arch/ive/ief (2000 - 2005)

De Open brief van Verhofstadt

We kregen deze brief op een informele toegestuurd, en het is ook niet de definitieve versie van de brief, de premier wil hem herwerken na de gebeurtenissen in New York. Maar uit de discussie die we hadden met kabinet bleek alvast niet dat er wezenlijk veel zou veranderen.
Veel leesplezier en erger U niet te "blauw" ;-)))))

De paradox van het antiglobalisme

Seatle, Göteborg, Genua... Tienduizenden mensen die de straat opkomen en hun mening verkondigen. Een verademing in ons postideologisch tijdvak. Als er niet dat zinloze geweld was, zou je haast applaudisseren. Het antiglobalisme vormt een welkome tegenkracht in een tijd waarin de politiek zo steriel, zo saai, zo technisch geworden is. Die tegenkracht is goed voor onze democratie. Maar wat willen jullie, antiglobalisten, ons nu eigenlijk vertellen? Willen jullie, zoals het ‘black bloc', gewelddadig tegen iedere vorm van privaat bezit ageren? Of promoten jullie de ‘slow food'-beweging, een mondaine club die chique brochures uitgeeft waarin steevast het nuttigen van correct voedsel in de betere eethuizen wordt aangeprezen?

Wat is er ineens zo fout aan mondialisering? Tot voor kort zongen ook progressieve intellectuelen de lof van de wereldwijde markt, die welvaart en welstand zou brengen in landen waar voorheen slechts armoede en achteruitgang was. En terecht. De praktijk leert dat elk procent extra openheid van de economie van een land het inkomen per inwoner van zijn bevolking met 1 procent doet stijgen. Dit verklaart de rijkdom van de Singaporanen, in schrijnend contrast met de armoede in de gesloten economie van Myanmar. Kortom, tot Seattle was mondialisering geen zonde, maar een zegen voor de mensheid. Een fel contrast met extreem rechts dat maar bleef doorzeuren over het verlies aan identiteit. Maar sindsdien doen ook jullie het globalisme af als een soort builenpest die armoede en verderf zaait.Globalisme, het overstijgen van grenzen, kan natuurlijk snel vervallen in ‘egoïsme zonder grenzen'. Voor het rijke westen is vrijhandel een evidentie, maar dan liever niet in producten die de eigen economie kunnen schaden. Geen suiker uit derdewereldlanden. Geen textiel of confectie uit Noord-Afrika. Daarin hebben jullie als antiglobalisten gelijk. De zo luidruchtig gepropageerde wereldhandel is veelal eenrichtingsverkeer: van het rijke noorden naar het arme zuiden, niet omgekeerd.

Maar ik zie ook tegenspraak in jullie denken. Jullie zijn tegen Amerikaanse hamburgertenten, tegen door multinationale concerns genetisch gewijzigde soja, tegen mondiale merknamen die het koopgedrag bepalen. Voor een aantal onder jullie moet alles opnieuw klein en kleinschalig worden. We moeten terug naar de lokale markt, de lokale gemeenschap. Maar niet wanneer het migratie betreft! Dan is globalisering een doel. Massa's ontheemden die zwerven langs de grenzen van Europa en Noord-Amerika en zich vergapen aan het uitstalraam van de welvaartmaatschappij? Miljoenen illegalen die als ontheemde paria's leven in de meest erbarmelijke omstandigheden in de hoop ook een graantje van de westerse rijkdom mee te pikken? Is het niet precies het tekort aan vrijhandel en investeringen, die hen de weg naar het westen heeft opgejaagd?

