arch/ive/ief (2000 - 2005)

Gedurende de periode '91-'98 werden in het Zuiden van Frankrijk verschillende aanslagen gepleegd tegen eigendommen van het Front National. Deze aanslagen werden in twee communiqués opgeëist door de "Francs Tireurs Partisans". Door deze naam aan te nemen plaatsten zij zich in de traditie van het radicale anti-fascistische verzet dat een sterke basis had in het Zuiden (cfr. het maquis).
Hun acties moeten echter tegelijkertijd geplaatst worden in de context van de opgang van het FN in het Zuid-Westen van Frankrijk, dat kon teren op de condities geschapen door de traditionele politieke klasse (groeiende armoede en miserie, maar ook corruptie en cliëntilisme, etc., denk aan Bernard Tapie). Sinds het midden van de jaren 80 verspreidde de bruine pest zich sterk in deze streek; het FN won in verschillende kleine steden, er was de nauwelijks verholen samenwerking tussen fascisten en ordediensten, racisme en racistisch geweld laaiden op en werden gebanaliseerd, in 1995 werd de jonge migrant Ibrahim Ali vermoord, etc.

Op 15 oktober 1999 worden twee anti-fascistische militanten, Yves Peirat en Marc Ferrari, aangehouden in Marseille omwille van lidmaatschap van het FTP. Marc Ferrari wordt na 4 maanden voorwaardelijk vrijgelaten, hij blijft in beschuldiging voor de laatste aanslag opgeëist door de FTP. Yves Peirat blijft in de gevangenis, hij heeft alle aanslagen van de FTP op zich genomen en wil er de volle politieke verantwoordelijkheid voor dragen.
Hun proces werd verschillende malen uitgesteld, maar op 6 en 7 februari ll. was het dan zover. De openbare aanklager eiste 5 jaar effectief voor Yves en 18 maanden met uitstel voor William. De uitspraak volgt op 22 februari.

In Frankrijk is de solidariteit groot, en verschillende personaliteiten en steuncomités pleiten voor hun vrijlating,
voor meer info:
http://www.samizdat.net/solidarite http://geocities.com/solidariteftp
of
ABC-Gent
______

INTERVIEW MET YVES PEIRAT

1-Eis jij de reeks van aanslagen ondertekend door de FTP op?
Eerst en vooral, ik ben wel degelijk de auteur van de reeks van acties tegen de lokalen van het FN. Ik heb ze opgeëist in twee teksten die werden verspreid naar de belangrijkste lokale en regionale persorganen. De eerste had als titel "Vriend, luister" en de tweede "Wat wij willen".

2 -Hoe is de groep FTP geboren? Ging het om een in het "verzet" gaan?
Wat betreft de FTP is er strikt genomen geen sprake van een groep.Ik ben het enige en enkele lid van de FTP. William heeft me slechts geholpen in het kader van één actie en dit in de naam van onze oude vriendschap. Wat mijn broer betreft, hij heeft niets te zien met mijn politieke activiteiten, niet van ver en niet van dichtbij. Mijn beslissing om in het "actieve verzet" te gaan volgt uit verschillende factoren.
Vooreerst de politieke situatie, die vanaf 1988 aantoont dat het FN geen epifenomeen van het Franse politieke leven zal zijn. Het resultaat van de presidentsverkiezingen met vier en een half millioen kiezers is er als bewijs. Van een proteststem in het begin, gaat men stap voor stap over naar een ideologische stem. Het Zuiden en in het bijzonder Marseille zijn bij die regio's die het meest zijn getroffen. In het begin van de jaren '90 zien we de totstandkoming van een geplande strategie om de macht te grijpen (zie de 51 maatregelen van Mégret). Deze gaan samen met overdachte provocaties bedoeld om zowel de reacties van de instituties te testen als die van de samenleving: detail in de geschiedenis, ongelijkheid van de rassen, verwijzing naar het "reële land" gesteld tegenover het "cosmopolitisme". Dit alles leidt tot steeds grotere gewelddadige aktiviteiten die verschillende keren dodelijk zullen blijken (Marseille, Parijs, LeHavre, etc. etc.)
De antwoorden die er komen, ook al zijn ze zeer belangrijk geweest, hebben niets tegengehouden, slachtoffers van zowel politieke recuperaties, vooral ten tijde van verkiezingen, als van de lepenisering van de geesten, die alle lagen van de samenleving aantast, tot de Staat zelf (de tolerantiedrempel van Mitterand, het lawaai en de geurtjes van Chirac), zonder voorbij te gaan aan haar basisinstellingen (Politie, Justitie, Leger): denken we aan de betoging van maart '97 in Marseille. Deze strategie loopt uit op de overname van 4 gemeenteraden, zelfs 5 als we Nice meerekenen waar het een oud FN is die burgermeester is geworden, en op de steeds groter wordende vraag in de rangen van rechts om een alliantie met het FN aan te gaan, aangezien deze incontournable was geworden voor een terugkeer naar de macht.

