arch/ive/ief (2000 - 2005)

In een paar jaar zijn de leiders van de groene partijen overgestapt van kritiek op de uitwassen van het kapitalisme naar de verdediging van de Europese patroons en het Europees leger. Veel mensen, zoals de vredesbetogers in Gent op 19 oktober, zoeken nu naar een politiek alternatief.
Het Duitse groene parlementslid Ilka Schröder en het Belgische kamerlid Vincent Decroly vertrekken met slaande deuren. Van binnenuit kan je onmogelijk nog iets veranderen aan de politiek die de ministers en parlementaire fracties aan de groene partijen opleggen, zeggen ze. In Frankrijk blijven de groenen van Dominique Voynet in een regering die staat te trappelen om te mogen meedoen met de oorlog in Afghanistan. Net zoals die andere 'linkse' partner, de Parti Communiste, die steeds verder opschuift naar rechts, zodat je nauwelijks nog een verschil ziet met de Parti Socialiste. Die is overigens erg tevreden met de stille dood van de PC die in 1994 590.000 leden had en vandaag nog 150.000.
Die ruk naar rechts gebeurt op een moment dat honderdduizenden jongeren zich inzetten voor een andere wereld met de communist Che als symbool. Op een moment ook dat er in de vakbonden stemmen opgaan voor samenwerking met de beweging voor een andere globalisering. Die beweging, de vredesactivisten en de mensen die ontgoocheld zijn in Agalev en Ecolo zijn dus op zoek naar een politiek alternatief.

Vanwaar die groene afgang?
Voor we het over een alternatief hebben, moeten we toch eerst de vraag stellen waarom de groene leiders op enkele jaren tijd afgestapt zijn van hun kritiek op de uitwassen van het kapitalistisch systeem en nu de machtige Europese patroons verdedigen. Waarom werpen zij zich op als de herauten van de opbouw van de Europese Unie en het Europees leger, van 'humanitaire' bombardementen op Joegoslavië en van 'kritische solidariteit' met de Verenigde Staten in Afghanistan, van de liberalisering van openbaar vervoer, energie en post en van een migratie op maat van de Europese patroons?
De groene partijen dienden zich aan als alternatief voor de socialistische partij. Als men denkt aan een alternatief links van de SP en Agalev, is het aangeraden de lijn te volgen tussen het vertrekpunt van de groenen en het punt waar ze nu staan. De groenen zijn groot geworden in de periode dat iedereen overtuigd was van het failliet van het communisme. In 1989 verheugden zij zich net als alle burgerlijke partijen, inclusief de fascisten, over "de ineenstorting van een staatsmodel zonder markt en zonder vrijheid"1 zoals zij het socialisme omschreven. Tot voor kort leefde de idee dat het kapitalisme voor eeuwig het pleit gewonnen had. De 'vrijheid en de markt' hebben tot historische concentraties geleid en de derdewereldlanden helemaal onderworpen aan de dictatuur van de Wereldhandelsorganisatie en het Internationaal Monetair Fonds. Verlost van de communistische 'dreiging' hebben de patroons nu de handen vrij om alle verworvenheden van de werkers af te breken.
In het debat over het alternatief voor deze verouderde wereld is het belangrijk te gaan kijken welke pogingen er vorige eeuw werden ondernomen om een maatschappij op te bouwen zonder ongelijkheid die zo typisch is voor en en inherent aan het kapitalisme. De motor van die maatschappij was niet de verrijking van diegenen die alles al hadden. De sociale bescherming van de bevolking was het eerste doel.
De tijd is rijp om de duizenden anticommunistische vooroordelen te kritiseren die de voorlopers van de G7 en de Wereldhandelsorganisatie er bijna honderd jaar lang hebben ingepompt om te verhinderen dat de uitgebuite mensen hun macht zouden omverwerpen. Het anticommunisme heeft links meer dan wat ook verdeeld en verzwakt schrijft de Amerikaanse prof Michael Parenti in een zopas bij EPO verschenen boek. En Frances Saunders bewijst hoe de CIA miljarden en miljarden dollar besteedde aan de versterking van anticommunistisch links.
Het debat zal dus ook gaan over de vraag waarom de PVDA altijd aan de kant van de onderdrukten is blijven staan, waarom links op de eerste plaats een communistische partij nodig heeft om het kapitalisme eindelijk in de vuilnisbak van de geschiedenis te gooien.
1 Changer d'économie. Le programme économique d'Ecolo, Ed. Luc Pire, 1999, p.6