Omgekeerd zijn jullie dan weer voorstander van verdraagzaamheid jegens tal van samenlevingsvormen en levensstijlen. Maar is het niet dankzij de globalisering dat wij vandaag in een multiculturele, tolerante maatschappij leven, die dit alles mogelijk maakt? Ik dacht dat alleen conservatieven die het verleden verheerlijken of extreem rechts dat zweert bij het eigen ras of religieuze fanatici die dwepen met de bijbel of de koran, heimwee hadden naar die bekrompen lokale samenlevingen van weleer. Zo gaan nogal wat antiglobalisten - ook al ervaren ze dat niet - vervaarlijk de richting uit van extreem of populistisch rechts, met dat verschil dat de eersten tegen multinationals zijn wegens het vermeende nadeel dat zij aan het zuiden berokkenen, terwijl extreemrechts, zoals Le Pen in Frankrijk, multinationals verguist omdat de eigen economie in eigen handen moet blijven.

Jullie stellen vaak de juiste vragen. Maar reiken jullie ook de juiste antwoorden aan? Wie ontkent nog de klimaatwijzigingen en de opwarming van de aarde? Maar kunnen wij dit niet enkel aanpakken via globale afspraken op wereldvlak? Wie ziet niet het nut in van vrije wereldhandel voor de armste landen? Maar vereist dat geen globale sociale en ecologische standaarden? Neem de immorele speculatie tegen zwakke munten, zoals enkele jaren geleden met de Mexicaanse peso of de ringgit in Maleisië. Is het niet door grotere monetaire zones, globalisering dus, dat die speculatie kan worden tegengegaan? Want speculeren tégen de dollar of de euro schrikt speculanten meer af dan eender welke taks.

Ik denk dat het geen zin heeft om kritiekloos voor of tegen globalisering te zijn. De vraag luidt eerder hoe iedereen, ook de armen, kunnen genieten van de manifeste voordelen van de globalisering zonder er de nadelen van te ondervinden. Wanneer zijn we zeker dat de mondialisering niet alleen voor een beperkt aantal gelukkigen, maar ook voor de grote massa armen in de derde wereld winst oplevert?

Nogmaals, jullie bekommernissen als antiglobalist zijn correct. Maar om voor jullie terechte vragen ook goede oplossingen te bedenken, hebben we niet minder, maar méér globalisering nodig, zoals ook James Tobin stelt.
Dat is de paradox van het antiglobalisme. Globalisering kan immers zowel ten goede als ten kwade worden aangewend. Waar we derhalve nood aan hebben, is een mondiale ethische benadering zowel van het milieu, de arbeidsverhoudingen als de monetaire politiek. Met andere woorden, de mondialisering niet afremmen, maar ethisch inbedden, dat is de uitdaging waarvoor we staan. ‘Ethisch globalisme' zou ik het willen noemen, een driehoek bestaande uit vrijhandel, kennis en democratie. Of anders uitgedrukt : handel, hulp en conflictpreventie.

Democratie en het eerbiedigen van de mensenrechten is de enige duurzame manier om geweld en oorlog te vermijden, om handel en welvaart te scheppen. De internationale gemeenschap is er echter nog steeds niet in geslaagd om een wereldwijd verbod op kleine wapens af te dwingen of een permanent internationaal straftribunaal op te richten.
Daarnaast is meer hulp vanuit het rijke westen noodzakelijk. Het is immers een schande dat meer dan 1,2 miljard mensen nog steeds niet beschikken over medische zorgen en degelijk onderwijs. Handel alleen zal de minst ontwikkelde landen niet uit hun onderontwikkeling tillen. Ook met meer handel blijft er nood aan meer ontwikkelingssamenwerking om havens en wegen aan te leggen, scholen en hospitalen op te richten, een stabiel juridisch systeem te ontwikkelen.

