arch/ive/ief (2000 - 2005)

Historische betogingen in Zweden
Duizenden mensen zeggen neen tegen Bush en de Europese Unie

Afgelopen weekend werd met de top van Göteborg een punt gezet achter het Europese voorzitterschap van Zweden. Drie dagen lang trokken betogingen door de Zweedse havenstad. Solidair sprak met Teddy-John Frank, internationaal secretaris van de marxistisch-leninistische partij van Zweden (KPML(r)) die een hoofdrol speelde in de betoging tegen Bush van donderdag 14 juni en in de anti-EU-betoging van vrijdag 15 juni die de grootste betoging was in Zweden sinds de tweede wereldoorlog.

Christophe Callewaert en Wouter Van Damme

Teddy-John Frank: Donderdagavond betoogden 12.000 mensen tegen Bush. Dat was de grootste anti-imperialistische betoging in Zweden sinds de betogingen tegen de Vietnamoorlog.
Onze partij had het initiatief genomen voor deze betoging door verschillende organisaties rond de tafel te brengen. Uiteindelijk wilden bepaalde organisaties zoals Attac, de Left Party en de groenen niet het anti-imperialistische platform ondertekenen, maar tijdens de toespraken leken alle sprekers te beseffen dat je eigenlijk niet rond het Amerikaans imperialisme kunt. Als je voor vrede in Columbia oproept, kan je toch niet anders dan de militaire inmenging van de VS met hun plan-Columbia afwijzen
Vrijdag was er de betoging tegen de Europese Unie. Volgens onze schattingen waren er een goede 16.000 betogers. De politie telde er 20.000. Dat betekent dat dit de grootste anti-EU-betoging was in de geschiedenis van Zweden en meteen ook één van de grootste betogingen ooit, want Zweden heeft niet echt een traditie van betogingen zoals jullie dat in Brussel wel hebben.
Voor de KPML(r) was deze betoging heel belangrijk. Wij wilden samen met zoveel mogelijk mensen klaar en duidelijk neen zeggen tegen de Europese Unie. In Zweden is er heel wat weerstand tegen de EU. De Zweedse regering probeerde deze weerstand te breken. De regering hield tijdens het Zweedse voorzitterschap maar liefst 44 meetings in heel het land met als boodschap dat de Zweden wel kritisch mogen zijn, maar dat het Zweedse lidmaatschap niet in vraag mag worden gesteld. De regering had daarvoor tijdens haar voorzitterschap een budget uitgetrokken dat dubbel zo groot was dan andere landen ooit hebben uitgegeven. Met de betoging van vrijdag heeft de Zweedse bevolking duidelijk gemaakt dat deze strategie mislukt is.
Een verantwoordelijke van de transportvakbond sprak tijdens de betoging niet alleen voor de arbeiders van de transportsector, maar voor alle arbeiders. De leiders van de vakbonden zijn pro-Europa, maar daarmee snijden ze zich af van de grote massa arbeiders die tegen de Europese Unie zijn.

Het viel ons op dat er zoveel jongeren meestapten in de betogingen...

Dat klopt, we zien dat jongeren massaal reageren op het onrecht in de wereld. Zij staan enorm open en zijn echt op zoek naar middelen om iets te doen aan dat onrecht. Het doet denken aan de jaren zestig, hoewel de situatie natuurlijk totaal anders is. Toen had je immers nog de golf van sympathie voor de onafhankelijkheidsstrijd in de derde wereld. Het is nu aan de Revolutionaire Communistische Jeugd (RKU), onze jongerenorganisatie om op een heel open manier met deze jongeren te discussiëren en hen ervan te overtuigen dat het socialisme het enige alternatief is.

Er zijn heel wat rellen geweest. De media hadden enkel daarvoor aandacht. Denk je dat dat veel mensen heeft afgeschrikt voor de betoging tegen de EU?

Ik denk het wel. De uren voor de betoging stond de telefoon hier roodgloeiend. Mensen vertelden dat ze op de radio gezegd hadden dat het oorlog was in Göteborg en vroegen ons of de stad inderdaad volledig was afgesloten. Wij hebben hen moeten overtuigen om toch te komen. Protest moet een politiek doel dienen. Het belangrijkste politieke doel was zoveel mogelijk mensen doen deelnemen aan de anti-EU-betoging. Alleen zo kunnen we de sluimerende onvrede over de Europese Unie omzetten in actief verzet. De rellen hadden niets te maken met dit doel.

Was er toch ook geen manipulatie door de politie?

Ik denk het wel. Het is een beproefde strategie van de machthebbers. Een krant toonde foto’s van een politieagent verkleed als relschopper die per vergissing werd opgepakt door zijn collega’s en onmiddellijk weer werd vrijgelaten. Veel jongeren die zich lieten meeslepen in die rellen zijn zo misbruikt geweest door krachten die heel andere bedoelingen hebben dan te protesteren tegen de Europese Unie.

Hoe ziet de toekomst van de beweging tegen de EU er uit na het Zweedse voorzitterschap?