Alleen spijtig dat slechts ongeveer 1,5% van het Belgische kiesvee beseft dat het ware licht enkel van de PVDA komt

Twee korte reacties op de analyse van Herwig Lerouge:

1) Dat de groenen zo snel door het establishment gerecupereerd werden komt doordat ze nooit een duidelijke maatschappij-analyse maakten. Nochtans bevat het groene gedachtengoed heel wat originele elementen waar de 'oude' garde van de communisten (met hun nadruk op haast alleen maar materiële welvaart, een radicalere variant van het 'biefstukkensocialisme') nog wat kan van leren.
Dus ja, we moeten analyseren waarom groen faalt, maar ook proberen te redden wat er waardevol was en is in het groene gedachtengoed.

2) Een vraag die ik Parenti vanavond in Gent ook stelde, maar waar hij ook niet zo meteen antwoord kon op geven is deze: kunnen communisten er ooit in slagen om een aantrekkelijke 'aanpak' te bedenken voor de enorme spanning (die er al van bij de Franse revolutie in zat) tussen 'gelijkheid en vrijheid', tussen sociale planning en individuele keuzemogelijkheden. Want het gebrek aan individuele ontplooiïngsmogelijkheden was toch één van dé zwakke punten van de Sovjetunie of niet ?

Nog anders gesteld (en deze vraag werd recent nog treffend en uitgebreid omschreven in 'Oikos', een publicatie van een Agalev-denktank): waarom is het consumptiekapitalisme voor vele mensen zo aantrekkelijk ?

De media zitten daar voor iets tussen, maar er is meer ...

Beste JP,

JP, Ik blijf maar denken aan wat Parenti vanavond in Gent zei : 'ecologie en kapitalisme, dat is onverzoenbaar, dat zijn twee tegengestelde uitersten, alleen zien de Groene partijen dat (nog) niet in.'

Daaruit volgt :

1// Je kunt niet én consequent 'groen' zijn, en tegelijk zeggen dat je voor een (zij het dan gecorrigeerd) kapitalistisch model bent.

2// Alleen een anti-kapitalistisch systeem kan werkelijk ecologisch zijn. Het is voor mij evident dat een planeconomie bijna per definitie zou ik zeggen 'ecologischer' omspringt met grondstoffen en natuurlijke rijkdommen dan een concurrentie-economie. Al is dat misschien wat overtrokken, maar in elk geval is een planeconomie een veel aantrekkelijker vertrekpunt om aan ecologie te doen.

Overigens, van interessante aspecten in het groene denken gesproken. Kan zijn, kan zijn, maar kijk eens naar de interessante ecologische accenten in de communistische landen. En dan wil ik het nog niet eens over Cuba hebben, want dat is een derdewereldland. Maar de ecologische 'meerwaarde' van het Oostblok, is - als je naar de naakte cijfers en feiten gaat kijken, FENOMENAAL :

het wettenarsenaal qua natuurbescherming in de DDR anno 1960 was verder ontwikkelt dan bij ons anno 2000 ; van de 4155 ooievaarskoppels in Duitsland in 1994 broedder er 81% in het vroegere Oost-Duitsland, hoewel West-Duitsland twee keer groter was qua oppervlakte ; het publiek transport in de USSR in de jaren '80 was twaalf keer zo belangrijk als in de VS, de verhouding van vrachtvervoer per spoor en per camion was in de USSR in diezelfde periode 8 op 1, in de VS 1.5 op 1 ; in een klassieke westerse electriciteitscentrale wordt tot 60% van de energie weggegooid door lucht- en waterkoeling - in het Oostblok werd al in de jaren '50 een systeem van warmterecuperatie ontwikkeld ; op het einde van de jaren '80 produceerde de USSR (op dat moment een hoogontwikkeld land !) 186 kg afval per persoon, tegenover 660 kg afval per persoon in de VS ; enzovoort enzovoort (alle referenties uit Marxistische Studies nr 51 over Ecologie en Marxisme, nauwkeurige bronvermeldingen daar)

Flauwe tekst hoor meneer Lerouge. Wil je zeggen: 'komt er een linkse partij?' of bedoel je 'word nu allemaal lid van de PvdA'.

"Het debat zal dus ook gaan over de vraag waarom de PVDA altijd aan de kant van de onderdrukten is blijven staan, waarom links op de eerste plaats een communistische partij nodig heeft om het kapitalisme eindelijk in de vuilnisbak van de geschiedenis te gooien."

