arch/ive/ief (2000 - 2005)

1. Wie zijn de G-8?
2. De ‘humanitaire’ politiek van de G-8
3. De buitenlandse schuld : de G-8 houdt de Derde Wereld gegijzeld
4. G8-steun aan het AIDS-fonds, een schandelijke grap !

1. Wie zijn de G-8?
De G-8, eigenlijk de G7+1, zijn de 7 belangrijkste kapitalistische landen (Verenigde Staten, Japan, Duitsland, Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Italië, en Canada) plus Rusland. Kapitalistische landen, want China, vandaag de tweede industriële macht, neemt als socialistisch land niet deel aan de top. Rusland doet sinds enkele jaren wél mee, al wordt haar BNP in grootte vandaag voorafgegaan door dat van Australië, Spanje, Zuid-Korea en Mexico.
Onderstaand kadertje geeft een overzicht van het BNP en de bevolking van de landen die lid zijn van de G-8, en – ter vergelijking - ook van alle ontwikkelingslanden, van Sub-saharaans Afrika, van de minst ontwikkelde landen, en van China. Merk op dat China alleen méér inwoners telt dan alle landen van de G-8. (Bron: UNDP - Human Development Report 2001)

Bruto nationaal product Totale bevolking
in miljard US$ in miljoenen inw
Verenigde Staten 9.152,1 280.4
Japan 4.346,9 126,8
Duitsland 2.111,9 82,0
Verenigd Koninkrijk 1.441,8 59,3
Frankrijk 1.432,3 59,0
Italië 1.171,0 57,5
Canada 634,9 30,5
Rusland 401,4 146,2

TOTAAL G-8 20.692,3 841.7
= 68.2 % van het Bruto Wereld Product(30.351,4)
= 14,4% van de totale wereldbevolking(5.862,7)

Ontwikkelingslanden 5.826,7(19,2%) 4.609,8(78,6%)
Sub-saharaans Afrika 309,8( 1,02%) 608,8(10,4%)
Minst ontwikkelde landen 169,4( 0,56%) 591,3(10,1%)
China 4.534,9(14,9%) 1.264,8(21,6%)

De G-8 zijn dus de « machtigste » kapitalistische landen. Sedert 1975, toen de eerste vergadering plaatsvond in Rambouillet, nabij Parijs, steken ze geregeld de koppen bij elkaar. Deze top is “informeel”, er worden geen definitieve beslissingen genomen. Maar op dit thee-kransje van de politieke wereld-elite worden afspraken gemaakt die het leven van miljarden mensen bepalen.

2. De ‘humanitaire’ politiek van de G-8
De globalisering van de economie, dat is de expansie van de multinationals over de hele wereld. De G-8 stelt alles in het werk om deze expansie van hun multinationals te steunen.
Ze gebruiken daarbij het Internationaal Munt Fonds (IMF), de Wereldbank(WB) en de Wereldhandelsorganisatie (WTO) als instrumenten om elke weerstand tegen deze herkolonisering te breken. En wie zich niet neerlegt bij de almacht van de multinationals, wordt aangepakt met een embargo (Cuba, Irak, Volksrepubliek Korea) of met een open oorlog (Irak, Joegoslavië,..).
De financiële en politieke elites van de G-8 verdedigen met hand en tand en versterken de kapitalistische wereldorde, waarmee ze miljoenen mensen de dood injagen. Over de voorbije 50 jaar, sinds de oprichting van de Wereldbank en het IMF, werd de wereld-economie vijfmaal groter, de buitenlandse handel groeide 12 keer, en de buitenlandse investeringen 25 keer. Maar over diezelfde periode groeide de tegenstelling tussen arm en rijk dramatisch. In 1960 hadden de 20% armsten 2,3% van het wereldinkomen, en in 1994 slechts 1,1%. De kapitaalspeculatie dikte aan tot méér dan 1000 miljard dollar per dag. Het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties geeft in haar ‘Human Development Rapport 2001’ volgende cijfers :
- 1,2 miljard mensen moeten rondkomen met minder dan 1 dollar per dag, 2,8 miljard mensen met minder dan 2 dollar per dag.
- Electriciteit werd uitgevonden in 1831, maar één derde van de wereldbevolking kan er nog altijd niet van genieten.
- Eén miljard mensen hebben geen verzekerde watervoorziening en zowat 2,5 miljard mensen hebben geen sanitaire basisvoorzieningen.
- 854 miljoen volwassenen, waaronder 543 miljoen vrouwen, kunnen lezen noch schrijven
- Elk jaar overlijden 11 miljoen kinderen onder 5 jaar aan ziektes die gemakkelijk te voorkomen zijn.
- De helft van de Afrikaanse kinderen worden 1 jaar oud zonder vaccins tegen difterie, kinkhoest, tetanos, polio en mazelen.
- Ondanks de duizelingwekkende evoluties in de farmaka-industrie, hebben twee miljard mensen vandaag nog steeds geen toegang tot de goedkope essentiële geneesmiddelen
Terwijl in 40 landen het gemiddelde inkomen per persoon toenam met meer dan 3% per jaar sinds 1990, is het inkomen per hoofd in 80 landen vandaag kleiner dan 10 jaar geleden.
Ook in de rijke landen nemen de problemen toe. Bovendien verstoppen nationale gemiddelden vaak de reële problemen. Zo is in New York het aantal kinderen dat geboren wordt in armoede toegenomen van 44 tot 52% tussen 1990 en 1996. In vele grote Europese steden ziet men een belangrijke toename van tuberculose-gevallen. 130 miljoen mensen leven in armoede, 34 miljoen zijn werkloos, 8 miljoen mensen zijn ondervoed.
De kapitalistische globalisering, een zegen voor de gewone man ? Bush en zijn companen van de G-8 vinden van wél…
Daar tegenover wordt scherp duidelijk hoe een socialistische politiek een reëel alternatief kan betekenen. Het UNDP wijst erop dat Pakistan en Vietnam een gelijkaardig BNP per inwoner hebben, maar Vietnam slaagt er véél beter in om daarmee het welzijn van haar bevolking te verhogen. Het gemiddelde inkomen in China groeit met 8% per jaar. Het land slaagt erin de armoede op het platteland verder terug te dringen, ondanks toenemende ongelijkheid door het invoeren van kapitalistische elementen in de economie. En Cuba’s resultaten op het vlak van gezondheidszorg, onderwijs en sociale bescherming, ondanks de ernstige economische problemen van de voorbije 10 jaar, zijn misschien nog het meest duidelijke voorbeeld.
Anderszijds zijn de landen van de vroegere Sovjet-Unie, nu ze door het wilde kapitalisme zijn heroverd, de grootste slachtoffers van de « vrije markt » : volgens het UNDP-rapport (2001) doen Rusland en Roemenië het vandaag slechter dan in 1980, Bulgarije en Letland slechter dan in 1985 en Wit-Rusland, Litouwen, Moldavië en Oekraine slechter dan in 1990. Ook de meeste landen van Subsaharaans Afrika horen in deze groep.