Het is te vroeg om daar nu al veel over te zeggen. Laten we in ieder geval de gebroken ramen vergeten en terugkeren naar de kern van de zaak. Het Zweedse lidmaatschap van de Europese Unie moet opnieuw in vraag worden gesteld. De betoging was een eerste stap. Samen met de grote massa tegenstanders willen we druk uitoefenen op de regering om dit opnieuw op de politieke agenda te zetten.

gaat klein-links dan nooit leren dat mensen niet geïnteresseerd zijn in voorhoede-partijen die denken de leiding te moeten "nemen"?
leer nu toch eens samenwerken i.p.v. de baas te willen spelen !

Pffff ....

Dus als een Communist zegt dat :

"Het is nu aan de Revolutionaire Communistische Jeugd (RKU), onze jongerenorganisatie om op een heel open manier met deze jongeren te discussiëren en hen ervan te overtuigen dat het socialisme het enige alternatief is."

Is er een probleem.

Maar als Anarchisten, Groenen,.... hun "alternatief" voorstellen dan is dat "samenwerken".
En geef toe op een eerlijk en open manier het debat aangaan over een mogelijk alternatief voor het kapitalisme is wat ontbreekt in deze beweging.

Ik vind dat je opmerking getuigd van onverdraagzaamheid tegenover zij die voorstellen hebben en er voor durven opkomen.

Maar bon .....

Beste,

Ik ga absoluut niet akkoord met de bovenstaande opmerking. Ik heb absoluut geen probleem met communisten, maar wel met zij die denken nog altijd de wijsheid in pacht te hebben. Dat zij de discussie willen aangaan is op zich positief, maar dat zij dit enkel doen om de jongeren ervan te overtuigen dat het socialisme het enige ware alternatief is vertelt veel over hun doelstellingen.

Geen wederzijds verrijkende discussie om tot evenwichtige oplossingen en strategieën te komen, maar recuperatie van de hele beweging. Dat dergelijke mensen na alle ellende die het socialisme teweeg gebracht heeft nog altijd niet willen zien dat dit voor een groot deel te maken heeft met hun overtuiging het absolute gelijk aan hun kant te hebben, is werkelijk hemeltergend.

Al diegenen die het orthodoxe marxisme nog altijd als het enige ware kritische en emanciperende perspectief zien, verpesten de historische kans die er nu ligt. Net nu er weer enige hoop is het marxisme als EEN VAN DE vele valabele kritische perspectieven op de samenleving ingang te doen vinden bij brede lagen van de bevolking, vindt men het weer nodig zieltjes te gaan winnen en mensen te gaan bekeren in plaats van met een open vizier en de moed eigen fouten toe te geven de verschillende visies die in de beweging aanwezig zijn met elkaar te confronteren om tot een vruchtbare herdenking zowel van het eigen perspectief als dat van anderen te komen.

Tenslotte, willen jullie aub stoppen de hele beweging als anti-kapitalistisch voor te stellen. Daarmee doen jullie onrecht aan de vele actieve mensen die zich niet als anti-kapitalisten zien maar wel voor een groot deel dezelfde strijd voeren of in de toekomst willen voeren. Of zijn jullie niet bereid deze mensen serieus te nemen?

Vriendelijke groeten,
Stijn Oosterlynck

Wat Teddy-John Frank zegt kon door iedereen objectief vastgesteld worden. In de betoging van vrijdagavond 15 juni tegen de Europese Unie werden de bordjes van de KPML(r) met de slogans "Sverige ut ur EU" en "Nej till EMU" overal in de betoging meegedragen, de slogans werden zowel vooraan, achteraan als overal ertussen gescandeerd. In de betoging tegen Bush (donderdagavond) waren er daadwerkelijk twee blokken... Of je het wil of niet, zo was het.

Wat "alle ellende die het socialisme teweeggebracht heeft" betreft, de Verenigde Naties zeggen het volgende in hun World Development Report van 2000: "In de periode 1987-1998 is het aantal armen in de ontwikkelde kapitalistische landen toegenomen met 340 miljoen terwijl hun aantal in China en Vietnam afnam met 153 miljoen"... Of je het wil of niet, zo is het.

Het intressant om de discussie in een juist perspectief te plaatsen.

Stijn geeft duidelijk aan dat hij "niet tegen het kapitalisme" is. Het is zijn goed recht maar sta me toe te denken dat hij "blind" is.

De maatschappij waarin we leven die je best als "kapitalistisch" kan definieren is ontstaan uit de slavenhandel. Een mooie ontstaansgeschiedenis "alvast".
Vandaag sterven 30.000 kinderen elke dag van honger en ziektes en dat terwijl de helft van kapitaal van Bill Gates al voldoende zou zijn om deze volkerenmoord te stoppen.
Want we spreken hier over "genocide": 30.000 mensen per dag.

Als mensen spreken over anti-kapitalisme dan is dat omdat de logica vabn deze maatschappij niet langer aanvaarden.
"Winst ten koste van mensen", "Alles moet winst opbrengen", "alles word koopwaar : eten, drinken, het menselijk gen, sex, arbeid, ...", ...