De PvdA heeft NIET altijd aan de kant van de onderdrukten gestaan. Jullie stonden nooit aan de kant van de slachtoffers van de zogenaamde 'communistische' dictaturen van Stalin, Pol Pot, Kim Il Sung etc. De groenen steunen nu een beetje de oorlog inderdaad, maar jullie hebben veel grotere slachtpartijen gesteund dus stop die schijnheiligheid.

En voor die honderdduizenden jongeren gaat het niet over 'de communist Che' (waar de PvdA trouwens vroeger altijd tegen was, vroeger was het 'Che, de kleinburgerlijke avonturist in dienst van het Sovjet-imperialisme'), maar over een andere wereld, zonder dat ze daar zo'n strak en dogmatisch beeld van hebben als jullie. Span die dus niet voor jullie kar.

ALs er iemand vandaag in Vlaanderen voedsel geeft aan de 'anticommunistische vooroordelen' waarover jullie het hebben, is het verdorie de PvdA zelf!
Bij de thesen van die Parenti zijn trouwens zeer veel bemerkingen te maken vanuit historisch oogpunt... Ik vind dat helemaal niet zo'n originele of interessante denker.

Zeg niet altijd dat je dat kan, doe het ook eens. Zeg niet altijd dat die van de PVDA dogmatisch zijn, bewijs het eens. Dan kan er tenminste ernstig gediscussieerd worden. Parenti probeert in zijn boek bijvoorbeeld het reëel bestaande communisme aan een ernstige kritiek te onderwerpen. Bepaalde van zijn argumenten zijn heel uitdagend voor wie zich vandaag communist noemt. Maar hij doet dat wel niet vanuit een halsstarrig anticommunisme zoals jij meestal wel doet. Ik heb ooit eens een heel mooie reportage over arbeiderscontrole in Cuba gezien. We kregen heel interessante discussies binnen bedrijven te zien. De leding kreeg er daar vaak heel hard van langs. Je kreeg de indruk dat er geen grotere critici zijn van het communisme dan de Cubanen zelf. Maar al die mensen uiten wel hun kritiek vanuit de bezorgheid om het communisme op Cuba te verbeteren, niet om het kapot te maken. Zij zouden nogal schrikken, mochten ze jou soms bezig horen.
Jij zegt bijvoorbeeld dat het reëel bestaande kapitalisme (met zijn slavernij, zijn kolonisatie, zijn holocaust, zijn oorlogen, zijn economische blokkades, zijn hongersnoden, zijn milieurampen) minder misdadig is dan het reëel bestaande communisme. Zo kan je toch niet ernstig discussiëren. Als we het bijvoorbeeld over China hebben dan moeten we het inderdaad over de verkeerde keuzes van Mao hebben, over de ontsporingen, over de bureaucratie, de corruptie,... Maar dan moeten we het evengoed ook over de veel ergere hongersnoden tijdens het kapitalisme hebben, over de economische maatregelen tegen China, over het kapitalistische wereldsysteem dat China het statuut van derde wereldland bezorgd heeft, over de destabilisatie via de reactionaire sekten als Falun Gong. En dan mogen we ook niet vergeten te bestuderen waarom China het op vlak van ontwikkeling zoveel beter doet dan India. Dan moeten we bijvoorbeeld eens berekenen hoeveel mensenlevens de Chinese revolutie gespaard heeft. In een reusachtig derde wereldland kan dat nogal hoog oplopen. Over het Rusland van de jongste tien jaar bestaan cijfers. Misschien moet iemand die nog eens opzoeken. Kapitalisme betekent voor de overgrote meerderheid van de Russen de vrijheid om honger te lijden en de vrijheid om vroeger te sterven. Voor de rest (georganiseerd binnen een kapitalistische maffia) betekent het de vrijheid om te roven en te stelen en iedereen overhoop te schieten die in de weg staat. De VN durft het daar in zijn rapporten wel over te hebben(zie UNDP), maar jij zwijgt daar in alle talen over. Waar zou je het liefst geboren worden: als zwarte in een achterbuurt van Chicago of als zwarte op Cuba? Als landloze boer in India of als arme boer in China? Als wetenschapper zou je dan de statistieken kunnen bekijken en dan zou je keuze toch snel gemaakt moeten zijn. Zou je dus voortaan argumenten willen geven in plaats van emotionele uithalen waarover geen enkele discussie mogelijk is? Kortom een beetje minder dogmatisme, AUB.

