Briefje aan politie en media naar aanleiding van 14 en 15 december

Eigenlijk ben ik een heel gematigd man. Ik ben anarchist noch communist, wil me zelf liever niet links of rechts noemen, ja, alles tezamen ben ik liever gewoon mezelf, rustig ergens in een café met een vriend of vriendin. Ik hou van eerlijkheid en rechtvaardigheid, ben een enorm voorvechter van vrijheid, en heb een gruwelijke hekel aan hypocrieten en volksmenners. Al bij al vind ik dat ik mezelf een vrij redelijk man kan noemen, met goede zowel als slechte eigenschappen. Als je me tegen zou komen, zou je me moeilijk uit een massa kunnen lichten: ik draag een jeansvest, maar geen hanenkam of anarchie-teken. Ik hou van nuance, en wil eerder de waarheid zoeken dan een politieke kleur sponsoren. Jammer genoeg voor jullie ligt de waarheid niet in jullie kamp, maar nu net bij die mensen die jullie zo graag bekladden en als politieke hooligans bestempelen.

Toen ik naar Brussel ging, had ik geen behoefte aan een revolutie. Ik had wel nood aan precies die eerlijkheid, rechtvaardigheid en vrijheid. Ik was en ben bereid om alles te doen wat ik kon om precies deze doelstellingen te promoten, nu en tot het einde van mijn dagen. Een dictatuur, of die nu rood of blauw is, wil ik niet hebben. Ik ben democraat, en pech gehad hoor jongens, maar van illegale toestanden kan je me niet beschuldigen, en ik ben geen politieke hooligan. Meer zelfs: liefst van al zou ik gewoon journalist zijn, in een normale krant, en nieuws zoeken zoals het hoort! Maar ik herken mijn droomjob niet meer in wat jullie doen! Dus heb ik een keuze??? Graag een antwoord op deze vraag.

Jullie smerige optreden, dat zo smalijk op alle mogelijke manieren wordt weggedrukt of weggehoond, drijft mij, vrij normale burger, het kamp in dat jullie zo graag bestrijden. Arresteer nog wat onschuldigen, vernietig nog enkele camera's, verneuk nog een tiental fundamentele rechten, en ik laat alles vallen waar ik mee bezig ben, van werk tot toekomst, om jullie te bestrijden met gans mijn hart! Want in een wereld waar dit soort fascistoide toestanden mogelijk zijn, wil ik nooit of te nimmer leven, en elke mens heeft volgens de internationale mensenrechten het legitieme recht om zich tegen dit soort dingen te verzetten! Lees die boeken eventjes, of dienen die gewoon als vulsel voor de woordenstroom van mooie mensen?

Wat me zo ongelooflijk en met hart en ziel raakte, was de manier waarop politiemannen op 14 en 15 december optraden, de media de boel scheeftrok (denk je nu écht dat wij geen tv zien? WIJ ZIJN OOK EEN PUBLIEKE OPINIE!), en de mensen die de orders gaven, onzichtbaar en glad zijn als altijd. Alleen de gewone mens is het slachtoffer van jullie spelletjes, alleen de kiezer mag weer eens geloven dat ‘antiglobalisten' monsters zijn, en dat Europa de redding zal brengen, en dat oorlogen in Afghanistan legitiem zijn en niet om olie gaan, enzovoort enzovoort. Ik ben brandend van woede op het moment!

Mijn gevoelens op 14 december:

Een betoging van 25000 mensen was een democratische pracht, een steeds breder dwarsdoorsnede van iedereen die bezorgd is om de toekomst. Daartussen ongetwijfeld ook enkele mensen die een verborgen agenda hebben (ik maak me geen illusies) en kleine groepjes gemaskerde en zwartgeklede relzoekers. Die gasten waren over de maat genomen een halve kop kleiner dan mij, en bij hen geen stralende ogen van ‘wij zijn aan de toekomst aan het werken!' Toen ik een groepje van hen een bank zag aanvallen, was ik geschokt. Net als alle omstaanders. Ik hoorde er één roepen ‘ce sont des fascistes, ça!' Dàt waren de hooligans, maar laat het woordje ‘politiek' maar weg – en ik distantieer me daarbij even volkomen van hén als van jullie.

