arch/ive/ief (2000 - 2005)

CARBONWARS , door de ogen van een aktiviste

Het is alweer voorbij voor je er erg in hebt. Ik kijk terug op twee weken
Carbonwars in Den Haag. Er is een hoop gebeurd in deze twee weken. Ik ben
in die tijd negen keer aangehouden geweest, wat mij in totaal drie
dagvaardingen en drie bekeuringen heeft opgeleverd, wat weer voor de
nodige nasleep zal zorgen. Daarnaast ben ik zo nu en dan geconfronteerd
geweest met nogal bruut geweld aan de zijde van de politie en is in mijn
ogen met grote regelmaat mijn (onze) vrijheid van meningsuiting en recht
op demonstratie geschonden geweest. Voor mij een reden om er een soort
dagboek-verslag van te maken. Enerzijds puur voor mijzelf , om de
gebeurtenissen te verwerken en te blijven herinneren. En anderzijds om
misschien (delen ervan) te laten publiceren als zijnde verslag van het
geheel, maar ook als soort van evaluatie over het nut en de effectiviteit
van deze opzet van aktie.


Week 1
Zondag 12 november
* Op deze dag begon voor mij de zogenoemde Carbonwars. Tot zes uur had
ik nog moeten werken, om daarna allerijl me naar Den Haag te begeven. Om
19.00u zou er een fakkeltocht zijn ter herdenking van de moord op Ken Saro
Wiwa. Wanneer ik aankom bij het Shell hoofdkantoor zie ik al bijna meer
politie (incl. stillen) staan dan demonstranten. Ze verwachten vast een
hoop narigheid, dat ze zich bij dit al zo opstellen. Zouden ze dan echt
niet door hebben dat ze die narigheid hiermee juist over zich afroepen?
De demo verloopt zeer voorspoedig, het ziet er allemaal mooi en
indrukwekkend uit. Ik bied de stillen nog aan om de wagen te trekken, maar
ze slaan mijn aanbod af en blijven liever met hun handen in hun zakken
zich in stilte tussen de demonstranten mengen.
De demo eindigt bij het NCC (Nederlands Congres Centrum). Ik ben
enerzijds verbaast dat ze ons toch nog zo dichtbij laten komen en
anderzijds onder de indruk van de stevige dranghekken die van het NCC een
komplete vesting maken.
Na nog herkent te zijn geweest door een politieman uit Brunssum (dat die
helemaal naar Den Haag komen...) vertrekken we met een aantal richting de
Blauwe Aanslag.
Hier wordt besloten om met een aantal groepjes (zoveel mogelijk) posters
te gaan plakken door de hele stad. Dit zijn antinucleaire posters die we
overal in de stad wilden hebben hangen voordat de werkelijke top begon en
omdat de eerste dag van de top was uitgeroepen tot antinucleaire dag. Ik
twijfel nog of ik zal gaan. Er zijn al best veel groepjes die gaan
vertrekken. Drie anderen willen op zich ook wel gaan plakken en besluit ik
om me bij hen aan te sluiten.

http://www.antenna.nl The walk of shame 22-11-00

Maandag 13 november
* Wanneer we bij Holland Spoor onder de tunnel doorgaan zien we wel
politie, maar ze lijken niet te veel aandacht voor ons te hebben. Voor
alle zekerheid gaan we toch eerst effe op een andere plek plakken alvorens
rond HS te plakken. De politie lijkt weg te gaan daar, maar zodra wij weer
terug keren naar HS zijn ook zij weer in de buurt. We trekken ons er niet
te veel van aan en gaan toch door met plakken. Want wat stelt het nou toch
allemaal voor?
Terwijl we weer terug onder het tunneltje doorlopen duiken er plotseling
diverse politiebusjes en auto's op. Ik probeer nog weg te rennen, maar
wordt hardhandig vast gepakt en in de rondte geslingerd en vervolgens
tegen een muur gekwakt. Met vier mensen worden we aangehouden wegens
'plakken en kladden'. Na ongeveer anderhalf uur staan we weer buiten,
zonder plakspullen of posters, maar wel een bekeuring rijker. En dat
terwijl we nog maar amper een poster geplakt hadden!
Ons vermoeden dat we gevolgd moeten zijn geweest vanaf de blauwe, wordt
bevestigd wanneer we de AG (ArrestantenGroep) op de hoogte stellen van ons
avontuur. In totaal blijken die nacht al veertien mensen te zijn
gearresteerd.