En dus als mensen zeggen dat ze anti-kapitalist zijn, dan is het normaal dat ze zoeken naar een andere maatschappij model.

Laat ons maar een beginnen met een beetje respect te hebben voor die mensen die het lef hebben die stap te zetten.

Laat ons niet vergeten dat grootste misdaad die de communisten ooit begingen, het feit was dat ze het hebben aangedurft om te proberen een andere maatschappij te proberen. Een maatschappij waar de macht van het geld niet meer telde, waar men heeft geprobeert om de macht te geven aan de "werkende" mensen.

Wat de betoging in Zweden zo biezonder maakte is
* enerzijds dat het inderdaad de grootste betoging was sinds wereld oorlog 2
* en bovendien dat ze radikaal anti-kapitalistisch was.

Wat Seattle zo bijzonder maakte is dat de centrale slogan "no more profits over people" was.

In Praag waren er met zo'n 20.000 om te zeggen Smash the IMF,...

Porto Allegre ging door onder de slogan "een andere wereld is mogelijk".

Zij die dan durven te zeggen dat ze anti-kapitalist zijn "recupereren" de beweging. Ik zou eerder zeggen dat zij die vinden dat je dat niet mag zeggen de boel proberen te recupereren en vooral te neutraliseren.

Het belangerijkste in deze beweging is dat de fundamentele vraag terug gesteld wordt over het maatschappij model. Dat de maatschappij waarin we leven terug in vraag gesteld wordt.

Er zijn twee manieren om dat te ontzenuwen:

* De beweging kriminaliseren, zoals we dat in Seattle, Praag en Gothenburg hebben gezien.
* De beweging ontzenuwen en van haar "anti-kapitalistisch" karrakter ontdoen.

Ik weet niet van welke methode ik het meest schrik moet hebben.

Groeten
han

Zoals gebruikelijk weer een hoop emotionele reacties die de boodschap verkeerd begrijpen. Ik wil de beweging tegen neoliberale globalisering helemaal niet van haar anti-kapitalistisch karakter ontdoen. Het is juist dat in de beweging heel sterke anti-kapitalistische tendenzen aanwezig zijn. Ik ontken dit niet, betreur het niet en heb helemaal niet de intentie er iets aan te veranderen (als ik dat al zou kunnen).

Het enige wat ik betreur is dat ik telkenmale opnieuw moet lezen en horen dat de beweging op zich anti-kapitalistisch is en dat allerlei reeds bestaande organisaties menen de beweging te moeten overtuigen van het enige juiste alternatief dat zij naar voor schuiven. Dat is geen open discussie, geen confrontatie van ideeën en geen herdenking van oplossingen en alternatieven. Dit is recuperatie of dogmatisme (of beide).

Degenen die mij kennen weten dat ik helemaal niets tegen het marxistische ideeëngoed heb. Het marxisme heeft wel het voordeel op basis van een beperkt aantal concepten een duidelijk en vruchtbaar perspectief op de maatschappij te geven, maar 'the social world is too fluid and messy' om volledig vanuit een marxistisch perspectief verklaard te kunnen worden. Vandaar dat ik wel gebruik maak van marxistische concepten en redeneringen maar mezelf nooit als marxist profileer (omdat dit naar mijn aanvoelen betekent dat je je bepert tot dit ene perspectief).

Vandaar dat ik pleit voor een open discussie en confrontatie van ideeën die leidt tot een herdenken van ons ideeëngoed. Ik vind het waanzinnig dat sommige marxisten nog altijd het belang van cultuur niet onderkennen, dat ze de mens nog altijd bekijken als een louter utilitair wezen dat enkel zijn of haar belangen nastreeft (trouwens juist dezelfde mensbeeld als de homo economicus uit de neoklassieke economie!), dat ze het genderprobleem reduceren tot een probleem van het kapitalisme, ...

In de tweede helft van de twintigste eeuw hebben we een aantal interessante herdenkingen van gehad van het marxistisch gedachtengoed zoals de Birminghamschool (oa. Stuart Hall), Habermas, Bourdieu, ... Verder zijn er kritische perspectieven zoals het feminisme, afro-centrisme, power-knowledge theorie van Foucault, structuratietheorie van Giddens, ...

Dat de slogans op de betogingen en manifestaties meestal anti-kapitalistisch zijn, is juist. Heel wat mensen (waaronder mijzelf) stappen echter mee in een betoging zonder slogans, vlaggen en dies meer. De meest militante groepen zijn over het algemeen het meest manifest aanwezig. Dat andere groepen minder opvallen betekent nog niet dat ze er niet zijn. Bovendien gebeurt er wel meer dan tegenbetogingen. Er zijn allerlei manifestaties, workshops, debatten en zo waar je soms andere dan anti-kapitalistische geluiden hoort.

