Marx en Parenti by christophe callewaert Friday November 09, 2001 at 09:57 PM |
Hieronder volgt een stukje discussie over de interpretatie van het marxisme. Ik wil hiermee gewoon een bijdrage leveren aan de discussie over Parenti. Het ging daar af en toe over Marx. Han heeft 100 % gelijk. Laten we die boeken weer van onder het stof halen. Zij zijn nog altijd brandend actueel. Wie Marx, Engels, Bakoenin, Lenin, Luxemburg of Trotsky leest, weet dat er aan de kern van de discussie binnen links niets veranderd is. Het zijn nog altijd dezelfde vragen waar we een oplossing moeten voor vinden om "de andere wereld mogelijk te maken". Met dank aan JPE voor het gooien van de steen in de vijver.
Het klopt dat Marx verwachtte dat onder het communisme de staat zou afsterven. Maar dat is geen argument tegen wat in de Sovjet-Unie gebeurde. Wie de discussies tussen Marx en Engels aan de ene kant en politieke tegenstanders als Bakounin aan de andere kant kent, weet dat Marx bedoelde dat de staat zou afsterven ná de revolutie. Tijdens de revolutie en in de fase van de opbouw van het socialisme is er een staat nodig om te beletten dat de net omvergeworpen klasse de macht heroverd. Volgens Marx moet die staat minder "sterk" zijn dan de kapitalistische staat. Deze keer dient hij immers niet om de grote meerderheid van de bevolking te onderdrukken, maar om te beletten dat een kleine groep zich organiseert om de verloren privileges terug te winnen. Dat toont ook precies het grote verschil tussen een kapitalistische staat en de staat tijdens de opbouw van het socialisme. De ene staat is de dictatuur van een kleine minderheid (of blok A om het met Parenti te zeggen), de andere staat is de dictatuur van de grote meerderheid (blok B of de dictatuur van het proletariaat om het met Marx te zeggen). Interessant element in de discussie is dat Parenti in zijn boek probeert duidelijk te maken dat de staat in de Sovjet-Unie te zwak was. De mensen klaagden niet over de alomtegenwoordige staat, maar precies over het gebrek aan staat.
Besluiten uit de these van Marx over de afstervende staat, dat er geen communistische staat nodig is, is volslagen in tegenspraak met het marxisme (of althans met wat Marx zelf gesteld heeft). Op verschillende plaatsen hebben Marx en Engels het over de gewapende revolutie die een einde moest maken aan het kapitalisme. Zie bijvoorbeeld het Communistisch Manifest:
"De communisten steken hun opvattingen en bedoelingen niet onder stoelen of banken. Zij verklaren openlijk dat hun doel slechts kan worden bereikt door de gewelddadige omverwerping van elke tot dusver bestaande maatschappelijke orde. Dat de heersende klassen sidderen voor een communistische revolutie."
Het is dus niet de kapitalistische staat die zal "inslapen" of "afsterven". Déze maatschappelijke orde moet vernietigd worden. In de plaats komt dan een nieuwe staat en het is deze staat die zal afsterven. Wanneer dat zal gebeuren is moeilijk te voorspellen. Volgens Engels (zie vooral De oorsprong van het gezin, de privé-eigendom en de staat) sterft de staat af als er geen klassen meer zijn.
"La société antérieure, évoluant dans les oppositions de classes, avait besoin de l'Etat, c'est à dire, dans chaque cas, d'une organisation de la classe exploiteuse pour maintenir ses conditions de production extérieures, donc surtout pour maintenir par la force la classe exploitée dans des conditions d'oppression données par le mode de production existant… Dès qu'il n'y a plus de classe sociale à tenir dans l'oppression, il n'y a plus rien à réprimer qui rende nécessaire un pouvoir de répression, un Etat… L'état n'est pas aboli, il s ‘éteint.» (Engels in de Anti-Dühring).
Vraag is natuurlijk wanneer er een einde komt aan het bestaan van klassen. Hoelang blijft de burgerij als klasse bestaan? Hoelang heb je een staat nodig om Blok A te beletten de verloren privileges te heroveren? Marx doet daar niet weifelend over: er is een dictatuur van het proletariaat nodig. Hoe lang kon hij ook niet voorspellen.