Ten slotte het voort vrijmaken van de wereldhandel. 700 miljard dollar per jaar, 14 maal de ontwikkelingshulp die ze nu ontvangen: dat zou de stijging van het inkomen van de ontwikkelingslanden zijn bij een totale liberalisering van alle markten. Geen dumping meer van westerse landbouwoverschotten op derdewereldmarkten. Geen onrechtvaardige uitzonderingen meer voor bananen, rijst of suiker. Alleen voor wapens. ‘Everything but arms' moet het motto worden van de komende onderhandelingsrondes van de World Trade Organisation.Meer vrijhandel, meer democratie en respect voor de mensenrechten, meer ontwikkelingshulp. Is daarmee het ethisch globalisme een feit? Zeker niet! Wat ontbreekt is een politiek wapen om het af te dwingen. Een mondiaal politiek antwoord dat even krachtig is als de geglobaliseerde markt waarin we nu al leven. De G8 van rijke landen moet vervangen worden door een G8 van de bestaande regionale samenwerkingsverbanden. Een G8 waarin het Zuiden een belangrijke en rechtvaardige plaats krijgt en die de mondialisering van de economie in goede banen leidt. Met andere woorden, een forum waarin de belangrijkste continentale samenwerkingsverbanden op voet van gelijkheid kunnen spreken: de Europese Unie, de Afrikaanse Unie, Mercosur, Asean, het North American Free Trade Agreement, ...

Deze nieuwe G8 kan en moet de plaats worden voor bindende afspraken over globale ethische standaarden voor arbeidsomstandigheden, intellectuele eigendom, ‘good governance'. En tegelijk kunnen vanuit deze nieuwe G8 de nodige richtlijnen en impulsen vertrekken naar de grote internationale instellingen en onderhandelingsfora zoals WTO, Wereldbank, Kyoto. Een G8 die niet langer uitsluitend gedomineerd wordt door grote en rijke landen, maar waar iedereen van onze wereldgemeenschap deel van uitmaakt, en waar eveneens een krachtig antwoord kan worden gegeven op mondiale problemen zoals de internationale mensenhandel.
Embryonaal hebben wij zo'n proces al zien ontstaan tijdens de onderhandelingen over het Kyoto-protocol in Bonn, waar uiteindelijk een doorbraak tot stand kwam door afspraken tussen de Umbrella-groep, de Europese Unie en de groep van de minder ontwikkelde landen, tegen de zin in van de grootste mogendheid op aarde, de Verenigde Staten van Amerika.We hoeven natuurlijk de eerste bijeenkomst van deze nieuwe G8 niet af te wachten om met het ethisch globalisme van start te gaan. We kunnen beginnen in onze eigen Europese tuin. Waarom zouden we de beslissingen die de Unie neemt, niet steeds toetsen aan de impact ervan op de zwaksten van deze planeet? Vergroot ze de kloof tussen het rijke noorden en het arme zuiden? Wat is het gevolg van deze of gene beslissing voor de wereldwijde ecologische problemen? En waarom daarbij geen beroep doen op het oordeel van wijze mensen van buiten de Unie? Want daarin hebben jullie gelijk, zelfs wanneer we bezield worden door de beste bedoelingen, blijven de belangen van een multinationale oliemaatschappij of van de Europese suikerbietboeren ons vaak dierbaarder dan het lot van het Ogonivolk in de Nigerdelta of het schrale inkomen van de arbeiders op de suikerrietplantages in Costa Rica.

Guy VERHOFSTADT
globalisation@premier.fed.be

De auteur is eerste minister van België en huidig voorzitter van de Europese Unie. In deze laatste hoedanigheid nam hij deel aan de jongste G7-G8-top in Genua. Deze open brief vormt zijn visie op de gebeurtenissen aldaar. Over de thema's van de open brief wordt op 30 oktober 2001 een internationale bijeenkomst georganiseerd in Gent (België), met medewerking van de Koning Bouwdewijnstichting.

Kan hij, of wil hij ons niet begrijpen.

De brief begint al goed.
# "in ons postiedeolgisch tijdvak"
Leven we in een tijdvak zonder ideologie, natuurlijk niet. We leven in een tijdperk waar één ideologie alles overheerst, de liberale of kapitalistische ideologie.
Dat is precies een van kenmerken van deze beweging, het feit dat ze die premissen, die overheersende ideologie niet langer aanvaard en bevraagd.