Nu, de enorme en veelkleurige betoging was krachtig en correct in zijn overtuigingen, en, sorry als ik machthebbers moet teleurstellen, geweldloos maar hélemaal niet machteloos! Ze kwam aan in Thurn en Taxis, waar ze een feest wilden bouwen. Een politiecharge wilde, naar wat ik hoorde, die 100 relschoppers eruit halen. Pardon? Ze waren vermengd tussen duizenden vredelievende mensen? Nee hoor – waterkanon en charge. Onschuldigen opgepakt, persmensen en advocaten gearresteerd, incriminerende foto's in beslag genomen, mensen verwond, een algemene machtsmisbruik. De media toonde slechts die relschoppers, en niks over de politie! Ontken het niet – we hebben ploegen die jullie op de voet volgen! En waarom hebben jullie infiltranten (tégen de afspraken in!) niet onmiddellijk die black blokkers verwijderd? Dat is jullie taak, doé het dan, in plaats van alle 25000 als criminelen aan te pakken!

Mijn gevoelens op 15 december:

De anarchistische betoging had GEEN aanvraag tot betoging ingediend, maar had er WEL een gekregen! Dit zijn nu toch nét de mensen die jullie – in mijn ogen grotendeels ten onrechte – viseren omdat jullie ze van gewelddadigheid verdenken? Dus waarom laten jullie die eerst banken vernietigen? Die vernielingen zijn eens te meer het werk van een bijzonder kleine groep. De rest van de groep wordt wellicht aangewakkerd door de ongelooflijke repressie die jullie daar tegenover stellen. Nu – hoe zou je zelf zijn???
Maar nee hoor, deze betoging krijgt een vrijgeleide, vernielt het een en het ander, en daarna laten jullie ze samenvloeien met een eerder pacifistich ingesteld straatfeest. In de media, wederom heel weinig nuance – is er bij jullie écht een verborgen agenda? Ook graag hierop een antwoord.

De straatparade was prachtig en krachtig. Het was niét aangevraagd, omdat de organisatoren vonden dat je geen vergunning nodig hebt om door de straten de dansen. Is dit niet correct? Ik heb zelden zo een mooi en warm, en écht, feest gezien!
Op een kruispunt midden in Sint-Gillis wordt dan plots alles afgesloten. Politie aan alle kanten, en we kunnen nergens naartoe. Onze advocaten (de ‘legal teams') onderhandelen een doorgang. Het antwoord? Njet. Ondertussen lopen de gevoelens hoog op. Ikzelf, een vredelievend man bij hart, had een gevoel van absoluut surrealisme. Waarom wordt een feest aangepakt? Eens te meer voor die enkele relzoekers die niks in onze protesten komen zoeken? Waarom een zulke repressie? Ik werd er – ja hoor – nogal agressief van, maar heb dat weggedanst. En maak je wederom geen illusies: er waren honderden mensen die vanuit deuren en vensters meefeestten – ze hiélden van wat ze zagen, want dit waren overduidelijk géén politieke hooligans.
Uiteindelijk braken we door, omdat we, geheel in ons recht, probeerden te ontsnappen. Wat? Geloven jullie écht dat die duizenden anarchisten graag worden opgesloten? Als jullie ons vrije maar gecontroleerde doorgang hadden gegeven, was het slechts een feest gebleven. Maar nee hoor.
Ikzelf had nét voor jullie charge de metro aan de Hallepoort genomen in het besef dat ik deelnemer was geweest bij iets prachtigs. Geloof mijn ongeloof toen ik even later stevige bewijzen onder ogen kregen dat jullie eerst, via zwart geklede infiltranten (ja, die waren gemaskerd en agressief – vergelijk aub met black bloc) onze legal teams aanpakten. Advocaten die voor rechtvaardigheid pleiten, die worden aangepakt omdat ze hun job doen als ze politierepressie verhinderen! En welke idioot (en dit pak ik niét terug!) pakt er nu mensen op die de justitie en de wet kennen? Daarna werd het vrij vredelievende feest gechargeerd langs achteren, naar wat ik heb gehoord! Met gewone burgers die daarbij gewond raakten! Ik hoorde van tientallen mensen die in afschuw voor zoveel repressie hun namen hebben opgegeven als getuigen! Is dit de nieuwe politiehervorming? En eens te meer – wie gaf deze orders en met welk doel? En waarom zie ik achteraf op TV1 een item dat alles scheeftrekt op zo een manier dat het lijkt alsof de politie chargeert omdat anarchisten een bank vernietigen? Eén gemist detail, beste journalisten: de beelden van de bank-bust waren overdag genomen, en die chargebeelden 's avonds! En jullie verslaan het alsof het zelfs ook maar over dezelfde betoging ging, wat niet waar was! Denken jullie nu écht dat we dom zijn, of is er écht een goebbelliaans systeem op komst? Wederom – met welk doel?

