arch/ive/ief (2000 - 2005)

Brieven uit Verweghistan

Aflevering 6 :

akte van verlossing

Didi de Paris
Information Jockey

Een prinselijke keizersnede, als daar maar geen koningskwestie van komt ! Terwijl de rest van de natie vol spanning wacht op een diepteinterview met het nog dampend nageboortsel, verschijnt de trotse hooggeboren vader voor het oog van de natie in verplegersplunje. De boodschap is duidelijk « Dit land heeft een absoluut gebrek aan verpleegkundigen. De zorgarbeid zit in het slop. En deze dracht maakt één ! » In een volgende shot brengen vertegenwoordigers van de drie inrichtende machten het kindeken goud, wierook en mirre. In één moeite stellen zij het geslacht van de nieuwgeborene vast. Hun medische kennis is verbluffend ! Bij de taliban kijkt men met ingenieuze spiegeltjes mannen onder de rokken om te controleren of zij zich wel houden aan de religieuze verplichting inzake het wegscheren van het schaamhaar rond de penis. Maar ik zeg u : « Kijk naar de wereld. Het is zuid tegen noord, en eigenlijk is het noorden het westen. Het antwoord op de vraag waarom we nu precies het noorden kwijt zijn, vinden we in de fysica. In cycli van tienduizenden jaren wisselen noord en zuid - zoals geliefden - geregeld van plaats.

In Verweghistan is de klaagmuur een nieuwe magnetische pool. In het dorp dat de wereld geworden is strijken een onrustbarend aantal zwermen nooit eerder geziene vogels neer. Toch is het gebied op en rond de Nieuwe Muur geen broedplaats, maar een broeihaard, een virtuele ankerplaats, een reële vrijhaven.

Om dit alles goed te begrijpen moet men naar de geschiedenis kijken. We nemen een case-study… Zoals de Heilige Schrift voorziet dat de kameel eerder door het oog van de naald zal gaan dan dat de rijke man ooit de hemel zal betreden, zo namen de recente verwikkelingen een aanvang daar waar men het het minst verwachtte, in een onooglijk gat, de speld in de spreekwoordelijke hooiberg : Kessel-Lo. Daar verscheen een pamflet dat even simpel als radikaal was, een onafhankelijkheidsverklaring, of –zo u wil- een « Akte van Verlatenheid », in elk geval, de tekst loog er niet om :

Ik ben hier niet. Ik ben een hologram. Ooit was ik hier op deze plaats. In Brussel. Jarenlang leidde ik de Vrijstaat Kessel-Lo. Er circuleerden alleen postzegels met mijn beeltenis op, en van ‘s morgens tot ‘s avonds gaf ik mijn eigen munten uit. Het parlement bevond zich in mijn living (achter de grote zetel). Seperatisme is mooi, mooi, mooi ! Maar men moet durven verder denken : gemeente per gemeente, huis aan huis feodaliteit. In mijn partij, mijn privé-partij, zou er op den duur slechts plaats zijn voor één lid. De verkaveling van het individu hoog in het vaandel dragen. Groot beginnen om klein te eindigen, dat was de nobele achterliggende gedachte, dat was mijn ideaal. Hoe anders heeft het lot over mij beslist ! Thans ben ik voorzitter (voor het leven) van een massaorganisatie : de CCPK, de Cosmische Communistische Partij van Kessel-Lo. Ik beschikte over vier huizen in twee verschillende straten. Omdat ik de straten met elkaar wilde verbinden legde ik een corridor aan : recht door de Diestsesteenweg. Dit veroorzaakte enorme verkeersopstoppingen. De plaatselijke middenstand was woedend. Ik moest mijn land ontvluchten. Daarom richtte ik hier op deze plaats de CCPK op. De Cosmische Communistische Partij van Kessel-Lo (in ballingschap)(In Brussel). Het was de enge stad die ik kende. Ik was hier al eens geweest (ijdens de expositie) (van '58). Mijn leven hier, als cosmopolitisch vluchteling was niet te harden : ik woonde op het Klein Kasteeltje. Als politibureau van de CCPK, de Cosmische Communistische Partij van Kessel-Lo, nam ik een stap in de goede richting : de ruimte in. In tegenstelling tot de foute berichten die in de kranten verschenen, is het communisme aan uitbreiding toe. De Muur ging neer omdat wij uit onze voegen barstten. Overal ter wereld is het communisme gevallen. Omhoog. De ruimte in. Het communisme is opgeblazen tot nooiteerder geziene proporties, en het hoogtepuint is lang nog niet in zicht ; The sky is the limit. De CCPK, de Cosmische Communistische Partij van Kessel-Lo, is een partij (die haar grenzen verlegt). Op een morgen heb ik eenzijdig besloten de Verenigde Staten van Vlaandriën te verlaten. Ik nam the right stuff –as usual – en steeg ten hemel op, om heel hoog boven de stratosfeer mijn partij op te richten en een cosmische commune te stichten : Cape Carnaval (een ruimtekolonie). Vanhieruit dirigeer ik alles. Voorwaar, voorwaar, ik breng u : goed nieuws (uit de cosmos) ! Al mijn teksten zijn herderlijke brieven die mij bereiken (in vloeibare vorm) vanuit het heelal. De CCPK, de Cosmische Communistische Partij van Kessel-Lo, is een overkoepelend ruimtelijk orgaan mety opzwepende functie. Voor de CCPK, de Cosmische Communistische Partij van Kessel-Lo, is Brussel het centrum van Europa, Kessel-Lo het interplanetair hoofdkwartier. Voorwaar, voorwaar, een spook waart door de cosmos ! Vanuit vliegende schotels overheersen wij de planeten. Aardbollen worden verkochtper twee, per drie, per vier, of per Amerikaans opbod. America home of the brave, boevenkolonie bij uitstek, opeenstapeling van uitschot, godsdienstwaanzinnigen en serial killers. Elk land is een kolonie van Amerika. Als zij de ruimte intrekken om op zoek te gaan naar intelligent leven –en in Amerika is dat zeker niet te vinden- dan hoop ik dat zij op hun beurt gekoloniseerd en gemassacreerd worden door de Marsipulamis. De CCPK, de Cosmische Communistische Partij van Kessel-Lo, roept op tot landverraad, planeetverraad. Door propaganda, agitatie en irritatie wil de CCPK, de Cosmische Communistische Partij van Kessel-Lo, de bestaande structuren aantasten de ruimtelijke ordening omver werpen. De CCPK, de Cosmische Communistische Partij van Kessel-Lo, de interstellaire internationale , roept op tot collaboratie met de Marsipulamis. Laat ons bidden opdat zij hun laserkanonnen richten op de aardse ruimteschilden.