"De ideale geweldloze staat zal een geordende anarchie zijn. De staat waarin het minst wordt geregeerd, zal het best worden geregeerd." (Mahatma Gandhi)

Dat is nu typisch he: je noemt mij een halsstarrige anticommunist. Jullie van de PvdA menen te mogen bepalen wie de 'echte' communisten zijn (jullie eigen partij) en de rest zijn 'anticommunisten'... Grappig is dat, voor mijn hele sociale omgeving ben ik 'de communist', voor de PvdA ben ik 'de anticommunist'. Een mens leert ermee leven :-)

"Jij zegt bijvoorbeeld dat het reëel bestaande kapitalisme (met zijn slavernij, zijn kolonisatie, zijn holocaust, zijn oorlogen, zijn economische blokkades, zijn hongersnoden, zijn milieurampen) minder misdadig is dan het reëel bestaande communisme. "

Ik zeg dat helemaal niet!!!! Je legt me steeds weer woorden in de mond. Toen het 'Zwartboek van het communisme' verscheen, heb ik in De Morgen een bespreking gepubliceerd die exact het tegendeel betoogde van wat jij hier nu stelt. Dat is trouwens opgemerkt in Patrick Stouthuyzens boek over de intellectuelen en de postmoderniteit in Vlaanderen, waar mijn kritische verdediging van de oktoberrevolutie tegenover de opvattingen van jullie leider Ludo Martens werden gezet. Vergis je niet, ik ken de geschiedschrijving over de Sovjetunie redelijk goed... Ik zou in elk geval nooit - zoals Parenti - eerst terecht aantonen dat er inderdaad 'maar' 800 000 slachtoffers zijn gevallen onder Stalin (en geen 20 miljoen zoals de VS-broodschrijvers beweerden) en dan overgaan naar de apologie van dat systeem... Het waren er 800 000 teveel!

Noch jullie, noch Parenti, slagen er ook in uit leggen waarom dit zogenaamde 'communisme' dan uiteindelijk zonder slag of stoot (zeg maar gerust met de massale steun van de bevolking) is opzij geschoven voor het huidige mafiakapitalisme. Parenti geeft eveneens een zeer rooskleurig en slecht geïnformeerd beeld van de vermeende sociale en economische gelijkheid in de Sovjetunie. Hij ontkent bijvoorbeeld de zeer grote loonspanningen die er ook al in de tijd van Stalin bestonden (die cijfers werden door de Komintern zelf gepubliceerd!) Let wel, dat alles wil niet zeggen dat er inderdaad geen reële vooruitgang is gemaakt onder die systemen, maar daar hoef ik jou hier niet van te overuigen.

Inderdaad, China doet het beter dan India en Cuba doet het veel beter dan Haiti, dat is exact wat ik altijd zeg aan iedereen die kritiek heeft op die landen. Dat wil echter niet zeggen dat ik die systemen onvoorwaardelijk steun (en ik wil zeker het onderscheid maken tussen die twee landen). Je kan de fouten van het reëel bestaande communisme echter niet blijven goedpraten (zoals ook Parenti veel te veel doet) door ze te vergelijken met de nog veel grotere misdaden van het kapitalisme. De andere-wereldbeweging heeft daar geen boodschap in. We willen niet langer voor de keuze van het minste kwaad gesteld worden. Dat heeft niets met emoties of dogma's te maken, wel integendeel. Het is de keuze tussen de 'twee kampen' die dogmatisch is. Daar willen jullie echter nooit op antwoorden. Is het zo bizar om op twee fronten te willen strijden? Tegen het kapitalisme én tegen de autoritaire vormen van communisme.

Het gevaarlijkste aan de stellingen à la Parenti is echter de idee dat de socialistische democratie (de radendemocratie weet je wel? Zoals Lenin zei - maar het nooit in de prakrijk bracht - "Alle macht aan de Sovjets", wat hem aanvankelijk de goedkeurende knik van de anarchisten opbracht...) eigenlijk niet mogelijk was geweest en dat degenen die zo'n stellingen verdedigen (de 'pure socialisten') maar kinderachtige mensen zijn. Wel, dan ben ik er fier op kinderachtig te zijn en met Rosa Luxemburg te blijven zeggen 'Geen democratie zonder socialisme, geen socialisme zonder democratie'.

