arch/ive/ief (2000 - 2005)

Het gaat niet goed met onze stad. Elke dag verdwijnen er opnieuw arbeidsplaatsen: vandaag 900 bij Opel, gisteren 700 bij Alcatel, nog eens 700 bij Gevaert, 122 bij Kerr McGee. In Antwerpen zitten alles samen 24.471 mensen zonder werk, terwijl 16.540 stadsgenoten moeten overleven van steun. Niet alleen in de prive sneuvelen er jobs.

Bij de stadsdiensten zijn er de laatste jaren 4000 arbeidsplaatsen verdwenen. Er zijn nog meer besparingen op komst: in het onderwijs, het OCMW, de ziekenhuizen. Ondertussen is 1 op vier Antwerpenaars bestaansonzeker, en is 1 op twintig afhankelijk van voedselpaketten.
Wat is de oorzaak van deze problemen? De echte macht ligt niet langer in het Stadhuis, maar bij een paar kapitaalgroepen: havenlobby, banken, en immobili‘nbedrijven. Overal langs de Kaaien worden dure appartementsblokken neergeplant, alsof een appartementje met zicht op de Schelde een voorrecht zou zijn voor rijke mensen. Het verhaal van de stadsschuld toont waar de echte macht zit. In het verleden heeft de Stad massaal in de haven geinvesteerd, om er daarna een autonoom bedrijf van te maken. Vandaag mag de Stad voor de 62,5 miljard gemaakte schulden mag opdraaien terwijl de havenlobby en de banken strijken riante winsten op. De belasting- betaler mag bijpassen. Ander voorbeeld: het huisvuil. De Antwerpenaar betaalt drie keer voor zijn huisvuil: via de belastingen, via de dure vuilzakken en via de vestigingstaks.

En wat doet het stadsbestuur ondertussen? Af en toe een pleintje heraanleggen, in de zomer 's avonds een concert organiseren, een vijfde van haar budget naar de banken dragen, en voor de rest vooral veel ruzie maken. Over de echte problemen van onze Stad wordt in alle talen gezwegen. In plaats van het probleem van de schuldenberg aan te kaarten, plooien de politici zich volledig naar de neoliberale logica. Niemand vraagt zich af hoe het komt dat de modale Antwerpenaar erop achteruit gaat. Niemand durft de winsthonger van het grootkapitaal in vraag stellen. Terwijl onze bestuurders de kop steeds dieper in het zand steken, deelt Europa steeds meer de lakens uit. Eurocommissaris Di Palacio komt ons vandaag vertellen dat de haven geliberaliseerd moet worden. In plaats van degelijk opgeleide dokwerkers, willen de havenbaronnen nu goedkope interimarbeiders de schepen laten lossen. De veiligheid op de werkvloer zal er wel bij varen...

Singapore, een concurrent van Antwerpen, koopt steeds meer havenbedrijven op. Gisteren werd Sabena leegge- pompt door Swissair, staat onze haven morgen hetzelfde te wachten? Is die haven trouwens nogwel van ons? Nu de oorlog tegen Afghanistan op volle toeren draait, hebben Amerikaanse militairen zich van kaai 702 meester gemaakt, om vandaar tanks en ander oorlogstuig naar het Midden Oosten te verschepen.
Opnieuw kijkt het stadsbestuur de andere kant op. Ondertussen wordt de Afghaanse burgerbevolking met fragmentatiebommen en met brandbommen bestookt. Nog maar 2 jaar geleden heeft de NAVO Joegoslavi‘ en Kosovo platge- bombardeerd. Waarom al deze onschuldige doden?

Au fond is het altijd hetzelfde liedje. De politici zijn bang om de echte problemen aan te pakken, omdat ze dan in botsing komen met financi‘le belangen en met het ondemocratische Europa van het Kapitaal. Op hen kunnen we niet rekenen. Indien wij iets aan de situatie in onze stad willen veranderen, dan zullen wij het zelf moeten doen. Politiek is immers te belangrijk om aan de politici over te laten. De antiglobalisten stellen niet enkel de juiste vragen, ze geven ook de juiste antwoorden. Kom op straat met de antiglobalisten, op 1 december in Antwerpen, op 13/14/15 december tegen de Eurotop in Brussel. Tegen de vrije markt, voor een echte democratie. Seattle, Davos, Praag, Porto Allegre, Nice, Gšteborg, Genua, Brussel ... en Antwerpen!

Laten we de strijd globaliseren

Hiep hiep hoera, voor D14 Antwerpen. Jullie bewijzen nog maar eens jullie onmisbare waarde. Doe zo voort.