arch/ive/ief (2000 - 2005)

Ik ben van 1958, de generatie die te jong was voor mei '68, maar die wel de punk heeft meegemaakt. Na de punk was er niets meer en kwamen de jaren van de disco, de yuppies en de techno. Ons engagement ging verloren en wij zochten soelaas in het nihilisme en het cynisme. De wereld ging voor onze ogen naar de filistijnen en wij stonden erbij en keken ernaar. Het nationalisme, het marxisme, het kapitalisme, het liberalisme en het communisme konden ons niet bekoren en wij gingen niet eens meer stemmen. No Future was onze lijfspreuk.
Nu is er dus de antiglobalisatiebeweging en voor het eerst in jaren voelen wij ons aangesproken. Alleen die naam, opgedrongen door de burgerlijke pers, stoort een beetje. Ik voel me in de eerste plaats een universalist. De term antiglobalisten trekt ook nationalisten aan en die horen hier niet thuis, vind ik. We moeten samenwerken over de grenzen geen om een rechtvaardiger wereld te helpen creëren.

De term universalisten is inderdaad stukken beter dan antiglobalisten. We zouden die vanaf nu consequent zelf kunnen gaan gebruiken en sommige massamedia zullen wel volgen.

In De Morgen van 5/9 heeft trouwens een opinie-artikel gestaan van Jozef De Witte (11.11.11) waarin hij de term universalisten introduceert en aardig omschrijft. Universalisten gaan o.a. uit van de eenheid in het geheel, plaatsen de mens en niet de winst centraal enzoverder.

jp everaerts (toevallig ook van 1958; stuk over die generatie in Weekend-Knack ook gelezen ? Soms staan er in dat blaadje toch interessante artikels)

Onlangs las ik in de morgen ook al een interview met iemand van Indymedia over onder andere de naam van de beweging. Ik heb een suggestie:
Vaak wordt er benadrukt dat de "antiglobaliseringsbeweging" niet tegen globalisering, maar tegen deze globalisering is. Men is voor een andere globalisering dan deze zoals ze nu plaats heeft. Hoezo "andere"? De antiglobaliseringsbeweging is dus in feite een globaliseringsbeweging, die haar eigen inhoud wil geven aan globalisering. Waarom noemen we ons dan niet gewoon "globalisten" in plaats van "antiglobalisten", claimen we de globalisering voor ons op. Laat het multinationale kapitaal maar adjectieven zoeken om hun globalisering te onderscheiden van wat wij ermee bedoelen.
Naar het publiek toe maak je zo duidelijk dat globalisering op meerdere manieren kan ingevuld worden, dat de huidige globalisering niet de enigst denkbare is.
We ontdoen ons van het "anti" voorvoegsel, dat een schaduw werpt over de positieve, constructieve drijfveren achter de beweging. Het "anti" van de beweging mag toch niet overheersen op waar we voor zijn. Natuurlijk zijn we ook tegen een hele hoop zaken, maar waar we tegen zijn moet voorspruiten uit wat er onverzoenbaar is met waar we voor zijn, en niet andersom. Laat ons dan de term "globalisering" opeisen, bediscussiëren en in kaart brengen wat we ermee bedoelen, en dewereld laten zien dat we niet enkel of zomaar tegen dingen zijn, maar juist tegen dingen die ons positief project, de globalisering, belemmeren. Tegelijk ontdoen we ons zo van een impliciete agressieve connotatie van het "anti-" voorvoegsel.
Als aanzet tot de discussie over wat globalisering zou kunnen zijn: een wereldcultuur die bestaat uit de culturen van de wereld, in plaats van een gehomoginiseerde design-cultuur die door de multinationals voor de wereld wordt ontworpen, en waar wereldwijd niemand nog zijn eigen wortels in herkent. Unity in diversity.
Globalisten aller landen, verenigt u!