"Indrukwekkend politiek probleem" - Belgische consequenties van 'Genua'

(ziehier de volledige tekst voor bij de 'heading')
Er zijn nog overeenkomsten tussen de traditionele en de nieuwe 'Indy'media: de dood van een jonge protesteerder in Genua staat vandaag 20/7 overal voorop. BBC-World toonde vanavond ook hoe één van haar cameramannen plots door een agent gemattrakkeerd werd. Maar wat de media vergeten zich af te vragen: hoeft dit politiegeweld te verwonderen in een land dat geleid wordt door de witteboordcriminelen van Berlusconi en de postfascisten van Fini ?

De omroepen toonden vandaag ook beelden van de vergaderende regeringsleiders. Leuk clubje, met maffiaman Berlusconi, stroman (van de Amerikaanse grootindustrie) Bush, Chirac (beschuldigd van een overdosis snoepreisjes) én Poetin (de nieuwe Stalin, 'held' van Tsjetsjenië, koele minnaar van de Russische persvrijheid). Ook aanwezig: de altijd minzame Koffi Annan, het fatsoenlijke schaamlapje voor het zootje dat de wereld leidt. Eigenlijk heeft het nog lang geduurd voor dit soort leiders met protest geconfronteerd werd.

Eén van de redenen voor het uitblijven van dat protest is de kortsluiting tussen de klassieke politiek en de samenleving. In een voor De Morgen ongewoon scherp geformuleerd editoriaal, schreef Jan De Zutter op donderdag 19 dat er in het Westen een "indrukwekkend politiek probleem rijst: Westerse politieke partijen zijn met zijn allen zo naar het centrum opgeschoven dat ze allemaal variaties op een thema dreigen te worden"; het thema 'liberalisme'. Nog volgens De Zutter legt de 'antiglobaliseringsbeweging' ("een containerbegrip voor allerlei nieuw-linkse groepen") "de vinger wel degelijk op de wonde: de politiek staat macheloos tegenover het economische geweld en dat is een gevaar voor de democratie. Erger is het dat de als gematigd bekend staande westerse politieke partijen potdoof blijven voor de kritiek van de nieuw-linkse groeperingen. Ze trachten integendeel de antiglobaliseringsbeweging te criminaliseren" (iets waar De Morgen ook ijverig aan mee deed). De Zutter eindigt met te stellen dat "als econo misch gewin de maatstaf wordt waaraan politieke beslissingen worden afgewogen, we binnen enkele decennia stijf van de dioxine staan en met het water letterlijk aan de lippen."

Je kan De Zutters editoriaal lezen als een oproep aan de Vlaamse politieke partijen om de "antiglobaliseringsbeweging" serieus te nemen (en te recupereren). Nu spreekt "de linkervleu gel, in Vlaanderen SP en Agalev, zich niet of amper uit over de uitdagingen van de toekomst."

Vermits de klassieke linkse partijen niet mee aan de basis van het protest liggen, moeten zij misschien maar beter plaats maken voor nieuwe politieke samenwerkingsverbanden, die zich vooral veel consequenter opstellen tegenover de wereldproblemen en de veroorzakers van die problemen, en dat zijn zowel de multinationals als de potverterende consumenten.

In Groot-Brittannië verenigt links zich in een Alliantie tegen het Blairisme (de vakbonden beginnen nu ook hun steun aan toffe Tony in te trekken). In Nederland timmert de SP (van Jan Marijnissen) aan de weg met een links programma dat het neoliberalisme van Kock aanklaagt, maar niet zo uiterstlinks is als het enige linkse alternatief dat er nu in eigen land voor SP/PS en Agalev/Ecolo is, de communistische PVDA/PTAB.

Vermits het communisme grotendeels (Cuba misschien gedeeltelijk uitgezonderd) mislukt is (een mislukking die links na de val van 'dé Muur' voor jaren onderuit haalde), maar we het ultraliberalisme geen vrij spel kunnen geven, moet de linkerzijde zich opnieuw op een eigentijd se vrije manier organiseren, als een 'consequent radikaal democratische linkerzijde'.

'Consequent' is hét kenmerk dat de huidige partijen ontberen. Hun mooie partijprogramma's ten spijt, durven ze geen van allen raken aan de fundamentele economische, ecologische, sociale, culturele en andere problemen. Vandaar ook een deel van het succes van het Blok. Blokkiezers zijn lang niet allemaal dommerikken en egoïsten. Het zijn vaak ook mensen die totaal ontgoocheld zijn door het farizeërsgedoe van de heren en dames klassieke politici en die bij gebrek aan alternatief een zwarte foertstem uitbrengen.

Radikaal democratisch moet de nieuwe linkerzijde ook zijn. Het 'democratisch centralisme' van de communisten is een ramp gebleken. De nieuwe linkerzijde hoeft geen rigied program ma. Om de grote doelstellingen van nieuw-links (meer sociale rechtvaardigheid, meer ecologi sche verantwoordelijkheid ... enzoverder) te realiseren, moet nieuw links voortdurend vrank en vrij het debat stimuleren tussen haar talrijke vertakkingen die de bron zijn van de ideëenrijkdom die we nodig zullen hebben om de toekomst aan te kunnen.

Concreet: wanneer beginnen we er aan, aan de vorming van een consequent radikaal democra tische nieuw-linkse partij ? De Hollandse SP achterna ?

arch/ive/ief (2000 - 2005)