arch/ive/ief (2000 - 2005)

Bericht van de gevangenen in strijd in afdeling 4, gevangenis van Valdemoro. 29/09/01

In deze eenheid van 1º graad zullen een tiental kameraden de honger- en wandelstaking opvolgen die zal plaatsvinden vanaf 30-09-01 om daarmee de continuïteit te verzekeren van de strijd voor de vier prioritaire doelstellingen van de Beweging van Gevangenen in Strijd:
- De vrijlating van de ongeneeslijke en terminaal zieke gevangenen.
- Een einde aan de verspreiding van de gevangenen.
- De afschaffing van de FIES en van de Speciale Afdelingen.
- De vrijlating van alle gevangenen die meer dan 20 jaar in de gevangenis zitten.
Tegelijk vragen we ook de onmiddelijke vrijlating van Eduardo Garcia Macias en de seponering van de zaken tegen onze kameraden die in het mediatieke-politieke spel werden beschuldigd van het zenden van 7 bompaketten in solidariteit met onze strijd naar journalisten en politiekers, waarmee men niet meer wil bereiken dan het "terroriseren" en kriminaliseren van de solidariteitsbeweging die ons vanop de straat actief steunt.

Deze protestactie zal in Puerto I en in Valdemoro beginnen hoewel ze een collectief karakter heeft en het is zeker dat vele andere kameraden in andere gevangenissen zich zullen aansluiten bij de actie.

Laten we hopen dat ook in de straat alle individuen, groepen en organisaties die strijden tegen de gevangenis in het bijzonder, en tegen het kapitalistisch systeem in het algemeen, ons ondersteunen met alle middelen in hun bereik, vredelievend of minder vredelievend. Dat het buskruit vlam vat!!

In deze eenheid zal aan de protestactie op verschillende manieren worden deelgenomen, rekening houdend zowel met de mogelijkheden als met de vastberadenheid van de kameraden. Manuel Perales Rodríguez, Juan Miguel Tijeras Rincon y Roberto Gomez Fdez zullen een onbeperkte hongerstaking aangaan. Vijf andere kameraden, Roberto Bermuy Sanchez, Miloudi Farid, Ismael Rodriguez Pozas, Higinio Rodriguez Sanchez y Alejandro Rada Vargas, zullen een wandelstaking houden gedurende de hongerstaking en zich permanent in hun cel opsluiten. Nog twee andere kameraden zullen vasten op het einde van elke week tot de hongerstaking gedaan is. Andere kameraden die niet deelnemen, noch aan de hongerstaking noch aan de wandelstaking zullen ons steunen en "bijstaan" op verschillende manieren.

In eenheid 4 zijn we met 17 of 18 personen en we zijn bijna volledig geïsoleerd en zonder contact met de rest van de eenheden van deze gevangenis, maar we zullen het mogelijke doen om de strijd en de solidariteit uit te breiden naar de andere eenheden van 2º graad. Ook rekening houdend met het zuivere "lokale", want in deze gevangenis zijn er concrete behoeften en problemen die we als geheel kunnen bundelen en oplossen als we ons verenigen en organizeren... We houden er niet van ons impotent en weerloos te voelen als we klagen over de "afval" die ze ons doen eten, de medische verwaarlozing, de verkrachting van onze rechten, de misbruiken en mishandelingen, etc.

Ook willen we laten weten dat van hieruit proberen « de kring van vrienden en families van de gevangenen in strijd» op poten te stellen en dat we hierdoor in contact staan en ons kunnen "verbinden" met de buitenwereld via de families van de gevangenen en vooral met de kameraden in solidariteit in Madrid, Galicië, Euskal Herria, Catalonië...; al de solidairen, rebellen, libertairen en revolutionairen die vastberaden zijn de muren en ketenen te breken van Staat en Kapitaal kunnen met ons in contact treden (cuando camelen)..

Een strijdvaardige groet aan al degenen die zich verzetten in de gevangenissen; aan onze kompanen van Puerto I die zich sinds Juli 2000 «opgesloten» hebben in hun cellen; aan Claudio Lavazza en Gilbert Ghislain die geïsoleerd en zonder contact met de buitenwereld worden gehouden in de FIES eenheid van Huelva voor hun actieve deelname in de strijd; aan Laudelino Iglesias, Amadeu Casellas en Francisco Brotons die onwettelijk opgesloten blijven ondanks het feit betaald te hebben met meer dan 20 jaar gevangenis; aan de anarchistische politieke gevangenen Eduardo Garcia Macias en Mark Barnsley en aan "de 7 van Parijs"* en heel in het bijzonder aan de Turkse p.p. die met een hongerstaking "in een open graftombe" de strijd zijn aangegaan met de Turkse fascistische staat om hun waardigheid, hun rechten en hun revolutionaire ideeën te verdedigen, waarbij al meer dan 60 gevangenen en familieleden het leven hebben verloren en nog honderden andere gevangenen op dit moment op de drempel van de dood staan; solidariteit!!
Salud y Resistencia.

Presos en lucha
CP.Valdemoro.Mod 4
28340 Valldemoro (Madrid)

* "de 7 van Parijs": op 9 november 2000 werden verschillende leden van de PCE(r) en GRAPO gearresteerd in Parijs; zij worden beschuldigd van terroristische activiteiten en zitten nog steeds opgesloten in Franse gevangenissen; Spanje vraagt om hun uitlevering. Een internationale campagne is opgestart om hun vrijlating te verkrijgen…

Na bijna een jaar in voorlopige hechtenis, heeft Edu maandagavond (22oktober) omstreeks 9u de gevangenis van Soto del Real (Madrid) verlaten, opgewacht door zo'n 50-tal familieleden en vrienden. Op dit ogenblik weten we nog niet meer, maar er zou een borgsom zijn betaald van 5 miljoen pesetas, waaruit kan blijken dat Edu in beschuldiging blijft maar dat de rechter eindelijk heeft besloten dat zijn opsluiting niet langer nodig is gezien de bijkomende onderzoeksdaden niets hebben opgeleverd, d.w.z.: er zijn geen bewijzen voor de beschuldigingen tegen Eduardo.
Eduardo's vrijlating komt er na een jaar van internationaal protest voor zijn vrijheid en tegen de montage opgezet door politiek, gerecht en media om de anarchistische beweging – en in het bijzonder degenen betrokken in de strijd van de gevangenen – te criminaliseren en te onderdrukken. (Voor de week van 8 tot 14 november, Edu zou dan precies één jaar opgesloten zijn, hadden de steungroepen voor Eduardo nog tot een actieweek opgeroepen, met o.m. een betoging naar de gevangenis van Soto op 10 november.)
Wij drinken vanavond een glas op de vrijheid van Edu, zenden hem en de andere kameraden een warme groet, en zetten samen de strijd voort voor en met de vele anderen die in de gevangenissen overleven, lijden en strijden.