arch/ive/ief (2000 - 2005)

Ik vertrek namelijk voor een maand tot 6 weken om ondergedompeld te worden in de taal en de dagdagelijkse realiteit van een boerengemeenschap, waar er waarschijnlijk niemand een beetje engels kan. Maar niet getreurd, of eerder tot mijn grote shock, ben ik perfect bereikbaar met mijn gsm....ik ben verschrikkelijk blij dat ik de sleur van hier kan doorbreken. koffietjes, rondslenteren (magsuroy-suroy) is niet echt waar ik voor gekomen ben he.
Maar er is wel eventjes een kink in de kabel gestoken, Mijn gsm (meer dan 5000 ballen , ja zelfs hier!) is gestolen in mijn eigen huis. Ik was, op zijn minst gezegd, 'horrified'. Op zo'n moment denk je dat je echt knetter bent. Want sommigen onder jullie kennen mijn zenuwslopend probleem met het misleggen van mijn sleutels, paspoorten, buskaarten, whatever....Ik had net een dag gewinkeld met Catherine. Zij zit met Geneeskunde voor Derde Wereld in Tandag. Een kleine 10uur reizen van Davao. Dus al stikkapot.....ik dacht dat ik in een moment van complete blackout gewoon mijn gsm ergens mee had ingepakt ofzo. Ik heb zelfs in de diepvries gekeken, stel je voor....
We hebben met 3 mensen mijn huisje helemaal ondersteboven gekeerd, pero wala na ang mobilephone. Geen gsm! Je voelt je....onveilig is niet echt een correcte omschrijving. Mijn gsm is hier mijn link met de buitenwereld, mijn 'uyab' of mijne boyfriend, mijn mamaatje...en de verbinding met vrienden en collega's hier in Davao. je wordt beroofd van je priveleven en dat...laat een afschuwelijk gevoel na. Ik ben verplicht om me weer een nieuwe gsm te kopen. Het helpt dan niet echt om een poging te doen om te sparen. als je continu van de onnozoliteiten op je bord krijgt. Toppunt, ik kan vandaag geen geld afhalen met mijn VISA, dus nu weet ik het h elemaal niet meer...
Maar we houden het hoofd koel, er zijn ergere dingen, bijvoorbeeld, ze hadden mijn 'sjakos' kunnen meepakken. en daar zat mijn paspoort in, omdat ik naar de Immigratie moest voor papieren. En als ze dat meehadden, zat ik echt in de problemen, want geen paspoort geen visum, dus illegaal, en bein het dan maar in orde te maken. Het zijn momenten dat je merkt hoe kwetsbaar je bent, maar de vraag stelt zich dan, hoe je erop reageert. Een vriendin van me haar gsm is al twee maal gestolen....in Brussel. Dus mao gyud na! That's how life is! Maar de mensen die mijn nummer hebben, waarmee ik hun een smsje heb gestuurd, dat blijft geldig!

Voor de rest begin ik wel op mijn pootjes te vallen. Het kunnen brabbelen van de taal is van een enorm belang. Want ik vind het onuitstaanbaar als ik niets kan begrijpen van wat er om je heen verteld wordt. Ik kan daar niet tegen, want je voelt je dan enorm geisoleerd en daarbij...nu kan ik tenminste de gesprekken volgen onder de marktkramers wanneer ze aan het overleggen zijn of ze me nu die 10peso discount gaan geven. Het is wel grappig. Zo van, ' ja maar de pompoen is eigenlijk maar 5peso en we hebben er 10 gevraagd' Het leuke aan het onderhandelen...trouwens, in mijn wijk komen in het weekend boeren afgedaald om hun groentjes te verkopen....ze zijn uren onderweg met hun zware manden op hun hoofd...en dan kan het me soms echt niet schelen of ze er op leggen of niet, want zeg nu zelf, 35 fr voor een hele zak pompoen, aubergines, stringbeans en een typisch filipijnse groente, waar je twee maal van kan koken, daar gaan we niet moeilijk over doen, he.

