Ik moet wel toegeven dat jij een zeker gevoel voor humor hebt (één van de geknipte hoofdredacteur voor een stalinistische versie van Het Laatste Nieuws :-)), maar voor alle duidelijkheid voor de gewone mensen: ik ben geen anticommunist. Grappig is dat, overal beschouwen ze me als 'communist' behalve the likes of Christophe, die elke kritiek op zijn partijtje als 'blind anticommunisme' beschouwt.

En je vage en zwakke tegenargumenten snijden geen hout: ik heb vele andere captains of industry al consequent over de 'andersglobalisten' horen spreken, met het adagium erbij van 'ze zijn enkel tegen'. Maar goed, het doet er niet toe hoe zij het noemen, het doet er toe hoe wij het zelf willen noemen, voor onze eigen redenen.

En de democratie is wel van ons (demos kratein). Dat begrip mogen we niet overlaten aan zij die constant 'democracy and free market' wauwelen. Dat de democratie boven de klassen zou staan heb ik nooit gezegd, dat doet in deze kwestie niet ter zake. Je dreunt gewoon je evangelie op. Lees eens Marx' Kritiek op Hegels rechtsfilosofie en Gramsci's gevangenisschriften. Straks ga je hen ook nog (linkse)anticommunisten noemen.

Je hebt het steeds moeilijker om een argument te vinden, Jan.
Maar ondertussen kijken we reikhalzend uit naar jouw serieuze bijdrage.
En toch nog eens omdat ik het niet laten kan: "het doet er niet toe hoe zij ons noemen" schrijf je. Wat doe je dan met je enige argument dat de term antiglobalisten door Time Warner AOL werd uitgevonden?
Maar misschien zal je daar wel op antwoorden in je serieuze bijdrage.
En dan nog het laatste: ik schrijf alleen dat ik het vreemd vind dat je het niet erg vindt om voor de kar gespannen te worden van onze not so independant indymedia. Hij ziet jou als zijn Jeanne D'Arc van het anti-communisme. Of denk je dat dat ook een oprechte communist is?

Voor wie het nog niet begrepen heeft, Jan D vergelijkt zichzelf in alle bescheidenheid met Marx.
Wat zou Marx daar van vinden :)

Ik vergelijk mezelf niet met Marx, meneer de radio, het gaat over Marx' argumenten over staat en democratie, over de polis etc. Ik heb dat wel gelezen (in tegenstelling tot velen die hier voortdurend iedereen een 'anticommunist' noemen), wie weet interpreteer ik het wel verkeerd. Maar probeer het eerst zelf eens te begrijpen voor je zegt "voor wie het nog niet begrepen heeft"...

Het argument van TW-AOL draait het jouwe om, maar daar gaat het eigenlijk niet over. Voor de laatste maal, de kern van de zaak is dat we niet tegen elke globalisering op zich zijn, maar tegen de kapitalistische globalisering.

En wat "not so independant indymedia" schrijft, is voor zijn rekening, maar ik kan uit zijn bericht niet opmaken dat het hier om 'anticommunisme' zou gaan. Of deze persoon een 'oprechte communist' is, gaat me verder niet aan.

Dju toch,

Onze Han begint voorzichtig bij te draaien en accepteert langzaam het bestaansrechts van linkse nationalisten ! Ok ok, om niet geliquideerd te worden door PVDA-agenten vertelt hij er nog eens rap bij dat dat in België (oeps sorry Vlaanderen) niet kan. Zijn goed recht !

Och ja, het of de NSV is niet my cup of tea, maar ondanks al mijn antipathie voor die gezellen mag de waarheid niet verkracht worden. NSV viert immers geen Hitler-herdenkingen, net zomin als de Wijzen van Zion bronnen hebben vergiftigd. Maar Han de Man gelooft graag in sprookjes...het weze hem gegund...Slaap zacht.

Het NSV viert weldegelijk die verjaardag. Zelf was ik daar getuige van In Antwerpen op de Ossenmarkt, met de toenmalige NSV Fuhrer : Rob (klop) Vereyken.
Noem me geen dromer, maar een getuige.

Zelf ben ik geen nationalist, maar ik gerust in debat gaan met mensen die zichzelf lings en nationalist noemen.
Maar waarom nemen die mensen het steeds opnieuw weer op voor het meest reactionaire en extreem rechtse deel van die beweging.

Straks ga ik nog een volksverader zijn om ik ODAL, VMO, ... maar niets vind.