Parenti heeft misschien op een aantal gebieden belangrijke bijdragen geleverd. Wat de geschiedenis van de Sovjetunie betreft, kan ik hem dus zeker niet volgen.

hey jan,

ben het voor een groot deel met je eens maar ik wil je zeggen: het is niet omdat de PVDA ooit die dingen expliciet gesteund heeft dat het dat nu ook nog steeds doet. Ik ben zelf pvda-er en heb niets te maken met Stalin, nog met Mao, en ik erken dat er fouten zijn gemaakt en dat er dingen gebeurt zijn die niet kunnen. Er zijn nog heel wat mensen in de pvda die er zo over denken, en daar kan trouwens ook openlijk over gepraat worden (het zou maar erg zijn).

Het is inderdaad zo dat elk slachtoffer onder het communisme er een te veel is, maar net daaruit moeten wij onze lessen trekken en de geschiedenis zo goed en zo objectief mogelijk proberen te studeren. Je moet natuurlijk ook weten dat dit slechts de eerste fases waren van het socialisme... de russen, noch de chinezen hadden effectieve ervaring met hoe een socialistische maatschappij op te bouwen. De manier van denken was in die tijd ook helemaal anders als nu. Dat is geen excuus natuurlijk, maar vooral een les en ook een les waar openlijk over gepraat en gediscutieerd moet worden.

Ik ben tegen élke vorm van totalitair regime, ik wil een betere democratische open samenleving met een uitgewerkte planeconomie, en ik ben ervan overtuigd dat het merendeel der jongeren en ook ouderen uit de pvda zich hierachter scharen.

met vriendelijke groeten

"De ideale geweldloze staat zal een geordende anarchie zijn. De staat waarin het minst wordt geregeerd, zal het best worden geregeerd." (Mahatma Gandhi)

doet mij denken aan bananerepublieken als albanië en zo
'k bedoel, da citaat zegt nu ook echt wel niets hé

Christophe: "Ik heb ooit eens een heel mooie reportage over arbeiderscontrole in Cuba gezien. We kregen heel interessante discussies binnen bedrijven te zien. De leding kreeg er daar vaak heel hard van langs. Je kreeg de indruk dat er geen grotere critici zijn van het communisme dan de Cubanen zelf. Maar al die mensen uiten wel hun kritiek vanuit de bezorgheid om het communisme op Cuba te verbeteren, niet om het kapot te maken. Zij zouden nogal schrikken, mochten ze jou soms bezig horen. "

Wel kameraad, ik ben op Cuba geweest, en heb daar in de fabriek en in het gebouw van de vakbond in Havana met die arbeiders gepraat (ik ken voldoende Spaans en een andere kameraad die mee was is perfect spaanstalig). We hebben inderdaad juist over deze thema's gepraat en niemand is daarvan geschrokken hoor...
Je hebt eigenlijk het recht niet deze mensen tegen mij te mobiliseren en je weg te steken achter wat zij zogezegd van mij zouden denken.
In Cuba logeerde ik bij een man die in 1959 had deelgenomen aan de revolutie en partijlid was geworden in 1965 of zo. Ik kon met hem alle soorten kritiek vrij bespreken, niemand is daarvan geschrokken. Idem voor de lokale organisator van het Comite por la Defensa de la Revolucion of een aantal Angola-veteranen met wie we zeer boeiende gesprekken hadden. Niemand vond dat wij het 'communisme wilden kapot maken'

En Koen, ik hoop inderdaad dat de PvdA op die manier geleidielijk zal veranderen dankzij haar verstandige leden...

Ik heb Parenti's boek niet bij de hand.

Maar het heeft mij alvast serieus aan het denken gezet.
Wel intressant om te zien hoe diezelfde mens hier door verschillenden mensen anders wordt gelezen.

Nu ja, zo gaat dat zeker.
Ik heb in Parenti's boeken tot nog niets gelezen over : "Een partij links van AGALEV" ;-))))

Ik begreep alvast Jan dat er ook zo iets bestaat als links anti-communisme.

Ik maakte er een intervieuw met hem over, dat ik zo snel mogelijk zal publiceren.
Al hadden we het in de eerste plaats over de media,...

Maar Jan me dunkt dat je hem wel even verkeerd citeert in je kritiek.
Ik kom er nog wel op terug in dat intervieuw en als ik mijn boekenkast bij de hand heb ;-)))

Nu ja, ....

Het is niet omdat een aantal mensen van de PVDA Parenti Ok vinden, dat hij niet meer OK zou zijn. Je lektuur van Parenti lijkt me ook redelijk beperkt, hij schreef een paar fantsitsche boeken over democratie bijvoorbeeld.

