Weer vijf Turkse hongerstakers omgekomen

Opnieuw zijn er doden gevallen in het verzet tegen de invoering van de F-type-isolatiegevangenissen. Op 25 april overleed na een hongerstaking van 150 dagen in Izmir de 29-jarige ERDOGAN GULER, familielid van een politieke gevangene in hongerstaking.

Dezelfde dag stierf in Edirne de 25-jarige politieke gevangene SEDAT KARAKURT. Sedat Karakurt was lid van de DHKP-C (Revolutionaire Volksbevrijdingspartij - Front) en stierf in het ziekenhu s na een hongerstaking van 171 dagen (AFP 25 april 2001).
FATMA HULYA TUMGAN, lid van de DHKP-C, is overleden na een hongerstaking van 187 dagen, op 28 april. De laatste week van haar leven is Fatma gefolterd. In het Ankara Numune-ziekenhuis lag ze met polsen en enkels geketend aan het bed. Met geweld probeerde men medisch te interveniëren. Fatma was een overlevende van het bloedbad in de Ulucanlar-gevangenis in 1999 (Verklaring 204 TAYAD, 28 april 2001). nbsp;HÜSEYIN KAYACI, lid van de MLKP (Marxistisch-Leninistische Communistische Partij), is na een hongerstaking van 148 dagen, overleden. Hij was overgeplaatst naar het staatsziekenhuis in Edirne, waar men dwangvoeding op hem wilde toepassen. CAFER TAYYAR BEKTAS, lid van de TKP(ML) (Communistische Partij van Turkije (marxistisch-leninistisch), is na een hongerstaking van 200 dagen om het leven gekomen (TAYAD-families, verklaring 212, mei 2001).
Met de dag wordt de lijst met martelaars langer 09.12.00: CAFER DERELI in Rotterdam vermoord tijdens een solidariteitshongerstaking.
19.12.00: 28 politieke gevangenen vermoord in Turkse gevangenissen. 03.01.01: DHKC-guerillastrijder GULTEKIN KOC vernietigd een folter-centrum in Istanbul uit protest tegen het bloedbad, en komt daarbij zelf om het leven.
21.03.01: CENGIZ SOYDAS (DHKP-C), na 153 dagen hongerstaking. 31.03.01: Hongerstaker AHMET OZDEMIR (DHKP-C) steekt zichzelf in brand uit protest tegen de gedwongen medische ingrepen in de Kandira F-type-gevangenis. Hij is zwaar gewond.
07.04.01: De hongerstakers ADIL KAPLAN (TKP-ML) en BULENT COBAN (DHKP-C) overlijden. 09.04.01: GULSUMAN DONMEZ (TAYAD - familieleden van de gevangenen) sterft na een hongerstaking van 147 dagen.
10.04.01: FATMA ERSOY (DHKP-C). 11.04.01: NERGIZ GULMEZ (TKP-ML) en TUNCAY GUREL (TIKB).
12.04.01: ABDULLAH BOZDAG en CELAL ALPAY (beide DHKP-C). 13.04.01: EROL EVCIL (DHKP-C).
14.04.01: CANAN KULAKSIZ (TAYAD). 15.04.01: MURAT COBAN (DHKP-C).
16.04.01: SEDAT GURSEL AKMAZ (DHKP-C).

