Wat Nieuws ?

De Panamese cargo ELPA zorgt voor "groot nieuws". Er zijn 1000 bootvluchtelingen aan boord, en het schip zet koers naar Amsterdam. Vrijdag 23/2 's nachts schiet de Belgische xenofobie in gang. De regering houdt crisisberaad en het marineschip Godetia schaduwt de cargo voor de Belgische kust.
Zaterdagochtend heeft "Den Haag" al gezegd dat "Brussel" niet zo paniekerig moet doen. Maar ziet Brussel spoken ? of neemt Brussel enkel heel handig zijn eigen xenofobe wensen voor werkelijkheid ? In elk geval : in de late namiddag van zaterdag 24/2 staat het vast dat de Elpa géén klandestienen aan boord heeft en evenmin bootvluchtelingen. Loos alarm ! En de boodschap - dat "Brussel" waakt - is graag meegenomen.
Eén intrigerend zinnetje : volgens de Nederlandse TV heeft de Belgische TV als eerste het nieuws over de Elpa verspreid. Ik zie zelden TV-nieuws, dus : over welke zender gaat het hier ? Koen Dassen, van Binnenlandse Zaken, ontwijkt krampachtig de vraag wie het "gerucht" over de Elpa de wereld heeft ingestuurd. Was het soms Binnenlandse Zaken zelf ? Het Innenministerium weet de laatste tijd perfect hoe het anti-migranten-"nieuws" op antenne moet krijgen. Dat bleek laatst nog toen minister Duquesne in Bulgarije een anti-migranten-akkoord ging sluiten.

In Gent vierde het liberale Willemsfonds (zo ongeveer) zijn 150-ste verjaardag. Het VRT-radionieuws van 24/2 citeerde Vlaams premier Dewael die daar iets over de fragmentering van België (het "Lambertmontakkoord") zei. Ook opera-directeur Gerard Mortier was op de viering. Hij zei daar dat "kunstenaars geen ideologie hebben maar wel de complexiteit van de maatschappij weergeven", hetgeen hun een maatschappelijke functie geeft.
Kunstenaars geen ideologie, waar haalt Mortier die nonsens vandaan ?
Daags tevoren is in Brussel een boekje over schilder Roger Somville voorgesteld. Un peintre parmi les gueules noires, zo heet het, omdat Somville vanaf de jaren vijftit vaak met mijnwerkers heeft opgetrokken en ze heeft geschilderd. Somville vertelde dat hij in augustus 1956 in Marcinelle aan de poort heeft gestaan van de Bois-du-Luc-mijn waar zich zopas een catastrofe had voorgedaan met 262 doden. Hij was diep onder de indruk maar het duurde tot 2000 voor hij die emotie in drie schilderijen uitgedrukt kreeg.
Ook Silvio Mara van de vervolgde syndicale delegatie van de Forges de Clabecq sprak tijdens de boek-voorstelling. Mara stak niet weg hoe ontgoocheld hij was dat de Belgische kunstenaars niet vanaf het begin de strijd van de metallos van Clabecq steunden. "Het leek of België geen ziel meer had", zo zei hij. België vond zijn ziel pas terug, aldus Mara, toen zo'n 500 kunstenaars zich achter de (nu juridische) strijd van "die van Clabecq"
schaarden. Maar dat gebeurde pas toen de voltallige syndicale delegatie afgedankt was door de overnemer van de Forges de Clabecq en tegen 13 delegees een proces was gestart.
Waar waren de niet-ideologische kunstenaars van Gerard Mortier toen die van Clabecq hen nodig hadden ? Verkochten ze hun ziel aan de duivel van de kunst-markt ?

arch/ive/ief (2000 - 2005)