Ik wilde eigenlijk schrijven over Abu Sayyaf en hoe dat er hier stilletjes aan een Vredesbeweging op gang komt. Want het gaat hier niet goed. De regering heeft al 5000 militairen op het eilandje Basilan, het hoofdkwartier van den Abu. Maar de rapporten van dat er tientallen leden zijn gedood of gearresteerd, blijken flagrante leugens te zijn. Dat is eigenlijk nog zacht uitgedrukt. Karapatan is met de Congressman Crispin Beltran en Congresswomen Liza Masa, beide van Bayan Muna, de progessieve partijlijst die 13% behaalde, op fact finding mission geweest. Het blijkt dat die zogenaamde leden, dikwijls gewone boeren of dorpelingen zijn, die de militairen opvoeren als zijnde Aby Sayyaf. Er is een dik rapport verschenen en al enkele artikels in de krant. Mensen worden gewoon afgemaakt, om aan de butienwereld te tonen dat ze het 'probleem' zeker onder controle hebben. Maar vlak voor de September 11 Attack op de WTC, werd er hier in de Philippine Iquirer en op de tv hevig gedebateerd over de link tussen de Abu Sayyaf, de regering en de militairen. Fr. Naccorda, een van de gijzelaars in mei 2001, is naar buiten gekomen met een getuigenis waar je soms van je stoel valt. Ze werden vastgehouden in een ziekenhuis, ik denk dat ze met 50 gijzelaars waren. De militairen hadden het volledig omsingeld. Dus zou je denken, aha, onderhandelingen, enzo. Niets van dat alles. opeens bleek dat er een deel van de militairen zich hadden terug getrokken en de Abu konden fijntjes ontsnappen. Abu Sayyaf wordt omschreven als een linkse separatischtische moslimgroep in Mindanao (door De Morgen). Wel, De Morgen zou er beter aan doen om wat beter hun bronnen na te checken. De Wall Street Journal schreef al dat den Abu, samen met Bin LAden en nog 35.000 andere mujahedeens, werd opgeleid in Pakistan om te vechten tegen de Russen in Afghanistan. De Cia is de geheime sponsor van de training en het leveren van de wapens. De Jihad is er als extraatje aan toegevoegd....Nindut, ha! Toch interessant om te weten he. Gans die Jihad en vandaag ! de strijd tegen terrorisme is een farce. Deze jihadisten zijn een kindje van de CIA.  Dit klinkt misschien vreemd, maar dat zijn dingen die je gewoon in de Wall Street kan lezen, geen verzinsels van bibi hoor. Abu staat vreemd genoeg op de nummer 2 van de lijst van de VS. Gloria heeft haar heel snel bereid verklaart om de oorlog tegen Afghanistan te steunen en militiaren en medische personeel te leveren. Het militair budget van de VS aan de Filippijnen is opgetrokken tot 1.9 milloen dollar en wordt volgend jaar 19 miljoen dollar...vreemd, niet. We hebben in Mindanao nu 24 'adviseurs' van de VS, om de Gloria-Macapagal-Arroyo regering te 'helpen' in hun 'strijd' tegen de Abu. Maar dit is een flagrante overtreding van de souvereiniteit van dit land. De VS hebben nu ook toegang tot alle vlieg- en zeehavens van de Filippijnen. De VS-militairen zijn in de jaren 90 door een groten volksbeweging buiten gegooid. Ze misbruikten vrouwen, kinderen en waren onschendbaar voor de Filippijnse wet. Ze hebben een hele resem mensenrechteschendingen op hun naam staan. En vandaag zijn we er niet erg tuk op dat de Gloria hun weer met open armen ontvangt. Maar ik hoop dat ik hierover later wat meer en wa gedetailleerder kan schrijven. want anders vallen jullie ook maar in slaap.

Sige, ik ga jullie nu laten, ik hoop dat ik geld kan afhalen, anders heb ik wel een probleem....En trouwens, handgeschreven brieven zijn ook meer dan welkom. er gaat niets boven een brief die je kan lezen bij een kopke koffie.

Een dikke kus,

Anne.