Tot 20 april zijn 30 politieke gevangenen veranderd in "levende doden" als gevolg van gedwongen medische interventie.
21.04.01: SIBEL SURUCU (TKEP/L).
22.04.01: SENAY HANOGLU (TAYAD) en HATICE YUREKLI (TKIP). 23.04.01: KAZIM GULBAG, sympathisant van de DHKP-C, steekt zichzelf in brand uit protest tegen het bloedbad in de gevangenissen.
25.04.01: ERDOGAN GULER (TAYAD) en SEDAT KARAKURT (DHKP-C). 28.04.01: FATMA HULYA TUMGAN (DHKP-C) na 187 dagen hongerstaking.
07.05.01: HÜSEYIN KAYACI (MLKP) na 148 dagen hongerstaking.
07.05.01: CAFER TAYYAR BEKTAS (TKP(ML) na 200 dagen hongerstaking Belgische delegatie mensenrechtenorganisatie is net terug uit Turkije (Solidair 19, 9 mei 2001)
Regering jaagt gevangenen de dood in De hongerstaking in de Turkse gevangenissen gaat onverminderd verder. Een twintigtal hongerstakers is al gestorven. Meer dan honderd zijn in zeer kritieke toestand. Daarbij een aantal familieleden die uit solidariteit ook hongerstaken. De regering wil van geen onderhandelen weten.

Door Jean Vermeylen Turkije heeft 11.000 politieke gevangenen.
In oktober begon een hongerstaking tegen de isoleercellen van het F-type. Op 19 december deed de Turkse rijkswacht een inval in 20 gevangenissen. Daarbij kwamen 28 gevangenen om het leven.
Een missie van People's Rights Watch is net terug uit Turkije. Ze verbleef er van 28 april tot en met 2 mei. De delegatie bestond uit Fatiha Dahmani, advocate aan de balie van Brussel en Sofie Merckx, dokter van Geneeskunde voor het Volk in Charleroi.
Agalev-volksvertegenwoordiger Leen Laenens sloot zich bij de missie aan. Sommigen hongerstaken al meer dan 200 dagen. Hoe kan dat? Sofie Merckx. Ze namen bij deze hongerstaking vitamines en een speciale drank met citroen, munt, zout en suiker. De hoeveelheid energie die ze binnennamen moet blijkbaar groter geweest zijn dan anders. En telkens hun toestand kritiek wordt, worden ze naar een ziekenhuis gebracht voor gedwongen medische behandeling en intraveneuze voeding.

Hongerstaken tot de dood, is dat niet overdreven?

Fatiha Dahmani. De hongerstaking kwam na twee jaar tevergeefs protesteren tegen de plannen om politieke gevangenen op te sluiten in F-type isoleercellen. Volgens hen is het de enige manier die overblijft. De onderdrukking moet hier wel onmenselijk zijn, anders doen mensen zoiets niet. Hongerstaakster Fatma zei: "Ik ben 22 jaar oud en in doodstaking. Maar dat betekent niet dat ik niet van het leven hou. Wij doen deze staking voor het leven, voor de vrijheid.' Iemand anders zei: "Isolatie en marteling zijn erger dan de dood. Daarbij wil men ons doen denken als de Turkse staat, voor ons is dat geen leven."

Rachid, 42 jaar en 136 dagen in hongerstaking: "De regering probeert de gevangenen te doen vergeten. Daarom houden wij nu deze doodstaking, wij zijn de brug naar de buitenwereld.Ik ben gefolterd. Ik doe dit opdat dit in mijn land niet meer kan gebeuren."

Wat zijn de eisen van de gevangenen?
Sofie Merckx.
Ze willen de afschaffing van de isolatie, erkenning van de vertegenwoordigers van de gevangenen en rechtstreekse onderhandelingen met hen en stopzetting van geforceerde medische interventies bij de hongerstakers.
Fatiha Dahmani.
Turkije keurde vorige week artikel 16 van de antiterreurwet goed. Dat voorziet in theorie in een aantal gemeenschappelijke activiteiten. Maar die worden onderworpen aan een aantal voorwaarden zoals goed gedrag. Dit laat complete willekeur toe.