In de Rembrandtstraat is voor de gelegenheid een aardig groot
huizencomplex gekraakt om alle aktivisten te kunnen laten huisvesten. Voor
de saamhorigheid zou het wel goed zijn als ik er ook zou blijven slapen,
maar omdat het waarschijnlijk twee lange weken zullen worden, ben ik blij
dat ik bij een goede vriend (vlak in de buurt) kan blijven slapen en daar
echt even tot rust kan komen.
In de eerste nacht komt er echter niet zoveel van terecht aangezien we, na
een paar uurtjes slapen, alweer om 8.00u (AM) lawaai staan te maken bij
een 'fout' hotel. De nucleaire lobbïsten die hier zouden moeten zitten,
blijken hier niet te zijn. De mensen in de omgeving en van het hotel zelf
zijn wel erg vriendelijk, maar we besluiten toch om na een uur met het
lawaai te stoppen.
Met vier mensen gaan we uiteindelijk nog door naar de ingang van het NCC,
om te kijken hoe ver we daar kunnen komen, want om 10.00u zal de officiële
opening plaatsvinden (door onze enige echte koningin).
We weten pal voor de ingang een spandoek uit te rollen, maar worden al
snel door een paar agenten naar een andere plek gedirigeerd. Wanneer we
netjes met ons spandoek op deze plek gaan staan, worden we opnieuw door
weer andere agenten weggestuurd en worden ons diverse tegenstrijdige
bevelen gegeven door diverse agenten. Ze reageren nogal gestressed wanneer
wij niet direkt op hun bevelen reageren en nog een discussie met een hoge
piet proberen aan te gaan. Dan worden wij plotseling aangehouden, terwijl
we feitelijk nog in onderhandeling zijn over op welke plek we uiteindelijk
zouden mogen staan. De chaos is kompleet wanneer ook een Duitse aktiegroep
bezig is voor de ingang en de koningin op het punt staat om langs te
komen. Iedereen die nog een aktie probeert te doen wordt resoluut
aangehouden. Het is mijn tweede arrestatie in 24 uur. Na ruim zes uur
worden we allemaal vrij gelaten. Drie van ons, waaronder ikzelf, met een
dagvaarding op zak wegens het negeren van een politiebevel (?). Het
daglicht is dan alweer bijna voorbij.
Ondertussen zijn ze in de Rembrandt druk bezig de boel draaiende te houden
en is het lastig om de mensen ook te mobiliseren voor de zgn
Carbonwars-prikakties. Er zijn helaas niet zo vreselijk veel mensen
aanwezig. Verwacht wordt dat dit in de loop van de week wel weer wat meer
zal gaan toenemen en met name in de tweede week worden veel meer mensen
verwacht. Wij zullen er het beste van moeten maken.

's Avonds ga ik met een medeaktiviste nog op pad, met het idee om vlaggen,
die speciaal voor de klimaattop zijn gemaakt en overal door de stad
hangen, halfstok te hangen. Dit als symbolische daad voor de treurige
bedoelingen bij de klimaattop. We concentreren ons hiervoor met name op
het gebied rondom het NCC.

