arch/ive/ief (2000 - 2005)

Ik ben de afgelopen weken en maanden al meerdere malen uitgenodigd voor een debat, gesprek, lezing,... maar het was toch wel even schrikken toen ik de aula van de RUG binnen wandelde. Het auditoruim zat nokvol, mensen op trapjes in de gang, aan de deur,...
Een groot deel van de jongeren waren studenten communicatie, die faculteit organiseerde dan ook het debat. Opvallend was toch dat hier ook veel andere studenten waren naartoe gekomen, zelfs een jonge arbeider die op het einde van het debat tussenkwam om erop te wijzen dat mensen die in de frabriek werken ook wel wat meer willen dan Big Brother en co.
"De mensen krijgen de media die ze verdienen" had Mia Doornaert van de Standaart zich laten ontglippen, ze kreeg gelijk een antwoord van deze jonge arbeider : "Wij babbelen op ons fabriek veel over globalisering en over de oorlog, we willen bergijpen waarover het gaat." "We zijn met een aantal die vrijdag (19 oktober) willen mee betogen, maar sommigen durven niet, en daarom ben ik kwaad op de media, omdat ze van anti-globalisten hooligans en terroristen hebben gemaakt".
Ik heb het debat niet gevolgd als waarnemer maar als deelnemer, ik kan er dus geen volledig verslag van uitbrengen. Maar ik wil kort samenvatten wat mijn tussenkomste waren, daar ze blijbaar voor de meest reactie zorgden.
Frans Crols van Trends was eerder tussengekomen om te vertellen dat de anti-globaloisten doemdenkers waren, en dat alles goed gaat met deze wereld.
Waarbij ik hem erop wees dat er vandaag 36.486 kinderen zouden sterven omdat ze niet over de nodig verzorging beschikken. Alles gaat dus goed met deze wereld.
Over media waren mijn belangerijkste stellingen:
# De huidige media zijn de ideologische machiene van de globalisering.
Ik toonde dat aan met erop te wijzen hoe De Morgen van die dag berichtte over de oorlog in Afghanistan. Geen woord over de duizenden die over de hele wereld op straat kwamen tegen die oorlog, maar wel een foto van drie fundamentalisten die actie voerden tegen de VS.
Uit De Morgen van die dag kon je maar één besluit trekken : wie tegen deze oorlog is, is voor de terroristen.
Daarnaast probeerde ik uit te werken dat daar een mechanisme achter zit, en dat één van de belangerijkst redenen daarvoor is dat men geen goede media kan maken als daarbij winst de motor moet zijn.
Ik gaf twee voorbeelden :
Enerzijds de drie journalisten van De Standaart die me reeds intervieuwden, die geen tijd hadden gehad om zich in onderwerp in te werken en bijgevolg "van toeten of blazen wisten".
Anderzijds, de Standaard van die dag : 32 blz papier en slecht 7 a 9 blz nieuws, al de rest was FLUFF, of met andere woorden infotainment. Media van vandaag moeten niet in de eerst plaats informeren, ze zijn in de eerste plaats een drager van advertenties voor een bepaalde doelgroep. Het aandeel nieuws wordt steeds kleiner, want dat kost bovendien handen vol geld, het aandeel infotaintment daarentegen wordt steeds groter, want dat zien adverteerders zeer graag.
En tot overmaat van ramp brachten ook de drie andere sprekers Dirk Barrez (VRT), Ludo de Brabander (VREDE), Eric Goeman (ATTAC) een vlijmscherpe aanklacht tegen de huidige globalisering en het onbegrip dat er in de media heerst tegen die aanklacht.
En het hek was helemaal van de dam als mezelf verklaarde tot anti-kapitalist.
"Ik geloof niet langer in een samenleving waar de vrij markt en winst de enige motor zijn, ik wil een andere wereld en die is mogelijk".

De reacties bleven niet uit en het debat zet zich per e-mail verder. ....

> Ik moet zeggen dat ik nogal opkeek van het
> totalitair discours van sommige deelnemers - ,,wie ons bekritiseert is per
> definitie een lakei van de machten van het geld'' - en van de klinkklare
> leugens van de heer Soete. De journalisten van De Standaard die - zes
> maanden voor De Morgen - reportages aan de antimondialistische beweging
> wijdden, en die daarvoor, zoals het hoort, hun licht opstaken bij de
> bronnen, konden het echt appreciëren dat H. Soete dat gedrag beschreef
als
> een teken dat ze imbecielen zijn die van toeten noch blazen weten.
Normaal
> gesproken appreciëren organisaties dat men hen informatie vraagt over wat
> ze zijn en wat ze nastreven, en maken ze journalisten die hun werk op die
> manier doen niet belachelijk. Met vrienden als H. Soete heeft de
> antiglobalistische beweging geen vijanden nodig.
>
> Wat De Standaard van die dag betreft waarover H. Soete met zoveel aplomb
> zei dat er op 32 pagina's ,,zeven pagina's informatie'' in stonden en voor
> de rest ,,publiciteit en fluff'' , ik heb het nageteld: er waren 17
> pagina's informatie (sport inbegrepen), 1 pagina commentaar en opinie, en
> zes servicepagina's waaronder twee met tv-programma's - niet elke
> krantenlezer koopt ook nog een tv-weekblad - en vier beurs. Van respect
> voor elementaire feiten gesproken.
>
> Mia Doornaert
>

Beste Mia,

Je reactie is zeer terecht. Soete en cs. hanteren Goebelliaanse tactieken:
leugens, laaghartigheid, irrationaliteit. Ze winden me met hun gekheid op,
zou niet mogen.

Zie over Soete en zijn manier van werken in het kort professor Boudewijn
Bouckaert _ rechtsfilosoof van RUG _ in een recente Doorbraak van de Vlaamse
Volksbeweging.