Met andere woorden, het is er mij niet om te doen de sterke anti-kapitalistische tendenzen in de beweging te negeren of neutraliseren, maar gewoon erop te wijzen dat de realiteit genuanceerder is en dat door de beweging als louter anti-kapitalistisch voor te stellen, heel wat mensen die ons in de toekomst zouden kunnen vervoegen afgestoten worden. Trouwens, de concepten anti-kapitalistische vs kapitalistisch zijn wat mij betreft common sense concepten die in deze discussie meer versluieren dan ophelderen. Ik ben namelijk tegen een 'socialistische revolutie' ( waanidee van romantici) maar ben wel tegen de commodificatie van gezondheidszorg, onderwijs, water, energie ... . Wat mij betreft moeten niet alle kapitalistische verhoudingen vernietigd worden. In een aantal sectoren vind ik echter dat ze zoveel mogelijk teruggedrongen moeten worden.

Voila, laat maar komen die reacties (maar lees dit eerst twee keer).

Vriendelijke groeten,
Stijn Oosterlynck

Ik vind dat je allerij dingen door elkaar haalt.

Het feit van zichzelf anti-kapitalist te noemen heeft er nog niets mee te maken dat je daarvoor Marxist moet zijn of in de revolutie moet geloven.

Het wil zeggen dat je niet gelooft in een maatschappij waar "winst" het enige zaligmakende princiepe is. Want precies dat princiepe "winst" is zowat de kern van het kapitalisme (het is zeker niet het enige kenmerk).

De tekst waarrond zowel de coordinatie in Gent als in Brussel zich hebben gevonden om samen de acties te organiseren in het kader van Het Belgische voorzitterschap start als volgt.

"Van juli tot december 2001 is België voorzitter van de Europese Unie. Op de top van Laken willen de Europese verantwoordelijken een debat openen over de toekomst van Europa. Uitdagingen 2001 groepeert een aantal verenigingen en organisaties die de huidige Europese constructie contesteren. In hun ogen is deze constructie niet sociaal maar staat ze in dienst van het kapitaal, ze is niet democratisch maar repressief, ze is niet vreedzaam maar een bedreiging voor de vrede in de wereld. " http://www.d14.be

Het Gentse pamflet (dat nu naar de lay-out is vertrokken) start als volgt.

"Wij willen een ander en een beter Europa. Geen constructie voor multinationals en kapitaalsgroepen, maar een Europa op mensenmaat. Waar het ondenkbaar is dat Renault-Vilvoorde sluit en Semira Adamu wordt vermoord."

Jij mag het daar niet mee eens zijn, maar dat is waar de mensen die de acties in Gent en Brussel organiseren elkaar hebben in gevonden.

Natuurlijk stelt zich dan de vraag wat je dan in de plaats wil en hoe je daar wil komen.

En dat is op zich een zeer intressant debat, dat moet gevoerd worden, en het zeker zo dat de meningen daar soms ver uit elkaar liggen.

Naar mijn mening durft men dat debat nog veel te weinig op een open manier voeren, en wil men al bij voorbaat een aantal mogelijkheden uitsluiten.

De jongsten in de beweging hebben daar blijbaar weinig last van, en noemen zich zelf ongeneerd Anarchist, Maoist, Marxist,... en vooral, gaan dat debat niet uit de weg.

Terwijl de oude '68 ers niets liever dan het einde der ideologieen aankondigen grijpen de jongsten terug naar de ideologieen.

Cheers
han

Een antwoordje aan diegenen die zich als een splijtzwam in de nieuwe globale beweging zijn gaan nestelen.

Opvallend wat een tijd en energie marxisten (LeninStalinTrotski) wijden aan het negeren, ontkennen, minimaliseren, verkeerd voorstellen, zwart maken, beschimpen, ... van het anarchisme en haar onmiskenbare invloed op de "anti-globalisatiebeweging".

Nog even en ze hebben bereikt wat ze hoogstens kunnen bereiken: een gediversifieerde, levendige en zich radicaliserende internationale beweging herleiden tot een reeks rituele steriele betogingen, met strikte ordewoorden en omkaderd door een stevige ordedienst. Ordedienst die dan kan samenwerken met de échte ordediensten, want tenslotte: de staat, die hebben we nodig om, eens zelf aan de macht, ... "Orde Muss sein!"

Tot spijt van wie het benijdt: we zijn er, en we zijn overal, en jullie orde kan ons gestolen worden!

