arch/ive/ief (2000 - 2005)

Exact op het aangekondigde uur vertrekt de stoet vanaf het Bockstaelplein. Voorop loopt een ordedienst in rode vestjes.
Daarachter de leiders van de organiserende vakbonden. Maar een groep arbeiders van Caterpillar uit Gosselies heeft het zo niet begrepen. Ze nemen gewoon de leiding en laten zich niet door de ordedienst aan de kant dwingen.
De delegees Milioto en Lenoble betogen tegen het Europese kapitaal.Omdat het werkloosheid schept en extreme flexibiliteit en omdat het de sociale verworvenheden van de vorige generaties teniet doet. "Hoe die flexibiliteit werkt bij Caterpillar ?" zegt Lenoble, "wel de ene week moeten we overuren draaien, en de volgende week zijn we weer technisch werkloos.In functie van de bestellingen". Caterpillar maakt zware graafmachines. "We werken voor het begin van de keten", zegt Milioto. "Als de economie goed draait en ze grondstoffen nodig hebben, dan moeten wij graafmachines maken.Wij voelen als eersten dat de economie stilvalt".
Volgens Lenoble zit ook het syndicalisme in een crisis. Toen het economisch nog goed ging, zijn de mensen in slaap gewiegd. De strijdvaardigheid is eruit.

Aan het metro-station Houba-Brugman wordt de groep van Caterpillar aan de kop afgelost door zo'n 200 werknemers van de failliete luchtvaartmaatschappij Sabena. De Sabeniens krijgen de steun van een opvallende groep van PAME, een Griekse kommunistische vakbond. Sabena-delegee Maria vindevoghel - "de hese blonde" - schreeuwt zich andermaal schor : "Rendez-Nous Sabena ! Geef ons Sabena terug !" Op pankartes en kartons staat : "Stop European Economic Terrorism", en "Europa vernietigt 13000 jobs,géén privatizering".
De Griekse syndicalist Panaiotis zegt dat zijn groep zich bij de Sabeniens aansloot omdat Olympic, de Griekse
luchvaartmaatschappij, hetzelfde lot wacht als Sabena. "Europa wil op de duur een carroussel met twee of drie molens overhouden, dat zijn dan de drie Europese luchtvaartmonopolies. Wij daarentegen willen onze nationale maatschappijen behouden".
De Griekse kommunisten zijn vooral razend op Europa omdat het keer op keer de Amerikaanse oorlogen steunt. "Wie heeft
Joegoslavië verwoest ?" vraagt Panaiotis, "de vijftien Europese lidstaten tesamen met Amerika. Dat heeft Europa vijftig jaar achteruit gezet".Panaiotis heeft ook niet veel vertrouwen in Europese socialisten, groenen en vakbondsleiders. "Ze zijn allemaal omgekocht, met premies en subsidies van de Europese Unie".

In het zicht van de finish komt er een groep van OGB-L voorbij, dat is de Luxemburgse socialistische vakbond, met een spandoek dat de straat overspant. Een verbazend spandoek, omdat de koppen van Che Guevara en Karl Marx er broederlijk naast elkaar staan."Dat hebben we gedaan om de beweging voor een sociaal Europa wat te revolutionariseren", zegt Naima. "We denken dat de kop van ché de jongeren wel zal aanspreken. Mensen met een beetje verstand zullen ook wel snappen waarom Marx erop staat".

Het traject van deze europese vakbondsbetoging loopt van Bockstael naar Heizel. Een wandeling van hoop en al een kilometer.Aan het einde worden de manifestanten overdonderd door lawaai uit twee torens van speakers. Er hangen ook twee reuze-videoschermen die de speeches van de syndicale tenoren weergeven.Vanaf het podium worden de groepen uit
de "kandidaat-lidstaten"speciaal verwelkomd. Ze komen uit Tsjechië, Polen (Solidarnosc) en Slovenië. De Slovenen doen zich opmerken met het kabaal van hun ratels.Maar wat hun voorzitter, mijnheer Dusan Semolic vertelt,is niet echt verheffend. Hij blijkt te geloven dat de Europese Unie tamelijk rechtvaardig geeft en neemt, en dat Slovenië nu aan de beurt is om te krijgen. Negatieve aspecten ziet hij niet aan de nakende toetreding van Slovenië tot de Europese Unie. "Dat zal bij ons de werkloosheid doen dalen", meent Semolic.

De havenarbeiders van Antwerpen hebben daar een compleet ander zicht op. In hun rode fluo-jassen vormen ze een opvallend militante groep."Handen af van de wet-Major", roept Rik Lubben door de megafoon.Die wet heeft voor de arbeiders van de zeehavens - in België zijn er vijf - een beschermd statuut ingesteld. Dat betekent dat niet eender wie zomaar het gevaarlijke werk in de havens kan doen. Enkel erkende havenarbeiders komen daarvoor in aanmerking.
"Maar Europese commissaris de Palacio zegt dat zulke statuten afgeschaft moeten worden,en dat er zelfafhandeling moet komen. Dat betekent dat de reders zelf werkkrachten gaan huren om hun schepen te laden en te lossen. Als dat gebeurt,keren de wantoestanden van vlak na de oorlog terug", zegt Lubben.Dan komen er weer dagloners zonder sociale bescherming in de haven werken die het werk niet kennen. En dan gaan er weer veel ongevallen gebeuren.
"Maar dan komen ook de zware sociale conflicten van toen terug", benadrukt Lubben, "want als ze herrie willen, dan kunnen ze die krijgen".