3 -Waarom dat acroniem en welke band is er met de FTP ?
De keuze voor het acroniem FTP heeft verschillende redenen. De 1ste is dat de moord op Ibrahim Ali plaatsvond 50 jaar na de executie van Missak Manouchian en zijn kameraden van Affiche Rouge. Vijftig jaar later, dezelfde ideeën, hetzelfde discours, dezelfde praktijken, dezelfde slachtoffers. De immigrant beschuldigd van al het kwade in de samenleving werd afgeschilderd als een misdadiger, een indringer. Op de affiche van de Duitse propaganda kon men hetzelfde terugvinden: "het Leger der Misdaad". De mannen en vrouwen van de FTP-MOI waren afkomstig van de 4 hoeken van de wereld: Pool, Hongaar, Italiaan, Spanjaard, Armeniër, en zelfs Braziliaan in Marseille. Hun strijd en hun ideaal oversteeg elke notie van ras, van religie, en van nationaliteit, zij gingen zelfs voorbij de anti-fascistische strijd in hun streven de wereld te veranderen. Het zijn waarden die mij steeds geleid hebben. Het was voor mij ook een manier om hun strijd in herinnering te brengen en hen eer te bewijzen. Ik hoop dat ik door deze ondertekening over te nemen de diepe zin van hun engagement en van hun geschiedenis niet heb bezoedeld.

4 -Het gebruik van die explosieve middelen, was dat het goede middel om te vechten tegen het FN? Kan men dezelfde wapens hanteren? Sommigen, in de anti-fascistische beweging, verwerpen die methodes die tegen de zin van het algemeen gevecht ingaan.
Indertijd militeerde ik op de geheel klassieke manier. Ik plakte affiches, verdeelde pamfletten, betoogde, schreef artikelen, nam deel aan colloquia. Dat heeft de opgang van het FN niet tegengehouden. De moord op lbrahim Ali heeft op geen enkele manier de inplanting van het FN in Marseille en in de regio teruggedrongen of verzwakt. De verkiezing in Vitrolles was niets anders dan een bevestiging, en betekende tegelijkertijd voor mij het mislukken van een klassieke strijdvorm.
Temeer daar het FN in haar verklaringen meer en meer dreigde de strategie van de spanning in de straten te gebruiken , aldus hopend te verkrijgen wat de verkiezingen haar niet wilden geven. (Toespraak van Mégret in '95, toespraak van Le Pen de 1ste Mei '97) Concreet kwam dit neer op steeds meer systematisch gewelddadige betogingen. (Gardanne, Montceau-les-mines etc.). Het rapport van de parlementaire onderzoekscommissie over de ordedienst van het FN had aangetoond dat deze anti-racistische en anti-fascistische militanten ficheerde, hun post onderschepte, et dat er in haar midden een speciale eenheid bestond bestaande uit ex-militairen, min of meer huurlingen, en leden van bewakingsfirma's gekend om hun vele gewelddadige acties.Men kon hen aan het werk zien in Vitrolles en elders (zie de zaak van het anti-stakingscommando tijdens de staking van de vrachtwagenbestuurders).
Door symbolische acties heb ik de publieke opinie willen waarschuwen. Ik heb deze strijdvorm nooit als voorbeeld willen stellen, het ging om een persoonlijke keuze, en als dusdanig is zij kritiseerbaar.