Voor een Vrij Socialisme
Leve het Anarchisme

Beste Han,

Ik kan je grotendeels volgen MAAR:

- ik geloof er niets van dat de jongeren zich nu massaal en ongegeneerd 'marxist' 'maoist' of 'anarchist' zouden noemen. Ik heb daar in elk geval nog niet veel van gemerkt en ga toch voortdurend om met linkse jongeren
- vele jongeren zijn wel antikapitalistisch maar hebben juist een hekel aan dat soort etiketten
- sommigen onder hen noemen zich bv. wel 'anarchist', maar dat gaat in feite over een heel nieuw soort anarchisme, van Bakoenin of Kropotkin hebben ze zelfs nog nooit gehoord; er wordt enkel mee bedoeld dat ze tegen dit systeem zijn en ook tegen de autoritaire alternatieven erop; in die zin heeft het anarchisme trouwens een aantal terechte kritieken op de verschillende reëel bestaande vormen van communisme (inclusief het trotskisme!)
- ik veronderstel dat jij jezelf beschouwt als marxist. Dan zou je moeten weten dat we helemaal geen behoefte hebben aan 'ideologieën'. Dat was volgens Marx juist een heel negatief begrip, dat de visie op de werkelijkheid verkleurde. We hebben een wetenschappelijke, rationele en praktijkgerichte analyse nodig van het kapitalisme zoals zich dat vandaag ontwikkelt; Stalin, Trotsky of Mao zullen ons daarbij weinig van dienst zijn (Marx volgens mij wel!); de nieuwe ontwikkelingen des te meer.
- het zogenaamde 'debat' waar jij het over hebt, wordt bijna altijd op een domme, sectaire manier gevoerd, en zonder enige kennis van zaken. Het dient meestal niet om iemand te overtuigen, enkel om gelijk te halen of om te bewijzen dat die of die partij de beste zou zijn en de juiste eg zal tonen aan de massa's. Ik denk dat de grote meerderheid van de radicale jeugd tegenwoordig aan die discussies geen boodschap meer heeft

Een (libertaire en ondogmatische) marxist

Mij lijkt het dogmatisch te willen ontkennen dat er in Gotenburg duizenden jongeren in Zweden mee stapten met de plaatselijk PVDA. [en zoals hierboven reeds werd vermeld was ze de motor achter de grootste betoging in Zweden sinds WOII]
Mij lijkt het Dogmatisch te willen ontkennen dat de Anarcho-syndicalistische vakbond in Gotenburg honderden mensen kon mobiliseren met zwart rode vlaggen. [een vakbond met meer dan 9.000 leden]
Mij lijkt het dogmatisch wel naar Marx te willen teruggrijpen maar niet de ervaring van de Sovjet Unie, China, Cuba, Vietnam, De Spaanse Burgeroorlog, de Sandinisten,... op een open manier te willen evauleren.

Want dat doet men enkel om "zijn" waarheid te bewijzen.
En de media doen al zo hard hun best om dat allemaal weg te steken.

Je kan niet op "wetenschappelijk" te werk gaan door de realiteit te ontkennen.

Zeggen dat het debat op een sectaire manier verloopt is een open deur intrappen.
Zeggen dat niemand de behoefte heeft aan een sectair debat is nog zo'n opden duer intrappen.
Zeggen dat het noodzakelijk is dat anders te doen daarintegen,....

En natuurlijk is het zo dat niet iedereen die zich Anarchist noemt dat ook is. Mischien is het daarom eens te meer nodig dat we niet enkel "Reclaim the streets uitroepen", maar ook "Reclaim your history"

Ik zie hier een vurig en toch steriel debat (genre dovemansgesprek)tussen de pvda (namens de marxistisch-leninistische partij die de betoging van Göteborg probeert te recupereren) en mensen die vinden dat de strijd tegen de neoliberale globalisering geen strijd is tegen het kapitalisme.
Antikapitalisme moet wel degelijk de kern en de essentie blijven van onze beweging (ik regaeer tevens als lid van Attac) maar het marxisme-leninisme is absoluut niet de enige woordvoerder, laat staan de leider van het antikapitalisme. Integendeel, de leninistische marxisten (en niet de andere marxisten !) zijn in de ogen van velen (en ook van mijzelf) een smet op die beweging: zij hebben altijd het Pol-Potregime verdedigd, zij verdedigen het Lichtende Pad, zij verdedigen ook andere massamoordenaars, o.a. in Servië, China en in Congo, in België vallen zij liever het ABVV aan dan het VBO of de regering, het is kortom een kortzichtige sectaire bende.
Het internationale antikapitalisme is - gelukkig - heel wat meer, heel wat (kleur)rijker, heel wat opener en heterogener als beweging. Ik hoop trouwens ook dat we heel wat meer mensen bereiken dan de 0,003 % van de stemgerechtigden die kiezen voor het "zuivere" leninisme (als je er in Antwerpen de stemmen voor de sympathieke dokter Merckx aftrekt).

Hoe kan een partij die een cruciale rol speelt in het front dat de betoging organiseert, die duidelijk het meeste volk levert, die een groot stuk van de ordetaken op zich neemt, wiens bordjes met de slogan "Sverige ut ur EU" gretig door alle groepen in de betoging worden aangenomen, nu die betoging recupereren?
U hoeft helemaal niet akkoord te zijn met de boodschap van de KPML(r) (de Zweedse PVDA). Maar het is toch intellectueel oneerlijk om hun rol en mobilisatiekracht te ontkennen.
Ik vind het een politiek feit van formaat dat communisten er in slagen om de grootste betoging uit de recente geschiedenis van Zweden te organiseren. Analyseer dat eerst eens. Stel u dan ook eens de vraag waarom de Zweedse vakbonden dat niet kunnen (of willen). Stel u ook eens de vraag waarom bepaalde vakbondsleiders (bijvoorbeeld een leider van de transportvakbond die sprak tijdens de slotmeeting) wel op de betoging van het front met de KPML(r) waren en waarom ze daar heel veel applaus oogsten voor hun radicale boodschap.

