arch/ive/ief (2000 - 2005)

Groenen willen andere globalisering

De Groenen reageren verontwaardigd op de dood van een jonge demonstrant in Genua. Vanuit onze traditie veroordelen wij elke vorm van geweld, van beide kanten. Wij betreuren enerzijds dat een groeiende wereldwijde burgerbeweging, die in veel opzichten de juiste vragen stelt, in de schaduw wordt gesteld door een zeer kleine groep die uit is op gewelddadige confrontaties. Anderzijds verantwoordt dit op een geen enkele manier de buitenmaatse tegenreactie met meer geweld. Het harde optreden van de ordediensten, met dit trieste resultaat als gevolg, dreigt de kloof tussen de politieke leiders en de actieve burgerbeweging enkel te vergroten. We vragen integendeel duidelijke politieke signalen die een opening maken naar de terechte vragen van de civiele samenleving. Als dat niet gebeurt, zal het protest steeds minder controleerbaar worden.

De politieke leiders – in internationale organisaties, in regeringen, in partijen – die niet het onderscheid kunnen maken tussen enerzijds een vreedzame zeer brede burgerbeweging en anderzijds een kleine groep mensen die uit is op geweld en confrontatie, vergissen zich. Die duizenden actieve jongeren die nu op straat komen voor een andere globalisering, zijn een teken van hoop. Het is immers niet zo dat de economische globalisering, in de vorm van een wereldwijde ‘vrije' markt, alleen maar winnaars oplevert, integendeel. Deze eenzijdige globalisering leidt tot ecologische degradatie, het vergroten van de kloof tussen rijk en arm en het aantasten van de culturele diversiteit.

Steeds meer mensen vragen een andere globalisering, die democratisch, sociaal en ecologisch bijgestuurd wordt. De Groenen verdedigen deze andere dan eng economische waarden al jaren. Zo werken we al jaren actief samen met onze partners in het Zuiden, onder meer door de ‘P7' (p = ‘poor') die de Europese Groenen al een tijd organiseren, en waarin de ‘andere' stemmen over de globalisering aan bod komen. Bij de voorbereiding van het Belgisch EU-voorzitterschap vroegen we enerzijds aandacht voor thema's als de Tobintaks en drongen we anderzijds aan op een ruime plaats voor de NGO's in het project.

Dat duizenden mensen daarvoor hun stem laten horen voor een andere globalisering, is een goede zaak. Politici zouden die uitgestoken hand moeten grijpen om samen aan een meer rechtvaardige wereld te werken. Verklaringen als zou ‘nog meer vrije markt' de oplossing zijn, komen enkel neer op meer van hetzelfde. Verklaringen die NGO's culpabiliseren, vergroten enkel de kloof.

De Groenen doen een oproep aan de Belgische regering om de volgende maanden van het Belgisch voorzitterschap een positief signaal te geven aan de georganiseerde burgers. Mensen die meer rechtvaardigheid vragen, zijn niet in de eerste plaats een ‘veiligheidsprobleem', ze zijn gesprekspartners. We vragen initiatieven die het structureel overleg tussen regeringen en NGO's kunnen versterken en die heldere politieke signalen geven dat men de boodschap begrepen heeft. De Verklaring van Laken is in dat verband een belangrijk moment. Een dergelijke houding van openheid en vertrouwen is het beste middel tegen alle vormen van geweld, geweld dat wij blijven afkeuren trouwens.

Jos Geysels, politiek secretaris

Meer info bij Jos Geysels 0477/ 48 68 65

(Dit bericht werd verstuurd door Jan Mertens, adjunct politiek secretaris Agalev)

'Groene' reacties op een 'groene' verklaring

Eindelijk laat Agalev van zich horen i.v.m. de globaliseringsdicussie. Als je de teneur van de Agalev-publicatie 'Bladgroen' zou geloven, is er anders geen vuiltje aan de lucht. Je moet al Oikos kennen, om te weten dat er groenen zijn die nog fundamenteel nadenken.

Een paar bedenkingen bij de tekst van Jos Geysels:

1) Hij vraagt een opening omdat anders 'het protest steeds minder controleerbaar zal worden." Verraadt de term 'controleerbaar' niet waar het de politiek secretaris van Agalev om te doen is ?

