arch/ive/ief (2000 - 2005)

In Argentinië heeft de regering de noodtoestand uitgeroepen voor 30 dagen na plunderingen en massale betogingen. Dat wil ook zeggen dat fundamentele rechten worden opgeschord en een samenscholingsverbod is uitgeroepen.
Op verschillende plaatsen in Argentinië, zoals in La Plata en in Cordoba kwam het tot confrontaties

De politie is in de hoofdstad Buenos Aires hard opgetreden tegen tienduizenden mensen die een protestbetoging hielden.
Er zouden geruchten gaan dat ook het leger zich aan het voorbereiden is om de opstand de kop in te drukken.
Heel wat mensen bestormden supermarkten om aan voedsel te geraken. Er zouden al 5 doden zijn gevallen en tientallen gewonden. De politie gebruikt traangas, rubber kogels en blijkbaar ook echte kogels om de menigten uiteen te drijven.

Argentinië is in de greep van een zware economische en financiële crisis. De regering kan de openbare schuld niet meer aflossen en wil nu de begroting voor volgend jaar met een vijfde verminderen, onder druk van het IMF.
De Argentijnse regering heeft deze zomer reeds drakonische maatregelen getroffen(leerkrachten verloren bijvoorbeeld een aanzienlijk aandeel van hun inkomen, pensioenfondsen worden afgeschaft en geldopvragingen worden beperkt tot 1000 dollar per maand).
Maar het IMF weigert de afbetaling van zo'n 1.3 Miljard te laten vallen omdat Argentinië er, ondanks de strakke maatregelen, niet in zou zijn geslaagd zijn begroting in balans te brengen. De laatste maanden zijn er dan ook vaker straatprotesten en plunderingen.

De regering heeft ook haar ontslag aangeboden aan president De la Rua. Die heeft het ontslag aanvaard. De regering zou ook voedselhulp inschakelen ter waarde van zo'n 7 miljoen dollar.

Een volk gaat niet van een dag op de andere beginnen plunderen. Een volk gaat niet zomaar politiekogels gaan trotseren. Het volk heeft honger en geen uitzicht op verbetering. De politie, leger en hun hvrienden van de CIA, IMF en Wereldbank zijn al klaar om de ongeorganiseerde revolte in bloed te smoren in naar van 'vrije' markt en democratie.

Dit is de weg die mijoenen mensen elke dag in Latijns-Amerika (en elders) elke dag meemaken. De miserie van het kapitaal heeft geen grenzen. De miljoenen die elke dag moeten strijden om voedsel voor hun kinderen te vinden, zodat deze kunnen overleven in hun ondervoede wereld wars van onderwijs en gezondheidszorg.

Dit is de realiteit voor in Peru, Colombië, Peru, Bolivië en de rest van het continent. Maar verandering is op komst. In een situatie waar je beseft dat sterven van honger niet beter is dan al vechtend te sterven. Cuba, Colombië en Peru wijzen de weg.

Ze hebben 'geen zicht op vooruitgang' schrijf ik als 'zijn het beu'. Understatement dus.
je hebt 100% gelijk :)