#"Willen jullie zoals het "Black Bloc" geweldadig tegen iedere vorm van privaat bezit ageren."
Het kan tellen.
Ja wij stellen ons vragen bij een samenleving waar winst de enige en zaligmakende motor is. Omdat we vaststellen dat die maatschappij rijkdom voor enkelen voortbrengt en armoede voor de meerderheid op de deze planeet.
De afgelopen 100 jaar wijzigde de verhouding armÛ rijk van 3 op 1 naar 1 op 72.
Voor de Premier is het dus duidelijk dat die vraag niet mag gesteld worden, want wie die vraag stelt is "geweldadige Black Blockker"....

Voor de rest getuigd de brief van een onwil om deze beweging te begrijpen en maakt hij een karikatuur van de beweging.

In de tweede paragraaf zegt Verhofstadt impliciet dat de beweging de gesloten economie van BIRMA (jawel Birma dan nog wel) als voorbeeld zou nemen.
Als er binnen de beweging mensen zijn die een land gebruiken om aan te tonen dat een andere wereld mogelijk is, dan is het wel Cuba en niet de dictatuur van Brirma lijkt me.
En Cuba kreeg de afgelopen jaren enkel goede punten als het over onderwijs, armoede bestrijding, gezondheidszorg,... ging. (en dat zelfs van UNESCO en het IMF)
Vreemd dat de premier niet de kampanjes van bijvoorbeeld Amnestie International tegen Birma opmerkte en nog minder de vele Cubaanse en Ché vlaggen in anti-globaliserings betogingen.
Of wil Verhofstadt dat alles niet zien.

# Voor Verhofstadt willen wij de klok terugschroeven.
"We moeten terug naar de lokale markt, de lokale gemeenschap."
Wel meneer de Premier, kijk een goed rond op deze website om na te gaan hoe internationaal, hoe kleinschalig wij werken,...

Nog erger is dat hij dit demagogisch argument gebruikt om ons erop te wijzen dat er inzake racisme een ander standpunt op na houden en dus niet consequent zouden zijn.
Wel mijnheer de Premier in Durban heeft het rijke Noorden weer eens zijn arrogantie getoont.
De gehele derde wereld wilde het Zionisme veroordelen en eiste schade vergoeding voor het Coloniale tijdperk, maar de Israël en Europa hadden de arrogantie om het Zuiden even de les te spellen.
Inzake racisme en racisme bestrijding heeft België enkel lessen en Europa geen lessen te geven, de racitsiceh ideologie werd in Europa uitgevonden en kenden hier haar hoogtepunten tijdens WOII en de huidige politiek tegenover vluchtelingen en migranten.
Wij willen precies dat er een einde wordt gemaakt aan die arrogantie.

# "Jullie stellen vaak de juiste vragen. Maar reiken jullie ook de juiste antwoorden aan?"

Wel laat het ons dan een hebben over die antwoorden.
De NGO's maakten al bijna een jaar geleden tien punten platform om op met een aantal duidelijke vragen.
Maar die heeft Verhofstadt blijkbaar nog niet gezien, of heh... niet willen zien.
En wat over die mensen die in Cuba een alternatief zien, maar heh,... dat zal al helemaal onbespreekbaar zijn waarschijnlijk.
En wat over deze website, of bestaat hij niet niet.
En wat over de landloze boeren in Brazillië, die op hun eigen manier aan landbouw doen en een eigen samenlevingsvorm ontwikkelden, onbespreekbaar waarschijnlijk.

Het probleem ligt niet bij de antwoorden die de beweging tracht te formuleren, het probleem ligt hem in het feit dat al deze antwoorden vragen dat men op een wezenlijk manier onze huidige samenleving durft te bevragen. En dat wil de Liberaal Verhofstadt natuurlijk niet.

