arch/ive/ief (2000 - 2005)

Louis Michel was de afgelopen week op rondreis in Centraal-Afrika, tesamen met EU-veiligheidsbaas Solana en EU-commissaris Chris Patten. In Harare had Michel een gesprek met president Mugabe. Volgens de VRT-radio is Mugabe bijzonder boos geworden toen Michel begon over de presidentsverkiezingen van begin 2002 in Zimbabwe en in dat verband het sturen van "waarnemers" aankaartte. Mugabe schoot ook in zijn wiek over een nieuwe versie van het VN-rapport over de plunderingen van de natuurlijke rijkdommen in Congo-Kinshasa. Dat rapport (we kregen het nog niet onder ogen - maar het is te vinden op http://www.un.org/Docs/sc/letters/2001/1072e.pdf) stelt kennelijk dat ook Zimbabwe zich schuldig maakt aan de leegroof van bondgenoot Congo.

Mugabe krijgt de laatste maanden vanuit de Rijke Wereld (en zijn handlangers in de media) steeds grotere druk te verduren. Men praat dan over politieke vrijheden. Het infokanaal IRIN bij voorbeeld schrijft op 22 november nog : "The EU is considering imposing sanctions against Zimbabwe because of mounting human rights abuses and the government's crackdown on civil liberties. The 15-member bloc is also concerned about President Robert Mugabe's refusal to guarantee fair elections next year and the admission of international observers".

Maar wat hen vooral dwars zit is, primo, het feit dat Zimbabwe nu al bijna 3,5 jaar Congo-Kinshasa militair helpt tegen de agressie-oorlog door Rwanda, Uganda en Burundi, en secundo, dat het grootgrondbezit in Zimbabwe serieus is aangetast door de bezettingen van commerciële farms door landloze boeren. Terwijl de kwestie van de landherverdeling al net even prangend is in heel Zuidelijk Afrika, en de grootgrondbezitters van Mozambique en Malawi tot Zuid-Afrika met de schrik zitten dat de Zimbabweaanse bezettingen naar hen bij hen zullen overwaaien. In Zuid-Afrika is het trouwens al zo ver.

Zimbabwe en zijn president Mugabe zijn daarvoor financieel en mediatiek bestraft. Terwijl Rwanda - nochtans de agressor in Congo - nieuwe kredieten kreeg en krijgt van IMF en Wereldbank, is Zimbabwe door diezelfde instellingen op droog zaad gezet, vanwege zijn loyauteit tegenover Congo. Daarbij moet aangestipt dat Zimbabwe op vraag van de SADC, de economische landenorganisatie van Zuidelijk Afrika, in Congo is gaan helpen.

Mugabe op zijn beurt is in de media afgeschilderd als een gefrustreerde en seniele despoot die zijn achterban niet meer in de hand heeft. Die achterban zouden dan de veteranen zijn van de bevrijdingsoorlog tegen de Britse kolonisator die pas in 1980 tot de onafhankelijkheid (van het toenmalige Rhodesië) heeft geleid. Daarbij moet aangestipt dat in 1980 een landherverdeling was afgesproken, die Londen zou meefinancieren. Londen is daarmee gestopt toen bleek dat het geen politieke invloed in Zimbabwe kon laten gelden.

Dan reist de EU-troïka naar Congo en de buurlanden, en dus ook naar Zimbabwe, voorafgegaan door nieuwe berichten over EU-sancties tegen Zimbabwe. Dreigt de EU met sancties tegen de Palestijnen-Butcher Sharon ? (die Guy Verhofstadt onlangs nog te kakken heeft gezet). En Michel zou dan in Harare op al zijn wenken bediend moeten worden? Laat ons niet lachen.
Onze liberale staatsman is het na al missies natuurlijk gewoon geraakt van overal in de watten te worden gelegd, en na zijn thuiskomst ook nog eens in onze regeringsmedia bejubeld te worden (in de stijl van "Michel redt de anti-racismetop van Durban"). "Onze topdiplomaat" Michel schijnt niet te weten dat er ook nog politici bestaan die tegenover de eeuwige diktaten van de Rijke Wereld hun tanden laten zien.
Mugabe heeft dat tijdens de Rhodesische onafhankelijkheidsoorlog gedaan. Toen hij president van Zimbabwe was, heeft hij vaak geschipperd en meegedraaid met de kouwe beloften van Londen en consoorten. Maar blijkbaar komt Mugabe nu opnieuw bij een opstelling uit anti-imperialisme, van nationale soevereiniteit en "komt u hier niet met onze zaken bemoeien". Heeft de "hond Mugabe" wat te kort bij de "hond Luarent-Désiré Kabila" geslapen en zijn nationalistische vlooien gekregen ? Het zou kunnen.
Een anecdote in dit verband : toen na de Amerikaanse presidentverkiezingen van een jaar geleden er dagenlang gebekvecht is over een paar duizend stemmen in de staat Florida, en de wereld verplicht werd zijn adem in te houden tot de uitslag bekend zou zijn, heeft Mugabe zoals miljoenen Afrikanen gezegd dat de Amerikanen er voortaan beter Afrikaanse waarnemers zouden bijhalen. Dan zouden die Amerikaanse verkiezingen tenminste normaal verlopen.

Soit. Figuren zoals Laurent-Désiré Kabila en Robert Mugabe die vinden dat hun landen zelf hun zaken moeten beredderen, zonder chantage van IMF en Wereldbank, en zonder politieke dwang van Europese Unie of welke Rijkaard - wat men ook over hun binnenlandse palmares moge denken - kunnen volgens de code van deze geglobaliseerde wereld natuurlijk niet meer bestaan. Kabila en de Congolezen kregen er een oorlog voor over zich heen. Mugabe en de Zimbabweanen staan als de eerste de beste "schurkenstaat" sancties te wachten.
(toegift : Uitpers publiceerde in okt.2001 mijn artikel met voorgeschiedenis van Zimbabwe op http://www.uitpers.be/archief/nr23/zimbabwe.html)