Dat is mijn probleem met die zogezegde linkse Nationalisten in Vlaanderen.

Han,

proficiat voor je inzicht.

Linkse nationalisten hebben evenveel met extreemrechts te maken binnen de Vlaamse beweging zoals radicaal-links met de "black blocks" binnen hun beweging. Ook jullie nemen in woorden voorzichtig afstand van deze mensen, maar in de praktijk lopen ze lustig mee met jullie en is er een soort vreemde sympathie voor hun vernielzucht.

Wel, het voorgaande is geen verwijt, maar in de Vlaamse beweging doet zich hetzelfde voor. Ook wij als democratische volksnationalisten nemen wel degelijk afstand van extreemrechts (en laat het maar aan ons over om te catalogeren wie extreemrechts is, want jullie maken er een soep van) MAAR inderdaad ze duiken telkens weer op.

Nu, beste Han, het is niet omdat het Blok meeloopt in een anti-Lambermont betoging, dat iedereen die daarin meeloopt extreemrechts is. Integendeel !
Ik herinner me nog levendig twee betogingen waar het Vlaams Blok eveneens in meeliep, samen met links.

Het gaat om een mensenrechtenbetoging voor Baskenland in Gent georganiseerd door de progressieve VNSU en een anti-afvalstoffenverbrandingsoven-betoging.

In beide betogingen liepen NSV'ers, VB'ers, anarchisten en Agalev'ers samen. Is dit een verwijt aan het adres van links. NEEN GEENSZINS !

Maar wil jij als linkse je de kaas tussen je boterham laten eten door die idioten van het Blok ???
WEL IK NIET !!!

Ik ben een overtuigde linkse nationalist en zal nooit wijken voor extreemrechts, al moet ik in een neutrale betoging zien dat zij meelopen.

MAAR het is dan aan jullie om daar een vakkundig oordeel over te vellen.

Van het moment dat links een dergelijke betoging juist interpreteert en inziet dat Vlaams blok en vlaamse beweging niet noodzakelijk een zijn, ken ik iemand die zeer gefrustreerd zal zijn, het Blok met name.

Hoe denk je dat de interne keuken bij het Blok er nu uitziet na de opkomst van de N-VA ? BELABBERD HAN !!!

Wedden dat Vlaamsnationalisten het Blok eerder zullen terugdringen dan alle radicaal-linkse initiatieven samen !

Wederom dit is geen verwijt, enkel een vaststelling en een kwestie van strategie en taktiek.

Kortom, schilder vanaf nu niet elke flamingant af als zijnde extreemrechts en uiteindelijk zit het Blok met de gebakken peren omdat zij er dan niet meer in slagen de gehele vlaamse beweging te claimen.

Trouwens, hoe agressieven jullie zich opstellen hoe meer de rangen zich op een natuurlijke (tegennatuurlijke) manier sluiten. Doorbreek die rangen !!!!

Prettige feestdagen !

Hoi Mara,

Interessant thema dat je aanbrengt, spijtig dat het nogal stil blijft, misschien moet je het maar eens als artikel posten, dat help soms. Ik ben een paar jaar geleden in de holebi-jongerengroep Verkeerd Geparkeerd actief geweest (Gent), en daar hadden we ook een soort variant van een vrouwenlijst zoals hier op Indymedia (activiteiten voor meisjes alleen). Maar het verschilde toch wel een beetje van de man-vrouw-verhouding hier op Indymedia. 70-30? Ik heb vaak de indruk van iets a la 95-5. We kozen er steevast voor om een 50-50 verhouding in de kerngroep te hebben, en als je als organisatie daar goed op let en er ook steeds een punt van maakt dat dat ook altijd zo moet zijn, heeft dat zijn weerslag op de uitstraling. Zo ook voor Indymedia, als er nu weinig vrouwen zijn, gaat de drempel voor andere vrouwen om discussies te vervoegen alleen maar groter zijn. Stel je als man eens voor dat er alleen vrouwen op een discussieforum zitten, wat ga je doen?