3. De buitenlandse schuld : de G-8 houdt de Derde Wereld gegijzeld
Ongetwijfeld zal ook de slotverklaring in Genua een paragraaf bevatten over de verlichting van de schulden van de Derde Wereld. Sinds vele jaren is dit een vast « ritueel ». Maar ondanks alle zogenaamde schuldverlichting, ondanks de afbetalingen die het oorspronkelijk geleende bedrag reeds ruim overschrijden, blijft de buitenlandse schuld verder toenemen.
Latijns-Amerika had in 1970 een buitenlandse schuld van 60 miljard dollar. In 1980 bedroeg dat bedrag 222,5 miljard. Tegen 1998 was de totale schuld opgelopen tot 750 miljard dollar, ondanks het feit dat de regio al voor méér dan dit bedrag aan afbetalingen deed, en ondanks 20 jaar zogenaamde ‘schuldverlichtingsinitiatieven’.
De jaarlijkse terugvloei uit Latijns-Amerika naar de rijke landen, alléén al op deze manier, bedroeg 53 miljard dollar tussen 1986 en 1988, en dikte aan tot 86 miljard dollar tussen 1991 en 1996. 30% van de inkomsten van de regio worden eraan besteed.
De organisatie ‘Drop the Debt’, die opkomt voor de kwijtschelding van de schulden van de Derde Wereld, heeft berekend dat de afbetalingen van die schuld door de Afrikaanse landen in de komende 6 weken voldoende zullen zijn om alle onkosten van de luxueuse top-ontmoeting in Genua te financieren…

4. G8-steun aan het AIDS-fonds, een schandelijke grap…
Eén van de discussie-thema’s die het meest in het nieuws komt is de steun aan het Aids-fonds. VN-secretaris generaal Koffi Annan wil 10 miljard dollar bijeenbrengen tegen eind 2001. Voorlopig – stelde Annan bij het begin van de G-8 – hebben de rijkste landen 1,2 miljard dollar beloofd. Italië hoopt dat dit bedrag ‘misschien’ kan opgetrokken worden tot 2 miljard dollar…
Twee miljard dollar…Een belangrijke bijdrage voor de volksgezondheid in de wereld, of een zoveelste poging om hun imago wat op te poetsen ? Als je weet dat het gezamenlijke inkomen (Bruto Nationaal Product) van de landen van de G-8 zowat 20.000 miljard dollar bedraagt, is snel berekend dat de beloofde bijdrage daar dus een tienduizendste van is.
Je kan die « milde gift » vergelijken met iemand die maandelijks 800.000 frank verdient (dus zo’n 10 miljoen frank per jaar), en die dan van de daken schreeuwt dat hij de wereld wil redden door elk jaar 1000 frank aan 11.11.11 te schenken…
Bovendien is dat bedrag ongeveer één vierde van wat de Verenigde Staten in de loop van het jaar 2002 zullen besteden aan de ontwikkeling van hun fameuze ruimteschild, het ‘National Missile Defence’. Hier wordt alléén de wapen-industrie beter van, terwijl het wereld dreigt te storten in een nieuwe wapenwedloop.