"Schurkenstaten" bedreigd; solidariteit nodig tegen te verwachten VS-aanvallen

Een zware terroristische aanslag in het hart van de Verenigde Staten. Duizenden burgerslachtoffers. Is het dat niet logisch dat president Bush onmiddellijk liet verstaan dat de VS zullen terugslaan, en dit zonder onderscheid te maken tussen de terroristen en de landen die hen herbergen?
Pol De Vos en Bert De Belder
In de eerste plaats moet elke represaille-actie van de VS gezien worden in het kader van de algemene en toenemende agressie van het imperialisme tegen de volkeren van de derde wereld.
Na de val van de Berlijnse muur voerde vader Bush in 1991 een eerste veroveringsoorlog tegen Irak. In een poging hun controle over de grondstoffen verder te vergroten, voeren de VS sindsdien – al dan niet in alliantie met Europa – in heel de wereld een ‘pijplijnoorlog' om gebieden waar belangrijke oliepijplijnen lopen of gepland zijn, onder de vorm van open en verdoken conflicten: in Koerdistan, Tsjetsjenië, Afghanistan, Tadjikistan, Georgië, het Midden-Oosten, de Balkan.
De VS willen ook alle landen aanpakken die weigeren zich neer te leggen bij de herkolonisatie van westerse multinationals, het IMF, de Wereldbank en de WTO. Ze leggen embargo's op, bombarderen, interveniëren of bereiden oorlogen voor tegen de Democratische Volksrepubliek Korea, Cuba, Irak, Libië, Iran, Joegoslavië, Wit-Rusland.
Als China zich niet goedschiks en volledig inpast in de ‘nieuwe wereldorde' van de VS en het socialisme niet volledig laat varen, kan het op termijn ook een militair doelwit worden.
Ook Rusland, vandaag in belangrijke mate een bondgenoot van het Westen, krijgt bedreigingen over zich zodra het wil ontsnappen aan de greep van het Westen en probeert aan te sluiten bij grote derdewereld- en socialistische landen.

Wie zijn die schurkenstaten?

Om gemakkelijke zondebokken te kunnen aanduiden en treffen, hebben de VS het concept ‘schurkenstaat' uitgevonden, staten die zogenaamd het terrorisme goedkeuren, huisvesten en/of bewapenen.
Zeven landen vielen deze eer te beurt: Noord-Korea, Cuba, Irak, Libië, Iran, Syrië en Soedan. Onder Clinton werd dit controversiële concept stilzwijgend verlaten, maar Baby Bush nam het weer op – zonder de landen met naam te noemen, kwestie van tactische flexibiliteit. Een uitgekiende en volgehouden campagne van medialeugens moet dienen om de publieke opinie voor te bereiden op aanvallen tegen deze of gene ‘schurkenstaat'.
Nooit zijn onder het internationaal recht sluitende bewijzen aangebracht voor de betrokkenheid van de genoemde staten bij terroristische activiteiten. Sterker, in minstens één geval (het bombardement op de Soedanese hoofdstad Khartoem na de aanslagen op de VS-ambassades in Kenia en Tanzania, in augustus 1998) moest nadien worden toegegeven dat de getroffen site niét een fabriek voor chemische wapens was (het was een geneesmiddelenbedrijf) en dat er geen enkele aanwijzing was voor de betrokkenheid van Soedan.
Bij de aanslag in Oklahoma, in 1995, werd ook meteen gedacht aan een buitenlandse vijand, liefst een Arabische, maar het bleek om ‘eigen volk' te gaan: de Amerikaanse fascist Timothy McVeigh, die onlangs werd terechtgesteld.
Het Internationaal Gerechtshof van Den Haag heeft ooit slechts één schurkenstaat veroordeeld, op basis van sluitende bewijzen: in december 1986 werden de Verenigde Staten veroordeeld omdat ze begin de jaren '80, in de vuile oorlog tegen het sandinistisch bewind, mijnen hadden gelegd in Nicaraguaanse havens. Washington weigerde echter de wettelijkheid van de rechtbank van Den Haag te erkennen en legde de uitspraak naast zich neer.