Groeten,

Frans Crols

Eerst en vooral wil ik de organisatoren bedanken voor de organisatie van het debat.
Een nokvolle zaal, en een ook voor mij meer dan boeiend panel.
Toch kort over de reactie van Mia & Frans
Eerst en vooral wil ik erop wijzen dat we met zes mensen aan het woord kwamen. Wat wil zeggen dat elk van ons kort, en dus samengevat, zijn mening moest verkondigen. Dat leidt inderdaad tot weinig mogelijkheid om te nuanceren, doch in een mail na het debat kan dit wel, helaas, helaas,....
Mijn basisstelling is dat je niet op een degelijke manier media kan maken of informeren, indien je daar winst mee wil maken.
Mijn gelijk wordt aangetoont door allerlei fondsen voor journalisten, mediamakers, documentaires,... die trachten een beetje evenwicht in de zaak te brengen. Het is helaas een druppel op de hete plaat, maar dat is wellicht een ander debat.
Nieuws maken, informeren,... dat kost geld, en eens te meer in een klein taalgebied.
Een journalist moet de tijd krijgen om zich in te werken in een onderwerp, ...
Weinig van de Belgische journalisten die ik nog toe op bezoek kreeg hadden de tijd om de indymedia website eens uit te pluizen, om eens te onderzoeken op de website waarvoor wij staan, hoe wij werken, ...
Die journalisten van de Standaard die ik ontmoette, kenden hun onderwerp "niet".
Ze hadden nooit de tijd gekregen om zich in te werken, om de website te bezoeken, om ons eens een dag aan het werk te zien,...
Zijn het daarom slechte journalisten, welnee helemaal niet.
Ze hadden gewoon niet de tijd om zich in te werken in het onderwerp, dat is een struktureel probleem, want het moet snel gaan hé "time is monney".
Dat alle drie van die journalisten er nadien een goed stuk van maakten zegt vooral veel over de journalistieke kwaliteiten van die mensen.
Met indymedia richten wij ons niet tegen de individuele journalist, en wel integendeel, velen zien in ons terecht een bondgenoot, wij richten ons tegen de manier waarop media vandaag tot stand komen.
Mia, er staat een herstrukturering op komst bij de Standaard, meer dan 200 mensen zullen moeten afvloeien.
Je gaat me toch niet vertellen dat dit bevorderlijk gaat zijn voor de kwaliteit van de Standaard.
Het gaat enkel bevorderlijk zijn voor de rendabiliteit van de Standaard.
Mia:
> >
> > Dank u voor uw boodschap. Ik moet zeggen dat ik nogal opkeek van het
> > totalitair discours van sommige deelnemers - ,,wie ons bekritiseert is per
> > definitie een lakei van de machten van het geld'' - en van de klinkklare
> > leugens van de heer Soete. De journalisten van De Standaard die - zes
> > maanden voor De Morgen - reportages aan de antimondialistische beweging
> > wijdden, en die daarvoor, zoals het hoort, hun licht opstaken bij de
> > bronnen, konden het echt appreciëren dat H. Soete dat gedrag beschreef als
> > een teken dat ze imbecielen zijn die van toeten noch blazen weten.
> Normaal
> > gesproken appreciëren organisaties dat men hen informatie vraagt over wat
> > ze zijn en wat ze nastreven, en maken ze journalisten die hun werk op die
> > manier doen niet belachelijk. Met vrienden als H. Soete heeft de
> > antiglobalistische beweging geen vijanden nodig.
Enkele bedenkingen hierbij.
Eerst en vooral was De Morgen zeker niet zes maanden achter, al wil ik in dit debat zeker geen partij kiezen.
De Morgen wist over Seattle reeds een paar goede reportages te brengen.
Maar de Morgen stuurde naar Praag een journalist die heel wat tijd kreeg om een reportage te maken over de "anti-globalisten".
Ook die journalist wist nauwelijks waar hij terecht kwam, en we hebben heel wat tijd geïnvesteerd om hem duidelijk te maken wie we zijn, wat we doen, hoe we functioneren,... net zoals we dat deden met journalist met de Stadaard trouwens.
De karrikatuur die bij het begin van deze parragraaf gemaakt wordt spreekt boekdelen.
Heeft iemand van ons het woord "lakei" gebruikt ??
Zoals ik reeds vertelde, met indymedia richten we ons niet tegen de individuele journalist, maar tegen de struktuur.
Als sommigen zich vereenzelvigen met de struktuur waarin ze dienen te werken, dan toont dat eens te meer hoe goed die struktuur haar werk doet.
Maar dan die houding die verscholen zit achter het zinnetje :
"Normaal gesproken appreciëren organisaties dat men hen informatie vraagt over wat ze zijn en wat ze nastreven, ..."
Na het debat vertelde Mia me, dat indien dat mijn "dankbaarheid" was, dat ze dan niemand meer zouden sturen,...
Dus moet ik al mijn kritiek inslikken omdat ik anders niet meer in "de krant" kom, of moet ik hem op een aavaardbare manier formuleren.
Gelukkig hebben we een eigen medium uitgebouwd, heh....
Dat is de essentie van de zaak natuurlijk, wij weten hoe je media maakt, wat het kost, waarom het elders scheef loopt, en vooral trachten te bewijzen dat het ook anders kan. (al zijn we er ons van bewust dat dit slechts de eerste schuchtere pogingen zijn).
> > Wat De Standaard van die dag betreft waarover H. Soete met zoveel aplomb
> > zei dat er op 32 pagina's ,,zeven pagina's informatie'' in stonden en voor
> > de rest ,,publiciteit en fluff'' , ik heb het nageteld: er waren 17
> > pagina's informatie (sport inbegrepen), 1 pagina commentaar en opinie, en
> > zes servicepagina's waaronder twee met tv-programma's - niet elke
> > krantenlezer koopt ook nog een tv-weekblad - en vier beurs. Van respect
> > voor elementaire feiten gesproken.
Mischien moeten we dan maar eens debat voeren over wat al dan niet nieuws is.
Ik had het dus niet over 7 pagina's informatie, maar over "7 a 9 pagina's nieuws".
Sport is dat alvast niet, een zwangere princes ook niet, een nieuw soort GSM ook al niet,...
Zijn die dingen dan niet interessant, dat is niet wat hier wil beweren, maar het is geen nieuws.
Het zijjn in de eerste plaats de elementen die je nodig hebt om een advertentie vriendelijk omgeving te creëeren.
Ik weet dat het inderdaad gemakkelijker was geweest om het Het Laatste Nieuws, het Nieuwsblad,... als voorbeeld te nemen.
Wat me het meest stoort in de mail is de toon.
Wie duidelijk een andere mening heeft, en dus niet binnen de politieke concensus meedenkt is "autoritair".
Wel wat wij aanklagen is de autoriteit waarmee de vrije markt huishoud, en waarmee hij dicteert hoe media en informatie moeten gemaakt worden.
En meer in het algemeen, hoe vandaag de vrije markt en de honger naar winst dikteert hoe we een hele samenleving moeten opbouwen. Dat daar dagelijks tienduizenden mensen het slachoffer van worden, "moeten" we erbij nemen.
De reactie van Frans Crols is in dat opzicht nog stukken erger.
We worden zo maar even vergeleken met Goebels :
"Soete en cs. hanteren Goebelliaanse tactieken:
leugens, laaghartigheid, irrationaliteit. "
Mischien even dit terzijde :
Ik had me inderdaad vergist met die verhouding van 1 op 72, de toestand is immers nog veel schrijnender.
De 350 rijksten ter wereld bezitten vandaag meer dan dan 45% van de armsten van van deze planeet.
Maar wie dit durft te zeggen os Geobels, laaghaartig, irrationeel,....

Leuk is dat Frans zijn argumenten kracht tracht bij te zetten met "Doorbraak van de Vlaamse Volksbeweging", mischien is het dan niet verwonderlijk dat Frans gelijk refereert naar Goebels.

ARTIKEL VAN 8 MEI 2001

Ergens op de website, schrijft een commentator, dat de bewering dat de bevolking moet beschermd worden voor de steeds verdere commercialisering van de media, een "typische extreem-links discours" is. "De aanhangers van dit discours zouden zichzelf zien als verlichte geesten die de massa moet waarschuwen en behoeden voor allerlei onheil."

