Kruistocht in Skatersbroek [Interview met han Soete in De Morgen 23.08.01]

'Objectiviteit bestaat niet in de journalistiek. Het verschil is dat wij dat ook duidelijk zeggen. Wij kiezen partij voor de Beweging.' Omdat hij geen goed oog had in de media, richtte Han Soete met enkele medestanders maar zijn eigen Internet-persagentschap op: Indymedia. Missie: een stem geven aan de antiglobalistische beweging 

De Morgen 28.08.01

Eigen berichtgeving
Bart Eeckhout

"De kick van de primeur kennen wij ook wel”

"Indymedia is ontstaan bij de voorbereiding van de protesten tegen de top van de Wereldhandelsorganisatie in Seattle. Er bestond al een internationaal netwerkje van mensen die in de beweging specifiek met media bezig waren. Voor Seattle hebben een paar Britten, Australiërs en Canadezen hebben dan een website gebouwd. Dat bleek meteen een groot succes. Ons dagelijks videonieuws vanuit Seattle trok elke dag ongeveer een miljoen bezoekers.

"In België zijn we goed op gang gekomen bij de vergadering van de Unice, de koepel van de Europese werkgeversorganisaties. We hebben onze site gelanceerd met een viertal mensen en daar hebben zich meteen een dertigtal vrijwilligers bij aangesloten. Nu hebben we een ploeg van een dertigtal vaste medewerkers en daarrond nog een 150 losse krachten.
"Door het feit dat wij het nieuws brengen, kunnen andere media er ook niet meer zomaar omheen. Wij verplichten media het ook eens van onze kant te bekijken. Frappant is dat CNN tegenwoordig weer het woord 'capitalism' moet gebruiken. De tijd dat dat systeem niet benoemd of verdedigd moest worden, is voorbij. Wij moedigen ook organisaties aan om het woord te voeren op onze site om het debat te stimuleren. Dat is ook een vorm van media-activisme: je leert mensen een perswoordvoerder aan te duiden, bij een actie voor een fotograaf te zorgen. Voor heel wat ngo's is dat een ware revolutie. Sommige activisten zijn zo kwaad op de media dat ze niet meer wìllen praten.

"De kick van de primeur kennen wij ook wel. Met de eerste foto’s in Praag en Genua klopten we alle internationale persagentschappen. Daar hebben we een pint op gedronken. Da's lachen ja, als CNN een foto van je overneemt. Het moet plezant blijven hé. Het hele Internet is toch een grote grap? Een systeem dat uitgedacht is door de Amerikaanse inlichtingendiensten is nu een van onze krachtigste wapens.

'Einde van de Geschiedenis'

"Wat nieuw was aan Seattle was dat protestbewegingen die al bestonden en verspreid rondliepen de krachten bundelden. Plotseling was er een besef dat al die verschillende issues waarvoor wij op straat kwamen in een groter geheel pasten. Ik heb daar mensen gezien die enkel bekommerd waren om de bescherming van de schildpad maar die toch perfect in die beweging pasten. Wat ons allemaal verbindt is dat we het niet meer eens zijn met het dogma van het 'Einde van de Geschiedenis' van Fukuyama. Er is een andere wereld mogelijk. Dat is geen vraag maar een vaststelling.

"Zelf ben ik al jaren actief in de beweging. In Antwerpen was ik vooral bezig met de strijd tegen extreem-rechts. Met Scholen zonder Racisme hebben we een aantal grote scholierenbetogingen georganiseerd. Bij het uitbreken van de Golfoorlog ben ik met een paar andere jongeren dan op Vredeskamp gegaan in Irak om te protesteren tegen de aanhoudende bombardementen. De Golfoorlog was voor mij een declic in mijn verhouding met de media. De media bleken geen neutrale spelers te zijn. Ondertussen werd ikzelf leraar Internet, kwam ik dus zelf in 'de media' terecht. Algauw blijk je niet de enige die bezig is met videobeelden uit ex-Joegoslavië. Een e-mailtje volstaat om gelijkgezinden te treffen in de Verenigde Staten of Canada. Zo is Indymedia ook gegroeid.

Je kan daar over zeuren, maar wij willen daar wat aan doen.

"Wij noemen onszelf media-activisten, geen journalisten. Doorheen onze reflexie over wat er foutloopt in de media is het besef gegroeid dat we zelf moesten participeren. Ignacio Ramonet van Le Monde Diplomatique heeft dat treffend verwoord. Voor hem zijn de media niet langer de vierde macht. Het is de tweede macht geworden, de ideologische machine van de globalisering. Je kan daar over zeuren, maar wij willen daar wat aan doen. Bovendien werken wij volgens onze principes: wij willen niet afhankelijk zijn van advertenties, vinden niet dat journalistiek geld moet opbrengen. Wij werken louter op basis van steun van sympathisanten. Voor Indymedia werken ook geen professionele journalisten om het verhaal te filteren. Wij laten de betrokkenen zelf hun verhaal doen en stimuleren hen om mondiger te worden.