De VS bewaren, verfijnen en versterken instrumenten uit de Koude Oorlog die hen goed uitkomen om de wereld te overheersen. Dat geldt voor hun hoogtechnologisch en offensief militair apparaat, het indrukwekkend arsenaal atoomwapens inbegrepen. Op tien jaar tijd gaven de VS dubbel zoveel aan hun militair apparaat uit (3000 miljard dollar) dan de totale derdewereldschuld, en Clinton heeft aangekondigd het budget nog eens met 70% te doen stijgen!
De aanslagen tegen het Pentagon en de WTC zullen deze bewapeningsdrift nog doen toenemen. En niet alleen in de VS. De Europese Unie bouwt aan zijn euroleger en zijn interventiemacht, en ook Belgische politici melden dat enorme budgetaire inspanningen noodzakelijk zullen zijn voor veiligheid en defensie…
Daarnaast blijven de VS ook een aantal agressieve regimes financieren (zoals Israël), en paramilitaire benden of doodseskaders onderhouden (zoals in Colombia). Maar sommige van die Koude Oorlog instrumenten keren zich vandaag tegen de Verenigde Staten. Ramsey Clark, voormalig VS-Justitieminister, zegt hierover: "Wij financieren systematisch paramilitaire organisaties, trainen hen om te doden, bewapenen hen, betalen hen. Dat deden we bijvoorbeeld in Afghanistan (waar de VS reactionaire milities steunden tegen het Sovjet-gezind regime en tegen de Sovjet-troepen die met Kerstmis 1979 waren binnengevallen, nvda). We gaven er miljarden dollar voor uit. Het resultaat van onze inspanningen: de Taliban, en Osama Bin Laden." (12 december 2000, http://www.iacenter.org)
Vandaag worden precies Osama Bin Laden en het Afghaanse Taliban-regime naar voor geschoven als meest waarschijnlijke daders. Zonder bewijzen. Deze "schurken" zijn ontstaan uit een samenloop van bovengenoemde doelstellingen van het VS-imperialisme: de wil om de strategische grondstoffen te controleren, het gebruik van obscurantistische krachten om de volkeren te verdelen en te recupereren, en de anticommunistische kruistocht tegen de toenmalige Sovjet-Unie. Toen het Washington goed uitkwam om het islamitisch fundamentalisme als een wapen tegen de Sovjet-Unie te gebruiken, schrok het er niet voor terug om Bin Laden te financieren en te trainen. Als diezelfde Bin Laden nu plots een "vijand van de democratie", ja, zelfs een "vijand van de beschaving" is, dan is het er wel een ‘made in the USA'.

Het risico bestaat dan ook dat de Verenigde Staten deze zware aanslag zullen misbruiken om een aantal tegenstanders extra-hard aan te pakken.
De kans is groot dat de Afghaanse bevolking het grootste slachtoffer wordt van vergeldingsacties. De Afghaanse autoriteiten hebben verklaard Bin Laden te zullen uitleveren als er bewijzen zijn voor zijn betrokkenheid bij de aanslag. Maar zal dat voldoende zijn om te verhinderen dat de VS Afghanistan "een lesje willen leren"?
Ook de Palestijnen dreigen de direct slachtoffer te worden van de voorbije gebeurtenissen. Israël zal zeker gebruik maken van deze zaak om zijn militaire aanvallen en repressie tegen de Palestijnen nog op te drijven.
Irak zal te maken krijgen met een intensifiëring van bombardementen, die sinds de Golfoorlog meer dan tien jaar geleden nog nooit zijn gestopt. Vorige week maakten Amerikaanse en Briste bommenwerpers nog acht burgerslachtoffers in Irak.
De anti-globaliseringsbeweging krijgt er hierbij een moeilijke opdracht bij. Als we dergelijke aanslagen in de toekomst willen vermijden, moeten we samen met de derdewereldvolkeren, de werkers, de jongeren en alle progressieven en democraten werken aan een andere wereld. Een wereld waarsamenwerking en ontwikkeling in de plaats komen van uitbuiting en (neo)kolonialisme. Waar de militaire en veiligheidsbudgetten drastisch omlaag gaan, en de volkeren echte kansen krijgen op een rechtvaardige ontwikkeling. Een wereld waarin de schuld van de Derde Wereld onvoorwaardelijk wordt kwijtgescholden, de internationale handel rechtvaardig is, en conflicten plaats maken voor een duurzame en rechtvaardige vrede.
De komende weken en maanden is de eerste opdracht hiervoor: actieve solidariteit met de volkeren die (dreigen) aangevallen (te) worden door een losgeslagen VS-supermacht.

arch/ive/ief (2000 - 2005)