arch/ive/ief (2000 - 2005)

"Een grote actie zit er niet in, maar we roepen op tot overleg om toch minstens een symbolisch protest te laten horen." Dat stond er in de eerste brief die Attac- Brugge naar allerlei organisaties en individuen stuurde. Dat was begin juli. Tijdens de Europese top voor buitenlandse handel op 6 september trok onder het oog van de inernationale pers een manifestatie van 1500 man door de Brugse binnenstad, gevolgd door een manifeest in het Astridpark. Het "S06"- comite van meer dan 30 zeer diverse organisaties leverde een puik staaltje werk. Alles verliep vreedzaam. Voor de betoging werd voor het eerst in de geschiedenis van de beweging een delegatie ontvangen door Eurotop-voorzitster Annemie Neyts. De weerklank was enorm: zelfs Trends publiceerde een dossier van 8 bladzijden over de het Brugse Manifeest. Het ijs was gebroken: door het vreedzaam verloop te Brugge kwamen ook de onderhandelingen tussen het Gentse stadsbestuur en het lokale O-19 comité los.

Ondertussen begon zich echter in de beweging een vreemd conflict af te spelen: De vakbondstop begon zich in dit eenheidsfront met de NGO's, derde wereld- organisaties, klein links en vooruitstrevende jongeren steeds minder thuis te voelen. Men vreesde voor een verlies aan aandacht voor de eigen eisenbundels. In Luik organiseerden de vakbonden een aparte betoging naar aanleiding van de Eurotop van de ministers van Financiën. Het lukte: met 7000 was de vakbondsbetoging veel groter dan die van de democratische globalisten de dag nadien, die een kleine duizend man op de been bracht. Maar in Gent lukte het niet: met 6000 moesten de bonden het afleggen tegen de 13000 van de coalitie van democratische globalisten, een historisch feit. Het wordt nu afwachten hoe de houding van de bonden verder zal evolueren.

Ook in Gent verliep alles vreedzaam. En vooral feestelijk: 2000 jongeren gingen nog tot vier uur 's ochtends uit de bol voor een ander Europa: met optredens, dj's, wijn van de wereldwinkel en tonnen enthousiasme. De democratische globaliseringsbeweging is er in geslaagd aansluiting te vinden met de moderne festivalcultuur! Nieuwe spelers zoals Attac en Indymedia mogen op hun palmares schrijven dat ze de moderne actiemethodes- en strategieën in België binnenbrachten. De know- how en de tomeloze inzet van de organisatoren deed de rest.

EU- voorzitter Guy Verhofstadt moet nu ook de realiteit onder ogen zien: dit zijn geen amokmakers, geen politieke hooligans, dit zijn burgers die elk vanuit hun eigen overtuiging democratisch opkomen voor een rechtvaardiger wereldhandel met meer kansen voor de zwaksten. Het feit dat hij een internationale conferentie over globalisering organiseerde , biedt enkele perspectieven.

Niet alleen omdat ze inhoudt dat door de publieke opinie de democratische globaliseringsbeweging van een bende amokmakers naar gesprekspartner is opgewaardeerd, maar ook omdat ze op een moment komt dat er steeds meer pogingen opgaan om de beweging te linken aan de 'strijd tegen het terrorisme'. Dankzij de vreedzame manifestaties in België is er een nieuwe dimensie toegevoegd aan het debat.

Natuurlijk was het een evenement met een hoog PR- gehalte, en een radicale wijziging in de standpunten van beide zijden was er niet echt te verwachten. Vanuit de beleidshoek blijft men enkel heil zien in een verdere liberalisering van de wereldhandel. Wij willen de globalisering van het welzijn door de herverdeling van de welvaart. Het debat zal voortgezet worden in Brussel op 14 december, en erna. Het collectief streven naar een betere samenleving staat weer in het brandpunt van de belangstelling, en dat is goed.

