arch/ive/ief (2000 - 2005)

Brieven uit Verweghistan 07

de ontdekking van orzov

Didi de Paris
Information Jockey

Sneller dan anthrax verspreidde zich het nieuws. Het eerste, het enige en ook het laatste communiqué van de C.C.P.K. was zoveelzeggend, dat het ras uitgroeide tot een nieuw manifest, een mijlpaal in de ontwikkeling van het Marxistisch Sjamanisme. In geen tijd liet de invloed die van deze tekst uitging zich voelen tot ver buiten de Witloofstreek.

Als verstekeling in laadruimten en landingsstellen van de vliegtuigen en straaljagers die dag en nacht, jaar in jaar uit over het gebied vliegen , er landen, halt houden, om dan weer met brullende motoren op te stijgen, en in ijltempo als gevleugelde boodschappers langs vierbaans-luchtbruggen in alle mogelijke windrichting de goede boodschap uit te dragen, sneller dan een virus.

Het Kessalonees voorbeeld werkte aanstekelijk, enthousiasmerend. Zoals altijd en overal elders begon de evolutie nooit op slechts één plek. Het was een langdurig proces dat zich op verschillende plaatsen gelijktijdig inzette.

Het eerste belangrijke signaal kwam uit een klein Oostvlaams dorpje van een groep die al jaren actief was, als slapend virus actief was en voor haar medemens geen andere boodschap had dan simpelweg het gebod te leven. Veroorzaakte een epidemie van gemeenschappelijke emo-politieke outing.

Ook dit veroorzaakte op zijn beurt weer een nieuwe kettingreactie. Uit wat zich eerst leek aan te tonen als simpele banale vlaag van collectieve verstandsverbijstering, manifesteerde zich van langsom meer als een nieuwe charismatische beweging die zichzelve opgetrokken had uit de vetste klei. Als paddenstoelen schoten uit de grond diverse groepen van gelijkgestemden. Binnen de kortste keren ontstond een volledig nieuw gebied op de politieke landkaart: ORZOV ofte Onafhankelijke Republiek Zuidoost Vlaanderen, met als hoofdstad Herzele City.

Waarnemers omschreven dit nieuwe fenomeen als onvervalste Dender-delta guerrilla. Kwade tongen omschreven deze lieden als Dender-zappatista's, die zich met iets anders zouden bezighouden dan met het bestormen van windmolens. « Watermolens » ware juister geweest. Sinds jaar en dag voerden zij strijd tegen diegenen die menen dat ze het warm water uitgevonden hebben, en daarom menen dat ze het water moeten verkopen aan de meest biedende. Dat was de druppel die voor hen de emmer deed overlopen. Om dat zij weigerden de hele zooi definitief te laten verwateren voerden deze Dender-lieden strijd. Zij voorvoelden nattigheid. Zo hun strijd al een slag in water zou zijn, dan wel een veldslag. Het ging om lieden die eerder in staat waren water om te zetten in wijn, dan water bij de wijn te doen. Waar zij voorbijkwamen kleurde de Dender rood, bloedrood, wijnrood.

En zo zie je maar dat de volledig geautimatiseerde klaagmuur in de donkerste binnenlanden van Verweghistan soms ook uitgroeit tot een contactblad voor polymorf- politiek- gelijkgeperverteerden.