arch/ive/ief (2000 - 2005)

De communisten en de anti-globaliseringsbeweging.
Forum van Communisten in Turijn, op de vooravond van het protest in Genua

Turijn, zondag 15 juli 2001

Italië maakt zich op voor “de moeder van alle protesten”, het verzet tegen de rijkste zeven landen op de planeet en Rusland. “Je moet er acht belegeren om allen te bevrijden”, zo vertellen grote affiches op elke hoek van de straat. In de historische arbeiderswijk Statutore in Turijn hield de communistische beweging een Forum over het nieuwe volksprotest. Op de vooravond van de betogingen en stakingen in Genua gaven communisten uit heel het continent hun analyse over het verzet. Het forum kreeg ruime aandacht op de lokale televisie en in de lokale pers.

Peter Mertens

Het regent en stormt hier in Turijn. En dat is niet alledaags, zeker niet voor de zomer. Het klimaat weerspiegelt wel de sfeer die hier hangt in afwachting van de betogingen in Genua, evenmin alledaags, en zeker niet voor het toeristisch seizoen.

Voor de meeting van het Forum die Comunisti zijn communisten uit Duitsland (DKP), Italië (Reti di Comunisti en Rifundazione Communista), Frankrijk (Coordination Comuniste en Coordination des militants communistes du PCF), Denemarken (DKP), Spanje (PCPE), Griekenland (A/Synechia) en België (PVDA) naar de stad aan de Po gekomen. Hieronder enkele tussenkomsten:

De Turijnse communistische professor Stefano Garroni: “we moeten onze geschiedenis kennen. Marx schreef helder hoe het kapitaal globaliseert en de wereld verovert. Daartegenover staat het globaal verzet, dat ondermeer vorm kreeg in de Communistische Internationale. Vandaag is er opnieuw een morele en ideologische crisis in de maatschappij. Dat wordt door iedereen opgemerkt, zelfs paus Johannes Paulus II sprak zich uit tegen de globalisering. Het is aan de communisten om deel te nemen en geen rebellen te zijn. Rebellen willen altijd een baas om tegen te vechten, wij zijn voorstander van een systeem zonder bazen, van een geheel andere staat.”

De Catalaan Quim Box vertelt: “in juni was er in Barcelona het verzet tegen de Wereldbank. Christen-demokraten, anarchisten, trotskysten, sociaal-demokraten hebben daar samen met de communisten aan gebouwd onder de slogan “neen aan de Wereldbank”. Er werden talrijke debatten georganiseerd, waaronder een meeting met 5000 arbeiders en delegees over de rechten op de werkvloer. In de beweging wordt veel gesproken over de gevolgen van het beleid van de G8, de Wereldbank of de Europese Unie. Maar er wordt zeer weinig over de oorzaken gediscussieerd. Na negen maanden discussie was er in Barcelona eenheid dat het kapitalisme de oorzaak was, en de wereldbank een concreet instrument is. De communisten zijn in de vuurlinie van de beweging, aan hen om een concrete inhoud te geven aan het parool van Porto Allegro ‘een andere wereld is mogelijk’. Het kan niet de bedoeling zijn om dit systeem, het kapitalisme, rpoberen te “verbeteren”. Zoiets is niet mogelijk. Een andere wereld is mogelijk, en ze draagt ook een naam, de naam van het socialisme.”

Rudi Rinaldi uit Griekenland: “Men zegt dat het protest vooral Europa en Noord-Amerika treft. Maar dat is kijken met een wel erg beperkte bril. In Zuid-Korea voeren de arbeiders al jaren een hevige strijd voor werk en leefbare werkomstandigheden. In Brazilië bezetten tienduizenden boeren de gronden van de grootgrondbezitters. In Mexico heeft de Zapatistische beweging, ook al deel ik niet altijd hun standpunten, de wereldwijde sympathie van jongeren en demokraten gewonnen. In India zijn er massale betogingen tegen de politiek van de wereldbank. Dat moet ons doen nadenken. De beweging is diep en goed geïnformeerd, het gaat niet om een spontaan volksprotest zoals in de wijken van Los Angeles enkele jaren terug. De beweging is niet marxistisch, maar ze staat niet afkerig. En, wat belangrijk is, ze richt zich evenmin tegen de arbeidersbeweging. In Seattle betoogden de vakbonden zij aan zij en was er algemene staking, morgen in Genua wordt hetzelfde verwacht. Dit is geen nieuw mei ’68, daarvoor zijn er te veel verschillen. De communistische beweging heeft een crisis achter de rug en de krachtsverhoudingen zijn niet meer dezelfde. Er wordt gemobiliseerd rond thema’s zoals schuldenlast en milieu, terwijl de kwestie van de oorlog in Yougolsavië, de ontvoering van Milosevic, het Europees Leger veel minder aandacht krijgen. Aan de communisten om als vissen in het water deel te nemen aan de acties en de bewegingen om een wereld te winnen. In Griekenland zullen alle organisaties samen zo’n 2000 activisten naar Genua afvaardigden.”