laten we wel wezen dat de zogezegde "herrieschoppers" in Seattle, Goteborg, genua serieus uitvergroot werden in de pers. dat was een eerste punt. Enkele honderden herrieschoppers werden uitgebreid in beeld gebracht; de vele duizenden geweldlozen niet.
Een tweede is het waarom van de rellen in bvb goteborg en genua. In goteborg was er een zogezegd overlegbeleid tussen organisatiecomite van de demonstraties en de ordediensten; jawel, ... op voorhand wel, maar nog voorde acties begonnen maakte de politie al gebruik van zware provocatie buiten en in de accomodatiecentra van de demonstranten (omsingelen van de scholen dmv van containers, hardhandig aanpakken van mensen die verbaal niet op hun mondje gevallen waren en het gewelddadig binnenvallen van deze plaatsen op een onwettige manier)en door het gooien van stenen van agenten in burger naar de ordediensten (wat ook gebeurde in bvb. praag(s26); en ook in barcelona (wereldbankprotesten, 24/06/01 waar dit zelfs bewezen werd).
In genua was er een zodanige repressie en provocatie vanwege de ordediensten dat het gewoon niet anders kon dan uit de hand te lopen
Ook bvb. in Quebec (ftaa, april 2001) was het al op voorhand zeker dat er mensen door de hekkens zouden breken; een stierevechter ontkent toch ook niet dat hij een stier niet agressief maakt.
Het overgrote deel activisten die naar betogingen gaat, doet dit echt niet om herrie te gaan schoppen hoor (er zijn altijd wel wat uitzonderingen natuurlijk); wel zijn er een klein deel van activisten die door de loop der jaren iets te veel om onterechte redenen op hun donder hebben gekregen van overijverige/gefrustreerde/slecht opgeleide/flippende agenten en die daarom al snel hun voorbereidingen treffen om terug te slaan of om zelfs als eerste te slaan. Zijn dit politieke hooligans? misschien wel, maar dan wel als produkt van een agressief systeem
Een iets groter deel neemt zich inderdaad voor geen geweld te gebruiken, maar doet het toch uit zelfverdediging,...
in deze materie kunnen we de media in ieder geval beschuldigen van hun job niet uit te voeren; journalisten zijn dan wel geen psychologen, maar ik heb nog maar nauwelijks een journalist weten zoeken naar het waarom van activistengeweld.
Trouwens, dat deze toppen zwaar moeten bewaakt worden wil zowiezo al zeggen dat er iets serieus foutloopt. dat er iets mis is met de mensen binnen of de mensen die naar binnen willen. Maak zelf uit aan wie het ligt dat die "ordehandhaving" zo hard nodig is, ik heb alvast mn eigen mening (en nee, ik ben nog nooit gewelddadig geweest tijdens enige protestactie).

Dat er in belgie tijdens de eurotopbetogingen geen (of toch niet zo veel) geweld gebruikt werd ligt volgens mij dan ook vooral aan de politiestrategie, die relatief (toch als je ze vergelijkt met andere protesten van "anti-globalisten") ingetogen waren. Een van de redenen hiervoor is uiteraard dat "de heer" Verhofstadt zo veel mogelijk eurotops naar ons belgenlandje wil halen in de toekomst.
Een voorbeeld hieromtrent is bvb. dat tijdens de pink and green march (was er zelf niet bij door imc-werk, maar wel gehoord van een vriendin die er wel was) mensen zich al aan het opmaken waren zich te verdedigen tegen de politie toen deze aan het omsingelen waren. Uiteindelijk mocht de kleurrijke bende toch door, en trokken de meeste politie zich terug, waardoor er niets gebeurd is.

Dit zogenaamde "conflict" tussen de vakbonden (zeg maar vakbondstop) en andere activisten wijst er gewoon op dat het meer en meer duidelijk wordt dat de vakbondstop niet zo kritisch en op verandering ingesteld is als ze ons wil laten geloven. De macht primeert voor hen, en de publieke opinie begint dit nu ook door te hebben. Daarom vond ik het ook zo leuk dat er in gent al relatief veel vakbondsmensen in het manifeest opliepen.