Beste Han,

We zijn het eigenlijk grotendeels eens. Ik heb niet ontkend dat men ook nu nog achter mao-vlaggen of anarchosyndicalistische vlaggen loopt. Ik vroeg me gewoon af wat dit vandaag nog allemaal van betekenis heeft voor een nieuwe antikapitalistische beweging. Zoiets moet inderdaad grondig geëvalueerd worden door de ervaringen van de sociale strijdbewegingen van de laatste eeuw kritisch historisch te evalueren. Ik denk dat we dan vooral aandacht moeten hebben voor de autoritaire en kritiekloze afwijkingen die in naam van het communisme zijn geproduceerd.

Enkele stellingnames in het interview waren volgens mij ook ongelukkig. Niet zozeer omdat ik inhoudelijk niet akkoord ga met wat er gezegd wordt, maar wel door de visie op de strategie van de mondiale verzetsbeweging, die er in verdedigd wordt.

Volgens mij is er slechts één cruciale vraag: willen we ons verzet (basis)democratisch organiseren of niet? (Basis)democratisch actievoeren (een traditie die al jarenlang vruchten afwerpt in de radicale milieubeweging) betekent dat de betrokken actievoerders voor iedere cruciale beslissing het breedst mogelijke draagvlak binnen de eigen groep zoeken. Dé beweging bestaat in zoverre de democratische beslissingen en de uitvoering ervan elkaar opvolgen in de tijd.

Dit is een cruciale vraag omdat je er zeker van kan zijn dat de inhoudelijke onenigheid onvermijdbaar is. Ze kan zelfs als iets positief gewaardeerd worden, zelf in de betere samenleving die ons verzet hopelijk verwezenlijkt. Een 'correcte interpretatie' van de geschiedenis, een 'juiste' ideologie enz. kunnen voor een bepaalde persoon of een groep die participeert in het beslissingsproces betekenisvol zijn, maar in se zijn ze irrelevant voor de beweging. Zolang de beweging niet autoritair georganiseerd wordt, beweegt deze zich voort van groepsbeslissing tot groepsbeslissing en wegens de onvermijdbare pluraliteit van de groep kan je nooit op voorhand zeggen wat de inhoudelijke invulling zal zijn.

Er zijn dan ook duidelijk twee soorten discusies, twee componenten van de actiebeweging. Enerzijds doet iedereen
zijn best om de ideëen die hij/zij interessant vindt zo veel mogelijk te verspreiden, wanneer dat een beetje lomp gebeurt, leidt dat natuurlijk tot tegenreacties van degene die zicht niet in die ideëen kan vinden, zoals hierboven mag blijken. Maar het werk is nog maar half voorbij als je naar je eigen mening de relevante intellectuelen hebt bestudeerd, de triestige verhalen over de sociale ellende hebt moeten aanhoren enz. Dan moet je op een bepaald moment gaan samen zitten om de actie, de betoging, de volxkeuken of wat dan ook te organiseren... Alleen dan maak je deel uit van dé groep, dé beweging en kan je er prat op gaan dat je tesamen de beslissing zal moeten nemen. Zolang dat het lukt om beslissingen te nemen bestaat de beweging nog, lukt het niet meer dan valt ze uiteen in deelbewegingen wat op zich nog geen probleem is. Een label op de beweging plakken is de twee componenten door elkaar halen. Het is doen alsof je op voorhand al weet welke inhoudelijke kenmerken de beslissing zal hebben vooraleer deze genomen is.

Natuurlijk evolueert de beweging momenteel nog niet op die manier. Het moet enkel een streefdoel zijn, een soort afspiegeling van de samenleving die je wenst, waar je zelf je leven vorm kan geven. De primaire bezigheid van iedereen die zich betrokken voelt bij de mondiale verzetsbeweging is bijgevolg de uitbouw van de democratische structuren. Sinds Seattle gaan die er enkel op achteruit wat meebrengt dat steeds meer mensen zich minder goed kunnen vinden in de acties, dat er onzinnige verwijten als recuperatie worden gebruikt (wat enkel wijst op een slecht functioneren van de democratische structuren), dat de acties minder creatief zijn en minder voorspelbaar voor de participanten enz.