Het gevaar van de verdere commercialisering wordt echter ook aangehaald door een aantal wetenschappers. In De Morgen van 21 april 2001 wordt er aandacht besteed aan een reeks lezingen dat door de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten georganiseerd werd. De commercialisering en globalisering van de media stonden centraal. Hilde Van den Bulck van de Katholieke Universiteit Leuven schetste hoe de nationaal gerichte en onafhankelijke media uitgegroeid zijn tot massamedia met een eenvormig karakter. "Ze gebruiken geünificeerd tekst- en fotomateriaal , wat voor onvrijwillige versmelting van de mediabedrijven en hun informatieverstrekking zorgt. Daarnaast slaan multinationals en mediabedrijven steeds vaker de handen in elkaar en groeien ze uit tot megabedrijven." Ook Cees Hamelink van de Universiteit Amsterdam liet zijn ongenoegen blijken over de huidige situatie. "Het grote gevaar van mediaglobalisering steekt in de rol die de reclame erin speelt. Door de invloed aan adverteerders op radio en televisie worden we een onderdeel van een billboardsamenleving." Hij haalt een aantal voorde- dehandliggende voorbeelden aan, zoals de TVproducties van Endemol. Volgens Daniël Biltereyst van de Universiteit Gent heeft dit ook een nefaste invloed op de kwaliteit van de berichtgeving. Een voorbeeld is het aandeel van de buitenlandse berichtgeving dat de laatste jaren daalt, zelfs bij de kwaliteitszenders en -kranten.

Ondanks dit, wordt er nog steeds beweert dat de redactie en de commerciële dienst van een krant, TVzender of een weekblad strikt gescheiden zijn. Vooral vanuit redactiehoek wordt niet aanvaard dat er inmenging zou bestaan vanuit commerciële hoek. Toch gebeurt dit dagelijks. Dat de commerciële dienst een sterke invloed heeft op een krant of tijdschrift, wordt hier aangewezen met een paar sterke voorbeelden uit het Belgische medialandschap.

1)Jean-Paul du Château, hoofdredacteur van La Libre Belgique, schuimt samen met zijn commerciële dienst de advertentiewereld af. Daar doet hij uit de doeken hoe hij de nieuwe ‘La Libre' heeft gerestyled . "Voor mij is redactie en marketing volledig aan mekaar gelinkt" en "Voor mij zijn adverteerders net zo belangrijk als lezers", zijn de woorden van de hoofdredacteur. Bovendien voegt hij eraan toe dat de redactie met 50% is verjongt, hetgeen de hedendaags onderwerpen en de huisstijl van de krant ten goede komt . Op de vraag of hij het niet jammer vindt dat er zo veel ervaring van oudere journalisten verloren gaat, antwoordt hij dat de know how van ervaren journalisten niet opweegt tegen de verjonging van het imago van de krant.

2) Vandaag liggen er in de krantenwinkel 2 cerschillende 'Le Soirs' en 2 'De Morgens'. Dit idee komt van de commerciële diensten van die kranten, die vooreerst hun redactie over de streep moesten trekken. De zogenaamde bedoeling : De Morgen en Le Soir bereiken te weinig vrouwelijke lezers. Om daarop in te spelen, lanceren ze een vrouwelijke en een mannelijke versie van hun krant, met verschillende redactionele inhoud. De eigenlijke bedoeling was een stimulans naar de verschillende adverteerders toe. De reclame-inkomsten in krantenland valt dit jaar wat tegen, en om dit wat in te halen, lanceren ze dit knalidee. De redactie van De Morgen was onmiddellijk warm gemaakt voor dit idee .De meest progresieve krant van Vlaanderen blijkt ook de meest reclamevriendelijke krant. De hoofdredacteur van Le Soir deed even moeilijk, uit angst dat zijn lezers zulke acties niet zouden aanvaarden. Maar door zeer grote druk vanuit commerciële hoek, heeft hij toegezegd.

3) Een cartoon van Kamagurka dat vorig jaar in Humo (onafhanlijk weekblad) verscheen, zorgde voor heel wat beroering bij de adverteerder Euro Disney. Kamakurga had onder de titel 'Ornitologie' tekeningetjes gemaakt van allerlei door olie besmeurde vogels, waaronder verschillende benamingen stonden. De laatste tekening was een Donald Duck die door olie besmeurd was. Toeval of niet, rechts naast die tekening was een advertentie voor Euro Disney geplaatst. De adverteerder eiste van Humo een schadevergoeding in de vorm van een gratis inlassing (+/- 340.000 Bef). Humo heeft dit onmiddellijk aanvaard.

4) Voorbeelden hoe andere bladen het niet overleefd hebben zijn er ook dit jaar. Le Journal du Mardi, dat later omgedoopt werd in le Journal du Samedi had een trouw lezerspubliek, maar jammer genoeg een ‘reclame-onviendelijke omgeving' (lees : echte kritische berichtgeving). In hun eerste magazineversie had de redactie televisiepagina's en culturele pagina's toegevoegd op aanraden van reclameland, om een meer reclame-vriendelijke omgeving te scheppen. Kranten hebben dit al veel langer verstaan, vandaar al die fluf-bijlagen tegenwoordig. Maar ondanks de vormelijke aanpassingen bleven reclame-inkomsten uit voor Le Journal du Samedi. Na het meermaals verdwijnen van de markt en de naamsverandering, moest de krant het uiteindelijk opgeven.
Hoewel Le Matin meer steun kreeg vanuit commerciële hoek en lange tijd bijna kunstmatig in leven werd gehouden, verdween de krant vorige maand ook. De Italiaanse meerderheidsaandeelhouder zag geen enkele commerciële reden meer om te blijven investeren in de krant.

5) En dan zijn er nog tal van nieuwe bladen , die louter zijn bedacht om reclame-inkomsten te genereren. Bonanza (Woestijvis), Ché , Lola en de geherpositioneerde Teek (allemaal de vrije pers), maken allemaal deel uit van de zelfde commerciële groep IP. Al deze die bladen postioneren zich als 'gelezen door een koopkrachtige doelgroep'. Anders wil niemand daarin adverteren. Maomagazine dat tesamen met Groovy op de markt wordt gebracht past ook in die strategie. Maomagazine moet reclamegelden genereren voor Concentra, zodat ze in de eerste plaats winst kunnen maken en bovendien de onderzoeksjournalistiek (en website) kunnen bekostigen. Dat er vanuit die hoek geld wordt gezocht om aan onderzoeksjournalistiek te kunnen doen, tart toch wel alle verbeelding.

De succesvolle lancering van een nieuw medium, dat de bedoeling heeft de bevolking te informeren, is vandaag bijna onbestaande. Er wordt meer geld aan marketingstudies uitgegeven om kapitaalkrachtige lezers aan te trekken, dan aan redactioneel werk.

Wat is nieuws, wat is informatie?

nieuws is bijvoorbeeld het feit dat de strijd van deze globalisten wordt ondersteund door enkele professoren (waar was de standaard?)
non-nieuws is het voortdurende gehamer en gezaag over geweld (sensationeel niet? en lekker rechts want zo hoort het in ons landje).