2) Welke stappen gaat Jos Geysels zetten om Verhofstadts ogen te openen voor het gelegitimeerde protest ? Als je onze premier bezig hoort, is er maar één oplossing voor de wereldproblemen: nog meer, nog sneller de boel liberaliseren. En voor de protesterende mensen steekt Toffe Guy zijn minachting niet onder stoelen of banken. Kunnen de groenen eigenlijk nog verder met zo'n premier die in Italië zonder de minste schroom aan tafel gaat zitten met crapuul zoals Berlusconi, Bush en Poetin ... ? Is het niet door de regeringsdeelname van Agalev/Ecolo dat het antiglobaliseringsverzet politiek dakloos is ? Zie het editoriaal van vorige donderdag in De Morgen.

3) Jos Geysels vermeldt ook de Tobintaks, maar eerlijk gezegd, de discussies over die taks komen me de strot uit. Zorg verdorie eerst eens dat de gewone belastingen volledig geïnd worden en ontsla de bedrieger Alain Zenner die zogezegd de strijd tegen de fraude voert, terwijl de mogelijkheid tot frauderen in dit land ondertussen stilzwijgend als een troef in de economische concurrentie met andere landen uitgespeeld wordt.

4) Geysels keurt herhaaldelijk het geweld van het protest af, maar waarom ook niet eens het structureel economisch geweld afkeuren ?

Enfin, onze Groenen hebben nog veel werk voor de boeg en met de mate van impact op de Belgische regering die ze nu hebben, belooft het weinig goeds voor de 'top van Laken.'

J.P. Everaerts (DIOGENE(S))

Volgens mij is het de groenen enkel te doen om het protest onder controle te krijgen, zoals J.P. Everaerts suggereert. Maar vragen aan Jos Geysels of hij nog aan tafel kan zitten met Verhofstadt, suggereert dan weer essentiële verschillen in politieke opvattingen tussen beiden. Dat is volgens mij niet het geval.

Geysels stelt dat hij niet is voor alleen maar nog meer ‘vrije' markt, waarbij hij het vrije tussen aanhalingstekens plaatst. Neen, de groenen zijn niet tegen de vrije markt. In de grond zijn de groene leiders echte liberalen. Uit het economisch programma van Ecolo: "Voor Ecolo, is het scheppen van een voordelig kader voor kleine en grote ondernemingen een prioriteit. (...) Ecolo erkent het belang van de kleine en middelgrote economische activiteiten: veel soepeler en aanpasbaar, vaak in de spits van de vernieuwing (…) Om dat mogelijk te maken moet men een kader creëren waarin de wil om te ondernemen, de wil om te innoveren en smaak om risico's te pakken, wordt gerespecteerd en aangemoedigd." Kortom een pleidooi om terug te keren naar de echte ‘vrije' concurrentie, naar het ‘pure' kapitalisme. Dat is de droom van de groene kopstukken. Maar de vrije concurrentie en de vrije markt die hebben zich definitief omgevormd in hun tegendeel: een concurrentie en een markt volledig onderworpen aan de wil van tweehonderd multinationals.

De helft van de wereldbevolking verdient nog geen 100 frank per dag. In 1960 hadden de twintig procent rijksten van de wereld een inkomen dat dertig keer hoger lag dan dat van de twintig procent armsten. Vandaag is dat al 74 keer! Zo'n dertigduizend kinderen onder de vijf jaar sterven dagelijks bij gebrek aan drinkbaar water, voedsel en gezondheidszorg. En zeggen dat vandaag tien keer zoveel wordt geproduceerd dan vijftig jaar geleden. Dat is het "structureel economisch geweld" van het systeem.

Consequent zijn betekent het kapitalisme zélf in vraag stellen. De groenen ontstonden in het kielzog van mei '68, maar hun antikapitalisme verdween volledig.

(Wat het citaat betreft: Ecolo, Changer d'économie. Le programme économique d'Ecolo, éditions Luc Pire, Bruxelles, 1999, p. 49-50)