Dinsdag 14 november
* Een stille-auto rijdt langs ons, ziet ons, draait om en komt als een
waanzinnige over het fietspad terug gescheurd. We schrikken enigszins maar
zijn afwachtend. Twee agenten in burger stappen uit en maken zich als
zodanig bekend. (goh, wat een verassing). De donkere man en blonde vrouw,
genaamd Ouzi en Rineke, blijken alleen maar een babbeltje te willen maken.
Ze stellen allerlei onzinnige vragen, dus geven wij ook onzinnige
antwoorden. Nadat ze dit eindelijk doorhebben laten ze ons met rust en
vervolgen wij onze rustige (nachtelijke) avondwandeling. Zodat we
uiteindelijk kunnen beginnen aan onze vlag-halfstok-akties. De eerste
reeks is nabij een politiepost. Ze zien niks, pas bij de laatste vlag
reageren ze en komen ze op ons af. Ze vragen ons welke aktiegroep we zijn
en omdat dit al in korte tijd de zoveelste vraag is verzinnen we maar de
leuke originele naam aktiegroep 'Hang de Vlaggen Halfstok'. Wanneer we
doorlopen richting volgende politiepost wordt de naam van de aktiegroep
over de portofoon doorgegeven. Wat een grap!
Bij de volgende vlaggenreeks is ogenschijnlijk geen politie, maar wordt
onze daad wel door 'burgers' waargenomen en doorgegeven als zijnde
vernieling van de vlaggen(?!). Het volgende moment komen diverse
politievoertuigen op ons afgestoven, blij als ze zijn eindelijk iets te
doen te hebben, en ook Rineke en Ouzi zijn natuurlijk van de partij. Het
lijkt erop of ze ons willen aanhouden, maar ze weten nog niet op wat.
Wanneer ik even aan hun aandacht ontsnap en een andere vlag halfstok weet
te hangen, reageren ze erg gepikeerd en worden we gelijk aangehouden en
afgevoerd. Na ongeveer een half uur staan we weer zonder aanklacht buiten
en is mijn derde arrestatie binnen de eerste 24-uur dat ik in Den Haag ben
een feit. Dit belooft wat voor de rest van de twee weken!

Na een aantal uren geslapen te hebben kom ik pas laat op gang. Een
bezoekje aan de Rembrandt levert ook geen spectaculaire dingen op en
besluit om, met een spandoek op zak, op de fiets de omgeving van het NCC
wat te verkennen. Ben verbaast over de hoeveelheid ME die zich in de
omgeving ophoudt en zich alleen maar zit te vervelen. Wanneer mijn
aanwezigheid wordt opgemerkt door een ME-camerawagen lijk ik even sjans te
hebben met dit voertuig (vermoedelijk afkomstig uit Utrecht, want ik
herken een enkeling). Ze rijden namelijk een stukje met me mee om me
uitgebreid te kunnen filmen. Ik zwaai vriendelijk naar ze en fiets door
naar het NCC, om daar weer een poging te wagen met een spandoek te gaan
staan.
Uiteindelijk krijg ik officieel toestemming om aan de overkant van de weg
te staan en dat voor elke dag de komende twee weken. Wat een verschil met
de dag ervoor!
De tijd vliegt en het wordt alweer vroeg donker. Toch wel lastig van die
winterse dagen.
De vergadering op de Rembrandt valt me weer wat tegen en doe een voorstel
voor een aktievergadering voor de volgende ochtend. Ik probeer een beetje
bijtijds te gaan slapen, nadat ik pas laat wat ben gaan eten.

http://www.antenna.nl walk of shame 22-11-00

Woensdag 15 november
* Magere plannetjes ontstaan er uit de aktievergadering, maar het idee
van de vlaggen halfstok klinkt een aantal wel goed in de oren. Het kost
weinig voorbereiding en is makkelijk uitvoerbaar en redelijk onschuldig.
En met nog wat stickers op zak zijn we redelijk flexibel voor wat spontane
akties.
Opnieuw kiezen we voor het gebied rond het NCC aangezien hier toch de
meeste mensen en eventueel pers onze akties zullen waarnemen.
Bij onze eerste pogingen van vlaggen halfstok is er al massaal politie
bij, die onze aktie helaas weet te verijdelen. Ze reageren uitermate
agressief op zo'n onschuldige aktie. Wanneer ze ons zat zijn proberen ze
ons illegaal te fouilleren en onze stickers af te pakken. Dit lukt ze maar
gedeeltelijk en na een felle woordenwisseling laten ze ons weer een beetje
met rust.

Donderdag 16 november
* We krijgen een tip door dat vrijdag een bus met nucleaire lobbïsten
een uitstapje gaat maken naar de kerncentrale in Borssele. Er ontstaat al
snel het idee om deze bus te gaan blokkeren en treffen de nodige
voorbereidingen. Ik besteed zo'n beetje de hele dag ter voorbereiding van
die aktie. Ik ben wel blij dat we nu eindelijk iets concreets hebben
vanuit de informatiestromen.
Het blijft verder een rustige dag. Ik ga optijd slapen, zodat ik de
volgende dag weer een beetje fit ben.

