arch/ive/ief (2000 - 2005)

In de wrede Amerikaans-Europese oorlog tegen Afghanistan is er soms toch een moment van vreugde. Zoals toen die Amerikaanse CIA-agent oneervol sneuvelde. En zoals ook vandaag: nabij Kandahar schoot een VS-gevechtsvliegtuig per toeval twee leden van de Amerikaanse Special Forces aan schroot. Als nu ook nog het Israëlisch leger zo vriendelijk zou willen zijn om deze – en alleen maar deze – tactiek toe te passen…
Neen, ernstig, het zal alleen maar door het verzet van de volkeren zijn dat de westerse agressies kunnen worden gebroken. De intifada van het Palestijnse volk en de guerrilla-acties van het PFLP spelen daarbij een voorbeeldrol. Laten we hen uitgebreid in de kijker zetten, het woord geven en ondersteunen op de betogingen en meetings van 14 en 15 december!

Comment peut-on se réjouir de la sorte de la mort de deux personnes, fussent-elles membres des forces armées d'un quelconque pays?
Comme humaniste, pacifiste et objecteur de conscience (à l'époque où cela avait un sens), je ne peux supporter une telle déclaration.
Je suis résolument opposé à l'intervention occidentale en Afghanistan, et je méprise profondément Bush et son entourage. Je trouve aussi que l'on accorde beaucoup d'intérêt, d'attention (la minute de silence!), aux 3.600 morts des Twin Towers, alors que le monde occidental se fout complètement des quelques 20.000 morts quotidiens du Sida et de la famine en Afrique et en Asie.
Mais si l'on accorde une valeur prépondérante à la vie humaine, pourquoi rigoler du décès de deux individus, sachant que bien entendu, tous ces conflits armés sont initiés par quelques industriels et quelques politiques, et que bien entendu les gens qui se battent sur le terrain sont toujours de "la chair à canon", autant maintenant qu'en '14, à quelque camp qu'ils appartiennent.
Un peu de décence, SVP, et gardons toute notre énergie militante pour nous mobiliser contre les vrais responsables de ces conflits, pour contribuer à trouver des solutions politiques viables et durables.
Sorry Bert, mais je ne vois pas beaucoup de différences entre toi et Sharon ou Powell...
xxx
Michel H

Cher Michel, je hebt gelijk dat men zich niet mag verheugen over de dood van mensen. (En beste Bert: je schiet geen mensen aan schroot: dat doe je met materiaal, niet met mensen) ...

Anderzijds: over de dood van Hitler mag je je bv. wel verheugen. Het is maar een voorbeeld om aan te duiden dat de ene dode de andere niet is.

Overigens: wat deed die gast van de CIA daar ? En hoorde je hoe VS-bommen vandaag zelfs de nog maar pas aangestelde nieuwe president van Afghanistan verwond hebben ? Verder meldden de media dat er twee - of waren het er drie - Amerikanen sneuvelden én een 'onbekend aantal Afghaanse strijders' ... Een onbekend aantal ...

Is het ook niet typerend voor deze oorlog dat de media nog maar pas (zie Knack van vandaag) wisten te melden (met enige fierheid wellicht) dat er tot nu toe meer journalisten sneuvelden in Afghanistan dan VS-soldaten, maar dat (haast) niemand probeert schattingen te geven van hoeveel Afghanen sinds het begin van de oorlog al zijn omgekomen (laat staan dat men het zou hebben over hoeveel er nog gaan sneuvelen, door niet ontplofte clusterbommen en mijnen bv.).

Tot slot nog dit: Bert schrijft dat de guerrilla-acties van het PFLP een voorbeeldrol spelen. Wel daar kan je toch je twijfels bij hebben. Met name het nut van de moord op de Isr. minister van toerisme (een extreemrechtse typ weliswaar) (en dat was uit wraak om de moord op een PFLP-leider) valt in twijfel te trekken. Ik weet ook niet hoe het probleem moet opgelost raken, maar door over en weer aan het moorden te slaan, kom je er zeker niet uit. In sommige gevallen, ben je toch beter af met vreedzaam verzet én met het bewerken van de internationale opinie (om die twee maar te vermelden). Maar ja, wie zijn wij dat we de Palestijnen moeten voorschrijven wat te doen. We kunnen alleen maar wat proberen mee te denken én misschien een boycot van Israël in gang te krijgen hier, zolang de bezette gebieden bezet blijven.