Ik kreeg nog deze reactie van Crols.

De scheldproza gaat maar verder.

"
>Han & Mia,

> Crols citeert inderdaad uit Doorbraak van de Vlaamse
> Volksbeweging. Wat jij, Han, niet schijnt te beseffen is
> dat de VVB een pluralistisch-democratische beweging is en
> geen bijhuis van het Vlaams Blok, wat jij en jouw kringen
> voor de gemakkelijkheid als feit en als insinuatie
> verspreiden. Reageer niet als een gestoken stier als het
> woord Vlaams valt. Dat "weg met ons" schaadt jouw en je
> beweging. Jullie komen op voor iedereen en alleman ter
> wereld, zolang het maar niet gaat over leden van de eigen
> gemeenschap. Zoals al vaker gezegd is: extreem-linksen
> zijn "lovers of humanity and haters of humans".

> Je tactiek is trouwens met die verwijzing duidelijk. Of
> Doorbraak het nu vertelt of niet, doet weinig ter zake.
> Het gaat over een citaat van Boudewijn Bouckaert, een
> knappe intellectueel en geen extreem-linkse, dus in jouw
> ogen een lakei van het regime.

Maar beste Crols.
Een blik op de website van de VVB en hen een link naar TAK ... en daar links naar NSV, Vlaam Blok, ....
Die link naar TAK webstek ligt op de voorstellingspagina van de VVB met andere woorden WIE EN WAT IS VVB: TAK
Ik citeer het VVB:

"TAK :
Avontuurlijk aangelegde jongeren (en minder jongeren) vinden hun gading bij het Taal Aktie Komitee, waarmee de VVB een samenwerkingsakkoord gesloten heeft. Wie niet in zijn zetel kan blijven zitten, geeft ons maar een seintje, en de TAK'ers nemen contact op en brengen actie in je leven."

En dat debat hebben we hier de afgelopen dagen al gevoerd.

Leuk is dat jij goed aangeeft waarom dat soort Nationalisten inderdaad geen plaats hebben in deze beweging.

Crols bakt het wel een beetje bruin natuurlijk.

> Jullie komen op voor iedereen en alleman ter
> wereld, zolang het maar niet gaat over leden van de eigen
> gemeenschap. Zoals al vaker gezegd is: extreem-linksen
> zijn "lovers of humanity and haters of humans".

Met andere woorden : "EIGEN VOLK EERST" in plaats van :
"Een andere wereld is mogelijk."

De laaste keer dat ik dergelijke prietpraat te horen kreeg kwam het Rob Klop Vereyken (toen NSV vandaag Vlaams Blok).

Ik moet geen verwijzingen maken Frans.
Ik moet niets insinueren Crols.

Je bent zelf expliciet geneoeg.

Beste Mia,

Een aantal weken geleden reageerde ik in naam van Attac-RUG verbolgen over de foto naast een artikel over
de democratische globalisten waarin oa. Han Soete (indymedia), Eric Goeman (attac) en Peter Mertens (PVDA) aan het woord gelaten worden (zie archief Indymedia.be). De Standaard had er namelijk niets beter op gevonden om een foto van een aantal nationalisten tegen globalisering naast het artikel te plaatsen. Is dit pure incompetentie , manifeste manipulatie of gewoon een spijtige vergissing? Ik heb er nog altijd het raden naar. Op mijn e-mail naar
de redactie van de Standaard (zowel naar Peter Vermeersch als de foto-redactie en de auteur van het artikel) kwam geen reactie. Beleefd is anders.

Vriendelijke groeten,
Stijn Oosterlynck

Liefste Han, Liefste Mara,

wees niet verbaasd of ontgoocheld als de journalisten van bovenvermelde kranten in plaats van op jullie vragen te antwoorden of in plaats van een redenering op te bouwen, zich verlagen tot platvloerse scheldpartijen. Met jullie inbreng in het debat hebben jullie namelijk voor iets gezorgd dat het eergevoel van bovenstaanden zwaar moet krenken.

Jullie hebben namelijk blootgelegd dat het deze dames en heren ontbreekt aan de meest elementaire kritische zin of zin voor proporties. Hun job is enkel nakakelen wat de machtige financiele en gouvernementele instituten willen dat verkondigd wordt. De Morgen presteert het om na o19 enkel een bakvis die niet weet waarom ze komt betogen te intervieuwen en dat dan te presenteren als de inhoud van o19. De journalisten in kwestie zijn totaal niet meer in staat om zelfstandig naar bronnen op zoek te gaan en beperken zich hoofdzakelijk tot het verwerken van de persberichten van de machthebbers en van de politiek machtige instituten. Ze voelen zich het best thuis tussen de stropdassen van de elite en hebben dolle pret als ze nog eens goed met de utopisten van de straat kunnen lachen.

Het komt heel hard aan wanneer iemand je erop wijst dat je niet in staat bent zelfstandig je mening te verkonden of om het belangrijke nieuws van oudbakken propaganda voor het neoliberalisme te onderscheiden. En dan ga je schelden

Met name Mara toont aan hoe je succesvol een argument overbrangt: door de helft van de informatie te geven en de rest aan de verbeelding van de goed geprepareerde lezer over te laten. De puntjes kloppen wel vaak, maar de lijnen ertussen zijn meer dan eens puur gespeculeer en verzinsels. Een beetje zoals naar sterrenbeelden kijken en al even dromerig.

Dat sommige bladen bestaan voor de adverteerders is op zich een grove overdrijving, maar niet zonder kern van waarheid. En dan? Dat zoiets als 'probleem' naar voren geschoven wordt, zou er alleen op wijzen dat de gemiddelde lezer deze commerciële instelling niet begrijpt. Dat hij of zij dus een beetje naïef is en niet doorheeft dat een magazine zich met advertentieinkomsten financiert en dat sommigen inderdaad vanuit de omgekeerde reflex worden opgestart. Dat de advertenties soms een inhoud zoeken is geen nieuws meer. Wie denkt dat aan de grote massa te moeten verkondigen heeft op zijn minst iets hautain over zich. En dat zo'n bladen bestaan sluit onmiddellijk en volledig alle deuren voor eerlijke journalistiek? Nee, dat staat er natuurlijk niet in. Wie het er uit wil halen doet dat wel, vult zelf de lijntjes in. Wie dat niet doet of niet wil is waarschijnlijk een extreem-rechtse kapitalist, en ach, "die zijn toch al verloren".