Hugo Braun uit Düsseldorf is lid van de Europese Coördinatie van de Euromarsen tegen werkloosheid: “Sinds de indrukwekkende acties in Seattle werd het voo rvelen duidelijk dat er een nieuwe sociale beweging bestaat. Of - beter gezegd - dat er méér sociale bewegingen bestaan met een min of meer antikapitalistische oriëntatie. In Seattle was de verbinding tussen de vakbonden en de verschillende sociale en ecologische organisaties de sleutel voor het succes. Intussen maakte Praag, Nice en Götheborg duidelijk dat het om meer dan een eendagsvlieg gaat. Vanuit mijn ervaring bestaat er onder de jonge generatie een enorme nood aan politieke klaarheid. Niemand weet nog dat Marx en Engels 150 jaar terug al dit proces van kapitalistische globalisering beschreven in hun Communistisch Manifest. Toch is er een groeiende erkenning in de bewegingen dat het kapitalistisch systeem kwetsbaar is, en dat moedigt de discussie voor een juiste strategie aan. Een van de hoofdtaken van de communisten is de ervaring van 150 jaar klassenstrijd doorgeven aan de jonge generatie die klaar staat om de onrechtvaardigheid van het kapitalisme te bekampen. Om die taak te vervullen moet ze actief deel uit maken van de beweging, en niet aan de zijkant blijven staan als arrogante leraar. In Duitsland werkt de DKP samen met de hele beweging en samen legden we 20 bussen in voor Genua.”

De Deense communist Sven Tarp: “de belangrijkste antiglobaliseringsbeweging in Denemarken is het brede protest tegen de Europese Unie. We hebben 30 jaar positieve en negatieve ervaring in die strijd. Met belangrijke overwinningen zoals het neen tegen het Verdrag van Maatsricht in een referendum van 1992 en de terugtrekking van Denemarken uit de derde faze van de Europese Monetaire Unie in een ander referendum vorig jaar. We hebben duizenden vergaderingen en conferenties belegd in fabrieken, vakbonden, volkswijken en sociale organisaties. Soms met vijf of tien deelnemers, soms met 100 of 500. Altijd hebben we gehamerd op de sociale factor: wat betekent Europa voor uw inkomen, voor uw werk, voor uw gezondheidszorg, en voor het onderwijs van uw kinderen. Want Europa zal een invloed op alle domeinen van het maatschappelijk leven hebben. We hebben die beweging goed voorbereid, met een vijfjarenplan. Ons strategisch objectief is de nieuwe Europese grondwet, die uit de Intergouvernementele Conferentie van 2004 moet komen, verhinderen.

Toni is verantwoordelijke voor het Sociaal Centrum van Turijn. De sociale centra van de Italiaanse grootsteden mobiliseren actief voor de tegentop in Genua: “wij zijn dat nieuwe spook dat door de wereld waait en dat de tegenstelling tussen arbeid en kapitaal in alle scherpte van voor zet. De sociale centra mobiliseren in de beweging, en roepen ook op voor de staking van 20 juli. De eenheid tussen de arbeidersbeweging en de anti-globaliseringsbeweging is nieuw. Vandaag spreekt de meerderheid van het protest zich nog niet uit voor een radikale verandering van de maatschappij. Maar we zijn op een scharniermoment: ofwel lukt de samensmelting met de nieuwe arbeidersmobilisatie en gaat ze verder, ofwel wordt de beweging geïsoleerd door haar eigen limieten. De weg is nog lang, maar ik ben hoopvol.”

Tot slot sprak de voorzitster van de onafhankelijke vakbond CUB, Emidio Papi: “vanaf het begin werken de basisvakbonden samen in het Genua Social Forum, ook al is het vaak moeilijk tegen de grote institutionele vakbonden op te boksen. De basisvakbonden hebben opgeroepen voor een nationale staking op vrijdag 20 juli. In juni zijn meer dan 100 delegees in Rome samengekomen om die oproep te lanceren. Men zegt dat er oppervlakkig wordt gemobiliseerd voor Genua, maar het tegendeel is waar. Er zijn honderden discussies op de werklvloer, in de vakbonden, in café’s Wij klagen de globale concurrentie aan die de nieuwe wetten van flexibiliteit en ongelijkheid aan de arbeidersklasse oplegt. We maken duidelijk welke effecten de invoering van de Euro voor ieders’ portemonee zal hebben. We klagen de verschillende lonen aan. In Italië was het al zo dat de arbeiders van FIAT in het zuiden van het land minder verdienden dan in het noorden. Maar vandaag heb je binnen éénzelfde fabriek tientallen verschillende loonstatuten. We spreken ook over het gebrek aan democratie op de werkvloer… wij willen het thema van de arbeid op de agenda van de anti-globaliseringsbeweging zetten. Vandaag weten we nog niet of de betoging op vrijdag 20 juli toegelaten zal worden, wij hebben zelfs geen startplaats op de affiche kunnen zetten. Toch gaan we door en roepen we alle kameraden op er ook bij te zijn.”

Uiteindelijk werd afgesproken dat de volgende afspraak Brussel zal zijn. Ook in Brussel zal een nieuwe bijeenkomst plaatsvinden over de communistische beweging en het antiglobaliseringsprotest.