Vrijdag 17 november
* In de afgelopen dagen zijn we erachter gekomen dat onze bewegingen
rond de Blauwe en de Rembrandt behoorlijk in gaten werden gehouden door de
politie. Soms werd dit via de scanner opgevangen en andere keren werd dit
overduidelijk door de politiewagens die wel erg snel achter ons aan zaten.
Dit gegeven betekent dat we voor de aktie van vandaag voorzichtig moeten
zijn bij het verlaten van de panden. Er worden wat onhandige afspraken
gemaakt, dat we elkaar op een bepaalde plek om een bepaalde tijd zouden
ontmoeten. Het lijkt al zo goed als onmogelijk om ongezien de panden te
verlaten. Ze weten vast al dat we iets van plan zijn. Desalniettemin
proberen we het beste ervan te maken.
En inderdaad, wanneer ik als laatste vertrek krijg ik van de AG al snel te
horen dat diverse groepen worden gevolgd door de politie. Voornamelijk
door burger-eenheden.
Om 08.00u zou de bus vertrekken. Wij zijn zelf al aan de late kant daar,
maar de bus is nog niet weg. Omdat we toch al gezien zijn door de politie,
besluiten we om dan ook maar opvallend bij elkaar te blijven. Ze weten dat
we iets gaan doen, ze weten waarschijnlijk alleen nog niet wat.
Er staat inmiddels al veel politie om ons heen en aanhoudings-eenheden op
geringe afstand, wanneer we een bus vol met mensen aan zien komen. Dit
blijkt wel de goede bus te zijn, maar door een pijnlijke
communicatiestoornis reageert niemand erop en rijdt de bus ongehinderd aan
ons voorbij. De frustratie is groot, zeker gezien de voorbereidingen die
dit heeft gekost.
Na een drankje in een café besluiten we met een wat kleinere groep om
alsnog een blokkade-aktie te doen, maar dan bij de Amerikaanse ambassade,
aangezien de Amerikanen graag de nucleaire industrie willen promoten. Dit
wordt een heel geslaagde aktie. We zijn allemaal blij dat we dit alsnog
gedaan hebben. We hebben er zelfs nog wat pers mee gehaald.
De aktie bestaat uit het vastketenen van zeven mensen aan elkaar, voor de
ingang van de ambassade. Het ziet er mooi en serieus uit. Ook hier is weer
snel erg veel politie bij (ze hebben kennelijk toch niks beters te doen)
en uiteindelijk komt de BraTra erbij om onze sloten los te slijpen. We
worden met acht mensen aangehouden, wegens het niet opvolgen van een
politiebevel (heb ik deze week al eens vaker gehoord!). Iedereen komt
dezelfde avond nog vrij, met opnieuw een dagvaarding op zak.

Doordat er nog een hoop geregeld moest worden voor iemands paspoort lukte
het me niet om optijd naar huis te gaan. Dit wordt dus allemaal erg laat.
Helaas kan ik er zaterdag, met het bouwen van de dijk rond het NCC, niet
bij zijn, want ik moet werken en mijn verlof was afgewezen. Helaas, maar
zondag ben ik weer terug!

Week 2
Zondag 19 november
* Op wat agenten na is er nog helemaal niemand op het Spui, als ik
daar vanuit Utrecht direkt heen ga. Ik wacht nog even rustig af, want ik
ben wat aan de vroege kant, en dan beginnen de mensen zich langzaam aan te
verzamelen voor een grote fietsdemonstratie door de stad. Ik ben blij
iedereen weer te zien en nog blijer te zien dat er een hoop meer mensen
zijn. De opkomst is echt overweldigend! Het is één bonte bedoeling hier.
De demo verloopt erg leuk. Bij het NCC blijven we een lekker tijdje staan,
wanneer de Sambaband daar is aan het spelen. Mensen zijn aan het dansen,
zwaaien met spandoeken en de meest gekke fietsen rijden rond. Ikzelf ben
op een step aanwezig, menigeen wil deze wel eens uitproberen. Wanneer we
verder gaan, proberen mensen toch het NCC-terrein op te gaan, of in elk
geval een ronde om het NCC heen te maken. We worden hier echter in belet
en het dreigt een klein beetje uit de hand te lopen. Dat wil zeggen, de
politie reageert, zoals gewoonlijk, behoorlijk nerveus. Een hoop stillen
komen er bij staan en proberen zich 'on'opvallend tussen de demonstranten
te mengen. Wanneer ik ze duidelijk probeer te maken dat ze niet zo gewenst
zijn, dreigt één van hen mij met aanhouding wegens opruiing. Ze kunnen
niet erg veel hebben hoor, die tere zieltjes!
De stoet vervolgd zich weer, maar ditmaal met een hoop stillen erbij. We
eindigen weer op het beginpunt, waar een maaltijd is geregeld en DWARS nog
een ludieke aktie in petto heeft.
Twee oude bekende komen ook nog even een kijkje nemen. We noemen ze duo
penotti, en het zijn onze 'vriendelijke' stillen Rineke en Ouzi..

