arch/ive/ief (2000 - 2005)

De NAVO en Groot-Albanië (Paul Vanden Bavière)
Gebruik makend van de bescherming die de Amerikanen in Kosovo hen gaven, zijn Albanese extremisten na hun campagne in Zuid-Servië een guerrilla in Macedonië begonnen. Waarmee ze te ver gingen. Althans momenteel, want binnen de Navo wordt een “Groot-Albanië” gezien als een tegengewicht voor Servië op de Balkan. Als de Navo verdere destabilisering van het gebied wil verhinderen, dient ze de
“Groot-Albanië”-gedachte te desavoueren.

Zweden in de militarisering van de Europese Unie (Jan Oberg)
Zweden is niet langer een neutraal land, heeft eerste minister Goran Persson gezegd. Maar officieel blijft het “alliantievrij”. In feite heeft Zweden, zoals
de andere Scandinavische regeringen, zijn klassieke neutrale defensiepolitiek “geeuropeaniseerd en veramerikaniseerd”. Met andere woorden het loop aan de
leiband van de Europese Unie en van de Navo: het volgt de kudde.

Rusland wil een gelijkwaardige relatie (Bas van der Plas)
De oostwaartse expansie van de Navo en de plannen voor een Europees leger,zetten Rusland ertoe aan ondubbelzinnig te verklaren dat het in geval van nood kernwapens kan inzetten. Het leek op een terugkeer naar de “wederzijdse
afschrikking” uit de Koude Oorlog. Maar het is Moskou er op de eerste plaats om te doen als een gelijkwaardige partner te worden beschouwd in de kwesties van de Europese veiligheid en van de veiligheid van de Russische Federatie.

De beangstigende terugkeer van Berlusconi (Freddy De Pauw)
De “Casa delle Libertà”, het Huis van de Vrijheden, van mediamagnaat Silvio Berlusconi dreigt de Italiaanse parlementsverkiezingen van 13 mei te winnen. Een
beangstigend vooruitzicht, want dat “Huis” bestaat oner meer uit de Nationale Alliantie – de opvolgster van de neofascistische MSI – en uit de uitgesproken
racistische Lega Nord.

De sabelslepers van de regering Bush (Ludo De Brabander)
In de Amerikaanse is al uitvoerig bericht over het “groot verschil” tussen presode,t Bush en zijn voorganger Clinton op het gebied van de buitenlandse politiek. De grote verschillen die men de publieke opinie probeert te doen
slikken, zijn in werkelijkheid slechts kleine varianten van een buitenlandse politiek die al jaren dezelfde is: een unilaterale politiek gestuurd door eigen belangen en gestoeld op een sterk uitgebouwde militaire poot.

Top van de Amerika’s: Vrijhandel als wapen (Francis Vanden Berghe)Van 20 tot 22 april heeft in Quebec de derde Top van de Amerika’s plaats. Washington wil er zijn plannen voor een vrijhandelszone van Alaska tot Vuurland promoten. Brazilië remt af omdat het vermoedt dat de VS via vrijhandel enkel de eigen belangen willen dienen, d.w.z. de hinderpalen voor zijn export wegwerken, maar de import uit Latijns-Amerika niet verder liberaliseren.

Ecudador: De macht van het volk (Alma De Walsche).
Twee weken lang beefde Ecuador op zijn grondvesten door massaal protest. Eens te meer is in Ecuador de indiaanse beweging de motor gebleken voor het verzet tegen het neoliberale model, tegen een politieke cultuur van corruptie, tegen een internationale politieke en economische overmacht die het land zijn soevereiniteit ontneemt.

Dollarisering in Latijns-Amerika: een monetaire kolonisatie (Karin Lievens)Steeds meer landen in Latijns-Amerika spelen met de idee de Amerikaanse dollar als nationale munt in te voeren. Ze hopen op die manier meer monetaire en
economische stabiliteit te verwerven. Deze plannen hebben veel te maken met de onderhandelingen over de vrijhandelszone van de Amerika’s (FTAA) die van start
moet gaan vanaf 2005. Via de FTAA willen de VS hun hegemonie verzekeren op het Amerikaanse continent en verhinderen dat een aantal landen (zoals Brazilië) meer
handel gaan drijven met Europa.

Globalisering, een historisch proces(2) (Nico Varkevisser)
Nico Varkevisser zet zijn historische analyse van de globalisering voort. De periode van 1870 tot 1914 was er een van toenemende globalisering, die van 1914 tot 1945 van globale desintegratie. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog waren de staten zich ervan bewust dat er drastische veranderingen dienden te worden doorgevoerd om een terugval tot de situatie van de jaren 1930 te
voorkomen. Anders dreigde een sociale revolutie de hele kapitalistische orde omver te gooien. Daartoe werd in Bretton Woods (1944) een nieuwe basis gelegd voor het naoorlogse financiële systeem. En via het Marshall Plan zou een nieuwe politieke en economische structuur in Europa worden gevestigd, met grote expansiemogelijkheden voor Amerikaanse bedrijven.

Boeken:
De structuur van de waanzin Ruddy Doom (red.). “De structuur van de waanzin. Conflicten in de periferie”.
Vakgroep Studie van de Derde Wereld. Universiteit Gent. Gent. Academia Press, 2001, 484p.

De strijd om Havana Club Hernando Calvo Ospina. Bacardi Rum. Een occulte oorlog. Uitgeverijg EPO,
Antwerpen – Oxfam Solidariteit, Brussel – 11.11.11-uitgeverij, Brussel. ISBN 90 6445 2121. Paperback. 200 pagina’s. 598 fr.

Discussie:
De verleiding van de civiele maatschappij. De inzet van de discussie over de bedrijfsgiftenbank (Marc Vandepitte)
Aansluitend bij het stuk in vorig nummer van Uitpers (Ontwikkelingssamenwerking op nieuwe (privé-)wegen. Bedrijfsgiftenbank leidt tot felle discussies in
ngo-wereld, Uitpers nr. 17, maart 2001), gaat Marc Vandepitte in de aanval tegen het idee van de alliantie van bedrijven en ngo’s via de “bedrijfsgiftenbank”.

Ik denk dat de gedachte van een Europa veel mensen pijn doet.
Anders dan bij de eenwording van de VS is in Europa de geschiedenis van elk land en zijn taal en godsdienstige overtuiging totaal verschillend met die van de VS.
Op een moment dat je net als Schroder druk zet op veranderingen binnen de EU,wakker je nationalisme aan.
Mensen zijn bang voor veranderingen en zijn bang dat hun land niet meer zo belangrijk is omdat ze immers minder stemmen hebben dan een groter land.
En je bent geen Fransman meer,maar een Europeaan.
Saai toch.
Ik denk dat een samenwerking tussen Europese staatshoofden goed is,maar Schroder gaat te ver.
Hoe kun je nou tegen zo'n diversiteit aan landen zeggen dat het centraal geregeerd moet worden.
De Fransen zijn hier niet blij mee,trots op volk en vaderland.
Het beangstigd Oostenrijk,die zelfs denkt over terugtrekking uit de EU.
Ierland krijgt steeds meer Anti-Europa gedachten.
Met als duidelijk voorbeeld Denemarken die niet meer met de Euro me wil doen.
En Groot-Britanie die trots zijn op de pond.
Als je mensen hun nationaliteit afpakt,dan hebben ze niks meer.
Dus hier wakker je ANTI-EUROPA gedachten mee aan,Schroder,BEDANKT.