arch/ive/ief (2000 - 2005)

Vanmorgen om halfelf werd ik opgeschrikt door een enorme knal. Ik wou net het hotel verlaten waar ik verblijf (ik ben hier te gast op een antiracistisch festival van FASTI), maar ben snel weer naar mijn kamer gesneld om de televisie aan te zetten. Al snel kwamen op de lokale zender de eerste nieuwsberichten binnen. Blijkbaar was een petrochemisch bedrijf in de buurt van Toulouse ontploft. De televisieredactie die op een kilometer van de fabriek gelegen is, had ook schade opgelopen. Dikke ramen die de studio van alle geluid moeten afsluiten, waren gesneuveld. Dezelfde beelden in de stad: vertwijfelde mensen lopen rond in hun vernielde etalage.
Daarna kwamen de eerste beelden van de plaats van de ramp: een autoweg bezaaid met brokstukken, uitgebrande wagens, ingestorte gebouwen, bebloede mensen, scholen die ontruimt worden. Van de fabriek blijft weinig over. Hier waren vanmorgen 300 arbeiders aanwezig. Ik heb het moeilijk om de eerste cijfers van slachtoffers te geloven. Men spreekt over 15 gewonden. Het gaat om AZF, een petrochemisch bedrijf waar meststoffen geproduceerd worden. De eerste arbeider uit een omliggend gebouw die geïnterviewd wordt, tast met zijn hand naar zijn bebloede hoofd en haalt woedend uit naar de autoriteiten. De fabriek ligt op drie kilometer van het centrum van Toulouse, een stad met 600.000 inwoners. Volgens de arbeider moest die fabriek al lang gesloten zijn. Enkele minuten later zie ik op F3 eelden uit een reportage van maart 1999. Mensen die in de buurt van het industriterrein wonen, klagen dat het terrein alsmaar weer uitbreidt en dichter bij de stad sluipt. Zij zeggen dat zij moeten leven in de stank en vrezen ooit op een dag besmet te worden door een lek. Dat was dus twee jaar geleden. Blijkbaar werd er met hen geen rekening gehouden. Het gaat hier niet om onschuldige fabrieken. Op kleine afstand van de ontplofte fabriek bevindt zich de SNEP (société nationale de poudres et explosifs). In dit bedrijf wordt de brandstof voor de Arianeraketten aangemaakt. In dit bedrijf vielen minstens 15 gewonden, maar de schade aan het gebouw bleef uiteindelijk beperkt. Het is dus een wonder dat er niets ergers gebeurd is. Onmiddellijk dacht men hier in Toulouse dat het om een aanslag ging. Daar waren verschillende elementen voor: de nabijheid van SNEP, het feit dat Toulouse de regio van Jospin is, het feit dat er een reeks van ontploffingen was. Dat laatste blijkt nu niet te kloppen. Er was slechts één grote ontploffing. De rest van de knallen kwam door de neerstortende vitrines. Het gaat dus blijkbaar niet om een terreuractie, om een aanslag tegen het hart van de vrijheid zoals Bush dat heet. Het is wel een aanslag tegen het leven van honderden arbeiders die in deze evaarlijke omstandigheden moesten werken en tegen de inwoners van Toulouse die naast een bedrijf moeten wonen waar men het blijkbaar niet zo nauw neemt met de veiligheid. Economische terreur noemt men dat.

Een man in het cybercafé waar ik dit schrijf vertelt me dat hij ingenieur chemie is en dat ze hem vroeger nog gevraagd hebben om in het ontplofte bedrijf te komen werken, maar dat hij geweigerd heeft nadat hij de toestand van de installaties gezien had. Volgens hem klagen de mensen van Toulouse al 50 jaar over het gevaar van de fabriek.

thanx for your background info!

Industry kills and sucks...most of the time!