arch/ive/ief (2000 - 2005)

In de Knack van 31/10/01vind je een artikel van Rick van Cauwelaert met als titel: "Nieuwe Waakhonden".

Van Cauwelaert brengt in zijn stuk een scherpe aanval op de manier waarop de Vlaamse pers ten dienste staat van het paars-groene establishment.

Hij schrijft: "Toch goed dat de paars-groene regering op haar waakhonden van de pers kan vertrouwen. Want die zijn tegenwoordig voortdurend in het getouw om al te weerspannige burgers de morele maat nemen."

Van Cauwelaert somt op: "Stakende Sabena-piloten werden in strenge editorialen te kijk gezet als een stel onverantwoordelijke kamikazes (...) Onteigende boeren en bewoners van het polderdorp Doel kregen te lezen dat er toch zoiets bestaat als hogere, economische belangen en dat ze zich daarnaar moesten schikken. (...) Spoormannen die het werk neerlegden werden door de krantencommentatoren meteen tot de orde geroepen en zwaar berispt. (...) Leraars en leraressen die het niet eens zijn met de oekazes van Vlaams minister van Onderwijs Marleen Vander poorten kregen de gloeiende toorn van zowat alle commentatoren over zich heen."

Van Cauwelaert voegt er telkens aan toe dat al de belaagde mensen terecht kritiek hebben, maar daar hebben zijn collega's van de pers dus geen oor naar. "Toch opmerkelijk, die nieuwe opstelling van de journalisten als verdedigers van het hogere belang, en vooral van 'het systeem'."

Hij besluit met de Fransman Serge Halimi (van o.a. Le Monde Diplomatique') Van Cauwelaert: "Halimi schreef het ooit treffend: 'Het is toch een hele vooruitgang dat de waakhonden tegenwoordig binnen, in de villa, mogen slapen." Zeker als die villa dan nog in Toscanië staat ...

Maar nu moet je de Knack van 30 oktober even verder lezen; zo bijvoorbeeld het artikel 'Het waterstofmirakel' waarin iemand van de auto-industrie mag uitleggen waarom propere motoren nog niet voor morgen zijn of het artikel over Ecolo en Vincent Decroly. De titel van dat stuk spreekt boekdelen: 'de ziekte zit vanbinnen'. Negatiever kon moeilijk. Ook hier weer werd Decroly als 'pathetisch', als 'een pro bleem', 'een Don Quichot van de verloren zaak', 'een moeilijk baasje en een Ein zelgänger' afgeschilderd. Knack wist zelfs te noteren dat Decroly 'moreel terrorisme en betweterigheid' wordt verweten. De man zou een 'drogué des médias' zijn, 'een demagoog' ... En nadat de schrijver van het stuk, Han Renard, eerst partij koos voor Ecolo tegen Decroly, wordt vervolgens Ecolo zelf geviseerd. Nu zijn het de groenen van Agalev die als realistisch worden omschreven en die 'soms horendol worden van de eeuwige twijfel bij de Franstalige collega's'. Maar in een kadertje op de laatste pagina van het artikel staat ook het volgende te lezen. Op de vraag aan Philippe Defeyt, federaal secretaris van Ecolo, dat 'de groene ministers het moeilijk hebben om zich in de regering te handhaven', antwoordt Defeyt:

"Dat ligt vooral aan Verhofstadt en zijn méthodes bordéliques. Verhofstadt heeft geen concrete werkmethodes. Ook het feit dat de liberalen en de socialisten in sommige discussies vooraf samen overleg plegen, maakt het voor ons moeilijk."

Tja, misschien heeft Decroly het dan toch bij het rechte eind ?