Essentieel voor een betere uitbouw van de democratische structuren zijn de volgende elementen:
-een geschikte vergaderplaats (bij een top bijvoorbeeld een plaats die niet direct door de flikken ontruimd wordt, waar iedereen in kan en die de juiste accomodatie bezit)
-ervaren gespreksbegeleiders die weten hoe een democratische beslissingsproces in zijn werk gaat en actievoerders die moeten beseffen dat het streefdoel een beslissing is waar zoveel mogelijk mensen zich in kunnen vinden en niet het overtuigen van de anderen van de waarheid van deze of gene ideologie
-een focus op het voorbereiden van democratische beslissingen door een openheid in de organisatie, een delen van informatie enz.
-regelmatige actietrainingen waarbij activisten leren te participeren in (basis)democratische beslissingen
...

Na Praag, Davos, Gotteburg enz.denk ik dat dat de primaire bekommernis is van degene die geloven dat er nog zoiets is als een beweging. De uitwerking van ideëen in discussies is belangrijk maar niet cruciaal. Jan vraagt terecht voor een verdere uitwerking van de zaken waar we voor ijveren, maar denk asjeblief niet dat het doel zou zijn om het eens te worden over zowel het verleden als de toekomst. Wat telt is of we er in slagen ons nu te organiseren op een overtuigende manier.

Ik ben het dus deels eens met de reacties van Stijn, niet uit inhoudelijke overwegingen maar vanuit formele overwegingen. Ik begrijp ook de reactie van Han. Van tijd tot tijd moet je je inhoudelijk profileren, het inhoudelijke is tenslotte je drijfveer. Het is waarschijnlijk juist dat vele actievoerders problemen zien in de winsteconomie. Maar als je akkoord gaat met wat hierboven staat, ben je best wat voorzichtig en label je de beweging niet zolang daar geen beslissing over genomen is.

Zo ondersteun je volgens mij, de uiterst belangrijke gezamelijke strijd. Het interview en de verklaringen van actievoerders in de media de laatste dagen, tonen aan dat er nog veel werk is om de collectiviteit ondanks de inhoudelijke diversiteit staande te houden.

Ik vind de inhoudelijk discussie niet onbelangerijk. Omdat ik denk dat we geen actie voeren om actie te voeren, maar omdat we iets te vertellen hebben, iets willen veranderen,....

Indien ik me terugvind in de betogers in Gotheburg, Praag, Seattle, Nice,... dan is dat omwille van het anti-kapitalistische karrakter.
Als ik me terugvind in de platformen voor Gent en Brussel is dat om dezelfde reden.
Ik zou me heus niet terugvinden in een optocht voor een sociaal Europa, ...
De vraag is met wie je tot een consensus wil komen. Mij zegt het niets om met de CVP of een aantal van haar voortrekkers tot een consensus te komen. En daar verschil ik al van mening met Stijn bijvoorbeeld.

Het kan best zijn dat een aantal mensen zich niet vind in een dergelijk platfom en toch op een of andere manier willen meedoen. Dat kan perfect. Maar dan is het niet aan die mensen om "recuperatie" te schreeuwen tegen zij die dat platform als een basis gebruiken.

Je kan deze discussie niet "formeel" voeren, daar ze heel praktische consequeties heeft.

Mij stoort het bovendien geensinds dat een Anarchist, de mensen van Miltant Links, of iemand van de PVDA in de pers zijn initiatief aankaart en zijn visie op de feiten weergeeft. Een samenwerkings verband kan niet de bedoeling hebben elkaar de mond te snoeren.

Ik vind dat men in de discussie weinig rekening houd met de media manipulaties en verdraaingen, want die zijn er nagenoeg bij iedereen geweest.

Het is nagenoeg alleen op deze website dat intervieuws in hun integraliteit worden overgenomen.

Cheers

christof callewaert beweert dat de betoging in Göteborg georganiseerd is door de (marxistisch-leninistische) KPML(r)en DUS niet achteraf door die partij gerecupereerd is.
Als bewijs herhaalt hij dat er zeer veel bordjes te zien waren met de tekst "Sverige ut ur EU". Is dat een marxistisch-leninistische slogan? Is dat zelfs een anti-kapitalistische slogan? Neen. Het is bijna een plat-demagogische slogan. In heel Europa zijn tientallen miljoenen mensen die de EU beu zijn en eruit willen stappen. Hoe moeten we dat analyseren? als de lang verwachte dageraad voor het marxisme-leninisme? Kom nu, van intellectuele eerlijkheid gesproken.
Met hetzelfde argument zou Christof kunnen zeggen dat de 300.000 betogers van de witte mars in Brussel in oktober 1996 aanhangers van de pvda waren omdat de pvda had opgeroepen om witte vlaggen en sjaaltjes mee te brengen.
Een dergelijke mobilisatie noem ik "recuperatie vooraf".
En als nu werkelijk gaat blijken dat het de pvda (en zusterpartijtjes) is die de antiglobalisatiebeweging (en Indymedia) naar zich toetrekt, en dat andere linksen, marxisten en syndicalisten "mogen meedoen" als ze de meester maar erkennen, dan zal het rap gedaan zijn met die beweging - HELAAS, HELAAS!.

Men mag het leuk vinden of men mag het niet leuk vinden
Maar in Zweden werd inderdaad de grootste betoging mede georganiseerd door de plaatselijke PVDA.
Dat de mensen van de PVDA daar fier over zijn is normaal, ook al is het mischien nogal onhandig en erger ik me ook wel een beetje aan het taalgebruik.

