arch/ive/ief (2000 - 2005)

Op internationale conferenties als het FSM, met duizenden deelnemers, zijn de vergaderingen die niet op het programma staan dikwijls de belangrijkste. De vergadering van vanavond over de toekomstige strategie en gemeenschappelijke acties is er zo één. De boerenleiders van Via Campesina en MST overleggen voor het podium. De mensen van ATTAC-Frankrijk komen er bij. Het is nog wachten op de vertegenwoordigers van de CUT (Braziliaanse vakbond). Er wordt nog een vrouw gezocht die de Wereldvrouwenmars wil vertegenwoordigen.

Er komt eerst een voorstelling van alle aanwezige organisaties. Als dat voorbij is, zijn we alweer een uur verder. Gisteren heeft het organisatiecomité medegedeeld dat er geen slotverklaring zal komen van het FSM. Wel zijn de verschillende delegaties vrij om zelf een eindresolutie te publiceren. De Cut en MST stellen voor om met de aanwezige organisaties toch aan een slotverklaring te werken. Daarmee wordt het organisatiecomité de facto opzij geschoven. In een eerste tekstontwerp worden een aantal gemeenschappelijke thema's en een wereldwijde actiekalender naar voren geschoven. Echt nieuw is het niet. De strijd tegen de multinationals en de financiële speculatie, tegen de politiek van de VS, tegen het patentrecht, tegen de internationale financiële instellingen. De strijd voor schuldkwijtschelding en voor de herverdeling van de rijkdom (grond, coöperatieven, …). En dan mag de zaal het voorstel aanvullen. Al snel krijgen we een overvolle agenda. Elke club vindt dat zijn activiteit een plaats verdient in dit wereldwijde actieplan. De Europese intellectuelen nemen het roer in handen.

Achter mij zitten de vertegenwoordigers van de Indiaanse volkeren. Ook zij hebben een boodschap en vragen onze concrete en broodnodige solidariteit. Maar deze duidelijke oproep past niet in het vooropgestelde schema. De indianen reageren niet, hun gezichten als stenen maskers zwijgend en gesloten. Al eeuwenlang worden zij genegeerd.

Na lang aandringen krijgt ook de Belgische delegatie het woord. Johan maakt een sterk punt: die volkeren die het meest te lijden hebben onder de neoliberale globalisering zijn hier niet vertegenwoordigd. Twee VN-vergaderingen geven de wereldwijde tegenbeweging de gelegenheid om ook de sociale organisaties van de minst ontwikkelde landen (MOL), voornamelijk Afrikaanse landen, te betrekken bij de globale actie : de MOL-conferentie in Brussel (mei 2001) en de vergadering over ‘financiële middelen voor ontwikkeling' in maart 2002.

Het is ondertussen 20u30. De tolken en het personeel willen niet langer verder werken. De vergadering wordt gesloten.