arch/ive/ief (2000 - 2005)

Erst kommt das Fressen, dann die Moral

Brieven uit Verweghistan 10

Didi de Paris
Information Jockey

Wa'da'da'dier iederen dag op ons tellioor ligt is ook van grote importantie (in dit aardse tranendal), sprak François de Kwispeleir en keek over zijn bril met glazen zo dik als de deksels van weckpotten. Of waren het vergrootglazen ? In elk geval hadden grote delegaties van Orzov, Het Kessalonees Bevrijdingsfront, het Pompoen Bevrijdings Front, de Vereniging van Veganistische Kiekenfretters en ook vertegenwoordigers van het Vast Verbond van Losse medewerkers zich rond de tafel geschaard. Was het een spiritistische seance ? Of nog iets geheimzinniger ? Een bijeenkomst van de Europese Ronde Tafel, de Internationale der Lobbyisten. In extremis had men een Staten-generaal bijeengeroepen. Het werd een groot gargantuesk culinair debat voor gastronomen en fijnproevers die pleitten voor een nieuw regime.

Terwijl iedereen volop zat te genieten van het lekkers dat geserveerd werd, was ik, kleine reporter voor de elektronische klaagmuur van Verweghistan, bang dat we achteraf allemaal een indigestie zouden hebben. Het is moeilijk na te vertellen wat er allemaal gezegd werd. Ik voelde me een journalist van een echte krant en hoe die de godganse dag moeten selecteren wat erin komt en wat niet.

Al snel was iedereen het erover eens dat we in dit stadium van de totstandkoming van onze grote Noordelijke Alliënantie uiterst voorzichtig moesten omgaan met begrippen zoals Veganistische kiekenfretters.

« Dat schiet zó in het verkeerde keelgat ». Smirnoff, van Orzov, een kolos van een vent, sloeg op tafel. « Kiekenfretters, dat gaat nog, Veganistisch ook. Maar de twee samen ; da's water en vuur, » Smirnoff, door omschreven als de Kolos van Herzele, voerde verder het hoge woord (een rol die hem met zijn 2m05 op het lijf geschreven was):

"Door een vreemde en wrede speling van het lot zijn lieden van onbestemd allooi er wereldwijd in geslaagd alle wetten van de logica om te bouwen. Zodanig zelfs dat de meest elementaire basisbehoeften problematisch geworden zijn. Een mooi voorbeeld dat ik hier als toetje wil geven is eten. De ene helft van de planeet gaat gebukt onder een volgens uitgekiende bedrijfsplannen en industrieel georganiseerde voedselvergiftiging. Ook wordt men er geplaagd door eetstoringen als anorexia, boulemie en overgewicht. "

Niettegenstaande hij vergeleken met Smirnoff slechts een smurf was, wist Marcel de Bruxelles met één welgemikte interventie alles en iedereen tot prak te pletten: "De aarde bestaat uit twee Maagdenburgse halve bollen. Eén daarvan blijft voortdurend op zijn honger zitten. Daar heerst voortdurend het knagen. En nu en dan levert dat echte concentratiekampbeelden op. "

« We moeten niet wachten op een wonderlijke vermenigvuldiging », sprak Goliath Smirnoff en nam daarmee Marcel de woorden uit de mond. « Naar het schijnt hebben die gasten van het Pompoen Bevrijdigns Front sierpompoenen in de mensen hun eten gedraaid…"

"Da's toch allemaal niks in vergelijking met de smeerlapperij die we hier elken dag op ons tellioor krijgen," zei De Kwispeleir. « Zoals het er nu uitziet is het wel lekker, maar toch nen echte hutsepot. » piepte ik. « Zwijg stil, » riep een van de losse medewerkers, « Het leven is een soep en wij zijn de ballekes. »

Vervolgens notulleerde ik dat de volksvergadering zich luidop afvroeg of de rest van de natie deze brieven wel begrijpt. « Staat er wel ne postzegel op? » riep Marcel. « We moeten een duidelijk afgelijnd menu hebben. » gromde Smirnoff, nooit bereid water bij de wijn te doen. « Wij moeten aan onze lijn denken» zei De Kwispeleir. « Anders krijgen we ka-ka-fonie in het ka-ka-pi-pi-talisme » zei de Minister van Agitatie. En op zijn teken verliet iedereen plots de zaak (zonder te betalen).