Dat de anderen dat hier proberen te banaliseren is eigenlijk ongehoord en getuigd van "onwil en politieke blindheid", als ik van de PVDA zou zijn zou ik mij daar niet druk in maken.

Herman gebruikt het voorbeeld van de witte Mars,...
Wel het is een goed voorbeeld van een gerecupereerde beweging. In van de strijd tegen de recuperatie heeft men die beweging monddood gemaakt : geen slogans, geen bordjes, geen politiek,... De druk op de ouders was daarvoor enorm, dreigementen met enorme boetes, jobverlies,...
En het is gelukt : De koning en Dehaene konden die avond rustig op TV verklaren : "De witte mars is een steunbetuiging aan de regerings politiek".

Dat het anders kon bewezen de mannen van Clabecq enkele weken later op hun "multi collore mars". Meer dan 70.000 mensen brachten bordjes, slogans, spandoeken, vlaggen,.... mee en trachten hun ongenoegen duidelijk te verwoorden.

De enige manier om die beweging klein te krijgen is het kriminaliseren, zwarte propaganda, .... en dan noch slaagt men er niet in om die mannen klein te krijgen.

De angst voor recuperatie drukt voor mij ook al te dikwijls de idee uit dat de mensen te stom zijn om zelf idee over de zaken te vormen.

Als ik zeg dat deze beweging in wezen anti-kapitalistisch is (wat ik gisteren ook een TV presentator over Daens hoorde zeggen) dan roept men Recuperatie.

Als men op indymedia vind dat de PVDA ook haar plaats heeft binnen deze beweging dat roept men recuperatie.
Vreemd dat men ons deze verwijten niet toewerpt als wij op het AGALEV 1 mei feest met een standje staan, als we op het ABVV (toch wel de vakbond de SP) 1 mei feest met een standje staan, als we met 11.11.11 mee gaan naar Porto Allegre, ....

Dus, han, wie beweert dat de pvda manifestaties recupereert is "te stom om zich een idee te vormen" ?
Wat een intelligent argument.

Ik heb er niks tegen dat wie dan ook ergens een standje heeft of zelfs een fikse delegatie afvaardigt, of het nu op de 1-mei-viering van Agalev of die van de SGA is, maar ik huiver als die medestander nadien zou beweren dat hij of zij de centrale boodschapper van die manifestaties was. DAT noem ik inderdaad recuperatie.

Ik merk wel tot mijn verwondering dat het woord recuperatie nogal hard blijkt aan te komen bij mensen die dat toch wel vaker te horen moeten krijgen. Dat geeft mij de indruk dat die vingerwijzing raak was.

VOOR EEN BREED ANTIKAPITALISTISCH FRONT !!!

De discussie (met Herman) ergert mij mateloos.
Ik voel mij geensinds met de vinger gewezen, er is meer nodig dan dat hoor.

Natuurlijk komt het woord "recuperatie" ambetant over. Waarom gebruikt men het anders ook.
Maar ik heb de indruk dat dit een dovemans gesprek is.

Recuperatie dat is volgens mij de mensen het zwijgen opleggen, zoals dat tijdens de witte mars gebeurde, zoals men dat probeert met de mensen van Clabecq, zoals er hier sommigen zijn die vinden dat je het niet over anti-kapitalisme mag hebben,....
Recuperatie is ook de waarheid verdoezelen, een beetje aanpassen en naar je hand zetten.

Wel mijn best Herman, of we dat nu leuk vinden of niet, in Zweden was de lokale PVDA een van de motoren achter de vreedzame betogingen, dat ontkennen, banaliseren noem ik recuperatie.

We waren met 11.11.11 met 10 mensen in Porto Allegre, dat is een dikke pluim voor 11.11.11, want dat was een hele investering. Dat banaliseren, ontkennen, negeren is recuperatie.

De mensen van Clabecq streden om hun fabriek open te houden, en dat is ze gelukt. (integenstelling met Renault bijvoorbeeld). Dat banaliseren, negeren of ontkennen is recuperatie. En dit is goed voorbeeld, want aan de oorsprong van die overwinning ligt in de eerste plaats een democratische syndicale werking en die zou wel een te inspirerend kunnen werken voor veel syndicalisten.

Of de overwinningen in Seattle banaliseren.
Ik verschoot me een bult toe ik de eerste keer over Seattle moest gaan praten, er was ook iemand bij van de vlaamse ontwikkelinbgswerkers. Die man slaagde erin een uur over de betekenis van Seattle te praten zonder het met een woord te hebben over het straat protest.
Want ook hier weer, het zou wel eens te inspirerend kunnen werken.

Nu Herman, je moet je niet ongerust maken, deze beweging bewijst ondertussen al anderhalf jaar dat ze zich niet laat recupereren. (en deze website is er een goed voorbeeld van).

En voor velen is dat even slikken, ...