arch/ive/ief (2000 - 2005)

Na een weekje vakantie aan de Italiaanse kust, zijn we vandaag aangekomen in Genua.
Op het eerste zicht lijkt alles vrij rustig. Toch, na wat wandelen in de binnenstad, op zoek naar een hotelletje, krijgen we een heel ander zicht op de situatie. Heel de binnenstad is belegerd met politie, carabinieri en militairen. Aan de stations loopt het vol met politie in burger. Helikopters en combis beschouwen de stad als een groot oefen en speelterrein. Hoteluitbaters en winkels worden "verzocht" hun deuren te sluiten tijdens de top.
Het covergentiecentrum is vlak naast het verblijfplaats van de politie gesitueerd. Al een week voor de top, oogt Genua als een grimmige stad.

Toch is de bevolking zeker niet onvriendelijk tegenover de activisten. Hetgeen ons reeds opviel tijdens ons verblijf in de regio, is dat heel wat "gewone" Italianen van plan zijn af te zakken naar Genua. Het jonge koppeltje dat ons de eerste dag een lift gaf in hun Fiatje, gingen zelf naar Genua op 20 juli "om de boel te blokkeren". De oudere vrouw in de camping in Levanto, had een sticker op haar keukendeur gekleefd, met de duidelijke boodschap : NO G8.
Alle kranten staan vol over de G8.
Iedereen is er mee bezig : voor en tegenstanders. Maar in tegenstelling tot in Praag, zijn de gevoelens van de bevolking minder vijandig tegenover de betogers. Immers, Italie, dat zelf deel uitmaakt van de G8, kent een enorme kloof tussen arm en rijk : het noorden en het zuiden, de superrijken en de grote middelmaat.

Niettemin maakt men het de activisten niet gemakkelijk : grenscontroles, economische blokkades (voedinsgwinkels worden verzocht hun deuren te sluiten omwille van veiligheidsredenen), weinig slaapplaats, ...

Toch niet getreurd. Het weer zit reuze mee, op 18 juli treedt Manu Chau op en men verwacht zo n 100.000 activisten. Ik heb er zeker nog geen spijt van.

Wordt vervolgd... .