Nog zo'n staaltje: Humo drukt een advertentie van Eurodisney af naast een 'beledigende' cartoon en dat heet dan, ja, wat heet dat dan te zijn? Wat moet dat bewijzen? Opnieuw: vult u zelf maar in. Dus staat het me waarschijnlijk ook vrij in te vullen dat dit net bewijst dat de scheiding er wél is: dat wie de cartoon op bladzijde X moest plaatsen duidelijk niet gaan praten is met wie de advertentie op diezelfde bladzijde X moest plaatsen. Een 'Chinese muur' dus, met alle voordelen en nadelen vandien. Of is het punt misschien dat Humo zomaar toegeeft aan Eurodisney? Daar concludeer ik evengoed uit dat Humo inderdaad niet wist dat zoiets ging gebeuren, dat die advertentie daar naast die cartoon ging verschijnen. Hun flater heeft hun in iedergeval 340.000 BEF gekost zoals u zelf beweert. Een mooi bedrag dat had kunnen vermeden worden als men redactie en adverteerders wat meer met elkaar vermengt had. Maar dan klopt het voorbeeld plots niet meer: dat een commerciële onderneming er een politiek op nahoudt die haar af en toe geld kost, dat ruikt teveel naar eerlijke journalistiek.

Wat zou ik speculeren met al die voorbeelden? Trek ik een algemene schematische conclusie over hoe alle media werken?
Geef ik kritiek op de bekwaamheid van de meeste journalisten?

Nee, ik wel zet een aantal 'futiele' voorbeelden op een rijtje die frappant zijn. De mediasector heeft twee gezichten : de media zoals iedereen die kent, die mensen moeten informeren en entertainen. En de finacieel-commerciële zijde van de media, die zichzelf 'De Media' noemt.
Wijzen op zulke zaken zou volgens u 'hautain ' zijn omdat ik de nood voel mijn medemens daarover in te lichten. Het voor mezelf houden zou echter niet alleen hautain zijn, maar nog erg cynisch erbij. En cynisch ben ik gelukkig nog niet.

U kan niets vinden in mijn artikel dat op onjuistheden stoelt. Als u het heeft over de ongeschreven - autosuggestieve- conclusies die u tussen de lijntjes leest , had ik graag uw aanvulling op de feiten gezien. Want u suggereert dat ik vanalles suggerereer. Maar u zegt er niet bij wat. Maar laat me gissen en dan onmiddellijk daarop reageren.

De scheiding tussen redactie en commercieël dienst is een heilig principe, maar dat principe wordt soms geschonden : heel vaak op kleine futiele zaken, zoals u hierboven heeft kunnen lezen. Maar dat neemt niet weg dat de commmerciële dienst de redactie soms erg hard onder druk zet om een stunt er door te duwen.

En ja, heel wat magazine-boeren lanceren bladen met twee doelgroepen voor ogen : de lezer en de adverteerder.
Zonder lezers geen adverteerders, dat lijkt me logisch. Feit is wel dat heel wat magazines het 'juiste profiel lezers' moeten aanspreken, willen ze interessante adverteerders aantrekken. Heel wat magazines doelen op mensen uit de 'sociale groepen 1-4 of 1-2. Denkt u misschien dat dat is omdat de rest analfabeet is? Of gewoon te dom is? Nee, vooral omdat zij minder interessante consumenten zijn.

Een voorbeeldje :
De Metro wordt in de Brusselse metrostations uitgedeeld. Maar niet overal : Graaf Van Vlaanderen, een arme buurt in Molenbeek heeft geen gratis krant 's ochtends. Andere armere buurten idem. Is dat misschien omdat die mensen analfabeet zijn? Of omdat ze te dom zijn, geen interesse hebben?
Nee, de Metro moet zijn verdeelpunten zorgvuldig uitselecteren,waar ook heel wat genegociëer bij de MIVB te pas komt. En dat houdt de verantwoordelijke distributie van de Metro hoogst waarschijnlijk ook rekening met het profiel van de buurtbewoners/pendelaars. Die selectie is aan geen enkel toeval overgelaten. Het moeten immers ook interessante consumenten zijn.
En zo zijn er tal van 'futiele' voorbeelden.

Als de Metro een speciale editie uitgeeft in Gent, tijdens de informele top,is de reclamesector daarvan onmiddellijk op de hoogte gebracht. Want die congresleden zijn belangrijke lezers en bovendien kapitaalkrachtige consumenten.

Daar heeft een redactie inderdaad niet veel over te zeggen , maar wel de commerciële dienst samen met de distributie-verantwoordelijke.

By the way, als je uw kromme logika blijf volgen over het Humo-verhaal, wat vind je dan van dit : Het heeft Medialogue (regie van Humo) niet zozeer 340.000 gekost, maar eerder een verzekering gegeven voor verdere toekomstige investeringen van de adverteerder in kwestie. Geen echt verlies dus, enkel een veiligstelling van toekomstige investeringen.

Ik ben het eens met Han als hij verwijst naar de beperkte mogelijkheid van
elkeen om een ddegelijk en genuanceerd standpunt uiteen te zetten op de
weinige tijd die voorzien was. Dat verklaart natuurlijk niet alle
ongenuanceerde standpunten die vertolkt worden, maar het draagt er wel toe
bij dat er nauwelijks een gesprek op gang kon komen. Anderzijds is een
scherp debat een gezonde zaak, op voorwaarde dat het helpt om de
aangedragen ideeën (en feiten) beter te begrijpen. Ik krijg de indruk dat
dit in deze dreigt verlogren te gaan. Ik heb zelf de reactie van Frans
Crols niet gekregen, maar de verwijzing die ik in de mail van Han Soete
lees, doet me het ergste vrezen. Mag ik iedereen verzoeken om terug te
keren tot de kern van het debat: hoe hangt globalisering samen met de
positie die de media vandaag innemen in de samenleving én welke verhouding
hebben deze media met het antiglobaliseringsprotest?

Als betrokkene bij dit debat -Wereldwijd Mediahuis is bij deze dubbele
vraag duidelijk betrokken partij- wil ik enkele bedenkingen maken (aan de
hand van een opinie die ik vorig jaar in De Standaard publiceerde). Ik heb
namelijk het gevoel dat de tegenstellingen die zich op ons debat
presenteren, niet de echte tegenstellingen zijn. Verdeigers van goede,
kwalitatieve journalistiek moeten zich zorgen maken over de dominantie van
de aandeelhouderslogica op hun bedrijvigheid, maar dat moet volgens mij
niet leiden tot een verwerping van alle winststreven. Zelf de redacteuren
van Le Monde (die nu, spijtig genoeg, een beursgang met hun krant gaan
doen) waren niet tegen een winstgevende krant. De afstand tussen 'geld
verdienen met informatie' en 'winstmaximalisatie als logica opleggen aan
informatieverstekking' is enorm. Persoonlijk zou ik blij zijn als
Wereldwijd Mediahuis met zijn Magazine, Mail, Website, NoordZuid Cahier en
andere uitgaven winst zou maken. Wij zijn namelijk zo gestructureerd dat
die winst geïnvesteerd zou worden in redactie en bekendmaking, niet in de
bankrekeningen van investeerders. Ben ik dan tegen investeerders? (ik zal
het antwoord er zelf maar aan toevoegen, want anders doet de volgende
Trends-bijdrage over de ondraaglijke lichtheid van het antiglobalisme dat
weer voor mij) Neen, er zijn weinig zaken waar ik altijd en absoluut tegen
ben. Ik drink soms zelfs slechte wijn, om maar één voorbeeld te geven. Ik
ben er wel van overtuigd dat het een slechte zaak is voor de informatieve
opdracht van de mediawereld als de afrekening gebeurt aan de hand van
winstverwachtingen en beursnoteringen. Ik baseer die vrees overigens niet
op een intuïtieve afkeer van kapitalisten, maar op de trends die met name
in de audiovisuele sector, maar ook in de gedrukte media zichtbaar zijn.
Maar sta me toe om een en ander uitgebreider te verwoorden hieronder.