En dan formuleert de Premier een aantal eigen voorstellen.
Wel we kunnen dar kort en duidelijk over zijn.
De voorstellen zijn allen in de zin van "Meer van deze globalisering", ... en dat is precies waartegen deze beweging zich richt.

De brief kan ons maar één ding leren.
Het zal nodig zijn dat we op straat komen, met veel op straat komen, met heel veel op straat komen,.... als we willen dat de dingen wezenlijk veranderen.

Volgens mij blijft hij zich blind staren op onze naam "ANTI-globalisten", 't het enige waar hij over spreekt... Wij zijn voor een globalisering op alle vlakken, niet alleen op het vlak van economie en 'vrije' handel... Maar voor VLDers volgt die 'andere' globalisering wel op de economische zeker? Yeah right. Eerst de mensen, dan het geld! Een andere wereld is mogelijk!!
Volgens mij wil die man het gewoon niet begrijpen...
Ik heb me hier echt blauw aan geërgerd.

Verschoten ben ik niet echt van het antwoord van Verhofstad.
De - zoals hij het noemt - progressieve intellectuelen (moet dit laatste trouwens?) pleiten volgens mij sedert jaren voor een sociale economie waarbij het sociale boven het economische primeert. Ik zou zelfs verder durven gaan door te stellen dat ze voor een etisch globalisme zijn waarbij 100% rekening gehouden wordt met het sociale.
Antwoorden op vragen hebben we zeker. En waarschijnlijk wel betere dan het probleem op te lossen door de G8-bonzen even te vervangen door landen en/of samenwerkingsverbanden waarvan de G8-bonzen amper van een bestaan afweten. Heeft Verhofstad te veel Toscaanse wijn gedronken bij het schrijven van zijn tekst? Of meent hij het echt??

Is dit een grap, of om te huilen? Beste Han, uw bron wel tweemaal nagekeken ? Een ezel stoot zich toch geen tweemaal aan dezelfde steen!

Deze brief is de brief die de premier naar de kranten stuurde, maar gezien de gebeutenissen in New York, terugtrok.
Dat wordt in de inleiding vermeld.

De brief kan onwaarschijnlijk lijken, maar is wel echt van de hand van de premier.

Sorry Han. Na lezing van het wat summiere verslag over de lunch (wanneer?, waar?, wie allemaal?) met Olivier Deleuze en kabinetsmedewerker premier (ook premier zelf?) zou ik moeten concluderen dat de ontwerp-brief geen grap is. Ik ben benieuwd naar de definitieve brief. Wijsheid komt met de jaren, soms met de dagen!

Graag had ik de volgende tekst beschikbaar gesteld als antwoord op het stukje in de brief van Verhofstadt waar hij nog maar eens het idee van een heffing of munttransacties op zijn "Bolkensteins" van tafel veegt...