En wie gaat dat controleren, de staat?
Die heeft met de brutale inval op 19 december nog eens zijn ware gelaat getoond. Volgens de politieke gevangenen zullen ze hiervoor hun ideologie, hun politieke ideeën moeten afzweren. "Ze willen onze gedachten veranderen, dat is een dubbele straf", zeggen ze.
Ex-procureur: de regering wil geen oplossing Necati Ozdemir is een ex-procureur die in 1996 door de regering gevraagd werd de problemen in de gevangenis van Bayrampasa op te lossen.
Necati Ozdemir. Ik begon een dialoog met de vertegenwoordigers van de gevangenen. Ik ging hun mening respecteren. Ik heb toen de hongerstaking kunnen doen stoppen. Ik toonde aan dat het ook anders kan. Die positieve resultaten geneerden de regering. In 1997 werd ik overgeplaatst naar Afyon, wat een feitelijke degradatie was. Daarop diende ik mijn ontslag in.Wat vindt u van de F-type gevangenissen?
Necati Ozdemir. Het F-type is niet nodig om de gevangenen te controleren. Het probleem is opgelost als er gemeenschappelijke ruimtes zijn. Als de regering van goede wil is, dan kunnen een aantal muren afgebroken worden zodat de gevangenen met negen zijn. Ik heb aan de regering mijn diensten aangeboden. Die is daar niet op ingegaan. Ik concludeer hieruit dat de regering voor dit probleem simpelweg geen oplossing wil en dat ze niet wil dialogeren of zelfs nog maar luisteren naar de gevangenen.
Openlijke censuur Journalist Van Herten is de correspondent voor het NOS-journaal. Hij zegt: "Elke krant wordt gecontroleerd door de staat. Een week voor de inval van 19 december werden de media door de staat aangemaand de problematiek van de hongerstaking en de F-type cellen niet meer aan te kaarten."