Je vergeet te vermelden dat bij die "leuke" actie van de Amerikanen ook 10-tallen Afghanen zijn gesneuveld. Voor elke Amerikaan sterven er 1000-en Afghaanse huurlingen.Dit is het trieste van het verhaal waarom vechten de Afghaanse huurlingen zich dood om die Osmama te grijpen (en de taliban bij Kandahar)? Laat de Amerikanen dat doen!!!
Natuurlijk heeft dit met dollars te maken, wat het nog triester maakt. Het is op zich wel logisch dat de Amerikanen zo laf vechten, want Bush is door de koeienjongens kozen, dus elke Afghaanse dode doet er voor dit electoraat niet toe.
Maar ja dit is niet nieuw, Indiers/Pakistanen, Ieren hebben de meeste oorlogen voor de engelse gestreden. In de Vietnam oorlog zijn er tussen de 300.000-400.000 zuid vietnamezen voor de Amerikanen gestorven ( 2 tot 3 miljoen in totaal).
Maar ja het leven van een westerling is nu eenmaal meer waard dan een "primitieve" volk dat de westerse "beschaving" nog niet omarmd heeft.

OK, ik ben misschien wat hard van stapel gelopen met mijn vreugdedansje over de VS-doden in Afghanistan, en vooral dan met bepaalde van mijn formuleringen hierover, maar toch:
- Het moge duidelijk zijn dat de VS, heel concreet met zijn soldaten (Special Forces, CIA) in Afghanistan, de vijand zijn van het Afghaanse volk en van alle derdewereldvolkeren. Dat maakt hen enorm gehaat. Vreugde om de doden in de Twin Towers vind ik fout en misplaatst (hoewel misschien begrijpelijk), maar om de dood van Special Forces en CIA niet.
- Priester Roger Ponseele was aalmoezenier van de Salvadoraanse bevrijdingsbeweging in de jaren '80. Gevraagd naar hoe hij zich voelde telkens een regeringssoldaat sneuvelde, zei hij, heel katholiek: "Daar zijn we blij om, want dat brengt de overwinning van het volk en dus het einde van zijn lijden dichterbij."
- Katholiek, indeed: zelfs Thomas van Aquino, een kerkvader or something to that effect, stelde dat verzet tegen langdurige onderdrukking, onder bepaalde voorwaarden, gerechtvaardigd is. Ook de VN stelt dat. Ook ik ben humanist, maar voor mij wil dat bovenal zeggen: je tot en met inzetten voor de bevrijding van de volkeren, en tegen de oorlog.
- In die zin zijn de gewapende acties van het PFLP gerechtvaardigd. Zij viseren drie doelwitten: Israëlische militairen, overheid en kolonisten, de drie peilers van de bezetting.
Tot slot: Ik kan me niet herinneren dat al veel bevrijding bekomen is, noch van de nazi-gruwelen, noch van het kolonialisme, noch van imperialistische oorlogen, door "vreedzaam verzet en het bewerken van de internationale opinie".

Toch een beetje opletten voor al te simpele redeneringen.
"Door over en weer aan het moorden te slaan, kom je er zeker niet uit."
Dat is natuurlijk net de manier waarop dit conflict in de meest kritische (niet-indy) media wordt voorgesteld. Dan is het net alsof je met twee gelijkwaardige jongetjes te maken hebt die mekaar om beurten een gemene trap geven. De werkelijkheid is eventjes anders.
Palestina wordt bezet. Palestina is een gekoloniseerd land. De Israeli's sluiten de grenzen af als hen dat belieft. Arafat kan na het bestoken van zijn helicopters niet eens meer naar de Gaza terug. Ze hongeren een hele bevolking uit, maken hun economie kapot. Door hen bevinden nog eens miljoenen Palestijnen zich in naburige landen, vaak in de erbarmelijke omstandigheden van een vluchtelingenkamp. Ondertussen breiden de kolonies zich uit. De kolonisten gedragen zich als beesten. Ik heb ooit gelezen dat ze als spelletje de watertanks van de Palestijnen kapot schieten. De Israeli's worden daarbij gesteund door een zeer gul Amerika. De dure raketten die ze op Palsetijnse gebouwen droppen zijn van Amerikaanse makelij.
In hun verzet tegen deze misdaden hebben de Palestijnen het recht aan hun kant. Vor de rest staan ze alleen. Voor hen geen miljarden militaire hulp. Voor hen geen politieke steun.
Die extreemrechtse minister die werd doodgeschoten had net voordien gezegd dat ale Palestijnen die nu nog in Israel wonen en de Israelische nationaliteit hebben zouden moeten worden uitgedreven.
Dat is de situatie. Laten we dus niet beginnen zeuren over geweldloosheid in zo'n situatie. Ik vind dat zelfs een beetje pervers. Ik heb het hier al eens geschreven. Probeer jullie alsjeblief eens een beetje in te leven. Hoe zouden jullie reageren in zo'n situatie?
En wat is vreedzaam verzet in zo'n situatie? Met die extreemrechtse minister gaan onderhandelen? Hem overtuigen dat hij fout zit? Een kaars doen branden? De armen in elkaar kruisen en een straat afzetten? Hou je daarmee een tank tegen of een raket? Moeten de Palestijnen wachten tot wij hier een boycot organiseren? Mogen ze ondertussen niets doen? Wat blijft er dan nog over van zelfbeschikkingsrecht?
Ik vind dat geen onnozele vragen. Dit lijkt mij één van de fundamentele kwesties van de komende jaren te worden. Aan de éne kant heb je een imperialistisch systeem dat alsmaar meer in crisis verkeert en dat teruggrijpt nazar de de wreedste methoden om de heerschappij in stand te houden en aan de andere kant heb je steeds meer mensen die aan het einde van hun incasseringsvermogen zijn. Die eerste categorie (blok A, weet je nog) grijpt steeds vaker naar extreem geweld om de privileges te beschermen. Wat kan blok B hier tegen beginnen?