In de beginjaren van Verkeerd Geparkeerd bleek er voortdurend een mannen-overwicht te zijn in de kerngroep te zijn. Dat had zijn weerslag op de verhoudingen van de jongeren die naar de activiteiten kwamen. Door steevast erop te letten dat het machogeweld (jaja, ook bij nichten :-) ) niet de overhand had, hebben we er na een tijdje kunnen voor zorgen dat het aantal meisjes op de activiteiten steeg, met als gevolg dat we regelmatig activiteiten hadden met meer meisjes dan jongens. Daarnaast hebben we steeds de activiteiten voor meisjes alleen behouden, omdat daar vraag naar was en ook nood aan was. En uit de ervaring weten we dat wanneer je het allemaal aan de mannen alleen overlaat, binnen de kortste keren je organisatie omzeep is en je een clubje van betweters bij mekaar hebt. En dat vrouwen *wel* kunnen organiseren, en *wel* kunnen verantwoordelijke taken opnemen, en *wel* interessante discussie thema's kunnen naar voren brengen, dat weten we natuurlijk allemaal (zie massale voorbeelden bij Verkeerd Geparkeerd), maar vaak blijft men toch heel onverschillig en blijven de zogenaamde passe'-vooroordelen nog heel sterk doorleven in de praktijk.

Ik denk dat een deel van de redenen die je opnoemde heel juist zijn. Qua man-vrouw-emancipatie zijn we er nog helemaal niet. Terwijl dat een heel actueel thema was in de jaren '70, lijkt het alsof het nu allemaal koek en ei is en dat daar geen vragen meer rond gesteld hoeven te woren. Soms betekent de emancipatie vandaag dat ook de vrouw naast de man mag gaan werken, en dan bovenop 's avonds onbetaald het huishouden mag doen, zoiets van een 16-uren-dag.

De manier waarop we het bij Verkeerd Geparkeerd(VG) aanpakten, heeft veel energie gevergd, constant. Het heeft ook niet altijd van een leien dakje gelopen. Maar we zagen duidelijk een andere manier van werken, net doordat we steeds in het achterhoofd hielden dat de ongelijkheid nog steeds bestaande is. Lees eens een doorsnee "progressief" jongerenblad : veel kans dat feministen gelijk worden gesteld aan gefrustreerde mannenhaatsters.

Als holebi (en dat waren we bij VG allemaal), stel je natuurlijk wel gauw die rolpatronen in vraag, je moet wel. Wie is nu het mannetje en wie het vrouwtje? Mannen hoeven niet per se alle mannen-eigenschappen te hebben, maar eerder die die bij hun persoonlijkheid passen, en hetzelfde voor vrouwen. Bij de Black Blockers in Seattle zaten ook heel wat vrouwen, maar onmiddelijk zie je in allerlei artikels op Indymedia Wherever overal hij en "die mannen" staan. En bij de "nutteloze stadswandelingen" (tegenover de "echte acties", met stenen gooien en zo) wordt vaak verondersteld dat er veel vrouwen aanwezig zijn.

De vrouwenbeweging is monddood gemaakt, en dezelfde dreiging staat nu voor de deur van de holebi-beweging. Je verwezenlijkt een paar zaken, en in ruil moet je voortaan je bek houden. Bijvoorbeeld : ronduit sexistische praat wordt nu toch al door velen (niet allen) niet meer goedgekeurd, maar de discussie over onbetaalde huisarbeid, ongelijke kansen bij technische beroepen, over maatschappelijk georganiseerde en betaalde kinderopvang, wordt niet gevoerd of van tafel geveegd. Bijvoorbeeld : een holebi-huwelijk zonder adoptie komt er misschien wel door, maar gelijk welke katholieke school kan nog steeds de meest acherlijke praat verkopen over lesbiennes, bi's en homo's.

Het is ook niet per se omdat mensen links zijn, dat ze aan die thema's denken. Friedrich Engels kan dan wel een mooie analyse gemaakt hebben over het gezin, de rol van de vrouw daarin en de rol binnen het kapitalisme, aan linkerzijde heeft men voor het gemak ook termen zoals "achterhoedegevecht", "de hoofdzaken van de bijzaken onderscheiden", "prioriteiten stellen". Op de vrouwendag en op Roze Zaterdag komt men pamfletjes uitdelen, en daar blijft het vaak bij. Men noemt het een achterhoedegevecht en in de praktijk gaat er dan ook geen seconde aandacht naar toe. Uiteraard kan je niet veralgemenen : gelukkig zijn er nog heel wat organisaties die er wel een thema van maken, maar er zijn er nog veel te veel andere die dat niet doen.