's Avonds is er nog een redelijk spontane lawaaidemo gepland bij VROM. Dit
in verband met een receptie/etentje van delegatieleden. Er wordt
voorverzamelt op CS en vanuit daar gaan we, samen met de Sambaband, naar
het ministerie vlak in de buurt. Door de overkapping waar we onder staan
komt het lawaai erg goed tot z'n recht. Het wordt alleen wel een beetje
spannend, omdat we alweer helemaal omsingelt zijn door ME. Ik krijg weer
een beetje flashbacks van de Eurotop A'dam van een paar jaar terug. Het
duurt niet lang meer of de ME gaat ingrijpen, althans, zo lijkt het. Een
deel van de groep hebben ze al weten af te splitsen en zijn weg gejaagd.
Na bemiddelingspogingen lukt het om een groot deel van de groep zonder ME
ingrijpen weg te laten gaan. Niet iedereen is het hier mee eens en heeft
kritiek op de bemiddeling met de politie. Jammer genoeg worden dit soort
dingen vaak verkeerd opgevat door een aantal mensen, is er slechte
communicatie en worden dergelijke dingen ook achteraf niet goed meer
uitgepraat. Dit vind ik erg jammer en ook storend aan sommige mensen.
Duo penotti laat ook nog even het gezicht zien. Ze proberen zich te
bemoeien met de onderhandelingen. Dit lijkt handig en daarom geef ik
Rineke mijn mobiele nummer, zodat ze me daar ter plekke goed kan bereiken,
maar achteraf had het allemaal niet zoveel uitgemaakt dat zij erbij waren.

Maandag 20 november
* In de ochtend organiseert Aseed een aktie bij (weer) VROM. Nu ivm de
accreditatie die ze zouden krijgen maar is ingetrokken. Men was bang voor
akties.....
Met een hoop mensen hebben we een tijd lang de (rol)trappen bezet kunnen
houden tot men een gesprek kreeg, waarin duidelijk zou worden waarom
precies de accreditatie was ingetrokken. Nadat een deel van het gesprek
daar ter plekke had plaats gevonden en een vervolg voor opheldering werd
toegezegd zijn we allen vertrokken.