Hét speerpunt van de beweging van universalisten die een andere globalisering voorstaan is een heffing op internationale wisseltransacties, de zogenaamde tobintaks. James Tobin voorzag de gevaren van de ongebreidelde liberalisering van kapitaalbewegingen reeds in 1972. Nu, bijna dertig jaar later, blijkt het idee brandend actueel. Vooral tijdens de recente financiële crises in Azië, Rusland en Zuid-Amerika werden de desastreuze sociale gevolgen van de extreme volatiliteit van munttransacties pijnlijk duidelijk. Let wel: het idee is actueel, niet de originele opzet van James Tobin zelf. De originele tobintaks bestond immers uit één tarief, toepasbaar op alle wisseltransacties. Het voornaamste probleem van unitaire taks is dat het bijna onmogelijk is om de juiste hoogte te bepalen, te hoog zou immers betekenen dat je een kapitaalvlucht teweeg brengt. Te laag zou geen afradend effect sorteren. Ook is er in het systeem van James Tobin geen garantie van een stabiele inkomstenstroom: indien de taks immers zijn afradend effect voor de volle honderd procent zou sorteren, zouden er ook geen inkomsten zijn.
Ondertussen is het concept verfijnd en uitgewerkt tot een werkbaar mechanisme. Professor Dokter Paul Bernd Spahn zorgde voor de verfijning. Hij bedacht het systeem van het dubbel tarief: één zeer laag, zodat de kapitaalbewegingen niet verstoord worden en toch een inkomstenbron (tot vijf maal het bedrag dat nu jaarlijks wordt gespendeerd aan ontwikkelingshulp) wordt gecreëerd. Het ander zeer hoog (maar enkel toegepast wanneer een munt buiten haar spilkoers wordt gespeculeerd), zodat de extreme volatiliteit van kapitaalbewegingen zo goed als teniet wordt gedaan.
Rodney Schmidt, vooraanstaand econoom en beurstechnicus, zorgde voor de praktische uitwerking. Hij bewees zwart op wit hoe, morgen reeds, de taks zou kunnen worden geheven en geïnd. Het belangrijkste gegeven in dit argumentarium is de recente installatie van de Gross Settlement Bank, dit is een loket waar alle interbancaire verrichtingen passeren.
Professor Lieven Denys (Professor Fiscaal Recht aan de VUB) weerlegde de juridische tegenkantingen van de Europese Commissie (lees ultraliberaal Frits Bolkenstein). Ten eerste wijst Prof. Denys op de onzekerheid in de argumenten van de Commissie, vermits ze stellen dat de tobintaks "waarschijnlijk" zal botsen met een aantal artikels van het Europees Verdrag. Ten tweede bewees hij dat de tobintaks niet strijdig is met de Europese fiscale wetgeving. En ten derde toonde hij aan dat de tobintaks niet strijdig is met de fundamentele verdragsregels van de EU en in minstens twee gevallen, namelijk financiering van ontwikkelingslanden en muntstabiliteit bevorderen, gelijklopen met de doelstellingen van de EU.
Al deze belangrijke bevindingen werden vorig jaar tijdens een hoorzitting in de Belgische Senaat gebundeld. Naar aanleiding van die hoorzitting dienden zowel Kamer als Senaat Resoluties in die de regering oplegden de tobindossier op tafel te leggen tijdens het Belgisch Voorzitterschap van de Europese Unie. Minister Didier Reynders van Financiën legde vervolgens de bal in het kamp van de Hoge Raad voor Financiën, aan wie hij vroeg hun uitgebreide mening te geven. Om te beginnen is de vraag van Reynders blijkbaar terechtgekomen in de "verkeerde" afdeling van de Hoge Raad. Het onderwerp had moeten behandeld worden door de sectie Financiële markten, maar is behandeld door de sectie Fiscaliteit. Bovendien wordt dan weer niet en dan weer wel rekening gehouden met de Spahn-variant. Op diverse punten wekt het rapport de indruk dat de besluiten niet helemaal steunen op wetenschappelijke argumenten. Er werd zeker niet overal op afdoende wijze geantwoord op de bevindingen van de bevoegde Senaatscommissie. Het advies heeft wel de verdienste het werk van Professor Denys te bevestigen door te stellen dat een heffing op wisseltransacties niet strijdig is met de Europese Verdragen.
En toch tracht minister Reynders in recente persberichten (FET, 08-09-2001) het idee nog af te doen als ‘technisch niet haalbaar'. Argument na argument keldert de minister het idee van de Tobintaks door uit te gaan van het originele idee van Tobin zelf (één enkel tarief). Dit is intellectueel oneerlijk en ronduit beledigend voor de mensen die de laatste drie jaar bergen hebben verzet ter verfijning en ondersteuning van het tobinidee. Meer zelfs, in dezelfde krant beschuldigt Didier Reynders de Belgische Parlementsleden die de tobintaks steunen van "regelrechte recuperatie". Dit terwijl in de Parlementaire Tobin Werkgroep leden zetelen van ALLE democratische partijen behalve de zijne (PRL-FDF-MCC). De voorstanders verwachten dat vanaf nu de discussie over de invoering van een heffing op wisseltransacties op een intellectueel eerlijke manier wordt gevoerd. Het wordt hoog tijd dat de tegenstanders in deze regering (Premier Verhofstadt en Minister Reynders op kop) kleur bekennen en zich niet langer verstoppen achter valse argumenten. De situatie is immers zeer duidelijk: de Tobintaks IS mogelijk, enkel de politieke wil ontbreekt.