"In de Belgische opinie is de klik er pas gekomen na Göteborg of Genua. In Genua hadden we 300.000 mensen op straat, in gans Italië in de weken daarop 500.000 mensen om te protesteren tegen het politiegeweld. Dat kun je toch geen hype noemen? En daarbij, als verzet een hype wordt is dat best oké voor mij. Ik heb er geen enkel probleem mee dat jongelui met een vlag van Che Guevara rondlopen omdat ze dat best wel een coole kerel vinden.

"Ik ben gedegouteerd dat de naam 'Che' misbruikt wordt door een blaadje maar dat kan natuurlijk alleen maar omdat die naam nog altijd iets oproept. Mao idem. Ik heb erg veel bedenkingen bij hun journalistieke aanpak maar blijkbaar is er een publiek dat aangetrokken wordt door die naam. Hun stuk over Genua was ook zeker niet slecht. Als zij zo een publiek bereiken dat wij missen en ze willen dat commercieel exploiteren, kan mij dat eigenlijk niet eens zoveel schelen. En je kunt nu tenminste weer een t-shirt met de kop van Mao aantrekken (lacht).

“Over knuffelen en kriminaliseren”

"Sinds Seattle probeert de overheid ons tegelijk te omhelzen en dood te knijpen. SP-voorzitter Patrick Janssens vindt dat we zijn beweging zijn, Jos Geysels van Agalev vindt dat ook, zelfs Bill Clinton zegt dat. Zij die ons willen knuffelen hollen achter ons aan. Agalev vindt haar roots in deze beweging, maar ik heb nog niet veel Agalev'ers gezien. We zijn al een paar keer vriendelijk uitgenodigd op een vergadering, maar zelf heb ik ze in de beweging nog niet gezien

"De andere kant is de criminalisering. Het politiegeweld in Genua was géén cadeau voor de beweging. Het was pure terreur.  Wat dat geweld een cadeau maakte, was de reactie van de beweging. Die 300.000 in Genua zijn door de politieterreur enkel bevestigd in hun gelijk. Een systeem dat zich op zo'n gewelddadige manier moet beschermen zit goed fout. Uiteindelijk heeft al dat politiegeweld ertoe geleid dat we ons nog beter zijn gaan organiseren.

"Wij zijn de beweging van de hoop.”
”Wij tonen aan dat er wel nog een niet extreem-rechts alternatief is voor het huidige stelsel. Al wie het niet eens was met de overheid komt bij het Vlaams Blok uit.  En al wat die mensen te horen krijgen is dat het onnozelaars zijn en dat hun problemen niet bestaan. Wij erkennen die problemen wel maar wijzen erop dat het Vlaams Blok zeker niet de oplossing zal bieden.
"We leven in een maatschappij waar de winst geprivatiseerd wordt, de verliezen gesocialiseerd en de ellende geglobaliseerd. Er is iets fundamenteels mis met deze wereld en dat pikken wij niet langer. Volgens Naomi Klein en de Canadese inlichtingendienst is onze filosofische onderbouw dat we het kapitalisme in vraag stellen. Dat klopt ongetwijfeld. Wij aanvaarden niet langer de markt als allesoverheersend principe. Het alternatief is nog niet vastomlijnd.  Je moet de beweging wat nog wat tijd geven om te definiëren waar ze voor of tegen is.

"Voor de naam antiglobalisering hebben we niet zelf gekozen. Wij zijn niet per se tegen globalisering. Wij zijn tegen het soort globalisering dat we nu kennen. Zelf verkies ik de term 'antikapitalist', maar niet iedereen kan zich daarin vinden. Dus zullen we het met die andere naam moeten stellen waar we zelf niet voor gekozen hebben. 'Een andere wereld is mogelijk' is mooier , maar dat bekt niet echt vlot.

Ik had graag gezien dat Verhofstadt zich distantieerde van het optreden van de Italiaanse politie.