Maar eh ....

In het land der blinden is éénoog koning natuurlijk.

"Maar Jan me dunkt dat je hem wel even verkeerd citeert in je kritiek. "

Dat moet je aantonen he beste Han... Wat, waar en wanneer? Wees gerust. Ik ben zeker van mijn zaak. Ik citeer hem trouwens niet, maar vat zijn visie samen. Inderdaad, één foutje kun je mij toeschrijven. Het ging niet om 800 000 doden maar om 799455 doden (tussen 1921 en 1953), opgetekend uit de NKVD-archieven. Sorry daarvoor! Ik heb Stalin ten onrechte van 545 niet bewezen doden beschuldigd. Dat toont waarschijnlijk aan dat ik een 'linkse anticommunist' ben...

Over de media (zie bv. http://www.media-alliance.org/mediafile/17-5/manipulation.html) , democratie ('Democracy for the few') en waarschijnlijk ook over andere dingen vertelt Parenti inderdaad interessante dingen. Ik heb ook niet zijn hele werk gelezen he. Het gaat me enkel over deze specifieke stelling van hem. En asjeblieft he, het is niet omdat een paar PvdA'ers iets goed vinden dat ik het daarom slecht vind. Simplisme is niet iets dat je moet projecteren. Niet iedereen heeft een zwart-wit-wereldbeeld.

"In het land der blinden is éénoog koning natuurlijk. "

Dat lijkt - naast je onvermijdelijk 'heh' - je nieuwe stoplap te zijn geworden he Han? Bedoel je daar mij soms mee? Ik vind dat anders tamelijk onvriendelijk.

Jan,...

Blind zijn noem ik niet eens begrijpen dat het er Parenti niet om te doen is om Stalin te verdedigen.

Hij bevraagt de klassieke stereotype ideëen die we over die periode hebben.
Net zoals Chomsky dat deed over Kambodja & Vietnam.

Maar heh ...

Dat is blijkbaar een nuance te ver...

Dat is nu precies waar het boek over gaat.

Lees het misschien eens.

Vriendelijke groeten

Han, het ligt hier naast me. Over welke bladzijde heb je het?

Ik heb ook nooit gezegd dat Parenti Stalin wil verdedigen. Hij blijft wel al te vriendelijk en apologetisch voor de Sovjetunie in deze periode, een beetje zoals de oude KP'ers die ik ken, eerder dan in de stijl van de PvdA. Hij is zeker niet de eerste om de stereotiepe ideeën over de Sovjetunie in die periode te nuanceren. Kijk maar eens: hij baseert zich volledig op secundaire literatuur.

Je moet mij echt geen lesjes geven hoor.

Vriendelijke groeten

Vreemd toch ....

Eerst :

"Oeps, 545 teveel!"

dan :

"Hij blijft wel al te vriendelijk en apologetisch voor de Sovjetunie in deze periode, een beetje zoals de oude KP'ers die ik ken, eerder dan in de stijl van de PvdA."

Het hele boek gaat precies over de nefaste gevolgen van die rethoriek en denkwijze.

Het gaat niet over lesjes leren, want ik pretendeer allerminst de waarheid in pacht te hebben.

Eens te meer gaat het over intellectuele eerlijkheid.

Cheers

Eerst zeg je :

"Ik zou in elk geval nooit - zoals Parenti - eerst terecht aantonen dat er inderdaad 'maar' 800 000 slachtoffers zijn gevallen onder Stalin (en geen 20 miljoen zoals de VS-broodschrijvers beweerden) en dan overgaan naar de apologie van dat systeem... Het waren er 800 000 teveel! "

En dan in je volgende mail :

"Ik heb nooit gezegd dat Parenti Stalin wil verdedigen"

Wat is het nu eigenlijk ?

Laat ook maar. Er zijn belangrijker dingen bezig nu (Sabena), we kunnen het misschien nog eens tussen pot en pint bespreken...

Hallo iedereen,

Ten eerste: goed dat er discussie is over dit onderwerp. Maar ze lijkt me toch weer erg snel af te glijden naar de (over)bekende paden.

Dat vanuit het pvda- kamp geschreeuwd wordt dat donkerrood het groenst van al is zal wel niemand verwonderen. Ook de hoera- bilans over de ex-sovjetunie en het Oostblok komen niet echt onverwacht. Het is alleen jammer, dat wanneer je de standpunten van de pvda uit de periode dat de USSR en de Oostbloklanden nog bestonden erop naleest, tot de jammerlijke constatatie komt dat de USSR precies door die pvda jaren aan een stuk als een sociaal- fascistisch regime werd bestempeld dat met de hulp van de NAVO moest vernietigd worden.