dit is geen brief aan ons, maar een brief die ervoor moet zorgen dat al degenen die weinig weten over de democratische globalisten onwetend blijven en achter de premier himself blijven staan.

Ik zou niet teveel meegaan met het zinnetje "Jullie stellen vaak de juiste vragen maar geven niet de juiste antwoorden" of "jullie bekommernissen als antiglobalist zijn terecht." Dit is een typische manier om de tegenstanders eerst wat te sussen om daarna volledig over te gaan tot de eigen (non-)argumentatie.
Al opgevallen dat het zinnetje niet een klein beetje in contrast staat met "maar wat willen jullie, antiglobalisten, ons nu eigenlijk vertellen?" (wat daarop volgt is trouwens pure provocatie)
Zolang Verhofstadt geen moeite doet om de vragen en de bijhorende antwoorden op een minder karikaturale manier voor te stellen, kan er absoluut geen dialoog mogelijk zijn. En dit beseft hij volgens mij maar al te goed.

Ik weiger te geloven dat hij zo slecht geïnformeerd is, hij maakt enkel handig gebruik van de desinformatie in de media en de onwetendheid van de massa om alle mogelijke twijfelaars aan zijn kant te houden.

DAAROM NOGMAALS EEN OPROEP OM DIE NAAM ANTIGLOBALISTEN NIET MEER TE GEBRUIKEN! Gebruik democratische globalisten, universalisten, vredesactivisten of eender wat maar maak het de beleidsvoerders en de media toch niet zo gemakkelijk! Besef eens dat de potentiële sympathisanten het niet gemakkelijk hebben om te weten te komen waar de beweging eigenlijk voor staat (tenzij ze echt moeite doen) en ze zich nog al te vaak, net zoals de media en Verhofstadt, enkel baseren op die naam.
De enige echte antiglobalisten blijven voor mij de nationalisten tegen globalisering (http://www.strijd.be) en daar willen we toch niet mee geassocieerd worden. (zie ook de discussie rond de foto in de Standaard)

Ik heb zelf geen anti-globalist, maar ik heb de indruk dat Verhofstadt de bal totaal misslaat. Nu ja, volgens mij mispakt hij zich aan de naam anti-globalisering. Het is dan ook misschien niet zo een goed gekozen naam. Ik zou de anti-globaliseringsbeweging eerder een anti-kapitalistische beweging noemen.

In deze - door geld gedomineerde ! - globale wereld is er een wapen dat steeds belangrijker wordt: informatie. De "waarheid" doet er niet meer toe - het verhaal dat gedaan wordt is veel belangrijker dan de feiten die verteld worden.
Het verhaal dat we hier lezen is dus ook niet aan ons - anti ECONOMISCHE globalisten, universalisten of hoe je deze beweging ook wil noemen - gericht, maar is alweer een mooi staaltje van DESINFORMATIE. Door de juiste woorden op de juiste wijze te gebruiken, probeert Verhofstadt de massa te overtuigen dat hij de boodschap begrepen heeft en dat het dus niet meer noodzakelijk is dat ze op straat komen, after all, wie wil er nu over een kam geschoren worden met de geweldadige tegenstroom.