In oktober 1998, voor digitale tijdsrekenaars een lichtjaar geleden dus,
schreef Ignacio Ramonet, hoofdredacteur van Le Monde Diplomatique: 'Er zijn
gigantische concentraties op handen tussen de mastodonten uit de wereld van
de telefonie, de kabel, de informatica, de televisie, de publiciteit, de
sport, de video en de cinema. De ene overname volgt op de andere fusie, en
dat alles kost tientallen miljarden dollars.' Ramonets toekomstvisie werd
tot een voorlopig hoogtepunt gedreven door het samengaan van Case's America
Online en Levin's Time Warner (een operatie die geschat werd op zo'n
6.156.000.000.000 BEF). Het vlaggenschip van deze laatste partner, Time
Magazine, noteert uit de mond van een dure Silicon Valley hoofdrolspeler:
'This is the single most transformational event I've seen in my career.'
Een omwenteling zoals nooit voorheen aanschouwd.
De heerlijke nieuwe wereld die ons te wachten staat, is een wereld waarin
informatie handelswaar is, waarin mediaproducten door een steeds kleiner
aantal bedrijven op de markt gebracht worden en waarin mediaconsumenten tot
op zekere hoogte nog kwalitatieve keuzes kunnen maken, maar waar nauwelijks
ideologische diversiteit voorhanden is. Let op de woordkeuze. Het
mediadebat werd voorheen gevoerd in termen uit de politieke of educatieve
wereld (missie, waarheid, objectiviteit, inzicht), momenteel heeft het
economische discours ook medialand gekoloniseerd. De gevolgen daarvan gaan
verder dan de oppervlakte van de woorden. Voor alle duidelijkheid: de
heerlijke oude wereld was ook niet alles. Politieke bevoogding, om maar één
kenmerk van het mediaverleden te noemen, inspireert niet echt tot gloedvol
achteruitkijken. Mij interesseert gisteren sowieso minder dan morgen. Maar
als die nieuwe morgen begint met het ochtendgloren van supermonopolies die
informatie vervangen door recreatie, dan is er reden tot ongerustheid.
De kapitalistische versie van Orwel's 1984 is bezig zich in sneltempo te
realiseren. Aangezien de media van de toekomst voor een steeds groter deel
digitaal zullen zijn, wordt de inkijk van de verkopers in uw leven en
voorkeuren ook steeds groter. Niets is immers zo makkelijk en zo diepgaand
te controleren als elektronische communicatie. Vandaar de gratis toegang
tot internet. De Noord-Amerikaanse inlichtingendiensten hebben een akkoord
met de producenten van chips en software, waardoor het voor hen mogelijk
wordt om het digitale gedrag van zowat iedere aardbewoner te bespioneren.
Daar zijn we tegen, uiteraard. Maar we zwijgen als vermoord als de
(media)monopolies hetzelfde doen. Het zal Time Warner AOL (of voor mijn
part de Persgroep) misschien worst wezen welke politieke overtuiging blijkt
uit uw cybergedrag, de marketeers willen wél weten wat we doen, hoe vaak we
het doen, welke motieven uit ons toestenbord gewrongen kunnen worden. We
worden voor de commerciële monopolies zo doorzichtig als glas en zo
kwetsbaar als vlindervleugels.
Maar maakt u zich vooral geen zorgen: niet alleen wordt de verpakking van
de zogenaamde 'informatie' mooier, u en ik zullen ook niet tot één visie en
één waarheid gedwongen worden. Integendeel: controverse verkoopt en is dus
goed voor de industriële versie van informatie. Alleen moet het allemaal
wel gericht blijven op verkoop en dus moet het kort, spannend en telkens
nieuw zijn. Er wordt dus meer dan ooit gedebatteerd in de media, maar bij
voorkeur over onderwerpen die interessant zijn voor de verkoops-, kijk- of
aanklikcijfers. En net zolang tot de marketingmanager beslist dat het
publiek erdoor verveeld geraakt. Bovendien worden de disputen gevoerd
tussen Bekende Namen (in de populaire media) of Echte Kenners (in de
kwalitietsmedia). Van de lezers, luisteraars of kijkers wordt verwacht dat
ze een gretig en dankbaar publiek willen zijn.
Niet alleen de mediatycoons prediken het evangelie van het simpele, op twee
minuten samenvatbare, in pakkende beelden te vatten en emotioneel
vertaalbare nieuws. Ook de journalistiek gelooft daarin. Wat volgens de
Amerikaanse taalwetenschapper annex mediadeskundige Noam Chomsky overigens
honderd procent 1984 is: wie een rol van betekenis wil vervullen in de
mediawereld van de toekomst, moet de spelregels van de echte machthebbers
niet alleen respecteren maar met overtuiging uitdragen. Yves Desmet deed
dat ter gelegenheid van het Verduyndebâcle. 'Commerciële druk op de
redactie? Ben je gek. De Morgen verkoopt niet beter omwille van wat er in
staat, maar omwille van wat erbij gegeven wordt', luidde de redenering. Op
zich is dat ook verontrustend, natuurlijk, maar het is ook te mooi om waar
te zijn. Waarom wordt er dan zowel door kwaliteitskranten als door
populaire bladen zo vaak geblunderd? Toch om eerst te zijn, om niet te
riskeren dat een concurrent met 'een goed verhaal' aan de haal gaat. Want
de hele mediawinkel, zegt Ignacio Ramonet, lijdt aan 'mimétisme': een
pathologische drang om hetzelfde verhaal te brengen als de concurrent,
dezelfde bijlage, dezelfde namen, dezelfde schandalen. Er wordt niet meer
gezocht naar manieren om dat ziekelijke nabootsen te vermijden, alleen om
in dat spel de eerste te zijn.
De explosieve groei van de informatie-industrie geleid heeft tot een
spectaculaire stijging van de 'informatie-omzet' en tot een merkelijke
daling van inzicht. De Leuvense ethicus Bart Pattyn noteert daarover: 'Het
momentane karakter van nieuwsberichten wekt immers de indruk dat wat zich
in onze samenleving en in de wereld voordoet weinig samenhang vertoont, dat
burgers het voorwerp zijn van onberekenbare en chaotische omstandigheden en
dat enkel wat zich recent heeft voorgedaan een absoluut karakter heeft.'
Ryszard Kapuscinski verwoordde dezelfde bezorgdheid een tijdje terug in een
opiniestuk in De Standaard (© The Guardian): 'Door deze metamorfose van de
media dringt er zich een fundamentele vraag op: hoe moeten we de wereld
begrijpen?'
Conclusie. Er is een maatschappelijke behoefte aan journalistiek die uit
een ander vaatje tapt dan dat van de heren Case en Levin, ook al
benadrukten beide heren bij de bekendmaking van de fusie dat het hen te
doen was om het algemeen menselijk welzijn en het recht van mensen om
verbonden te zijn met de hele wereld. Er is behoefte aan bladen,
programma's, websites en boeken die zich verzetten tegen de schijnbaar
onontkoombare, quasi-natuurwet van de commerciële concurrentie en de
daarbij horende overtuiging dat elke lezer, kijker, luisteraar of surfer
een mentale leeftijd van twaalf jaar heeft en dus alleen maar snakt naar
hapklare brokjes emotie. Er is dringend nood aan media die het als hun
opdracht zien om hun 'publiek' te upgraden tot participanten aan relevante
debatten en die daarom informatie brengen die mensen inzicht en doorzicht
kan geven in de chaotisch gemaakte wereld waarin ze leven. Die media staan
dus ver van elke 'opgestoken-vinger-journalistiek' waarin het medium al
helemaal weet hoe de dingen in elkaar zitten. Integendeel: inzicht is een
proces en dat verschaffen is een blijvende opdracht, voor journalisten,
uitgevers én publiek. Het meest paradoxale is misschien dat deze nieuwe en
autonome media moeten leren om zoveel mogelijk gebruik te maken van de
slimme technieken en middelen uit de commerciële wereld. 'Alternatief'
staat nog veel te vaak voor 'slecht gemaakt' en 'onvindbaar'. Er is geen
enkele reden om de lamp onder de korenmaat te zetten. En als we het licht
wat breder willen laten schijnen, dan moeten we rekening houden met de
manier waarop mensen anno 2000 gevormd of misvormd zijn door de grote
spelers op het terrein. Een blad beter verkopen is niet alleen geen
schande, het is een must voor wie gelooft dat ook eigenzinnige informatie
een plaats op de mediakaart verdient. Hetzelfde geldt voor een website odf
een e-zine die echt een opstap willen bieden voor 'andere' informatie en
die het debat over de globaliserende samenleving voedt en stimuleert.

