arch/ive/ief (2000 - 2005)

Welke uitdaging voor de EU?
by Jan Mertens (Bladgroen 11/2001) Friday December 07, 2001 at 06:59 PM

Guy Verhofstadt had zich zijn EU-voorzitterschap waarschijnlijk wel een beetje anders voorgesteld. De internationale politieke situatie na 11 september overschaduwt het Belgisch voorzitterschap. Soms is het balanceren op een slappe koord, maar de paars-groene regering laveert toch behendig tussen de hindernissen door. Van dit voorzitterschap werd een doorbraak verwacht voor een sterkere Europese integratie, onder meer door de Verklaring van Laken. De dramatische gebeurtenissen van 11 september maken het al een hele klus om de EU op het schaakbord van internationale politiek te houden.

De Top van Gent was voor ons een teleurstelling als het gaat over de aanpak van het conflict in Afghanistan. In een ander opzicht was het wel een succes. Tot nu toe zijn de acties van de beweging voor een andere globalisering tijdens het voorzitterschap geweldloos verlopen. Als dat zo kan blijven tot eind december, betekent dat een goed punt voor het voorzitterschap. En voor de democratie. Het is nu wel uitkijken naar wat er zal gebeuren in de marge van de Top van Laken op 14-15 december. Zeker voor de internationale protestbeweging loopt die bijeenkomst het meest in het oog. Wat zich op straat voordoet, zal misschien de meeste publieke aandacht krijgen. Nochtans staan er binnen, in de vergaderzalen, erg belangrijke dingen te gebeuren. Vooral de Verklaring van Laken kan historisch belang krijgen. In de opeenvolgende Europese verdragsteksten van Maastricht, Amsterdam en Nice bleef de EU vooral ter plaatse trappelen. Nu de uitbreiding van de EU voor de deur staat, is het essentieel dat Europa een stap vooruit zet in de democratische verdieping van haar werking. Om dat project op het spoor te zetten, wordt normaal gezien in Laken afgesproken om te starten met een conventie, een ruime vergadering van parlementen en regeringen. Die moet een proces op gang trekken, dat wij als Groenen graag zien uitkomen bij een Europese grondwet. Als het Belgisch voorzitterschap die uitdaging tot een goed einde brengt, betekent dat misschien wel een heuse ommekeer in het Europees integratieproces. Duimen maar…

Kan je dit nog goedgelovigheid noemen ?
by een ex-Agalev-kiezer/jpe Friday December 07, 2001 at 09:24 PM

Enkele venijnige commentaartjes bij een 'groene' tekst.

1) De inleiding: "Guy Verhofstadt had zich zijn EU-voorzitterschap waarschijnlijk wel een beetje anders voorgesteld ...." tot en met: "hele klus om de EU op het schaakbord van internationale politiek te houden." Een originele analyse, ware het niet dat we dit soort teksten al weken in De Morgen (en andere druksels) kunnen lezen.

2) "De Top van Gent was voor ons een teleurstelling als het gaat over de aanpak van het conflict in Afghanistan." Een teleurstelling: in welke zin ? Enkel maar een teleurstelling, geen 'breekpunt' ...

3) "een succes dat tot nu toe de acties van de beweging voor een andere globalisering tijdens het voorzitterschap geweldloos verlopen" ... Succes van wie, voor wie ?

"Als dat zo kan blijven tot eind december, betekent dat een goed punt voor het voorzitterschap." Voor Verhofstadt dus. Of rekent u, rekent Agalev zich daar ook bij, bij dat "voorzitterschap". Ach laten we het meteen het "presidentschap" noemen; klinkt toch veel mooier.

Je zou nog denken: mijnheer Jan Mertens wil de betogers provoceren om er gewelddadig tegen aan te gaan, want anders spelen 'we' 'dat joenk' in de kaart ...

"En voor de democratie." Je bedoelt onze 'semi-democratie' die o zo vaak een 'fake-democratie' is.

"Het is nu wel uitkijken naar wat er zal gebeuren in de marge van de Top van Laken op 14-15 december. (...) Wat zich op straat voordoet, zal misschien de meeste publieke aandacht krijgen." Jammer hé, nochtans is het daar dat het volk zich kan manifesteren.

Maar "binnen, in de vergaderzalen," staan dus "erg belangrijke dingen te gebeuren. Vooral de Verklaring van Laken kan historisch belang krijgen." Heel de Europese bedoening bulkt van de historische verdragen. Remember bv. Maastricht en hoe we daar jarenlang om hebben kunnen feesten. En met de groenen er nu bij, wordt het allemaal nog mooier natuurlijk.

Dan heeft Mertens het over o.a. Maastricht en andere hoofdsteden waar volgens hem "de EU vooral ter plaatse bleef trappelen. Nu de uitbreiding van de EU voor de deur staat, is het essentieel dat Europa een stap vooruit zet in de democratische verdieping van haar werking." En dat dan via die conventie "die een proces op gang moet trekken, dat wij als Groenen graag zien uitkomen bij een Europese grondwet. Als het Belgisch voorzitterschap die uitdaging tot een goed einde brengt, betekent dat misschien wel een heuse ommekeer in het Europees integratieproces. Duimen maar…"

Wat zijn jullie toch groen achter je oren. Ik krijg er met de minuut meer grijze haren van, van zoveel 'groene' 'goedgelovigheid'. Of gaat het niet om goedgelovigheid maar om het 'geslepen' meeprofiteren van groene politiekers die met volle teugen van de voordelen van 'de macht' genieten ? En dat van de kant van een partij die ons vroeger wijsmaakte dat ze naar een totaal andere samenleving streefde maar nu gewoon mee de Europese gang van zaken wil beheren.