Barbara, "wij" zijn de naam anti-globalisten niet beginnen gebruiken, het is de media die ons deze naam gegeven heeft en die steeds opnieuw een beeld ophangt van geweldadige, doelloze politieke hooligans. Daar de brede massa nooit verder zal kijken dan het beeld en het verhaal dat de populaire media verspreidt, doet de naam er niet echt toe. Geen enkele naam zal ooit in staat zijn deze beweging te omvatten, daarvoor is ze veel te divers, bevat ze teveel "contradicties". Het kwaad is geschied, de naam is gegeven. De opdracht is de JUISTE inhoud aan de verkeerde naam (inderdaad, wij zijn GEEN NATIONALISTEN) te koppelen.

Als de - gewijzigde - versie van deze brief in de brede media verspreid wordt, is het aan ons om erop te reageren. We moeten ervan uitgaan dat onze stem nooit zo luidt gehoord zal worden als die van onze "tegenstanders", maar als er één lezersbrief door de juiste persoon gelezen wordt, dan heeft de tegenstroom er een stem bij. En zoals het cliché zegt: vele kleintjes, ...

CIVIL DISOBEDIENCE FOR A BETTER WORLD

Geachte Premier,
ik vind uw open brief volledig terecht.
Eindelijk wordt er op een inhoudelijke manier gesproken en los van sentimentele of ideologische standpunten.
Ik hoop dat er nu inderdaad een discussie ontstaat op het inhoudelijke vlak met concrete resultaten tot gevolg, zoals bijvoorbeeld de invoering van de Tobin-taks.
Hoogachtend,
Joeri Arts

Dit is van het beste dat ik vanuit de machtscentra zelf over globalisering gelezen heb. Alleen al de idee om met de anti-globalisten te gaan praten en vanuit een virtuele machtspositie zijn nek uit te steken, spreekt boekdelen.

Daarnaast het gevoel dat er een einde schijnt te komen aan "het grote gelijk" van traditionele politici aan de macht. Eindelijk mensen die kunnen nuanceren.

Ook de onderhandelingen die Louis Michel voert, zijn een kentering in de Belgische internationale politiek. Volhouden!

A plea for ethical globalisation?
After all, it stays too much a plea for more belief in the ideology of naturism (neoliberalism), the belief that, in the first place, all obstacles to free trade or total economic freedom should be cleared away all over the world. This appeal to self-regulating blind natural forces, working optimally, seems at first sight contradictory to terms as 'extorting' or enforcing global measures for a better world and ethical agreements about working conditions, but a second closer examination learns that Verhofstadt only wants to enforce worldwide deregulation, albeit within ethical confines (no violation of human rights, or pollution of the environment, as an acceptable advantage and gainful weapon within the process of worlwide competition).
The biosphere learns, however, that blind nature and evolution (self-organisation) are also blind to ethical rules and standards, and generate a lot of cruelty (to eat and to be eaten, plagues by plants and animals becoming a medium for parasitizing microbes, population control by painful disease and death, famine and the law of the jungle). Up to now, deregulation has also entailed more killing inequality, more stressful competition, a more instable casino-economy, more plutocriminalisation threatening democracy, and more unsafety (even terroristic attacks).
Instead of agreements in the direction of more deregulation, international agreements should be installed concerning the universal quality of life by limitations on flexibility, working-hours, unsafe and unhygienic working-conditions, and, particularly, underpayment. The poor must not produce for the rich (export), but in the first place for themselves. Demand and purchasing-power must be assured inside third-world countries by gradually increasing wages, providing a (gratis) minimum income to every inhabitant and (at least temporarily) controlling the prizes. The money needed must not be obtained from foreign, even native, banks, but created by the the government, according to the estimated potential production capacity. Even according to Buchanan, a government must not too soon indulge in loans. Countries and their citizens must not needlessly depend on financial powers. Money is only a controllable variable dependent on estimated production capacity. This should be the only acceptable standard.

Nu alle vlaamse partijen toch van naam veranderen om beter in de nieuwe politieke cultuur (wat die ook moge inhouden), waarom leggen de liberalen hun schaapsvacht niet eens af en veranderen VLD in VLP (vlaamse liberale parasieten)? Als Verhofstad wil lachen zullen wij ook es lachen