Advocate Fatiha Dahmani:
"We bezochten radio Anadolunun Sesi. Die kreeg drie maand uitzendverbod opgelegd door de RTUK (commissie voor radio en tv). Officieel heet het dat 'een aantal uitzendingen strijdig zijn met de wet nr. 3984 die stelt dat de berichtgeving niet mag bijdragen tot haat, terreur en geweld en geen etnische separatie van de maatschappij mag provoceren'.
Het RTUK citeert verschillende uitzendingen. Bijvoorbeeld het nieuwsbulletin van 15 februari, 23u. Daarin werd gemeld dat in de F-type gevangenissen de isolatie en mensenrechtenschendingen verborgen worden gehouden en dat iedereen die de realiteit wil kenbaar maken wordt bestempeld als terrorist. Dat mag dus niet. Het woord geven aan familieleden van gevangenen, mensenrechtenorganisaties, advocaten, valt daar ook onder. Dit is een dictatuur, een fascisme, met een laagje democratie voor de schijn " Vader dreigt twee dochters te verliezen
Vader Ahmet Kulaksiz: "Mijn dochter Canan is gestorven op 15 april, na 173 dagen hongerstaking. Ik hoop dat de regering snel met de gevangenen praat. Dan kan mijn andere dochter Zehra misschien nog gered worden." Advocate Fatiha Dahmani: "Zehra is vandaag 159 dagen bezig. Ze kan amper tweee zinnen na elkaar uitsprekenen ze ademt zeer zwaar. Het is zo triest, het zijn mensenlevens die gemakkelijk kunnen gered worden. Maar de Turkse regering wil geen enkele toegeving doen, dat is onaanvaardbaar. Eigenli k zijn dat moorden." Leen Laenens (Agalev) zei op een persconferentie in Turkije: "Ik verbaas me er ten sterkste over dat de regering de dialoog niet aangevat heeft. Ik zal dan ook aan de autoriteiten in Ankara uitleg vragen." Waarop wacht de Belgische regering om een initiatief te nemen?
Meer info? People's Rights Watch (PRW) is een jonge mensenrechtenorganisatie. Er zijn voor de missies naar Turkije heel wat extra kosten gemaakt. Uw steun is nodig. Dit kan op rekeningnummer: 210-0008576-92, met vermelding: steun missies Turkije. Over de inval in de gevangenissen van 19 december maakte PRW een aangrijpend rapport. Bestellen kan op bovenstaande rekening (150 frank, port inbegrepen) met vermelding: 'Rapport 19.12.2000'.
Indien u meer informatie wenst over PRW of indien u zin hebt om mee te werken, aarzel dan niet contact op te nemen: People's Rights Watch, tel: 0486/21.90.17, e-mail: prwatch@hotmail.com.
Welk perspectief heeft de hongerstaking in Turkije?
Interview met Fatmah Hatice en Selda Demiz van het Berlijnse initiatief voor de gevangenen in Turkije, Junge Welt 25 april 2001-04-30 Dit weekeinde heeft de Turkse regering tot ieders verassing concessies gedaan aan de hongerstakende gevangenen. Is een oplossing nu onder handbereik?
F.H.: Het voorstel van de regering houdt in dat de gevangenen aan gemeenschappelijke culturele en sportieve activiteiten in de gevangenis kunnen deelnemen. Sinds 1985 zit er in Turkije echter een regering die vindt dat wegens zgn. terroristische activiteiten aangeklaagde of veroordeelde gevangenen niet aan dit soort activiteiten mogen deelnemen. Juist door de huidige regering wordt deze richtlijn bijzonder strikt toegepast. De minister van justitie heeft het parlement nu voorgesteld om deze regel af t schaffen. Voor de gevangenen verandert hierdoor echter helemaal niets. In eerste instantie is het een tactische maatregel van de regering. Tijdens de hongerstaking in 1996 heeft de Turkse regering ook enkele concessies gedaan die kort na het einde van de actie weer werden ingetrokken. Daarom hebben verbale beloftes door de Turkse regering voor de gevangenen geen enkele betekenis. Het gaat er om wat er in de praktijk gebeurt. Hoeveel gevangenen zijn momenteel nog in hongerstaking?
S.D.: De precieze getallen weten we niet, omdat vele gevangenen naar het ziekenhuis zijn gebracht en dwangvoeding moeten ondergaan zonder dat het bekend wordt. Als de gevangenen weer bij bewustzijn zijn weigeren ze de dwangvoeding uit alle macht. Momenteel zijn er ongeveer 2000 gevangenen in hongerstaking en zo'n 400 in hongerstaking tot de dood. Zo'n 95 balanceren op de rand van de dood en ca. 30 hebben permanent lichamelijk letsel opgelopen. De conservatieve Turkse krant Hürriyet schreef afgelopen vrijdag dat een deel van de gevangenen de hongerstaking wil beëindigen. Brokkelt het verzet langzamerhand af?
S.D.: Dat is regeringspropaganda. De gevangenen zetten hun strijd als voorheen voort en zullen pa stoppen als de isolatiecellen zijn afgeschaft. Dat hebben ze altijd gezegd en wat dat betreft is er niets veranderd. Sinds het begin, op 20 oktober vorig jaar, heeft het verzet van de gevangenen bijna 50 slachtoffers geëist. Heeft onder deze omstandigheden het doorgaan met de hongerstaking überhaupt nog zin?
F.H.: Voor de gevangenen was bij aanvang van de hongerstaking duidelijk dat de strijd deze keer harder zou zijn dan bij alle voorgaande acties. Want het ging de regering niet alleen om het intimideren van de gevangenen. De hele bevolking moest tot zwijgen worden gebracht. Dat verklaart de hardheid van de strijd. De laatste weken zijn als gevolg van de economische crisis in Turkije tienduizenden mensen de straat op gegaan. Speelde bij deze demonstraties de situatie van de gevangenen een rol?
S.D.: De regering wist al lang dat het land in de richting van een diepe economische crisis ging. Daarom vond de aanval op de gevangenen plaats. Want als de gevangenen nu buiten zouden zijn geweest, zouden ze zich voorop in de strijd hebben begeven. Daarom stelt de staat alles in het werk om de woede van de bevolking vanwege de economische crisis niet samen te laten komen met het verzet van de gevangenen. Dat zou een grote bedreiging vormen voor de regering. Enkele dagen geleden zijn bekende Turkse intellectuelen naar buiten gekomen met een aanbod om te bemiddelen. Welke kans maakt dit initiatief?
Het is een hele positieve ontwikkeling. Maar wij denken dat het initiatief te laat komt. Te veel gevangenen zijn al dood. En nu spreekt het geweten van de intellectuelen. Turkse en Koerdische mensenrechtenactivisten in hongerstaking in Stammheim
Op 20 april werd in Stuttgart de SPD-centrale door Turkse en Koerdische activisten bezet met de eis dat vanaf die locatie een protestresolutie tegen de misstanden in de Turkse gevangenissen aan de Turkse regering zou worden gefaxt. Met de actie wilden de activisten de het verzet van de Turkse politieke gevangenen tegen de isolatiecellen ondersteunen. Na afloop van de vreedzaam verlopen actie werden niet alleen de bezetters maar ook sympathisanten die zich voor het gebouw bevonden gearresteerd. Drie personen werden na enkele uren vrijgelaten omdat ze nog geen 18 waren. 19 Activisten werden in cellen opgesloten in de beruchte gevangenis Stuttgart-Stammheim.
Op 28 april begonnen de eerste processen in een snelrecht-procedure. Er werden vonnissen van 4 en 5 maanden voorwaardelijke gevangenisstraf uitgesproken. 5 Mensenrechtenactivisten werden daarop volgend vrijgelaten. De komende dagen vinden nog meer processen plaats. Uit protest tegen hun criminalisering en uit solidariteit met de politieke gevangenen in Turkije zijn de activisten in hongerstaking gegaan. (Junge Welt 4.5.01) Stuur protestfaxen naar:

