arch/ive/ief (2000 - 2005)

Michel Collon, slachtoffer van verarmd uranium ?

 

Ba & han (Indymedia)
30.05.01

 

Michel Collon werd enkele dagen geleden geopereerd voor een kanker aan de nieren.  Hij had de artsen gevraagd om bijkomend onderzoek te doen naar sporen van verarmd uranium.  De artsen vonden sporen van Uranium in verschillende organen.

 

We begeven ons naar de zevende verdieping van het Bordet Instituut, een instelling die gespecialiseerd is in behandelen van kanker.  We treffen er Michel Collon in de speelzaal, hij is er aan het praten met enkele kinderen van patiënten  en hoort de verpleegsters uit over hun werkomstandigheden.  “Je moet me even verontschuldigen, het is de enige manier om mijn gedachten af even te leiden.” 

 

Wij weten niet goed hoe we ons moeten houden, het gesprek verloopt op bepaalde ogenblikken zeer emotioneel en Michel moet op bepaalde ogenblikken het gesprek onderbreken van vermoeidheid.  Toch zijn we getroffen door de moed en vastberadenheid van Michel, we zouden ons medeleven willen tonen, maar dat gunt hij ons niet, hij spoort ons vooral aan om op te komen voor die duizenden andere slachtoffers van deze wapens.

 

 

Het goede nieuws is dat deze operatie succesvol was. Er werd een nier verwijdert en er blijken geen uitzaaiingen te zijn, ik zal dus snel herstellen. Het slecht nieuws is weliswaar dat er sporen werden gevonden van Uranium 235.

 

Ik vroeg aan de artsen om bijkomenden onderzoeken te verrichten, daar ik meerdere malen naar Irak en Joegoslavië reisde vroeg ik de specialisten of ze konden nagaan of er sporen van Uranium te vinden waren.  Het Bordet Instituut  voor nucleaire geneeskunde dat gespecialiseerd is in kanker onderzoek, voerde een reeks gespecialiseerde tests uit, en zij vonden sporen van Cesium 134, 137 en 144.  Allen zijn het afgeleiden van Uranium 235. 

Uranium 235 is een afval product nucleaire industrie dat wordt verwerkt in de wapenindustrie maar het is een zeer giftig product.  Het is eigenlijk duizend maal giftiger dan het zogenaamde verarmde Uranium, het gaat dus hoegenaamd niet om verarmd Uranium.  We zouden die term verarmd uranium eigenlijk niet langer mogen gebruiken, want dat geeft de indruk dat het gaat om ongevaarlijke producten. In werkelijkheid zijn die nucleaire afval producten zeer gevaarlijk, ze maken brokken in de organen waar ze terecht komen.

 

De vraag is natuurlijk waar liep ik deze besmetting op??

De artsen gaan ervan uit dat de besmetting veroorzaakt werd door de inhalatie van de producten tijdens een van mijn reizen naar Irak of Joegoslavië.

Tijdens de bombardementen van de NATO reisden we met een delegatie van 15 Belgen naar Joegoslavië . We maakten er trouwens de film “onder de bommen van de NATO”  We wilden de waarheid te weten komen over de bombardementen en de oorlog tegen Joegoslavië.  We bezochten tijdens die reis een aantal ziekenhuizen, fabrieken,… die getroffen werden door de bommen van NATO.

In reisde nog meerdere malen naar Joegoslavië en bezocht ook drie maal Kosovo.  De laatste maal om er een nieuwe film te maken die het verhaal verteld van de achtergebleven Serviërs en Roma Zigeuners.  Hun situatie is ronduit rampzalig.

 

Er zijn twee mogelijkheden waardoor ik besmet zou kunnen zijn door Uranium.

Een eerste mogelijkheid zou zijn door inhalatie van een Uranium deeltje. Het gaat om stofdeeltjes die duizenden malen kleiner zijn dan een zandkorrel, zo’n deeltje kan zich dan vestigen in eender welk deel van je lichaam.  Zo’n kan er dan de omliggende cellen vernietigen, of een kanker veroorzaken, of allerlei andere ziektes met zich mee brengen.

 

Een andere mogelijkheid zou zijn dat ik via voedsel vergiftigd werd.  Dat wil zeggen dat die stofdeeltjes ook de grond indringen en op die manier terecht komen in groenten, fruit, het drinkwater,….  En als ja dan die regio’s bezoekt en zoals ik vooral de lokale bevolking opzoekt heb ik daar samen met de mensen groeten en fruit gegeten of water gedronken,….

 

De consequenties voor mij zijn natuurlijk ernstig.  De artsen stelden vast dat ik besmet werd met radioactieve deeltjes, niet enkel in de rechter Nier die men bij de operatie verwijderde, maar ook in de linker nier en in de schildklier.

Ik zal dus altijd moeten opletten. Er zouden zich nieuwe kankers kunnen vormen, en dan kan om het even waar in mij lichaam om op het even welk ogenblik..  Voor de rest van mij leven zal ik regelmatig moet onderzocht worden en het kan best zijn dat ik nog eens onder het mes moet om de een of andere kanker te verwijderen.

 

Weet je, ik moet nu aan mijn dochters gaan vertellen dat hun, vader die tot nog toe een perfect gezondheid had, voor de rest van zijn leven met die angst zal moeten leven.  Dat hun vader voor de rest van zijn leven, het ene onderzoek na het andere zal moeten ondergaan.  De ene keer is het je lever, de andere keer je longen, dan weer je schildklier, ….   steeds die twijfel, die angst.   Dat is iets dat me bijzonder boos maakt.  Voor een politieke activist en politieke militant die nog zo veel wil doen is dat heel hard om te verwerken.

