arch/ive/ief (2000 - 2005)

SABENA CHACHA
by Didi de Paris Thursday November 08, 2001 at 07:55 PM
didi.deparis@chello.be

Brieven uit Verweghistan 12. Terwijl de tarmac er verlaten bijligt, een koude wind komt opzetten, wordt in een korte tekst verduidelijkt hoe een hooggespecialiseerde club 12.000 vliegen in één klap neermaait.

SABENA CHACHA


Didi de Paris
Information Jockey

Het werd een bijzondere dag voor planespotters: de laatste vlucht van Sabena. De wereld hangt aan elkaar van afkortingen. SABENA stond voor Société Anonyme Belge d'Exploitation et Navigation Aërienne.

Zelf kwam ik op eerder hardhandige wijze in contact met de afkorting. Ik herinner mij nog als de dag van gisteren vol nieuwe moed op mijn nieuwste job wierp: nachtarbeider in een assemblagebedrijf. Nauwelijk was ik een half uur aan het werk of iemand sprak op gedempte toon tot mij het woord ‘SABENA'. De fluisteraar wandelde weg. De wegen en de finesses van de taal zijn haast niet te doorgronden. Na ettelijke verwittigingen werd mij uiteindelijk de code op barse toon onthuld : Stillekes Aan Beginnen En Niet Afjagen.

De radio had het over «Vliegend personeel ». Was het de nieuwste sprong in het evolutieproces ? Een mensgeworden variant op het vliegend hert ? Vlogen ze niet allemaal (buiten) ?

Mijn hele leven woonde ik in de buurt van de luchthaven. Altijd zoemde in mijn achterhoofd het besef van een hogere wereld, een walhala van wonderboys en super girls. Glitter, glamour, hotelbars en lounches. Gebronzeerde binken, meikevers in nagelnieuwe uniformen, chronisch lachend. Typische kenmerken van het Top Gun-syndroom. De airhostesses - In het Zuidafrikaans durft men zoiemand te omschrijven als een «zweefteef» - waren stuk voor stuk zonnebankbruine schoonheden. In hun ogen knipperde het neon non-stop :‘Sex And Beauty Every Night Again.'

Deze zonen en dochters van Expo '58 vormden een ras appart. Tiny, Kuifje en de hoogdagen van Jacqueline Kennedy, dat alles verenigden deze vleesgeworden GI-Joe's en Barbies moeiteloos in zich. De eeuwige jeugd en vitaliteit van W.O.II RAF-piloten koppelden zij naadloos, én aan de schone stoerheid van Leni Riefenstahl, én aan de bedriegelijke onschuld van Walt Disney. De soort overleefde op een streng dieet van cocktails en exotische etenswaren. Constant met hun hoofd in de wolken slaagden zij er in de wereld te zien. Nooit maakten zij een onderscheid tussen first-, business- of economy-class. Hun vriendelijkheid en behulpvaardigheid waren grenzeloos. . Bij stijgen en dalen behielden zij hun blind vertrouwen in vooruitgang. Constant vertoefden zij hoog in de lucht, tussen de hemel en aarde, deze halfgoden, bastaarden van de goden die gecopuleerd hadden met de stalen vogels.

Somewere over the rainbow waren de engelen als padden uit de hemel gevallen. Ook op de grond had het failliet lelijk huisgehouden. Weer doken er taalproblemn op. Niemand had ook maar iets begrepen van de uitleg, sterker nog : niemand werd ook maar iets gezegd. Alsof zij lucht waren.

In een eerste reactie trokken tweeduizend mensen zonder vlag of wimpel door de straten van Babbel-gique. Een bont gezelschap, sommigen op hoge hakken, poederden nog even hun neus, schoten dan in een Franse coleire en waren bereid de ordetroepen te lijf gaan (desnoods met hun handtas).

Gelukkig wist deze regering zich ook hieruit te navigeren. Als geen andere verstaat deze ploeg de kunst kleine luizen tegen elkander in het harnas te jagen. Ook die dag vervulde ze haar rol van mussenschrik. De pechvogels stoven uit elkaar. Op de grond lag de enige slogan die men in de optocht meegedragen had : Such A Bloody Experience Never Again.