arch/ive/ief (2000 - 2005)

Bij het schrijven van een commentaar op een artikel van iemand die heel boos was op het feit dat men in Belgie fel uithaalt naar het zwarte blok eindigde ik mijn commentaar met de titel van deze tekst.

Protesteren tegen GMO's is positief maar ondertussen is meer dan 60% van alle mais en soja in Amerika gemanipuleerd en mogen onderzoekers bijna zeker cellen uit embryo's halen om er onderzoek op te doen. Terzelfdertijd strijden dokters voor de eer om het eerste gekloonde kind te construeren. Alhoewel er heel veel N.G.O.'s bestaan, sterven er 30,000 kinderen per dag en leven 2,000,000,000 mensen van minder dan twee dollar per dag. Over de vele oorlogen die er gevochten worden(Macedonie, Columbia, Kongo(2,000,000 doden op vier jaar tijd), Tsjethenie,...) zullen ik hier maar zwijgen. Misschien wordt het tijd dat de N.G.O's eens bij zichzelf nadenken of ze wel juist bezig. Hier in Belgie hebben verschillende grote N.G.O.'s samen met grote bedrijven een pot aangelegd om de armen in Afrika te helpen.(excuseer me, maar Oxfam die samenwerkt met Union Miniere ruikt sterk naar een nieuwe vorm van kolonianisme).

Vroeger hebben vakbonden misschien wel iets bereikt maar nu werken ze samen met patroons om de arbeiders klein te houden.

We leven in 2001, wordt het geen tijd om eens van ideeen te veranderen? Communisme, anarchisme, marxisme, trotskisme, zijn dingen van een verleden.
Hier en daar staan er wel leuke dingen in het communistisch manifest of boeken van Boekanin,
maar waarom in oude ideen blijven steken?

Waarom niet eens rond de tafel gaan zitten en al deze ideologieen achterwege laten?

Van alternatieve media tot de gewone is iedereen het er wel over eens dat er daar geen beslissingen worden genomen. Waarom er dan al die aandacht en energie insteken?

De natiestaten verdwijnen en kinderen die vandaag geboren worden zullen binnen 16 jaar zich veel meer Europeaan voelen dan wij nu doen. Inplaats van te streven naar een wereld zonder grenzen, streven velen naar een socialer Europa waar het beter moet zijn dan in Amerika.

Om oorlogje te spelen heeft men wapens nodig, waarom geen massabetogingen houden aan de poorten van FN.

Ministertjes doen mooi wat hen gevraagd wordt door industrielen, waarom de gebouwen van de Europese Ronde Tafel niet bezetten tijdens de top in Brussel eind dit jaar. Of de gebouwen van de VRT en VTM, zodat mesen inzien dat er ook leven is naast TV?

Ministertjes zijn poppetjes, de industrielen zijn de marionettenspelers, waarom hen niet aanvallen.

Als ik me niet vergis is in Belgie een wet niet geldig als hij niet ondertekend is door de koning. Waarom zelfs maar durven denken dat onze ministerjes iets te zeggen hebben?

Er is de A van de anarchisten, de rooie vlaggen van de communisten, fototjes van Marx en Lenin, wordt het niet dringend tijd dat er nieuwe symbolen komen?

Hopelijk heb ik hiermee mijn steentje bijgedragen naar het streven van een beetje wereld.

PS. in het jaarboek van 2000 van de CIA staat dat er in Belgie geen verkiezingen zijn, enkel dat de regring wordt aangeduid door de koning. En toch MOETEN we gaan stemmen.

Marx en Lenin overboord gooien is meteen ook Cuba, China, N-Korea en verder de bevrijdingsstrijd in Peru, Colombia, de Filipijnen en elders overboord gooien.

Meer dan 100 jaar opgedane kennis, vervat in de wetenchap van de arbeidersklasse, dat zet je zomaar niet opzij. Wil je daar toch een poging voor doen, moet je eerst met grondige argumenten boven water komen!

Een "neutrale, objectieve beweging", dat is net waarvoor de recuperatiebeweging van sociaal democraten en groenen voor ijveren. Dit met een enkel doel : de beweging lam leggen!
Denk maar aan de witte mars!
Neen, Bedankt!
Geef mij maar eerder de subjectieve voor en door de arbeidersklaasse gerichte ordewoorden! Klassenstrijd, daar gaat het nu helemaal om, voor derdewereldorganisaties, anti kapitalisten,antimondialisten, anargisten, communisten, vredesaktivisten,...

Op elke provocatie vanuit de diktatuur van het kapitaal heeft de leiding in genua met gepast antwoord gereageerd : DE beweging uitbreiden! En dit zonder de eigenheid van elke groep of vereniging te ontkennen.

En als de hamvraag komt : welk alternatief na deze wereldorde, dan hebben de Marxisten-Leninisten zeker de taak om daarin hun plaats op te eisen!

