Actie tegen de verrechtsing in Antwerpen

In een geweldloze betoging aan het stadhuis daagden zo'n 300 a 400 actievoerders op tegen de verrechtsing in Antwerpen, en ook elders. Door middel van een speech, slogans, gezangen, muziek, spandoeken,… brachten de actievoerders hun boodschap over aan de gemeenteraadsleden, voorbijgangers, en de talrijk opgekomen politiemensen.

In een toespraak door de organisatie werd opgeroepen tot een positief beleid dat meer openstaat voor tolerantie en solidariteit, in plaats van een beleidsverrechtsing, zoals het nu gebeurt, met andere woorden een constructief beleid, geen repressief, negatief beleid.

Opvallend was dat vele activisten ook van de gelegenheid gebruikt maakten te protesteren tegen onverdraagzaamheid, de gewenning van de bevolking aan extreem rechtse ideeen, het overnemen van extreem rechtse standpunten door andere (de zogezegd linkse, centrum- en rechtse) partijen, het toenemende neo-liberalisme, het steeds toenemen van de kloof tussen arm en rijk, ,…

Individuen en ook organisaties (bvb. Blokbuster) riepen ook op om op lokaal vlak (op het werk, via buurtwerk,…) mensen beter bewust te maken van de verrechtsing van de samenleving en het zich meer en meer profileren van het kapitalisme en neo-liberalisme (wat momenteel als voedingsbodem dient voor nog meer verrechtsing).

Een van de weinige ABVV-militanten aanwezig, zag als aanpak van het Vlaams Blok, en de verrechtsing, een beleid dat de dualisering tussen arm en rijk tegengaat, door een minder rechts en liberaal beleid en het aan banden leggen van het wild kapitalisme. Ook zag hij het zich verenigen van een grote linkse beweging, buiten de (niet-onschuldige aan verrechtsing zijnde) huidige, traditionele partijen om, als een oplossing om de toenemende verrechtsing en het groeiende kapitalisme tegen te gaan.

Ook werd in deze betoging opgeroepen naar de federale overheid om de stadsschuld van Antwerpen kwijt te schelden. Bij de fusioneringsoperaties in de jaren '80 heeft Antwerpen als uitzondering niet kunnen genieten van schuldkwijtschelding, en moet daardoor ongeveer 1/6de van hun begroting gebruikt worden om schulden (en vooral ook intresten) af te betalen. Geld dat anders had kunnen gebruikt worden om te investeren in nieuwe en bestaande sociale initiatieven (en om de voedingsbodem voor het Vlaams Blok geen kans te geven) te financieren. Vermits het geld momenteel niet beschikbaar is om veel te investeren in Antwerpen, bewandelt het schepencollege in het nieuwe bestuursakkoord dus verder het saneringspad, en zullen de uitgaven wederom beperkt worden (op deze manier dient dus ook niet verbaasd gereageerd te worden als het Vlaams Blok opnieuw vooruitgang boekt bij de volgende verkiezingen), wat opnieuw ten koste zal gaan van het samenleven in de stad, en blijft dit dus een excuus om geen deftig sociaal beleid te voeren.

arch/ive/ief (2000 - 2005)