SPD-Stuttgart Fax-Nr. 0711-619 36 29 Openbaar ministerie Stuttgart Fx-Nr. 0711-921 33 00
Bezetting Amnesty Londen Op 26 april werd het hoofdkwartier van Amnesty International in Londen bezet door het Strijdcomitee tegen isolatiefolter (IKM). Amnesty werd verweten nauwelijks in actie te komen voor de politieke gevangenen in Turkije, waarvan er al 48 zijn omgekomen in de strijd tegen de isolatiecellen. Op een paar persverklaringen na heeft Amnesty helemaal niets ondernomen. Geëist werd dat AI een campagne zou starten. Amnesty weigerde op deze eis in te gaan en gaf na 7 uur de politie opdracht om in te grijp n. De bezetters werden vervolgens met geweld het gebouw uitgezet. (IKM 27.4.01)

Nederland bereid training van Turkse gevangenisbewakers te financieren! Uit de antwoorden van minister van buitenlandse zaken Van Aartsen op schriftelijke vragen van het kamerlid Koenders, begin dit jaar, blijkt dat de Nederlandse regering de bereidheid heeft uitgesproken om geld te steken in de opleiding van Turkse cipiers in het kader van het Matra-programma. In het kader van dat programma zegt de Nederlandse overheid zich in te zetten voor de opbouw van de maatschappij in Midden- en Oost-Europese landen. Het programma zou gericht zijn op de ondersteuning van de overgang naar een pluriforme, democratische rechtsstaat in die landen.

Sinds 19 december vorig jaar kan iedereen die het wil, weten wat dat betekent. Onder het mom van modernisering van het gevangenissysteem volgens Europese normen in het kader van de overgang naar een democratische rechtsstaat, wordt door een fascistisch regime een bloedbad aangericht onder tientallen politieke gevangenen. De invoering van de isolatiecellen is niets anders dan een regelrechte aanval op het leven, de identiteit en de gemeenschappelijke organisatie van de anti-fascistische, revolutionaire politieke gevangenen in de Turkse gevangenissen. Hier wil de Nederlandse regering in EU-verband dus geld in steken.

Eenheid der Arbeiders en Broederschap der Volkeren Platform - België
BIR-KAR- België

arch/ive/ief (2000 - 2005)