Bert, ik vind je opmerking 'wanneer was geweldloosheid effectief in het verkrijgen van vrijheid van onderdrukking' gewoon fout, eigenlijk.

Kijk nog maar eens even naar Gandhi - in de film is er een memorabele scene waarin hij met zijn Indische medestanders de ultieme aanval op de bezetter voorstelt. Namelijk... een dag vasten en bidden. Iédereen in het land legde het werk neer. Resultaat: niéts maar dan ook niéts van het systeem werkte nog! De onafhankelijkheid was snel verkregen.

Dat bewijst één ding, vind ik: het systeem, dat zijn nog steeds de mensen zélf. Dat systeem werkt slechts omdat de ménsen er hun goedkeuring aan verlenen, en zich laten knechten voor een maandelijks loontje. Maar als een mens zich geweldloos tégen dat systeem kant, dan neemt iemand anders zijn job op. Als iédereen zich ertegen kant, dan houdt dat systeem op te bestaan. En dàt is een revolutie die machtiger is dan een gewelddadige.

Israel is een ander geval. Als je fundamenteel in al je rechten wordt geschonden, en niemand wil je horen, ook niet als je het recht aan je kant hebt, dan grijp je de wapens als dat het laatste middel is... Maar dat betekent dat het in deze fase al zo laat was, dat niemand meer terug kan. De situatie is in een eeuwige vendetta geboetseerd. Er is daar vandaag geen ruimte meer voor een stille optocht... of wel?

Het is aan ons om het zeker bij ons nooit zover te laten komen. Iemand sprak immers bovenaan over Afghanen. Daar zitten er 1000x meer geweldlozen dan gewelddadigen tussen. En het zijn deze laatste die, door machtsmisbruik van bovenaf, hun leven bij inschieten. De échte onschuldigen.

En nee, ook ik kan niet juichen bij dat friendly fire dat Amerikaanse soldaten doodt. Het is voetvolk in een oorlog, mensen die hun werk doen - gewone mensen dus. Pionnen. Net als iedereen. Laten we hen in hun dood met respect herdenken - het zijn net als ons mensen, slachtoffers van een systeem dat hen vreemd is.

Ik bergijp die mensen niet die in Ghandi een voorbeeld zien.

# Hij institutioaliseerde het kastensysteem (omp maar één voorbeeld te noemen)

De films over Ghandi zijn natuurlijk een nogal geromantiseerde weergave van de realiteit. Er waren in India ook massale en geweldadige volsopstanden. (trouwens nog steeds zijn gote delen van het land onder controle van rebellen)
De Britten hadden de keuze : Ghandi of erger, ze kozen voor Ghandi.

Voor mijn part kan geweldlosshied een taktiek zijn, maar het is zeker niet de enige.
Stel je maar eens de vraag of Verhofstadt met de anti-globalisten zou zijn gaan praten ware er niet Seattle, Praag, Gotenbur, Genua .... geweest.

Wie vandaag geweldloosheid predikt bij activsiten aanvaard eigenlijk het monoplie van het geweld van de staat.

Want zij generen zich niet voor het inzetten van politie,.... en nog minder voor het voeren van oorlog in Irak, Afghanistan,....

Juichen om doden doet hier niemand.