5 -Wat verwacht je van het steuncomité dat gevormd wordt buiten?
Wat het steuncomité betreft wil ik de politieke organisaties, verenigingen, personaliteiten, militanten, vriend(inn)en, en onbekenden danken die er deel van uitmaken.
Het is evident dat ik niet vraag om mijn actiemethodes goed te keuren, maar dat het door zijn werk de betekenis van mijn strijd kenbaar maakt, als zijnde een politieke strijd. De opeisingsteksten kunnen dit getuigen, zoals ook de zin van mijn acties. Il zou ook willen dat deze zaak toelaat het bilan te maken van 15 jaren anti-fascistische strijd. Dat men de analyse maakt van de mislukkingen en successen, zo dat men niet meer dezelfde fouten maakt en daarentegen die praktijken en acties ontwikkelt die succes hebben gehad.
Het voorbeeld van Oostenrijk, de razzia's in Andaloesië, de anti-immigratiemaatregelen doorgevoerd in heel Europa, bewijzen dat de reflectie en het gevecht moeten verdergezet worden.

6 -Heb je vandaag, met name na de implosie van het FN, spijt van je acties of neem je er nog steeds de verantwoordelijkheid voor op? Wat roept de situatie in oostenrijk bij je op?
Zoals Piaf kan ik zeggen "non, je ne regrette rien". Ik sta achter al mijn acties. Het ging om symbolische acties die moeten gezien worden in een specifieke context. Ik heb alleen gebouwen aangevallen, en er steeds op gelet dat er geen slachtoffers zouden vallen.
Na de implosie van het FN heb ik beslist dit soort acties stop te zetten. Het feit dat er tussen mijn arrestatie en de laatste actie 1 jaar verloopt zonder enige activiteit van de FTP bewijst dit.
Wat Oostenrijk betreft, dezelfde oorzaken produceren dezelfde effecten. Het verschil lijkt me te zijn dat Haider veel intelligenter is dan Le Pen of Mégret. Hij weet de nationalistische sentimenten van de Oostenrijkers te bespelen en op langere termijn het feit dat "de Europese Unie zal met ons aan de tafel moeten zitten, zoniet zal er in Europa geen enkele beslissing worden genomen. Zonder ons is niets mogelijk."(Jorg Haider).
Op het vlak van de mobilisatie, die is belangrijk, vooral in Oostenrijk zelf en maar goed ook. Maar ik had graag gezien dat ze even beslist en indrukwekkend was wat betreft Tsetsenië. Daar zien we nog het dubbelzinnige discours van degenen die ons regeren. In Tsetsenië zijn er slachtpartijen, folteringen, "zuiveringskampen", maar dat weerhoudt Hubert Védrine, de minister van buitenlandse zaken, er niet van Poetin te omschrijven als een "patriot" en Tony Blair om hem te gaan bezoeken. Het is waar dat de economische voordelen die de westerse democratiën hopen te verkrijgen bij de komst van een sterke man aan de macht in Rusland, belangrijker zijn dat die waarop ze kunnen rekenen bij goede relaties met Oostenrijk.

7 -Wat verwacht je van jouw proces?
Wat het proces betreft verwacht ik dat het me toelaat mij nader te verklaren, zowel de inhoud als de vorm te beoordelen. Dat het mijn activiteiten plaatst in de politieke context die Marseille en omgeving hebben gekend.
Als men mij moet beoordelen, dan moet men ook de ideeën beoordelen die ik heb bestreden, dat die verantwoordelijk zijn voor de dood van een jongere van 18 jaar wiens enige fout het was zwart te zijn en van vreemde oorsprong. Diegenen die intellectueel de moordenaars bewapend hebben, zijn nog steeds vrij en blijven hun vertoog van de haat verspreiden.
Ik hoop dat mijn proces niet het einde van een mobilisatie zal betekenen, maar dat het integendeel de anti-fascistische dynamiek opnieuw zal aanzwengelen, erover wakend dat het moet gezien worden in een algemener kader, één van verzet en van een alternatief voor de economische globalisering en voor de commercialisering van onze levens.

[interview gepubliceerd in het dagblad "La Marseillaise", 10 April 2000; vertaald door het Anarchist Black Cross-Gent]