Public ennemy?

13, 14, 15 december stond reeds lang in mijn agenda. Samen met het Internationaal Verzet bereidde ik deze dagen voor en ondernamen we acties in Kortrijk. Op 14 december was het dan zo ver: D14-day! Reeds vroeg uit de veren, trok ik naar het klein kasteeltje. Mijn hartje ging sneller kloppen wanneer ik geconfronteerd werd met de massa die reeds aanwezig was. Mensen in alle geuren en kleuren. Van zwart tot wit. Samen met "mijn kameraden" voegde ik me tussen de massa en begon mee te stappen in de mars voor een socialer Europa. Mooi werden we als schapen door de buitenwijken van Brussel geloodst. Hier en daar sneuvelden wat ramen. Vooral het zwarte blok zag banken en politiebureaus niet echt zitten. (soit die 1 % extremisten die het wat zwarter zagen bederven onze optocht niet!) Wat ik wel vreemd vond is dat deze herrieschoppers niet door de undercovers eruit gepikt werden. Alles verliep rustig zoals verwacht! We arriveerden aan Tours en Taxis zonder dat Laken er iets van opmerkte… En dit, dit frustreerde mij. En blijkbaar nog anderen ook. Een oproep werd gedaan naar diegenen die vonden dat we verder moesten gaan tot in Laken. Met een tweehonderdtal personen verzamelden we aldus buiten de poorten van Tours en Taxis. Maar al vlug werden we geconfronteerd met de mannen in blauw en hun waterkanonnen. Deze wilden ons niet doorlaten! Zoals het hoort, bleven de meesten onder ons staan en begonnen hier en daar acties. Sommigen begonnen te jongleren, anderen zongen en riepen statements. Samen met een 20-tal mensen, hurkten we neer voor de rij mannen in blauw en hun waterkanonnen. Enkele "extreem linksen" schelden en gooiden eieren of blikjes drank naar de water- kanonnen. Niets abnormaals als je 't mij vraagt. Na een tijdje kregen er velen het wat koud en werd er een vuurtje gestookt. Een beetje verderop werd er nog een vuurtje gestookt. Velen stonden op en begaven zich richting het vuur, want het was immers min 5 graden die vrijdag… Samen met mijn vriendin en een kennis zijn moeder gingen we ons ook opwarmen aan het vuurtje. En net toen liep het fout… We hoorden de mannen in blauw wat roepen en na 30 sec. zagen we op zo'n 50 meter veder het straalwater al op ons afkomen en een rennende massa. The cops hadden gechargeerd. Ik stond op enkele meters van een open garagepoort en vond uiteraard niets beters dan daar te gaan schuilen. Ik werd liever niet drijfnat gegeven de weersomstandigheden op het moment! Ik trok mijn vriendin bij de arm en samen renden we een soort van magazijn in. Vanuit het hok sloeg ik gade wat er aan de hand was… Het waterkanon bluste blijkbaar het vuur, maar dat niet alleen… Het richtte zijn sproeier recht op ons en nog een 5-tal mensen, die blijkbaar ook, net als ons, niet nat wilden worden, en bij ons kwamen schuilen in het magazijn. Allen renden we alle kanten uit en schuilden voor het water. Na enkele minuten werd het stiller en kwamen we uiteindelijk tevoorschijn. Maar daar bleef het niet bij. De boys in blue kregen er blijkbaar maar niet genoeg van. Een 10-tal agenten stormden onze schuilplek binnen en bevalen ons naar buiten te gaan! Alles in orde dacht ik. Maar opeens kwam de chef opdagen die verklaarde dat we administratief zouden worden aangehouden. We werden tegen de muur gezet met onze armen en benen gespreid; jawel zoals in de filmkes… En dan nog op hardhandige wijze ook. Als je het niet meteen vatte, deden ze het je wel voelen… Ieder van ons kreeg een agente toegewezen die onze arm ronddraaide op de rug en ons zo naar de politiecombi loodste, zoals echte criminelen, hé! Eens in de combi maakte ik kennis met 6 andere arrestanten. Mijn vriendin en ik waren één van de weinige Belgen. De politie stond er maar onrustig bij. Een jongen uit Nederland en een meisje uit Frankrijk vertoonden verwondingen aan het gezicht.