Welke uitdaging voor de antiglobalisten?
by christophe Friday December 07, 2001 at 10:09 PM

Een tijdje geleden ontstond hier een kleine rel rond een tekst van Arne Baillière.
Zoals vaker in dat soort discussies kwam het tot wat gescheld. Ik beweerde toen dat ze van de antiglobalisten onschadelijke hielenlikkers wilden maken. Misschien was dat een beetje sterk uitgedrukt. Ik twijfelde nog tussen hielenlikkers en schoothondjes. Nu zien we waar dat verbravingsproces naar toe leidt.
Lees nog even wat Arne toen schreef:
"EU- voorzitter Guy Verhofstadt moet nu ook de realiteit onder ogen zien: dit zijn geen amokmakers, geen politieke hooligans, dit zijn burgers die elk vanuit hun eigen overtuiging democratisch opkomen voor een rechtvaardiger wereldhandel met meer kansen voor de zwaksten. Het feit dat hij een internationale conferentie over globalisering organiseerde, biedt enkele perspectieven.
Niet alleen omdat ze inhoudt dat door de publieke opinie de democratische globaliseringsbeweging van een bende amokmakers naar gesprekspartner is opgewaardeerd, maar ook omdat ze op een moment komt dat er steeds meer pogingen opgaan om de beweging te linken aan de 'strijd tegen het terrorisme'. Dankzij de vreedzame manifestaties in België is er een nieuwe dimensie toegevoegd aan het debat."

Lees nu eens wat Agalev schrijft:

"Tot nu toe zijn de acties van de beweging voor een andere globalisering tijdens het voorzitterschap geweldloos verlopen. Als dat zo kan blijven tot eind december, betekent dat een goed punt voor het voorzitterschap. En voor de democratie."

Agalev identificeert zich heel terecht met het voorzitterschap. Verhofstadt is hun premier en de groene ministers mogen ook al eens een topje voorzitten. Voor Agalev en Verhofstadt is het een goede zaak dat het rustig verlopen is. Nog eventjes en het is voorbij. Dat zou een goede zaak zijn voor de democratie à la européenne. Kunnen ze voortaan met een geruster hart aanschuiven aan de banketten. Zijn ze eindelijk verlost van die lastige betogers die zichzelf onschadelijk hebben gemaakt door te aanvaarden op verafgelegen fabrieksterreinen te gaan betogen.
Arne en heel wat anderen hebben zich laten vangen. Zij zijn verblind geweest door het mediageweld over die zogenaamde terroristen-antiglobalisten. Voor hen was maar één ding meer belangrijk: afraken van dat etiket. Al moesten ze er hun broek voor af doen. Al moesten ze gaan betogen in een omsingeld circus in een dode stad.
Dat we nog niet allemaal in ons bloot gat staan, hebben we te danken aan het voortreffelijke werk van D14. Zij hebben altijd, met een koppigheid die niet meer van deze tijd is, vastgehouden aan hun democratische rechten. Zij zeiden: "Wij willen gehoord worden in Laken."
Het heeft hen veel banbliksems opgeleverd. Zij die al met hun broek om hun enkels stonden, gebruikten dezelfde tactieken als Verhofstadt. Ze verweten D14 te kiezen voor geweld. Ze wilden niet meedoen aan dat clubje.
Nu blijkt dat D14 het bij het rechte eind had. Als Agalev meedeed aan de beweging was het om de beweging braaf te houden. Als al die honderd organisaties meedoen aan D14 is het omdat D14 zo consequent is geweest, omdat steeds meer mensen doorhebben dat het zo niet meer verder kan, dat antiglobalisten geen circusattractie zijn, dat die heren in hun kasteel wel eens mogen horen wat wij over hen denken.

Verband?
by Jan D. Saturday December 08, 2001 at 08:15 PM

Christophe, ik zie het verband niet tussen wat Agalev zegt en wat Arne Ballière zei. Dat is misschien hetzelfde vanuit een andere bekommernis gezegd. Je doet Arne veel oneer aan door hem hier in een hoek te duwen waar hij helemaal niet inzit. Hij is integendeel voor de mobilisatie voor de verschillende betogingen voor vrede en voor een andere globalisering in Oostende en voor de organisatie het manifeest in Brugge (een actieve en luidruchtige betoging tot op 50 meter van de verboden zone N.B., geen makke bende met een afgestroopte broek) één van de voornaamste motoren geweest.

Nooit heeft Arne D14 verweten te kiezen voor geweld. Ook dat is op niets gebaseerd. Niet enkel D14 heeft trouwens vastgehouden aan de democratische rechten. Dat hebben bv. Attac, Pink and Green en anarchisten ook gedaan.
Waarom die nutteloze poging om Arne in een slecht daglicht te stellen en kunstmatig verdelingen in de beweging aan te brengen?

En nogmaals: zoals ook Vandana Shiva zonet zei op het NGO-forum. Wij zijn de beweging die men 'antiglobalisten' genoemd heeeft, dat wil zeggen de beweging voor vrede, gelijkheid en sociale rechtvaardigheid. Dat is een rijke en verscheiden beweging Christophe. Nagel de mensen niet zo tegen de muur met inhoudsloze amalgamen.