Pas toen Gorbatsjov eraan kwam zag de pvda de 'terugkeer van het leninisme' verpersoonlijkt in degene die dit de Sovjetunie naar de rand van de afgrond loodste. Nu ja, iedereen kan zich vergissen en van gedacht veranderen over al deze historische kwesties. Waarbij ik nog wil opmerken dat het heus niet enkel de geschiedenis van de communistische landen is die bestudeerd mag worden, ook de geschiedenis van de belgische linkerzijde biedt heel wat inspirerende literatuur o.a. over anticommunistisch bochtenwerk.

Al dit over- en weer gedebatteer brengt ons ondertussen nog geen stap dichter bij het antwoord op de vraag: komt er een nieuwe partij links van ECOLO? Ten eerste: Waarom heeft Herwig Lerouge het over ECOLO en niet over de groenen in het algemeen? Is de noodzaak aan een nieuwe linkse partij in Wallonie groter dan in Vlaanderen misschien? Misschien wil de PVDA vermijden dat het debat te dicht bij eigen huis gevoerd wordt: De noodzaak aan een nieuwe linkse partij erkennen houdt natuurlijk in de eerste plaats in dat moet toegegeven worden dat het huidige aanbod niet voldoet. Nu is dat al lang geen publiek geheim meer. De resultaten bewijzen het al 25 jaar.

Wat tot de conclusie moet leiden dat als de noodzaak van een nieuwe politieke vertaling van de verzuchtingen van een aanzienlijk deel van de bevolking iets is dat een bestaansreden heeft, dit proces in de eerste plaats vanuit de bevolking zal ontstaan, ongeacht wat de PVDA, de KP, de SAP of de Militant erover denken en of ze er al dan niet akkoord mee gaan.

Het failliet van de burgerlijke politiek wordt dagdagelijks bewezen. Het propaganda- apparaat begint te sputteren. De jubelende verklaringen, de uitvoerig bedocumenteerde intenties, uitgesproken op de VN- top of op de WTO- summit in Qatar komen bij de gewone mensen even onwerkelijk over als de ronkende verklaringen op partijcongressen van de Sovjetunie of de DDR destijds.

Het collectief verlangen naar vrijheid en individuele ontplooiing (sorry, ik vind die dubbele puntjes niet op een qwerty) wordt door het internationale kapitalisme net zo erg beknot als door de Oostblokregimes destijds. In het Oostblok mondde dit proces uit in meestal vreedzame revoluties. Het is wel vreemd om te zien hoe snel men denkt dat revolutie onmogelijk is, terwijl we nog nooit zoveel revoluties hebben gezien als de laatste 15 jaar! Over het resultaat kunnen ze niet tevreden zijn: Overal is de objectief waarneembare levenskwaliteit voor de meerderheid van de bevolking drastisch verslechterd.

Het neoliberalisme biedt dus ook geen oplossing voor de problemen waarmee de bevolking geconfronteerd wordt. Alle hoeraverhalen ten spijt groeit het bewustzijn en het verzet in alle lagen van de civiele maatschappij tegen de toename van de macht van multinationals, financiele concerns e.a. op het maatschappelijke gebeuren. Mensen hebben het gevoel dat ze enkel als consument nog gewaardeerd worden. Alle facetten van hun leven (gezinsleven, hobby's, woon- werksituatie, vervoer, onderwijs) worden door reclamejongens en statistici geanalyseerd, er worden winstmarges op berekend en reclamecampagnes rond gelanceerd: het gevoel dat je niets meer kan ondernemen zonder dat je iemand winst oplevert, ontneemt heel wat mensen de adem, en benauwd gaan ze op zoek naar verse lucht.

Het laatste waar ze dan in willen terechtkomen is een discussieclub over de geneugten of de verderfelijke ontsporingen van de ex- Sovjetunie. Dit is een zaak voor liefhebbers.

Hoe kunnen we, vanuit onze bewegingen en partijen, ertoe bijdragen dat er vanuit de linkerzijde zo doelmatig mogelijk gewerkt wordt aan de vertaling van de wil van de bevolking om vanuit de huidige situatie zijn eigenwaarde te verdedigen en terug controle te krijgen over hun eigen leven? Dit is volgens mij de belangrijkste vraag van het moment.

