arch/ive/ief (2000 - 2005)

De derde opeenvolgende dag betogen in een bijtende kou, gebeurt al een beetje spontaner dan normaal. Maar als vijfduizend mensen uit heel het continent en de Derde Wereld, hun verzet demonstreren tegen het Europa dat zich klaar maakt voor meer werkloosheid, repressie en oorlog, dan krijg je hoe dan ook een wervelende, kleurrijke betoging met een sterke boodschap. Dat blijkt nog maar eens zaterdagnamiddag, als na de internationale meeting in het Janson-auditorium, een tweeduizendtal mensen vertrekken richting Montgomery en Triomfboog. Eens voorbij de VUB groeit de betoging nog aan tot vijfduizend betogers Een uitbundige en zeer strijdbare groep jongeren van D14 opent de betoging met franstalige slogans die duidelijk maken wat ze denken over de heren in Laken: "Quelle misère et repression, c'est ça votre globalisation!". Bij het naderen van de triomfboog legt Riet Dhont kort uit dat dit bombastische monument gebouwd werd als eerbetoon aan het kolonialisme en met het geld afkomstig uit de plunderingen in Congo. Ze roept op het park om te dopen tot park van het verzet. Haar tussenkomst wordt onmiddellijk gevolgd door de slogan:: "c'est sur le sang qu'ils sont devenus puissant!".
Deze groep wordt gevolgd door een enorme Palestijnse vlag. "Bush assassin, Sharon son chien!" luidt het hier en "Intifidah jusqu'à la victoire!". Dan volgt een groep uit Latijns-Amerika met een enorme spandoek : "Les Etats-Unis semblent destinés par la providence à répandre au monde la démocratie, la faim, la misère et la guerre" Dit citaat van de revolutionair Simon Bolivar is niet enkel een protest tegen de VS, het is ook een waarschuwing voor het monster dat in opbouw is in Europa, zegt een betoger me. Vervolgens volgt een grote groep uit Frankrijk, mensen van de CNT. Met hun slogan - "de proletariërs hebben geen land" – drukken ze hun streven naar internationale solidariteit uit. De mensen van de Turkse partij DHKC zijn erin geslaagd in 11 talen te schrijven: "Geen oorlog, maar brood en rechtvaardigheid voor iedereen".
Ik kan zo nog een tijdje doorgaan. Maar telkens valt de ernst en de vastberadenheid op waarmee de betogers kenbaar maken te willen strijden tegen het Europa van het kapitaal en voor een Europa dat aan de kant staat van het volk hier en in de Derde Wereld.

Een sterke boodschap? Ik betwijfel het!
Het enige wat deze betoging heeft laten zien is dat een heleboel mensen het niet eens zijn met een heleboel verschillende aspecten van de nationale en europese regering. Positief op zich, want waar anders kun je druk uitoefenen op deze machtspersonen dan op straat?
Maar wat is de boodschap: dat er dingen moeten veranderen? Waarom hebben jullie alleen kritiek, en geen oplossingen? Waarom kan ik uit die diversiteit van groepen alleen maar tegenstellingen destilleren? Waarom hebben jullie geen voorstellen, of als jullie ze hebben, waarom ken ik ze dan niet?
Ik ben me er uiterst bewust van dat er een grote kloof bestaat tussen noord-zuid, dat er te veel mensen hun recht op gezondheidszorg, op onderwijs en op andere mensen- en kinderrechten niet kunnen laten gelden, en ik voel aan dat het kapitalistisch wereldje waar ik zelf luxekind van ben, deze problemen lijkt uit te lokken of vergroten.
Maar ik ben niet gaan betogen.
Niet omdat ik het eens ben met wat er momenteel in Europa gebeurt; wel omdat ik nog moet nadenken over het antwoord op de vraag hoe het anders, en beter, kan.

onozelaars, alle deelnemende organisaties en verenigingen hebben oplossingen. Trouwens, de VLD of Vlaamsbloksite is ergens anders.