arch/ive/ief (2000 - 2005)

In de jongste editie van Deze Week in Brussel viel een merkwaardig artikeltje te lezen op de voorpagina. Francois-Xavier de Donnea, minister-president van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, heeft de burgemeester van Sint-Gillis op de vingers getikt. De reden? Het gemeentebestuur van Sint-Gillis had de intentie voortaan enkel 'eerlijke' producten aan te schaffen, producten met een 'made in dignity'-label. Dat laatste kon echter niet volgens de Donnea, aangezien 'ethische clausules' niet in een openbare aanbesteding konden opgenomen worden volgens de Europese richtlijnen.
De absurditeit van de ultra-liberale economie in een notedop: zolang de winst niet bedreigd wordt mag alles, zodra de winst in het gedrang komt spelen er allerlei regels mee. 'Ethische clausules' kunnen niet in een bestek opgenomen worden. Ik vraag me af waarom niet. Stevaert eist toch ook dat firma's die wegenwerken uitvoeren hun vrachtwagens met een dodehoekcamera uitrusten? Een aannemer eist toch ook dat liften die hij installeert aan bepaalde veiligheidsvoorschriften voldoen? Waarom zou een gemeentebestuur niet kunnen eisen dat aangekochte producten 'eerlijk' zijn? De o zo 'vrije markt' is dus een rekbaar begrip in de ogen van onze beleidsvoerders. Men kan die vrije markt ook opvatten als volgt: uiteindelijk staat het firma's als Douwe Egberts of Rombout vrij om in hun assortiment 'eerlijke' koffie op te nemen. Maar dat zal niet passen in de Donnea's opvatting over de vrije markt.