's Middags zijn we met drie mensen de akties van de Vlaggen Halfstok weer
gaan voortzetten. De afloop ervan was ditmaal niet zo gunstig en
resulteerde in mijn vijfde (!) aanhouding. De arrestantenbewaking begint
me al te kennen. Hoewel de arrestaties zelf nogal eens wat ruw en
agressief zijn, is de behandeling op het buro door de arrestantenbewaking
heel correct en zijn ze daar overwegend erg vriendelijk tegen me.
We zijn ditmaal aangehouden wegens baldadigheid. Ik vraag me af hoe dit
kan, aangezien we geen schade hebben toegebracht, niemand in de weg hebben
gestaan en wel heel doelbewust een symbolische daad hebben verricht. De
boete zal ik weigeren te betalen, dus zal het wel weer een interessante
rechtszaak worden.
En het is opnieuw donker wanneer ik samen met een ander weer word
vrijgelaten. Bij het Vredespaleis is blijkbaar een hoop te doen, gezien de
vele politie en dure auto's daar. Dan herinner ik me dat de
regeringsdelegaties een receptie zouden hebben. Aangezien we er toch zijn
en we een toepasselijk spandoek bij ons hebben, blijven we met het
spandoek netjes achter het politielint staan. Het is dan ook werkelijk
niet te geloven wanneer er een politie inspecteur op ons afloopt met het
verzoek dat we een paar passen opzij moeten zetten. Als we dat zouden doen
zouden we niet meer in het zicht staan van de inmiddels wegrijdende
delegaties. Ik weiger en maak hem duidelijk dat het belachelijk is dat ze
nog om ons spandoek gaan zeuren terwijl we al netjes achter het
politielint staan. Waarvoor hangt dat lint er dan??
Waarschijnlijk ziet die beste man zelf in dat hij geen poot heeft om op te
staan en laat ons verder met rust.
We staan eigenlijk bijzonder goed. Zelfs de koningin komt aan ons voorbij
gereden. Zo klein en zo spontaan de aktie is. Het is wel uiterst
effectief.
Dan krijgen we telefonisch het bericht door dat er in de buurt, vlak
achter het politieburo, een lawaaidemo zal plaatsvinden i.v.m een receptie
van foute lobbïsten. Ook de Sambaband zou er heen gaan.
Wanneer we er aan komen blijken juist een paar mensen te zijn aangehouden.
Achteraf blijkt dat dit twee Engelsen waren die binnen zijn gedrongen en
daar akties hebben gedaan. Ik bel met de AG om door te geven wat ik aan
het waarnemen ben en probeer ondertussen wat dichter bij het
arrestantenbusje te komen. De AG probeert me wat duidelijk te maken over
de Sambaband, die kennelijk al van de weg waren geplukt, maar het verhaal
wordt een beetje wazig. Zeker op het moment dat een hoofdinspecteur van
politie op ons afkomt om ons te manen weg te gaan. Terwijl ik nog aan de
telefoon hang en dus niet zo vlot reageer op deze officier, wordt deze
gelijk zeer agressief en begint mij te duwen. Uiteraard ben ik
verontwaardigd over deze behandeling en probeer met hem in discussie te
gaan (terwijl ik nog steeds aan de telefoon hang, de AG hoort alles). Dan
geeft hij me zo'n harde duw, dat ik op de grond val. Dit is voor mij de
druppel en begin die sufferd flink uit te schelden. Natuurlijk wil hij me
vervolgens aanhouden wegens belediging en omdat ik nog maar net een uur
uit de cel ben en geen zin heb om wéér vast te zitten, ben ik weg gaan
rennen. Een snelle politieman weet mij echter in te halen en te tekkelen
en ben ik dus voor de zesde keer aangehouden. Ditmaal laten ze me echter
gelijk weer gaan, waarschijnlijk omdat de hoofdinspecteur heeft ingezien
dat hij zelf toch wel heel erg fout heeft gehandeld.

Eindelijk ben ik weer terug op de Rembrandt, waar we met een aantal het
snode plan bedenken om de foute lobbïsten uit hun slaap te houden dmv
lawaaidemo's bij een fout hotel. We pikken een hotel in het centrum uit en
proberen daar om het uur zo lang mogelijk lawaai te maken.

Dinsdag 21 november
* Het is alweer wat later in de nacht wanneer we eindelijk vertrekken.
Hoewel we in het begin nog vrij schichtig zijn lukken de akties toch erg
goed en hebben we samen erg veel lol. Wanneer de politie ons in de gaten
begint te houden, doen we net alsof we dronken zijn en op zoek zijn naar
het volgende café. Gezien de reaktie van één van die agenten later in de
week, blijkt dat ik toch ook nog goede acteertalenten heb.
Na wat omzwervingen door de stad besluiten we de aktie met nog één laatste
lawaaidemo. We gaan net zo lang door tot de politie komt. Dan gaan we weg,
terug naar ons bed. Een succesvolle nacht, kan ik wel zeggen, zonder
aangehouden te worden. Ik begon er al weinig vertrouwen in te krijgen.