China: 1600 mensen hebben de doodstraf gekregen in de eerstezes maand van dit jaar.
Noord-Korea:kinderen moeten daar vanaf 4 jaar foto's van hun leiders groeten.
Om maar te zwijgen over al de Russen die vermoord werden omdat ze het niet eens waren met het beleid.
Waarom wel reageren als in Amerika iemand de doodstraf krijgt en niet als ze er elke maand in China zoveel dooddoen?

Spijtig is wat ik dacht nog waar ook. Ik wou enkel een discussie uitlokken en wat gebeurt er? Enkel het feit dat heilige ikonen als Lenin en Marx aangevallen worden wordt onthouden en de rest vergeet u, daar reageert u niet op.
Ik wou enkel maar aantonen dat het doelwit in Genua verkeerd was, denk ik nog steeds, waarom geen actires houden aan FN, de wapenfabriek en troetelkindje van Louis Michel? Kunt u eens zeggen of dit een goed idee is?
U bent gewoon overtuigd dat het socialismen alles zal oplossen. Wie gaan daar dan de leiders zijn, hoe weet u dat zei wel gaan kunnen omgaan met macht?
Wat schreef Marx over genetische manipulatie, over uranium, over derde wereldlanden, over Internet, over de ecologische beweging? Dit is wat ik bedoel, niets. Enkel over de klassenstrijd schreef hij dingen.

Sorry dat ik uw goden heb aangevallen.

Medestanders, lees de oude klassiekers van de bevrijdende, emancipatorische theorie. We kunnen er nog veel uit leren.

Maar dat wil niet zeggen dat we die denkers tot ikonen moeten maken, tot fetisjen. Dat wil niet zeggen dat we de nieuwe analyses moeten vergeten en denken dat het er allemaal al staat. Dat wil niet zeggen dat we ze klakkeloos moeten lezen zonder enige kritiek. Dat zouden ze zelf ook niet hebben gewild.

'Orthodoxen', dogmatici en andere doctrinairen, welk etiket ze ook dragen, heb je in alle strekkingen van links. Maar er zijn ook steeds andere mensen die wat losser omspringen met die theorie en ze kritisch toetsen aan andere dingen. Daar hoeft geen tegenstelling te zijn.

Van Marx kunnen we leren hoe we de geschiedenis kunnen analyseren, hoe de wereldeconomie werkt (Marx schreef tussen haakjes wél over de 'Derde Wereld', de milieuvervuiling (vooral Engels eigenlijk), de globalisering avant la lettre, internet kende hij inderdaad nog niet :-)). Voor de anarchisten onder ons: ook belangrijke hedendaagse libertaire denkers als Noam Chomsky en Murray Bookchin nemen trouwens grote stukken over van de marxistische methode, zoals voor Bookchin de materialistische dialectiek, (maar geven kritiek op andere delen). En waarom zou er geen kritiek mogen zijn? Marx heeft zijn werk maar voor één zesde afgemaakt (en het zal nooit af zijn).

Van de anarchisten (van Bakoenin maar meer van Kropotkin e.a. 20ste-eeuwse libertairen) kunnen bv. de communisten enkele lesjes leren over hun autoritarisme en gebrek aan democratie. Een meer 'spontaneïstische marxiste' als Rosa Luxemburg maakte trouwens een aantal opmerkingen die in dezelfde richting gaan. Ook over zelfbeheer, zelforganisatie, sociale ecologie e.d. hebben zij interessante dingen gezegd.

Van Lenin kunnen we veel leren over het imperialisme, het nationale vraagstuk, de theorie van de revolutie...

Van Trotsky kunnen we veel leren over de bureaucratisering van het communisme, over het fascisme...

Van Gramsci kunnen we leren over de ideologische onderdrukking en de 'hegemonie', over 'tegenculturen', over een 'stellingeoorlog' tegen het kapitaal...

Ook van bepaalde stromingen uit het feminisme, het ecologisme, de dierenbevrijders kunnen we leren...

En uit de strijd zelf, uit onze discussies kunnen we leren. Als iedereen bereid is om naar de argumenten van de ander te luisteren en het sectarisme, de persoonlijke aanvallen, de kleinerende karikaturen van de ander achterwege te laten. Ook ik heb me er nog aan bezondigd. Een scherpe discussie OK, maar om samen naar de waarheid te zoeken, niet om het eigen grote gelijk te bewijzen.

Het wordt tijd om alle vertogen en praktijken van antikapitalistisch links uit de 19de en 20ste eeuw zonder vooroordelen te analyseren en aan kritiek te onderwerpen en tot een nieuwe synthese te komen. Dat zal niet gebeuren door enkele geniale denkers, maar in een voortdurende verbinding met de concrete ervaringen uit de strijd, een dialactiek tussen theorie en praktijk. Het wordt ook tijd - voor alle linkse strekkingen - om een hoop oude rommel overboord te gooien.