Het werkelijke politieke belang van Göteborg? (en de getuigenissen van Cool)

In beide teksten staan een aantal vervelende fouten. Laten we de feiten nog eens op een rijtje zetten.
Voor de betoging tegen Bush werd het initiatief genomen door de KPML(r). Zij hebben als organisatoren van de betoging zeker niet opgeroepen om een kijkje te gaan nemen bij de omsingelde school zoals Karl Debbaut beweert. Wij hebben meegemaakt hoe er onder hun jongeren discussie was over dit punt. Zij hadden alles gezet op de betoging van vrijdag en rekenden daarvoor op de aanwezigheid en inzet van al hun jongeren. Zij wisten toen al dat de politie ging overgaan tot arrestaties. Dat ging twee gevolgen gehad hebben. Ten eerste zou dit voor de machthebbers een ideale mogelijkheid zijn om de organisatoren van de betoging van vrijdag te criminaliseren en ten tweede zouden ze een deel van hun jongeren verliezen die ze broodnodig hadden voor de mobilisatie in de uren voor de betoging.
De betoging van vrijdag was de grootste betoging in de geschiedenis van Zweden sinds de tweede wereldoorlog. De betoging richtte zich niet zomaar tegen bepaalde aspecten van de EU. De slogan die overal in de betoging te horen was, was eenvoudig en radicaal: "Sverige ut ur EU. Nej til EMU." Zweden uit de EU. Nee tegen de EMU. Twintigduizend mensen (volgens de schatting van de politie) liepen mee in deze betoging. Dat is een bijzonder belangrijke politieke gebeurtenis. Het betekent het failliet van de strategie van de Zweedse regering die tijdens haar voorzitterschap geprobeerd had de de geesten van de Zweden te kneden met onder meer een vijftigtal meetings over het heel het land met als centrale boodschap: "je mag wel kritiek hebben op de EU, maar je mag het Zweedse lidmaatschap niet in vraag stellen." Deze boodschap mocht het nieuws niet halen. Precies daarom moest alle aandacht naar de rellen gaan.
Zaterdagmorgen was er nog een betoging. Die bracht 8 à 10.000 mensen op de been. Alle drie de cijfers zijn natuurlijk schitterend. De betoging van zaterdag had een ander platform. Daarin werd opgeroepen voor een "ander Europa". Dat is een heel belangrijk verschil. Door alle commotie rond de rellen en het geweld van de politie kwam die kwestie wat in de schaduw terecht. Misschien moeten we daar ook wat aandacht aan schenken in de discussies op deze plaats.
De manifestaties tegen de Top van Göteborg waren een absoluut succes. Maar anderzijds is het toch belangrijk om de juiste cijfers te geven, want alleen zo krijgen we een zicht op de politieke boodschap van de gebeurtenissen in Zweden. En dan kan je niet anders dan besluiten dat het belangrijkste politieke feit is dat 20.000 hoofdzakelijk gewone Zweden (tenzij de manifestanten een spoedcursus Zweeds hadden gevolgd) manifesteerden tegen het Zweedse lidmaatschap en dat die betoging, tot spijt van wie het benijdt, getrokken werd door de KPML (r) samen met de andere organisaties die in het front tegen het Zweedse lidmaatschap zitten. Wie op de trappen van het museum stond en uitkeek over de massa betogers kon niet anders dan onder de indruk komen van de zee van rode vlaggen.
Deze discussie heeft zeker niet de bedoeling om te bewijzen "wie de grootste is". Het gaat er mij ook niet om wie gelijk heeft of niet (hoewel ik daar wel een mening over heb). Nogmaals: de cijfers hebben een politieke betekenis. De pers deed er alles aan om verwarring te zaaien over deze cijfers en om de boodschap van de betogingen te verzwijgen.

NB: het geweld van de politie is een tweede belangrijke politiek feit. Het is belangrijk om de discussie te blijven voeren over deze escalatie van repressie en geweld. Hoe kunnen we ons verdedigen tegen het geweld, de provocaties en de criminalisering?

arch/ive/ief (2000 - 2005)