arch/ive/ief (2000 - 2005)

Rond zes uur wandelt een bescheiden delegatie van voornamelijk lokale NGO's en antiglobaliseringsbewegingen naar de Burg, waar een luistersessie wordt georganiseerd met minister van Buitenlandse Handel Annemie Neyts. Wendel Trio van Oxfam had een klare boodschap voor de massaal toegestroomde pers en de Europese ministers. 'De handelsregels van de Wereldhandelsorganisatie (WTO) zijn oneerlijk. Europa blijft zijn markt afschermen door exportsubsidies en dumping van landbouwproducten, terwijl de kleine boer in het Zuiden zijn producten niet meer verkocht krijgt. Het kan niet langer dat de WTO handelt in het belang van de rijke landen en de multinationale ondernemingen.'

Neyts was onder de indruk. Al was het niet helemaal duidelijk of het kwam door de protestkaarten, die ze overhandigd kreeg van de tweeduizend vijfhonderd Europese wereldwinkels, of door de persmeute die het kleine zaaltje bezette. In een korte reactie zei ze 'wel bezorgd te zijn over het lot van de Derde Wereld, maar het niet eens te zijn met de standpunten van de ngo's.' Jurgen Balbaerts, politiek secretaris van Agalev Brugge, kon daar na de luistersessie alleen maar mee instemmen. 'Het was een dovemansgesprek. Een goed gebaar, maar inhoudelijk zitten we op een heel ander spoor. En over het standpunt van de EU op de top in Qatar liet zij niet in haar kaarten kijken.' Wel bevestigde Neyts dat de Tobintaks op de agenda van de volgende ECOFIN-top zal staan.

De meeste stemmen uit de beweging drukten vooral op de vitaliteit en de noodzaak van het protest. 'Met dit soort gesprekken moeten we geen illusies scheppen', vindt Attac-voorman Eric Goeman. 'Ik ben voor een dialoog, want politici zijn mijn politieke tegenstanders die ik moet bekampen en overtuigen. Maar dat zal niet kunnen zonder een blijvend en hevig protest op straat tegen onze echte vijanden: de transnationale organisaties, de banken en de speculanten.'

Na het vertrek van de delegatie en op het moment dat de ministers van Handel aanschoven voor een 'informeel diner' waren de eerste salsaritmes te horen op 't Zand. Daar zijn de hoofdkleuren groen, rood en zwart. Agalev, opvallend aanwezig met de jongeren en een aantal volksvertegenwoordigers, ondertekende mee het platform. 'Dit zijn onze thema's sinds ons ontstaan', zegt de Brugse Senator Frans Lozie. 'Wij, als parlementairen, vinden dat er verandering moet komen in de internationale handelsrelaties. De ministers ook, maar zij doen hun job op regeringsniveau om het beleid in een bepaalde richting te sturen.' Ondanks twee jaar regeringswerk in België, en enkele jaren meer in Duitsland blijkt het gewicht van de groenen op Europees niveau nog te licht om te wegen op het landbouwdossier.

Marc Maes, die opstapt onder de vlag van 11.11.11., ergert zich aan het Europees landbouwbeleid. 'Europa doet alsof er geen Seattle is geweest. De EU wil nog meer bevoegdheid geven aan de WTO, om met zijn mechanismen van geschillenbeslechting nog meer landen te dwingen om de grenzen open te stellen en in de pas te blijven lopen. De enkele handelsvervlakkende maatregelen zijn verwaarloosbaar.' Maes vraag zich af waarom de WTO nieuwe onderhandelingen zou opstarten, als blijkt dat de bestaande akkoorden niet hebben opgeleverd wat er van tevoren beloofd werd. Het standpunt van de Belgische NGO's is dat er in de landbouw niet koste wat het kost gestreefd moet worden naar liberalisering. Het gaat immers om voedselzekereid.

De toekomstige baas van de WTO zei deze week dat er in Qatar zo goed als zeker - 'voor tachtig procent' - een nieuwe onderhandelingsronde komt. Dat ruikt naar retoriek. Want net als in Seattle is er geen consensus over een ontwerptekst en de conclusies van de voorbereidende gesprekken die momenteel wereldwijd gevoerd worden, lopen erg uiteen. Toch dreigen de rijke industrielanden het laken naar zich toe te trekken, meent Maes. 'In Seattle wilde de VS niet spreken over extra investeringen en concurrentieregels. Maar als de andere gesprekspartners zich soepeler willen opstellen in het landbouwdossier, dan zijn er voor de VS weinig redenen om die boot nog langer af te houden. En als de twee grootmachten het eens raken, dan zijn we vertrokken.'

Naast de landbouw en de patentrechten zal ook de verdere liberalisering van de textielhandel in Qatar ter tafel liggen. ABVV-militant Franky Roels is afgevaardigde in een West-Vlaams textielbedrijf, met drie filialen in het voormalige Joegoslavië. 'Het is een moeilijke sector, maar iedereen moet dezelfde kansen krijgen. Mede door de bescherming van de handel heeft men in het Zuiden geen toegang tot de noodzakelijke basisrechten: syndicale vrijheid, een goed loon en een verbod op kinderarbeid. Het is aan de WTO om een andere boodschap over te brengen. Mensen moeten voorrang krijgen op de economie.'

Ook de Jeugdbond voor Natuurstudie en Milieubescherming (JNM) was present, en zal haar leden de komende maanden mobiliseren voor de Tour of Anti-globalists. Pieter-Jan Janssens van de milieuwerkgroep van JNM, vindt dat de nefaste gevolgen van de liberale wereldhandel op sociaal en ecologisch vlak alleen erger worden. 'De roep om een nieuwe manier van werken binnen de WTO, het IMF en de Wereldbank is harder dan ooit.'

Volgende week publiceert Guy Verhofstadt, als voorzitter van de Europese Unie, zijn open brief aan de antiglobalisten. Eric Goeman was de premier een stap voor en las zijn open brief voor een duizendtal toehoorders. 'Beste Guy, beste Annemie', opende Goeman 'Jullie noemen ons anti-globalisten en willen ons marginaliseren. Wij weigeren jullie etiketten en stigma's.'

Goeman bracht een ode aan de straat als publieke ruimte en verheerlijkte de beweging met de woorden van Jürgen Habermas: Als de utopische oasen zijn uitgedroogd, ontstaat een woestijn van banaliteit en radeloosheid. Wij, de democratische globaliseringsbeweging, zijn inderdaad op zoek naar de utopische oase. Wat zeg ik? Wij zijn een deel van die oase.'

'En laten we wel wezen, Guy en Annemie, een beetje dialoog zal niemand deren, maar voorlopig blijven wij jullie ergste nachtmerrie', aldus Goeman.

Tot in Leuven, Luik, Gent of Brussel.

Waarom wordt er altijd gesproken over de grote groepen betogers en niet over de kleine of zelfs alleenstaanden.
Die zijn minstens even belangerijk en hebben ook het recht om hun standpunt de media in te bombarderen.
Wanneer er wordt geïnterviewd zijn het altijd de "bekenden"
STOP THAT! Iedere individuele mening is minstens even belangerijk als die van een grote groep.

Onze groep was ook daar. En zij hebben het geweten.Wij hadden onze aktie te verdedigen.
Zij zullen ons pas dan kennen als ze ons als uithangsbord" nodig hebben.
wees getroost wouwie, bij ons geen blabla maar directe aktie
groetjes,
pat