graag bereid tot verder gesprek. gie goris

Het boek van Noam Chomsky 'Gekoesterde illusies' (1991) geeft mooi de feiten weer die Han en Mara aanhalen. Het is dus niet zo nieuw niet meer. Alleen zijn de Amerikaanse taferelen een stuk voorop dan de Europese. Doe zo voort en geef die 'neoliberalen' van Trends er mag goe van langs... de waarheid kan alleen maar kwetsen, niewaar 'meneer' Crols?

>Wat zou ik speculeren met al die voorbeelden? Trek ik een >algemene schematische conclusie over hoe alle media >werken?
>Geef ik kritiek op de bekwaamheid van de meeste >journalisten?

>Ondanks dit, wordt er nog steeds beweert dat de redactie >en de commerciële dienst van een krant, TVzender of een >weekblad strikt gescheiden zijn. Vooral vanuit
>heeft op een krant of tijdschrift, wordt hier aangewezen >met een paar sterke voorbeelden uit het Belgische >medialandschap.

Ik geef je absoluut gelijk als je alleen maar wilde stellen dat er een zekere commerciële druk bestaat op redacteurs en journalisten. Maar echt 'sterke voorbeelden' zijn het in mijn ogen niet, hoeft ook niet in mijn ogen omdat het eerder een 'algemene tendens' is. Het is de taak van het bedrijf om commercie en journalistiek tegen elkaar af te wegen. Dat lijkt me onvermijdelijk. Daar slagen ze niet altijd even goed in, in die zin dat ze soms het hoofd op hol laten brengen door de vlotte praters die adverteerders zo vaak zijn. Dus kan je je van veel content afvragen wat die in 's hemelsnaam in krant X of magazine Y komt doen. Het enige echt passende antwoord is dan: omdat het zo'n interessante lezers naar onze advertenties trekt.

Maar meer concludeer ik daar ook niet uit, uit de verschillende uitschuivers trek ik geen sterke conclusies. In iedergeval niet, zoals niet jij maar anderen 'boven' jou stelden dat dit onherroepelijk leidt tot slecht nieuws. Misschien wel dat je als lezer een beetje tegendraadser moet zijn, dat je je informatie hier en daar moet gaan zoeken. Hier en daar in de krant, hier en daar in een andere publicatie en steeds meer: hier en daar op een website (zoals indymedia, of whatever, volgens ieders interesse).

Zoals ik ervoor al zei, ik maak me niet echt zorgen. Er zijn plenty alternatieven en kranten spreken elkaar nog steeds grondig tegen. Je vindt m'n redenering hier en daar (of misschien wel over de hele lijn) wat krom, maar ik blijf bij m'n standpunt: ik maak me meer zorgen op het moment dat Humo zich niet meer dat soort problemen op de hals haalt als alles wat gezegd of geschreven is bijna door de adverteerder zelf nagelezen wordt. Zover zijn we zeker niet, daar heeft ondermeer het internet in mijn ogen een erg definitief stokje voor gestoken.

Wie in de sterrebeeldern uit FLAIR gelooft begeeft zich op het hellend pad van het bijgeloof.

En dan heb je natuurrlijk ook die andere religie, die van de vrije markt en de winst priciepe. Een zeer dogmatische religie, de praktiserende zijn blind voort alles wat misloopt. Ze aanbidden een soort schermpje met bewegende beelden. Het schermpje vertelt de gelovigen dat ze door de aankoop van een GSM nieuwe vrienden gaan maken, dat ze door het gebruik van een wasproduct een gelukkig familiaal leven gaan leiden,... Gemiddeld moeten de gelovigen 3 a 4 uur voor het schermpje doorbrengen.

Maar je kan uren winnen door het lezen van vellen bedrukt papier:

# Wie dagelijks de bundel van 30 x 40 cm leest mag een uur minder voor het schermpje zitten.
# Wie bovendien wekelijks ook nog eens een bundel van 21 x 30 cm leest hoeft maar 1 tot 2 uur voor het schermpje door te brengen.

Daarin lees je dat je gelukkig wordt door een lening aan te gaan, een nieuwe wagen je een trapje omhoog helpt op de sociale ladder, ...

Dat alles wordt verpakt met een verhaaltjes over de stand van de wereld. Verhaaltjes over zwangere princessen, lieftallige tennispeelsters, het leven van één van de priesters die je ook op het schermpje kan bewonderen,

De gelovigen noemen het nieuws, ...

Af en toe gaat het ook eens over oorlog of sociale onrust. Geen beelden van gewonden of dode mensen, neen, dat zou de gelovigen schockeren, en het zou de gelovigen afbrengen van zijn zin tot consumptie.

Toch zijn er ook mensen die niet gelovig zijn.
Die noemen ze dan Politieke Hooligans of terroristen,...

