arch/ive/ief (2000 - 2005)

Dat de Europese anti-oorlogsbeweging steeds meer patriarchaatsbevestigend wordt, bewijst het volgende artikel uit The Guardian van de kritische journalist John Vidal:

http://www.guardian.co.uk/ukresponse/story/0,11017,597333,00.html

Het enige, wat je op grond van de Guardian, die vroeger in de twintigste eeuw al de koloniale moordpartijen van het Verenigd Koninkrijk in India, Kenia, en waar ook ter wereld, heeft gesteund, kan bewijzen, is dat het een rechts blad is. Op het ogenblik steunen ze de "linkse" "humane" oorlog van Blair; het politiegeweld tegen migranten in Oldham, enz. Als je als blanke verslaggever lang genoeg langs een vredesdemonstratie van 100.000 loopt, vind je vast wel een of andere Aziatische tiener met oerdomme ideeëen (of je legt hem die in de mond, of verzint ze). Overigens: in dit oorspronkelijke Guardian verslag stond dat Tony Benn, ex-links Labour parlementslid en spreker op de vredesdemonstratie, het Britse parlement zou hebben uitgescholden voor "fascist"; terwijl hij "passive" zei, een heel ander verwijt dus [na veel woedende reacties is dit eindelijk gecorrigeerd]. De vorige Britse vredesdemonstratie, van 50.000 demonstranten, werd trouwens helemaal NIET verslagen in de Guardian, in tegenstelling tot alle scheten van Bush en Blair

Aansluitend: Raf ziet "patriarchie" in "de Europese anti-oorlogsbeweging", op grond van een zuur bevooroordeeld rechts verslag over 1 plaats in dat grote Europa (Londen); meer in het bijzonder van uitspraken van 2 pubers onder de 100.000 demonstranten [inplaats van de sprekers te citeren, waaronder feministes als Germaine Greer]. Bovendien namen die pubers volgens het Guardian verslag woorden als "vrouw" of "man" niet in hun mond. De gelijkenis met Marokkaanse jongens in Ede, Nederland, die door de Telegraaf vals werden beschuldigd van pro-Bin Laden zijn en feestvieren, dringt zich enigszins op