Anarchistische organisatie in Belgie

Dat de beweging alive and kicking is, bewijst het feit dat de mainstream media er nu vol op belang aan hechten. Daar eerstdaags na Genua Verhofstadt het zich kon permitteren om zich smalend over de betogers uit te laten, dient hij momenteel heel wat voorzichtiger te zijn. Het repressieapparaat van de europese staat heeft dan ook een cruciale fout gemaakt : samen met de betogers een groot aantal journalisten in elkaar getimmerd.

Drie jaar terug riepen alle kranten in koor dat het einde van de ideologieen er godzijdank was aangekomen. Nu kan je al een heel andere teneur horen. Le monde had het over een nieuw mei 68. Groot links weet niet meer waar ze het heeft en doet veel moeite om zich een weg te banen uit de identiteitscrisis tussen geflirt met de neoliberale markt enerzijds en schuchter applaus voor die o zo sympatieke antiglobalisten.

Een nieuwe progressieve beweging is geboren, haasten SP en Agalev te scanderen. Hebben ze dan plots een geweten gekregen? Neen. Puur plat opportunisme, uit terechte vrees voor stemmenverlies. Wie voor deze of nog rechtsere partijen gestemd heeft, beseft plots dat haar of zijn rood bolletje een vrijbrief inhield om de eigen zonen en dochters in elkaar te laten timmeren, tot bloedens toe laten ineenhakken om 2u00 's nachts, laten martelen in de gevangenis tot ze ' viva il duce ' scanderen, laten doodschieten. Okee, dat was de bedoeling niet! Maar jammer genoeg wel de realiteit.

Laat iedereen maar leuteren over de ruiten van multinationals die zijn gesneuveld. Laat iedereen maar zijn of haar ogen sluiten voor het ongelooflijk brute ware gelaat van het kapitalistisch monster dat de poorten van fort europa nu duidelijk is binnengedrongen, laat iedereen maar verder lullen over de concurrentiepositie van 'onze' bedrijven.

Wij zien dat de verstoring van de G8 in Seattle een politieke daad was die tien jaar geleden compleet onmogelijk werd geacht, dat die daad iets is die niet kon worden gesteld zonder de samenwerken van een zeer goed georganiseerde en gestructureerde niet-hierarchische beweging. Een beweging zonder kop, die dus niet kan afgehakt worden. Een beweging van affiniteitsgroepen, die elk hun eigen strategie hebben en die in solidariteit met de andere groepen samenwerken en elkaars eigenheid respecteren.

Een beweging die veel meer waarden in zich meedraagt, dan de mei-68-bewegingen. Antiracisme, antisexisme en antihomofobie zijn heel duidelijk aanwezig in de beweging, net dankzij het grote antiautoritaire gehalte van de beweging. Op de discussiefora in Amerika wordt al jarenlang dediscussieerd, niet enkel over strategie en antikapitalisme, maar ook over machogedrag van activisten, over man-vrouw, man-man, vrouw-vrouw relaties. Afgestapt werd van het een-lijns activisme, dat de onvervulbare ambitie had de wil van het volk te representeren.

Leve de eenheid in verscheidenheid! Roze opblaasbare penissen die homofobie ludiek aanpakken naast blackblockers die de 'wall of indifference' neerhalen (Quebec). Blackblokkers die 'non-violent' straattheateractivisten beschermen tegen politiecharges beschermen door tussen hen en de politie een wig te drijven (Washington). Black blockers die na de betogingen de straten gaan opruimen (US). Blackblokkers die traangasgranaten teruggooien en begaste betogers eerste-lijnshulp geven (Seattle). Van die amerikanen kunnen we nog wat leren!

Wie de discussies op de Indymediafora de voorbije jaren volgt, ziet dat de discussies rond tactiek en geweld al zo oud zijn als de beweging. In de US zijn ze er tot op heden in geslaagd om de beweging fris en actief te houden, met behoud van alle tactieken en manifesteerwijzen, in onderling solidariteit en zonder opdringen van autoriteit. Vaak zien mensen niet in dat het gewoon onmogelijk is om een G8 te verstoren zonder jarenlange voorbereiding, zonder behoud van solidariteit met de meest radikale (voor wie het nog niet zou weten, woord betekent : de zaken bij de wortel vatten) groepen, zonder een goed gestructureerde beweging.

Voor degenen die nog steeds organisatie en structuur en anarchisme niet kunnen verenigen : http://www.infoshop.org en http://www.infoshop.org/faq (ook een aanrader voor de andere communisten in de beweging!).

In Belgie hebben we zeer binnenkort veel hooi op onze vork. Veel kunnen we leren van amerika (ook van hun fouten uiteraard) : lees de amerikaanse indymediasites . Mijn observatie is dat de vorming van affiniteitsgroepen in europa verre van 'ingeburgerd' is, de eerste ervaringen met zware confrontaties zijn pas achter de rug (Goetheborg, Genua). Het slagen van onze countersummits zal afhangen van de veelheid van bewegingen die meedoen. Wie meer over affiniteitsgroepen wil weten, hoe je ze opricht en hoe ze werken ... http://www.antimedia.net/cookbook.

En dus, zoals ik nog zal zeggen, vooruit, vooruit die geit.
Organiseer met vrienden je eigen affiniteitsgroep en bedenk een ludieke, effectieve actievorm.
Discussieer onder elkaar over wat je belangrijk vindt en wat je slecht vindt.
Gelijk waar, vanaf de start van het academiejaar op de unief, vanuit je wijk, je fabriek, je organisatie ...

Unity among diversity!
United against capitalism, for a free and just world!
United in Laken, Liege, Bruggen and Gent!

arch/ive/ief (2000 - 2005)