"Focussen op het geweld is het ultieme excuus om het niet over de inhoud te moeten hebben. Premier Verhofstadt (VLD) en alle andere beleidsmakers vragen nu dat wij zouden afstand nemen van het geweld. Dat doen wij niet. Het geweld komt uit de maatschappij. Wat we in Genua gezien hebben was vooral politie-infiltratie bedoeld om de beweging te discrediteren. Ik had graag gezien dat Verhofstadt zich distantieerde van het optreden van de Italiaanse politie. Dat heeft hij nog altijd niet gedaan. Die jonge Italiaan die gestorven is in Genua is geen geweldenaar. Die man reageerde gewoon op het agressieve politieoptreden. Ik ga geen afstand nemen van die jongen.
"Geweld is niet mijn keuze maar dat mensen in Argetinië of in Mexico de barricades opgaan kan ik best begrijpen. Of moeten we ook afstand nemen van de slachtoffers die hier gevallen zijn voor het algemeen stemrecht? Als Renault Vilvoorde dicht moest is er ook met stenen gegooid. De zondag van Göteborg had je hier op tv een aflevering van 'de Pré-historie' met de grote staalbetogingen. Die Waalse arbeiders hebben toen het gehele Brusselse stadscentrum afgebroken. Ik heb niemand horen zeggen dat dat hooligans waren.
"Zelf ben ik er niet zo voor te vinden om een spoor van vernieling achter te laten. Als je een beetje bij de les blijft, dan weet je dat je geen etalage van een kleine handelaar moet stukslaan. Dat zijn net je bondgenoten. In Genua hebben de kleine zelfstandigen meebetoogd tegen de G8. Net zomin is het zinvol om een bushokje kapot te slaan.

Ik eet geen hamburgers bij Mc-Donald's of Quick.
Ik heb ook geen rijbewijs en dat is een bewuste keuze. Maar ik geef onmiddellijk toe dat ik die houding niet over de gehele lijn doortrek. De wereld veranderen door met jezelf te beginnen is een actievorm maar het is niet de mijne. Mij gaat het om de structuren van de maatschappij. Ik denk niet dat ik die kan veranderen door mij ervan los te koppelen. Dat is ook mijn kritiek op vele Agalev-voorstellen: zij viseren de individuele gebruiker, niet de producent. Het ligt niet aan de automoilist dat je in België zonder auto hulpeloos bent buiten het stadscentrum. Ik kan niemand kwalijk nemen dat hij een hamburger lekker vindt. Mij gaat het om het bedrijf McDonald's: ik wil geen bedrijf dat vergif als voedsel verkoopt en dan nog ten koste van het lokale milieu.

Deze beweging is volwassener dan die van '68.

"Protest zat in mijn bloed. Ik ben geboren in 1968 in een 68'ers-gezin. Mijn pa was betrokken bij Amada en zit nu nog altijd bij de Partij van de Arbeid. Als kind heb ik in mijn kinderwagentje aan alle grote betogingen meegedaan. De vergelijking met 'mei '68' klopt niet helemaal. In Gent is  de revolte in '68 losgebarsten rond een futiliteit: een pornofilm die niet vertoond mocht worden. Nadien is pas de inhoudelijke verdieping erbij gekomen. Nu zijn die fundamentele vragen er vanbij het begin. Het gaat ook niet om 'Leuven Vlaams' maar om een globale, internationale beweging.  Seattle ligt voor ons maar even veraf als Göteborg.
"Deze beweging is volwassener dan die van '68. Laten we hopen dat ze dan ook meer bereikt. Het moet wel. We staan met de rug tegen de muur."

Het is moeilijk precies te formuleren wat ik je wil zeggen. Ik ben veel generaties ouder dan jij, niettemin formuleer jij perfect de problematiek waarmee ik dezer dagen worstel, en waarbij ik me zéér slecht voel.

Sinds een paar dagen weet ik dus, dat ik, volgens ons ministerie van binnenlandse zaken een hooligan ben.
Ik heb een verleden van politieke actie achter de rug Zoals jij vertelt over je ouders die je meenamen naar de belangrijke betogingen, ben ik zèlf door mijn ouders opgevoed (voor wereldoorlog 2), heb ik zelf op diverse vlakken gemiliteerd en mijn dochter op dezelfde manier opgevoed. Geboren in de SP (toen nog BWP) ben ik momenteel politiek dakloos.
Vermits het bloed nu eenmaal blijft kruipen waar het niet gaan kan, hindert het mij enorm dat de SP niet in de voorlinie staat in deze actie.

Heel veel kan ik niet meer doen, maar met mijn n mijn rede ben ik bij jullie, jongeren in de anti-globalistische actie.

Is er een mogelijkheid op de hoogte te worden gehouden van geplande acties?

Nogmaals: heel veel sterkte bij jullie schitterend initiatief.

Janine De Rop

Ik heb zopas het interview met Han Soete gelezen in "De Morgen" en hoewel
ik meen geen speciale psychologische problemen te kennen; dacht ik even een
interview met mezelf te lezen.
Mijn steun hebt u alvast. Is het mogelijk u op enige manier te ondersteunen???
Zijn er reeds grote manifestaties gepland in het najaar; zo ja wanneer en
waar???
Veel moed en sterkte gewenst!!!!