Op de tv: minutenlang ministers die hun beloften weer eens maken, rond alle bewijsvoering tegen hen in. Daarna éventjes iemand in beeld die ofwél van Agalev was, ofwel zo weinig wist te vertellen dat het niet gevaarlijk was. Vernielingen door zwart gemaskerde hooligans erna, geen aandacht voor al dat moois dat gebeurde. Waarom doen jullie je job niet?

De kern: jullie drijven me, zonder dat ik dat zelf wilde, dieper dit kamp in. Ik heb gezworen dat ik de waarheid zou zoeken (daar heb ik nu eenmaal voor gestudeerd, weet je wel?) en dat zal ik dan ook doen! Stel jullie zelf eens deze vragen: lippendienst aan de democratie, en daarnaast media-manipulatie, denken jullie echt dat dit niet de voornaamste reden is voor racisme? Lost dat we wereldproblemen op? Drijft dat niet meer en meer mensen naar ons toe? Betekent dat niet, dat jullie in het einde zullen verliezen? En verdomme, hoe kunnen jullie dit allemaal goedpraten tegenover jezelf en tegenover je arbeids-ethos???

Ik ben niét tegen politie, maar het is de plicht van de politie om de échte democratie te beschermen, en de gewone burger. Het is jullie plicht om misdrijven te bestraffen volgens de wet. Een journalist aanpakken omdat hij heeft gezien dat jullie een meisje met een combat een waterstraal van het kanon induwen, heeft niks met de wet te maken en is een misdrijf waartegen iédereen mag opkomen.

Ik ben niét tegen de media, integendeel, en ik wil alle rechtschapen journalisten nu en voor altijd mijn oprechte steun betuigen in wat voor mij nog steeds (wel degelijk) de mooiste job is die bestaat. Maar sinds wanneer is het de taak van media-corporaties om bewijzen te zoeken die het status quo bestendigen in plaats van, clear and simple, de waarheid bloot te leggen? Wat die ook mag zijn? Hoe willen jullie dat ik ooit zin krijg om uit Indymedia weg te stappen en bij jullie te solliciteren, als jullie de waarheid gruwelijk verkrachten en vermaken tot een monopolie van een toplaag van heersers?

Graag een antwoord van diegenen die zich zo graag verstoppen. Mijn excuses voor al die oprechte politielui en journalisten die dit artikel lezen. Aan hen: help ons. Recht moet geschieden.

Aan al diegenen die in de straatparade dansten: keep on dancing. The show must go on!

arch/ive/ief (2000 - 2005)