Toen de laatste in de combi geprest vertrokken we naar een grotere bus. Nog juist had ik de tijd op onze namen door te geven aan het Legal Team.
Uiteindelijk kwamen we met een 16-tal personen aan in de kazerne van Etterbeek. Elly, van Indymedia, zorgde voor de stemming. Ondertussen had ik me kunnen bevrijden uit een soort plastic handboeien en kon ik zo onze basisrechten en naar van Legal Team doorspelen aan mijn ‘kameraden'. Toen begon de ‘administratieve' rompslomp. Alles wat niet mocht gedaan worden, werd eigenlijk wel gedaan. We werden geboeid en gefotografeerd. We vroegen om drinken en een plaspauze, no fuckin' way. Dit duurde welgeteld 2 1/2 uur. Rond 16u werden we opgepakt en pas rond 18u30 arriveerde ik in de cel na de helft van mijn kleren en inboedel te hebben afgestaan. Ik belande in de cel met 6 andere meisjes, 3 Belgische en 3 buitenlandse. Allen werden we administratief aangehouden voor het ‘verstoren van de openbare orde'. Na lang zagen kregen we allen een lunchpakket en deken en dit was het. Niets werd ons verder gevraagd en niemand wist daar van iets. Ze konden niet antwoorden op onze vragen. We vroegen om een telefoongesprek, dit was niet mogelijk. Intussen werden nog 2 meiden binnengebracht. Een Belgisch meisje werd gerechtelijk gearresteerd na in het bezit te zijn van een zakmes, gekregen van papa, een zakje met 0,03 gr weed. Het Nederlandse meisje dat volgde was iemand die een uurtje geleden een actie had ondernomen aan de poorten van de kazerne waar wij werden vastgehouden. Zonder te verwittigen stormde een politiecorps naar de manifestanten toe en begon erop los te kloppen. Vervolgens belandde ze in de cel. Zij was tevens één van de Nederlanders die donderdag eerder uit het land werd gezet. De flikken waren niet gerust in de bitterkoude temperatuur die in onze cellen ging. Op een gegeven moment werd de temperatuur gemeten door het comité P. Deze bedroeg maar 7 graden. Toch werden mijn vriendin en ik pas rond 01u30 vrijgelaten. We tekenden onze ontslag en kwamen zo vlug als tellen op straat terecht. Het was bitterkoud en hadden niet eens de tijd gekregen om onze veters terug in onze schoenen te stoppen. Gelukkig stond het team van Indymedia voor ons klaar. We werden naar één van de slaapplaatsen van D14 gebracht en kregen er een warme kop koffie. Er werden auto's geregeld en we kregen de kans om te bellen naar onze achterbannen. Tegen rond 04u00 zat ik veilig en wel terug bij mijn kameraden. Dank zij het Legal Team werden zij op de hoogte gesteld en werden zo acties ondernomen voor onze vrijlating.
Terug werd ik geconfronteerd met ons onrechtvaardig België. Overal politie, maar nergens justitie heb ik aan de lijve ondervonden. Het meest ergerde ik me aan de spottende attitude van de flikken en mediageile mensen. Zij behandelden ons als onwetende rebellen die niet wisten waarom we op straat kwamen. Volgens De Morgen zijn de 40-tal arrestanten geïdentificeerd geweest als de heethoofden die tijdens het Manifest een spoor van vernieling nalieten. De mensen waarmee ik gearresteerde werd, waren geen pacifisten maar ook geen radicalen of lid van het zogenaamde ‘zwarte blok'
Eigenlijk heb ik aan de lijven ondervonden waarvoor ik op straat kwam op 13-14 en 15 december. Dit incident motiveert mij enkel om verder strijd te voeren tegen dit onrechtvaardig Europa.

arch/ive/ief (2000 - 2005)