Beschikken we over voldoende talent om de wil en de discussiepunten bij de mensen te detecteren en ze te vertalen naar een programma dat op een goede wijze wordt aangebracht, m.a.w. zijn we in staat om dit programma te populariseren? En indien niet (wat eerder wel dan niet het geval lijkt te zijn) wat zijn de redenen hiervoor en wat moet er dan aan gedaan worden?

Dit zijn misschien niet de leukste vragen maar ze moeten wel beantwoord worden voor men de discussie over welke linkse eenheid wil verderzetten. Ook erg belangrijk is dat, gezien we nu al lang geconfronteerd worden met de degeneratie van de politiek tot een marketinginstrument dat eens om de zoveel jaar bovengehaald wordt om 'consumenten' mee aan te lokken, we klaar en duidelijk de rol van de politiek herdefinieren naar wat ze volgens ons wel moet zijn. Dit houdt ook in dat we de rol van de instellingen waarbinnen ze zich afspeelt moeten verduidelijken aan ons publiek, gezien - vooral bij jongeren- er steeds meer mensen zijn die er hoegenaamd geen benul van hebben wat een gemeenteraad bv. is, of een intercommunale, of een overheidsbedrijf, of de overheid, of de politiek tout cours.

Het herverkavelingsgedoe zal dit alleen maar verergeren.

Maw er moet heel wat algemene democratische vorming gegeven worden. De bekommernis om de democratie, en de wil om de democratie te verdedigen en te heroveren op de onpersoonlijke vertegenwoordigers van financiele belangen van deze of gene investeerdersgroep, moet en zal de democratische linkerzijde onderscheiden van de inhoudsloze, desorienterende en in niets uitmondende verruimingswaanzin waar de grijze massa van burgerlijke politieke partijen in is verzeild geraakt.

Vanuit een egelstelling alle politieke ontwikkelingen binnen een kapitalistische samenleving afdoen als logische gevolgen van het kapitalisme en bijgevolg stellen dat een gevecht binnen het apparaat op voorhand verloren is, is niet bevorderlijk voor de politieke onwikkeling van de bevolking, hoewel deze analyses natuurlijk moeten gemaakt worden.

Iedereen zou moeten aangespoord worden om actief te participeren aan de besluitvoering, om het gevecht aan te gaan, samen met anderen. Om elke dag, vanuit de eigen situatie, voor verandering te zorgen. Om de massa meestemmers en achternalopers te vervangen door kritische geesten die het verloren terrein willen heroveren en vanuit hun eigen overtuiging te streven naar een eerlijker samenleving. Op school, in de gemeente, in de partij of in de straat: elke dag kunnen er kleine of grote overwinningen worden, op voorwaarde dat men goed geinformeerd
is

De opbouw van een nieuwe linkse partij met kans op electoraal resultaat zal volgens mij vanuit een dergelijke ingesteldheid moeten gebeuren. Er sluimert hiervoor heel veel talent in de samenleving. Maar er staat nog erg veel onwetendheid in de weg, vooral rond praktische zaken. Sommige organisaties en partijen die vanuit dit verlangen naar verandering gegroeid zijn, zijn vandaag de dag gedecimeerd en proberen nu via reclametrucjes hopeloos weer aansluiting te vinden bij een breder publiek, niet om aan het doel van de beweging tegemoet te komen (dat wordt naar de vuilnisbelt verwezen) maar om de eigen institutionele machtspositie te verstevigen of toch zeker te behouden.

Hiermee zal het failliet van een defensieve benadering van de eigen politieke identiteit meer dan ooit bewezen worden. Een zelfzeker, linksdemocratisch project dat er in slaagt door duidelijke en heldere standpunten aansluiting te vinden bij een groot deel van de bevolking , door de vertaling van de collectieve zucht naar een andere, eerlijke samenleving en het behoud van de eigenwaarde tegenover de ideologie van de massaconsumptie waarbinnen we niet meer dan verbruikers zijn is misschien nog niet voor onmiddelijk maar de kaarten beginnen toch erg goed te liggen.

Dan zullen ze toch duidelijker moeten kunnen schrijven.
Misschien heb je te lang bij de hond gezeten. Ik hou ook niet van je toontje. Je lijkt wel de waarheid in pacht te hebben. Is dat ook een Vandelanotte trekje?
Ik ben benieuwd hoeveel je nog zal opschuiven naar het centrum. Deman is bij de fascisten terecht gekomen.

Ik hèb gewoon meestal altijd gelijk.