 

Ik ben eigenlijk woedend op de verantwoordelijken hiervoor. Zij waren perfect op de hoogte van de gevolgen bij het gebruik van dergelijk wapens.  De verantwoordelijken bij de NATO, maar ook die van de wapen - en de nucleaire –industrie wisten dat het helemaal niet om verarmd Uranium ging, maar dat het om nucleair afval gaat.

Dat nucleair afval dat kost de nucleaire industrie handenvol geld, ze moeten het of ergens op een veilige plaats opslaan of bewerken opdat het terug bruikbaar zou zijn. Er blijft natuurlijk nog een derde mogelijkheid over, namelijk dat radioactief aval tot wapens te verwerken en het uitstorten over de “vijand”.

En het is voor die laatste optie dat ze gekozen hebben, terwijls ze goed op de hoogte waren van de gevaren.  Er zijn verschillende studies en boeken die aantonen dat zowel de militaire overheden als de industrie op de hoogte waren van de gevaren.  Ze hebben er voor gekozen om op een goedkope manier van die tientallen tonnen radioactief afval  af te raken.

 

Het gaat hier niet allen om mezelf hè. 

De locale bevolking in Joegoslavië en Irak leeft eigenlijk op een tijdbom.

Ik ben daar meerdere keren geweest  op twee jaar tijd, maar zij leven daar en hebben geen andere oplossing dan er te eten, te drinken en te ademen.  Bovendien heb ik geluk gehad, ze hebben zeer snel ontdekt dat ik een kanker had en daardoor konden ze me behandelen.  Maar die operaties en nog veel meer al die tests, want ik heb tientallen onderzoeken moeten ondergaan, kosten allemaal veel geld.  Voor de locale bevolking is gewoon onmogelijke om al die tests te betalen.  Ze hebben gewoon geen enkele kans.

 

Eigenlijk wil dat zeggen dat men gewoon een hele bevolking vernietigt. Want twee jaar is een zeer korte termijn voor de ontwikkeling van een kanker, maar de komenden jaren zal het aantal kanker patiënten alleen maar toenemen.  We moeten rekening houden met tienduizenden kankers en andere ziektes, en dat er onder de kinderen het grootste aantal slachtoffers zullen vallen, omdat kinderen daar ze in hun groeifase zitten veel gemakkelijker kankers ontwikkelen.

 

Als je daar even bij stilstaat dan kan je als mens toch niet anders dan vaststellen dat de verantwoordelijk van de NATO monsters zijn.  Ik denk niet ik overdrijf, ik ken gewoon geen woord om een dergelijk daad te beschrijven.  Ze hebben ons al voorgelogen dat het om een “propere” oorlog zou gaan met precisie bombardementen, terwijl ze in de realiteit scholen, bedrijven, de watervoorziening, elektriciteitscentrales,…. bombardeerden.  Ze hebben ons al voorgelogen dat het om een humanitaire oorlog zou gaan, terwijl ze die oorlog louter om economische en strategische belangen voerden.

En nu wordt het steeds duidelijker dat ze ook gelogen hebben over gebruik van Uranium, en dat nu al meer dan tien jaar.  Al meer dan tien jaar verklaren ze dat het allemaal zonder gevaar zou zijn. Ze huurden “specialisten” in die allerlei onzin uitkraamden.  En dat terwijl het gaat om producten gaat waarvan men onmogelijk kan inschatten wat de gevolgen zullen zijn hun eigen soldaten laat staan voor de lokale bevolking.

 

Daarom ga ik een proces aanspannen tegen de verantwoordelijken van de NATO, en de Belgische verantwoordelijken die deelnamen aan de criminele beslissingen.  Ik wil dat dat proces ook bruikbaar is voor getroffen bevolking.

Want het zijn die verantwoordelijken die moeten betalen voor de al de medische onderzoeken.  Solana (de toenmalige voorzitter van de NATO), Poncelet (de toenmalige minister van defensie), Dehaene (de toenmalige eerste minister) ze waren allemaal op de hoogte van de gevaren.  En natuurlijk de wapenindustrie die uit economische overwegingen dergelijke wapens produceren, dat is gewoon een misdaad tegen de mensheid.

Ze hadden op zijn minst de Belgen en hun eigen Soldaten ervan kunnen verwittigen dat ze daar met zeer giftige stoffen bezig waren.  Maar dat konden ze natuurlijk niet vertellen, want dan ze moeten verklaren waarom ze die wapens gebruiken tegen die bevolking.  Het moet een spoedproces worden, men kan dat gewoon niet op de lange baan schuiven om de eenvoudige reden dat ik niet weet of ik er binnen 5 a 6 jaar nog zal zijn.

 

Het is ook nodig dat iedereen die daar geweest is en die daar leeft zich laat onderzoeken, al die mensen moeten voorzorgsmaatregelen nemen.  Voor al die onderzoeken zou de NATO moeten betalen, dan kunnen er misschien nog een heleboel mensen genezen worden.

 

Ik zou toch aan alle progressieven willen vragen dat ze niet langer twijfelen.  Men moet echt de strijd aangaan tegen dergelijk wapens, we moeten ervoor zorgen dat ze vernietigd worden en dat ze nooit meer worden gebruikt.

Het is misschien ook het ogenblik om zich eens te bezinnen over de ware redenen van die oorlogen.  Want dat het niet om humanitaire oorlogen gaat wordt steeds maar duidelijker, want als de middelen waarmee die oorlog voert smerig zijn, dan moet de inzet van die oorlog ook smerig zijn.