arch/ive/ief (2000 - 2005)

Beste mensen,

Ratiomagazine produceert artikels en dat is te merken en daarom wil ik nog eens aankondigen dat er weer een nieuw artikel op onze site staat en nu over het nut van het vak godsdienst, een getuigenis uit de klas zelf van een redactielid van Ratiomagazine, een nieuw internetmagazine. Abonneer u op onze nieuwsbrief om op de hoogte gehouden te worden. http://clix.to/ratiomagazine reageer: ratioredactie@hotmail.com

vriendelijke groeten,
De redactie

Indymedia is no advertisement board! Do respect the work of all indymedia's vilunteers, please. Publish articles, content, not just links!

Ok dan post ik nu het nieuwe artikel.

Nut van het vak Godsdienst.

Elk leerkracht start het begin van het jaar met een algemene inleiding tot zijn of haar vak. Vaak stemt het de leerlingen dan ook hoopvol over hetgeen dat komen gaat, of in ieder geval, dat is toch het opzet. Bijzonder is de inleiding bij het vak Godsdienst, waarbij we nota bene gedicteerd krijgen dat de uren godsdienst een rustpunt moeten vormen waarin we naar elkaar moeten kunnen luisteren en ons verhaal eens kwijt kunnen aan de klasgroep. Dit klinkt fantastisch, leuk, een nieuwe en inspirerende start. Maar de teleurstelling laat niet lang op zich wachten, en eigenlijk begon het al met het dicteren van het algemene doel van de godsdienstles.

De fundamentele fout die door vele godsdienstleerkrachten gemaakt wordt, is dat zijn hun vak niet op dezelfde manier willen doceren als bijvoorbeeld chemie, maar het juist wel op die manier doen. In feite, wanneer er een onderwerp ter discussie komt, en een aantal leerlingen daarover een afwijkende mening hebben dan de leerkracht, wordt er heel soms even ruimte gemaakt voor discussie, maar deze korte échte godsdienstmoment wordt dan gauw tenietgedaan door het besluit, waarin niets van de nuanceringen van leerlingen wordt opgenomen, en de stelling van de leerkracht dogmatisch uit het hoofd moet worden geleerd door leerlingen. Deze fundamenteel a-godsdienstige wijze van werken maakt dat velen in de les hun mond niet meer willen opendoen, omdat het toch niets uithaalt, en de fantastische functie die het vak godsdienst eigenlijk zou moeten hebben volledig wordt geblokkeerd.

Natuurlijk begrijpt iedereen dat er zelfs in het vak godsdienst zaken zijn die uit het hoofd moeten worden geleerd, zoals definities van bepaalde filosofische strekkingen,… maar de verplichte reproductie van de mening van een leerkracht over een bepaald onderwerp is uit den boze in onze democratische vrije meningsuitingssamenleving.

Wij zijn ervan overtuigd dat het vak godsdienst 3 taken moet vervullen:
1.Leerlingen abstracte en filosofische (al dan niet religieuze) begrippen bijbrengen om ermee te kunnen werken en denken.
2.Leerlingen doen nadenken over bepaalde ‘levens'kwesties, zonder daarbij de mening van de leerkracht te willen projecteren in de hoofden van de leerlingen.
3.Leerlingen helpen genuanceerde meningen te vormen die gefundeerd zijn op een humanistische en sociale basis, en op een vriendelijke basis met elkaar over deze meningen te discussiëren en vooral te luisteren naar de meningen van anderen. (die hoe dan ook toch christelijk geïnspireerd zal zijn.)

De taak van de godsdienstleerkracht is dus tweeledig. Langs de ene kant brengt de leerkracht objectieve kennis bij over inzichten die zijn geformuleerd door religieuze en filosofische stromingen, anderzijds zet de leerkracht de leerlingen aan om er zelf over na te denken, en daarover met hem/haar en met anderen te praten.

De leerkracht zal echter altijd overtuigd zijn dat de eigen mening juister is dan die van een leerling. Hier is op zich niets verkeerds mee, want wij zijn allemaal maar mensen. Maar deze mening laten reproduceren door leerlingen als vaststaande waarheden of dogma's gaat radicaal in tegen elke humanistische of christelijke visie. Daarom moet hij/zij leerlingen zelf dingen laten inzien aan de hand van de objectieve begrippen die hij / zij de leerling heeft geleerd. En belangrijk is dat de visie die een leerling op die manier ontwikkelt, daarom niet noodzakelijk strookt met de visie van de leerkracht. EN DIT IS ENKEL EEN VERDERE VERRIJKING VAN DE INTELLECTUELE RIJKDOM VAN DE SAMENLEVING!

Laurent Nelen