De essentie is hier : maak er een thema van, maak er een punt van, ook de venten, de linksen en de hetero's moeten er een thema van maken. Je kan je terecht afvragen in hoeverre de onverschilligheid ("dat is nu toch geen thema van deze tijd meer, wie heeft daar nu nog problemen mee, wij zeker niet") een grote stap vooruit is ten opzichte van de tijd waarin duidelijk actie gevoerd kon worden tegen open-en-bloot-conservatisme, waarmee ik natuurlijk geen pleidooi wil voeren om de klok terug te zetten, laat dat duidelijk wezen.

En als het koud buiten is, en tijd voor een lekker boek met een warm theetje, kan je natuurlijk altijd eens Red Emma lezen, door sommigen de "eerste" feministe genoemd :
http://dwardmac.pitzer.edu/Anarchist_Archives/goldman/Goldmanbiblio.html

Ik leun sterk aan bij het gedachtegoed van wat meestal onder de noemer klein links wordt geplaatst. Het is mij opgevallen dat je al een aantal keren hebt geprobeerd heel het black block-idee met extreem-rechts te vergelijken. Deze vergelijking gaat in mijn ogen niet op en creëer onnodige verdeling. Het is niet omdat ik van mening ben dat het black block een ondoeltreffende strategie is, dat deze mensen mijn vijanden of erger nog vijanden van de beweging zouden zijn. We hebben een gemeenschappelijke vijand de multinationals. Nu komen we op het punt waar je vergelijking geen steek houdt los van de kwestie van politie-infiltratie, zijn de black blockers tegen de multinationals gekant en dus onze objectieve bondgenoten.
Het Vlaams Blok daarentegen verdedigt de macht van de multinationals (denk aan hun standpunten over vakbonden,...) en kiezen kant voor de vijanden van deze beweging en daarom zal al wat zich links-nationalistische antiglobalist noemt zich moeten afkeren van deze fascisten.
In plaats van hier even te komen verkondigen dat het helemaal niet zo erg is om samen met dit fascistisch gespuis te gaan betogen.

Mara, je opmerking verdient het uitgewerkt te worden tot een artikel, zoals Günther dacht ik ook al noteerde. Eentje dat dan nog in de middenkolom komt ook, zodat het een tijdje vindbaar is.

Enne voor ODZ: het Vlaams Blok verlamd na de komst van NV-A ?? De Morgen schrijft ook in die stijl, maar had mijnheer Sauwens (ex VU) het in De Morgen niet over NV-A als een soft Vlaams Blok ... Het probleem met die links-nationalisten is dat ze te dom, te egoistisch of wat dan ook zijn om in te zien dat het in België veel beter is om samen met de Franstaligen te leven (zeker als linksen) dan om dit kleine landje nog verder op te splitsen. Als bijna-Limburger (afkomstig van op de grens met Brabant)ga ik toch ook niet zeveren dat Limburg (eventueel met de Nederlandse Limburgers erbij) onafhankelijk moet worden.

ik onderschrijf enkele stellingen die ODZ hier doet.

Ik ga akkoord dat links het Vlaams Blok niet effectief bestrijdt, en dat initiatieven als N-VA dit eerder zullen doen dan de hele linkse beweging samen...

Sorrie, geen tijd om ECHT mee te discussiëren.
gegroet!

ODZ je hele discours is gratuit.

De ene vraag die ik hier is stel is waarom jullie in godsnaam met hand en tand verdedigen dat het NSV op deze website zou mogen posten.

Want dat is waar discussie over gaat.
En daar wil je maar geen antwoord op geven.

Over het feit en links zijn en nationalisme hier in Belgie vandaag nog samengaat, dat is voor mij een tw'eede discussie.
Maar jij vind dat ik die discussie maar moiet willen voeren met extreem rechts, welnu dat weiger ik.

Je kan me nu nog eens de huid vol schelden omdat ik niet met Neonazi's wil in debat treden, maar wees AUB een beetje duidelijk hé.

De vergelijking die je maakt met BLACK BLOCK is leuk geprobeert, maar gaat natuurlijk niet op.
Je kan veel bedenkingen hebben bij die strategie, maar vergelijk het Black Block niet met Nazi's hé.

Het goed aan hoe jij eigenlijk wel extreem rechts banaliseerd.

Trouwens één ding hebben ik en de mensen van het Black Block gemeen : NO BORDER NO NATION.

Ik werk eraan zodra ik genezen ben van mijn vervelende bronchitis.Ik heb namelijk 12 uur per dag moeten werken, en zelfs een meisje als ik gaat daar aan tenonder : )