Het is trouwens een vraag die weinig tegenstanders van het marxisme willen beantwoorden: hoe zorg je ervoor dat de revolutie niet ten onder gaat aan de reactie? Ik ben heel blij dat JPE zich die vraag wel stelde. Hij verwees naar het voorbeeld van Chili. De ervaring van Allende is leerrijk voor allen die een einde willen maken aan dit onrechtvaardige systeem (of zij die het zo willen hervormen dat het niet meer rechtvaardig is). Allende kwam aan de macht door verkiezingen, maar werd uitgeschakeld door de kern van de Chileense staat waarvan hij de formele leider was geworden: het leger onder leiding van Pinochet. Als je de analyse van Marx van de Franse Commune toepast op de gebeurtenissen in Chili, zou je kunnen stellen dat Allende de burgerlijke, kapitalistische staat niet volledig vernietigd had om ze te vervangen door een socialistische staat. Ik zou graag eens weten hoe jullie dat zien. Hoe kan je je beschermen tegen typen als Pinochet? Mensen uit blok A gaan over lijken om hun privileges te verdedigen. Zij schrikken er niet voor terug om de democratie gewoon af te schaffen als hun rechten om te accumuleren te veel in gevaar komen. Wat doe je dan in zo'n geval met je linkse zweeppartij? Zou je die "fasces" dan niet opnieuw keihard in je gezicht terug krijgen?
Vraag is natuurlijk of we daar nu al een discussie kunnen over hebben zonder te schelden.
Chili, Stalin, Robespierre en Bush/Cheney in Alaska by jpe Saturday November 10, 2001 at 12:04 AM |
Die zweeppartij is voor in het begin hé Christophe. Maar ik had bij die term ook al mijn twijfels hoor. 'Drukkingspartij' dan maar ?
De ervaring van Chili die ik als student zelf nog een beetje heb mogen meebeleven in het Leuven van midden jaren zeventig, waar nogal wat films over Chili gedraaid werden en Chilenen kwamen spreken, is me bijgebleven. Ik lees nu net nog in mijn cursus 'Zuiderse speelfilm', hoe Allende toegevingen deed om de rechterzijde toch maar niet te provoceren en dat hij daarbij bv. zijn eigen mensen (waaronder linkse cineasten) in de kou zette.
In die zin is ook het debat over Stalin blijvend actueel. Ik heb ook het boek van Ludo Martens over Jozef S. gelezen (net als heel ander boeken over hem, van o.a. Isaac Deutscher) en het enige dat ik kan concluderen: we zijn er nog lang niet uit.
Alhoewel ... Martens toont ook aan dat het Stalinisme absoluut niet deugt: heel het systeem hangt namelijk van de wijsheid van één man af. Ondanks diens lange bewind slaagde de geniale leider er dan nog niet in, om bekwame opvolgers te verzamelen. Om nog maar niet te spreken over hoe de Russische net als de Franse en andere revoluties hun 'eigen kinderen verslonden heeft'. In Frankrijk leidde het ook tot Robespierre en Bonaparte, nietwaar ... Dus toch maar opletten met de dictatuur van wie dan ook ...
Waarmee niet gezegd is dat je volk van het soort van Bush en Cheney kunt laten begaan, want dan moet finaal de planeet er aan geloven (over hoe het Amerikaanse leger in Alaska milieu-oorlogen voorbereidt, lees je meer in DIOGENES nr 3).
de wijsheid van één man ? by tom Saturday November 10, 2001 at 10:01 PM |
tomdemeester@tiscalinet.be |
beste JP
dat van die stalin waar alles van afhing, dat is wel een van de grootste misvattingen die er over de USSR bestaan.
de lectuur van j. arch getty 'the great terror : the soviet communist party reconsidered' maakte een verpletterende indruk op mij. daarin wordt uitgelegd hoe de 'top' in moskou met de steun van de werkende bevolking, de 'basis' zeg maar van de KP, een bittere strijd uitvocht met lokale machtswellustelingen binnen het 'apparaat' en de administratie, door middel van 'partijzuiveringen', anti-bureaucratie-campagnes etc. een zeer complexe strijd, maar zoals we weten, simpel is de werkelijkheid niet.
onontbeerlijke lectuur voor wie het soviet-communisme wil begrijpen.
Maar zonder S. lukte het blijkbaar niet meer ... by jpe Monday November 12, 2001 at 03:59 PM |
Tom, dat niet alles van Stalin afhing, o.k. Maar in het boek van Ludo Martens draait het wel allemaal om Stalin én zonder die ene man waren zijn medestanders blijkbaar niet in staat om de S.U. op het 'goede spoor' te houden. Toch wel een zwak systeem, niet ? En in China van hetzelfde ... Zie ook Cuba, hoe Castro daar de 'leidersfiguur' is ...
Van communisten zou je anders juist verwachten dat ze met 'leiderscollectieven' werken ...
Waarom ook organiseerde Stalin zo'n 'vedettencultus' ?
En zo beland je bij het 'democratisch deficit' van 'het communisme zoals we het gekend hebben'. Op dat vlak is er nog veel werk aan de winkel.