>En dan heb je natuurrlijk ook die andere religie, die van >de vrije markt en de winst priciepe. Een zeer dogmatische >religie, de praktiserende zijn blind voort alles wat >misloopt. Ze aanbidden een soort schermpje met bewegende

Kijk, je kan dit spel natuurlijk eerlijk spelen en aantonen hoe jouw mening verschilt van die van velen anderen. Daar is niks fout mee, gelukkig maar. Je beziet de wereld zo, iemand anders beziet de wereld anders. Zolang je allebei maar je verstand erbij houdt en naar mekaar luistert kan daar een interessant debat uitkomen. Geen medium zo interessant daarvoor dan het internet. En Indymedia heeft zich de laatste maanden weten uit te roepen tot centraal verzamelpunt van de meest uiteenlopende meningen. Echt knap, maar in mijn ogen niet geheel terecht.

Han, je doet op een minder emotionele en schreeuwerige manier wat veel mensen in betogingen en op deze en andere Indymediasites ook doen: dat ene argument te pas en te onpas uit de kast te halen. Volgens jouw zijn de praktiserenden van de vrije markt blind en gebrainwashed door, bijvoorbeeld de televisie. Op andere momenten en bij andere sprekers heet het dat kapitalisme de mensen hersenspoelt, of zijn anti-anti-globalisten gewoon 'losers', 'fuckers' of 'pigs'.

Je speelt het spel niet eerlijk wannneer je ontkent dat iemand die jouw principes niet aanleunt via een even rationele en heldere (maar andere) weg op zijn standpunt is uitgekomen. Dat iemand naar dezelfde wereld kijkt en een andere conclusie trekt, lijkt niet te kunnen. Er zit iets fout in zijn denkproces. De man of vrouw zelf wil je niet aanvallen, dat geef ik toe. Maar je schuift de hete aardappel snel door: hij of zij is natuurlijk verblind. Nee, hij heeft niet echt een andere mening dan jij, zij is gewoon even wat verdwaasd. Neem die blinddoek weg en hij of zij komt er wel, op dezelfde conclusie als jij.

Heel subtiel, dat wel, maar het ontkennen van de mogelijkheid om echt, met een eigen wil, tot afwijkende conclusies te komen, geeft jouw mening ook iets ontegensprekelijks juist. Andere meningen bestaan natuurlijk wel, maar daar schort toch iets aan. De mijne niet, die is zuiver en zonder enige verblinding tot stand gekomen. Een klein stapje nog en je zit er, wat sommigen dan weer (ten onrechte?) naar je hoofd slingeren: dat alleen jouw mening juist zou zijn.

>Toch zijn er ook mensen die niet gelovig zijn.
>Die noemen ze dan Politieke Hooligans of terroristen,...

De overdreven grove en onsubtiele termen worden door de massamedia maar zelden geschuwd, dat geef ik grif toe. In een poging om de zaak niet al te ingewikkeld te maken, want dat zou je ze ook moeten gaan uitleggen en de sport wacht al, dus dat kunnen we niet maken. Maar ik stel vast dat jij hetzelfde doet. Als jij jezelf als ongelovige aanduidt en je beklaagt over de deragotoire termen die je als gevolg van je keuze krijgt, ben je daar terecht verbolgen over. Maar doe je zelf er ook niet aan mee door de 'gelovigen' dan maar 'verblind' te noemen?

Mij sprookje heeft in de eerste plaats over de media ...

Daar ga je wel rustig omheen.

En ik wil niet ontkennen dat mensen zelf een mening vormen, trouwens binnen de ongelovigen zijn er veel verschillenden meningen, dat is mee de rijkdom van deze beweging.

Kijk natuurlijk is het zo dat je die 36.486 duizend kinderen die elke dag sterven op verschillenden maniere kan bekijken.

# Je bent één van hen, ... (heb je jezelf dat al eens proberen voorstellen), je weet dat je eigenlijk te genezen bent, maar er is geen geld voor de nodige medicijnen.
# Je bent een fammilie lid : vader, moedere, broer, of zus,... en je moet machteloos toekijken ...
# Je ben een verwante of een vriend,... en je bent razend om zoveel onrecht, ...
# Je bent iemand uiit het rijke Noorden, en je bent gerevolteerd, je pikt het niet langer dat deze stille volkeren moord kan blijven doorgaan en wil er iets aan doen.
# Je bent zelf een rijkaards, een weet dat dat de enige manier is om je rijkdom te behouden.
# Je denkt mee met rijkaards, ze gaven je een mooie positie en een rustig leventje,... je hebt schrik dat jij zal moeten opdraaien ...

Er zijn inderdaad verschillenden manieren om naar de wereld te kijken.

Je kan inderdaad zeer rationeel en helder "kant kiezen".

Je geeftr goed aan in deze geen objectivietit bestaat.

Behalve dan natuurlijk die 36.486 dode kinderen, elke dag opnieuw.

>Mij sprookje heeft in de eerste plaats over de media ...
>
>Daar ga je wel rustig omheen.

Laat ons zeggen dat het eerder een aanleiding was, ik wilde het op basis van jouw opmerking opentrekken. Zoals ik al zei, niet naar jou, maar naar de manier waarop soms op deze en andere sites geredeneerd worden.

>Kijk natuurlijk is het zo dat je die 36.486 duizend >kinderen die elke dag sterven op verschillenden maniere >kan bekijken.

Daar gaat het me ook helemaal niet om. Ik wil een koele reactie op een schrijnend probleem helemaal niet goed praten. Wie door dergelijke feiten niet geraakt wordt, reageert dan weer té rationeel, laten we aan dat soort mensen vooral niet veel woorden vuil maken.

Uit dat soort onrechtvaardigheden moet de conclusie getrokken worden dat de wereld zoals hij nu is, absoluut niet juist in elkaar zit. Maar daar begint de vaststelling pas en dan begin je wél van mening te verschillen, over de reden(en) voor zoveel onrecht en over de oplossing ervoor.

Je gelijk geven in je vaststelling en in je inschatting van hoe erg dit wel is en hoe snel er iets moet veranderen, betekent niet dat iemand je verder ook nog volgt. We zijn allemaal maar heel eenvoudige mensen die de wijsheid 'niet in pacht hebben'. Dus laten we samen geshockeerd zijn en elk op ons eigen manier ene oplossing aandragen die liefst wel doordacht is.

>Je geeftr goed aan in deze geen objectivietit bestaat.
>Behalve dan natuurlijk die 36.486 dode kinderen, elke dag >opnieuw.

Dus ja, objectiviteit bestaat wel op het niveau van die vaststelling, van dat leiden, maar niet op het niveau van de oplossing. Ik respecteer jouw voorstel om het probleem aan te pakken en heb vooral veel respect voor iemand die iets wil doen aan het probleem. Maar ik stoor me er eerlijk gezegd soms aan dat mensen hun oplossing als even universeel en onvoorwaardelijk correct voorstellen als de intens menselijke geschoktheid bij het vaststellen van zoveel zinloos leiden.

(Dit wijkt sterk af van de oorspronkelijke discussie, dus als je dit wil moven naar een apart topic, be my guest.)