Na lekker uit te hebben geslapen, zit ik net op de WC wanneer mijn
telefoon gaat. Het is Rineke! Ik ben verrast. Ze wil wat met me gaan eten.
En 'gewoon' informeel met me kletsen. Over hoe we ervoor kunnen zorgen dat
demonstraties niet uit de hand lopen enzo. Wat toevallig eigenlijk, dat ze
me belt de dag voor een demonstratie die al officieel verboden is. Ik heb
zo mijn twijfels om er op in te gaan, maar wimpel haar toch niet meteen
af. Laat ik eerst eens kijken hoe anderen er over denken. Hoewel ik bij
sommigen de reaktie al kan raden. De meeste reageren wel leuk op het
telefoontje, we maken er wat grapjes over en sommigen krijgen al zelfs
hele wilde ideeën over hoe dit etentje volledig uit te buiten. Maar met
name door de (te verwachten) erg felle reakties van enkele anderen besluit
ik om er toch maar niet op in te gaan. Ik heb geen zin om in deze strijd
verwikkeld te raken. Ik vind dat ik normaal gesproken al genoeg tussen
twee vuren in sta en ik ben hier toch ook om nog plezier te hebben in het
aktievoeren. Ik vind het waardeloos als mensen gaan twijfelen aan mijn
integriteit. Zeker als dit mede-aktivisten zijn!
Later in de middag is er nog een rechtszaak van GroenFront-aktivisten voor
de Hoge Raad in Den Haag. We gaan met een heel stel mensen er heen. Tot
mijn verbazing is er geen extra bewaking bij de ingang, wat ze normaal
altijd doen als ze weten dat er aktivisten komen. Wel staan er enkele
politiebusjes op een afstand toe te kijken. Het is een lange zitting, ik
ben helemaal gaar. Wanneer we buiten komen staat er nog steeds een
politiebusje. Wat hebben die lui een geduld zeg.
Wanneer we op het punt staan terug te gaan naar de Rembrandt, krijg ik te
horen dat er om 18.00u een lawaaidemo zal zijn aan het politieburo. Dus
gaan we met een aantal gelijk naar het politieburo, maar daar is niks te
beleven. Bij het nabellen blijkt niemand precies te weten hoe het zit, dus
gaan we maar terug. Ik ga naar de Concordia om daar te eten. Heerlijk om
weer even warm en droog binnen te zitten en bij te komen. Daar hoor ik dat
niet om 18.00u maar om 21.00u de lawaaidemo zal zijn. Dus wij na het eten
weer op weg naar het buro. Maar opnieuw is er niks te beleven en wij zijn
met te weinig mensen om een beetje indruk te maken voor een lawaaidemo.
Ik probeer maar weer een beetje bijtijds te gaan slapen, zodat ik weer
goed uitgerust ben voor die 'illegale' demonstratie. Ze hebben gezegd dat
de demo niet kon plaatsvinden, omdat er al andere demonstraties waren en
ze dan niet genoeg politie meer hebben om deze demo te kunnen begeleiden.
Nou, volgens mij hebben ze speciaal voor ons op het moment wel heel erg
veel politie in de stad en vervelen die zich alleen maar en is dat
argument dus puur gelul. Maar ach, we zullen wel zien hoe het gaat.

http://www.antenna.nl walk of shame 22-11-00

Woensdag 22 november
* Om 10.00u begint de demo dus heb ik al bijtijds afgesproken op de
Rembrandt, om vanuit daar naar het Malieveld te lopen. Onderweg wordt ik
door Rineke opgebeld met de vraag of ik naar de demo ga. Ze maakt nog een
aantal suggestieve opmerkingen om vervolgens duidelijk te maken dat we wel
een manifestatie op het Malieveld mogen houden, maar dat we niet door de
stad mogen lopen.
Daar aangekomen staat het alweer blauw van de politie en uiteraard is
DuoPenotti ook aanwezig. Na een tijdje gewacht te hebben en er wat overleg
is geweest, wordt beloten om toch te gaan lopen. Alleen een groot aantal
deelnemers van Greenpeace USA haken af, helaas. De rest wordt op de weg
ingesloten door ME en door de aanhoudingseenheden één voor één er
tussenuit gehaald en opgepakt. Dit wordt alweer mijn zevende arrestatie.
De AE's zijn uiteraard (hoe kan het ook anders) niet altijd even
zachtzinnig. Kennelijk behoor ik tot het groepje die het beste zijn
ingehaakt, want wij worden als laatste weggehaald. De ME springt er ook
tussen en begint mij, en anderen, te prikken met hun vervelende stokken.
Het lijkt wel één grote worstelpartij.