arch/ive/ief (2000 - 2005)
Turkije en de westerse ‘bezorgdheid'
by Ludo De Brabander Thursday, Dec. 28, 2000 at 1:13 PM
In de Morgen van vandaag staat er een artikel van Ludo De Brabander over de houding van België tegenover de Turkije. Hoe komt het toch dat er telkens zo weinig verontwaardiging te bespeuren valt over wat er in Turkije gebeurt?
Ook nu weer met betrekking tot de kwestie van de hongerstakingen in de Turkse gevangenissen. Die hongerstaking was al weken aan de gang en zat in een kritische fase. Zelden was er iets over te lezen. Reden ?
de Turkse pers zweeg er in alle talen over en dus was er geen nieuws, ook niet in onze media. Geen nieuws betekent ook geen politieke aandacht. Of gaat het louter om een toevallige nalatigheid ?
Wie de Turkse politiek, de situatie van de mensenrechten en de Koerdische kwestie van nabij volgt, weet dat er meer achter zit. Turkije is als Navo-lid een belangrijke militaire bondgenoot van het Westen. Het land ligt in een gebied dat een bruggenhoofd vormt voor de olievoorraden van de Kaukasus en het Midden-Oosten. Bovendien speelt ook de etnisch-culturele verwantschap met de volkeren in Centraal-Azië, wat het Westen nog eens extra goed uitkomt in hun economische belangenpolitiek. In die hoedanigheid wordt Turkije massaal van westerse wapens voorzien. Het Turkse bewapeningsprogramma ter waarde van 150 miljard dollar dat het Turkse leger over 25 jaar tot een van de modernste legers ter wereld moet omvormen, is trouwens op zich al een economisch lucratief zaakje, dat de westerse wapenindustrie doet watertanden.
Er is daarom ook weinig ethiek te bespeuren in onze relaties met Turkije. Die wordt vooral met de mond beleden. In zijn in november gehouden toespraak voor de Kamer van Volksvertegenwoordigers, brak minister van Buitenlandse Zaken, Louis Michel, een lans voor een ethische aanpak van de internationale betrekkingen. Humanistische en democratische waarden moeten ons buitenlands beleid absoluut inspireren, aldus de minister nog. Maar verderop in zijn speech komt het spreekwoordelijk addertje opduiken: het beleid mag het ethisch aspect niet miskennen maar mag zich niet tot die enige overweging beperken. De minister bedoelt in feite dat economische belangen ondanks alles primeren. Vandaar ook dat Turkije liefst niet te veel in de weg mag worden gelegd. Ook niet als het over de levering van wapens gaat. Ondanks de oorlog in het Koerdische zuidoosten, het elimineren van duizenden dorpen, de deelname van de extreem rechste partij MHP (van wijlen Hitler-bewonderaar Alparslan Türkes) aan de Turkse regering, de frequente invasies in Noord-Irak (zoals er dit ogenblik een aan de gang is), de grootschalige mensenrechtenorganisaties prijkt Turkije jaar na jaar op de lijst van landen waaraan België wapens levert. Ook de diplomatieke betrekkingen verlopen alsof er helemaal niets aan de hand is. Is dat niet schandalig en bedroevend tegelijk ?
Op de situatie in de Turkse gevangenissen heeft ons land en de hele westerse wereld op een beschamende manier gereageerd. Of moeten we zeggen, niet gereageerd. Hoewel verschillende mensenrechtenorganisaties over aanwijzingen en getuigenissen beschikken waaruit blijkt dat de politie verschillende gevangenen op een koelbloedige manier heeft afgemaakt, geraakt de Europese Commissie niet verder dan het uitdrukken van haar ‘bezorgdheid’.
Erger nog, Turkije slaagt er telkens in om de zaken naar zijn hand te zetten. Turkije laat nu rond de DHKP-C opnieuw harde taal horen, zonder dat onze politici even hard terugslaan en duidelijk maken aan Ankara met zijn barslechte reputatie best zijn mond houdt. Het is er in Turkije werkelijk, blijkbaar met succes, om te doen de aandacht af te leiden van de mensenrechtensituatie en het lot van duizenden politieke gevangenen door telkens te komen aandraven met de strijd tegen het ‘terrorisme’. De realiteit is dat het merendeel van die zogenaamde ‘terroristen’ uit mensenrechtenverdedigers, kritische advocaten, journalisten en politici –onder wie zelfs parlementsleden als Leyla Zana-bestaat. Met duizenden zitten ze in de gevangenissen, worden ze gefolterd of vermoord. Maar in het Westen tonen we onze ‘bezorgdheid’, zonder dat er ook maar iets verandert. Over het terrorisme van de Turkse staat wordt met geen woord gerept. Elk jaar groeit de lijst van vermiste en vermoorde critici van het regime.
Wie de buitenlandse politiek van nabij volgt, heeft al lang door dat onze ethische overwegingen in de eerste plaats dienen om er op een selectieve manier politiek munt uit te slaan. In dat verband zijn er staten die zich alles mogen permitteren en andere die om de haverklap op de vingers worden getikt. Destijds werd deze laatste categorie in de VS bedacht met de term ‘schurkenstaten’.
We mogen niet aanvaarden dat een dergelijke hypocriete politiek ook in de eenentwintigste eeuw de algemene norm wordt. Het mag dan wel in hoofdzaak wel over buitenlandse dossiers gaan, vraag is, kunnen we met een dergelijke door belangen geïnspireerde politiek nog veel vertrouwen hebben in onze democratische instellingen in het algemeen ? Ik denk het niet.
Debat of laster en liegen
by han Thursday, Feb. 14, 2002 at 8:00 PM
Debat of laster en liegen
Ik vond het een intressant debat.
De tekst van Christoph is nogal provokatorisch, ... en ik heb het daar ook soms moelijk mee.
Maar het zet op zijn minst aan tot refectie om eens een tekst van Milo zelf onder de ogen te krijgen.
Ik ben tegen dat proces omdat het volledig illegaal is.
De Amerikanen ontvoerden Milo en zette Joegolsvië met geld onder druk.
Dat sommigen de provokatie niet pikten, tot daartoe.
Maar dat men gewoon gaat liegen, schelden, insinueren om zijn gelijk aan te tonen dat is ontoelaatbaar.
# Over vermeende de PVDA journalist.
Ik schreef zelf bijvoorbeeld reeds artikels in Rood (SAP), Imagine (Ecolo), De Wereld Morgen (11.11.11), Solidair (PVDA), OIKOS (AGALEV), en ook enkele anarchiserende publikaties.... ben ook al gaan spreken voor AGALEV, SP, Anarchisten, SAP, PVDA, CD&V, ABVV, ACV, KVS, ....
Ben ik daarvoor van één van die partijen of groepen natuurlijk niet.
Volgens de logica van Jan D ben ik lid van al die partijen of ben ik op zijn minst een sympathisant van al die partijen.
Nog grotesker is het de bewijsvoering van de verdeling van de film van die journalist. Die film werd ook vertoont door de VRT, won reeds meerdere prijzen, en word door verschillenden groepen verdeeld.
In de logica van Jan zijn ook Bourdieux, Ken Loach, de gebroeders Dardenne,.... van de PVDA ;-), want hun fims kregen een lovende kritiek in Solidair en werden zelfs op PVDA activiteteiten vertoont.
# Mugabe.
Waar staat dat artikel op de indymedia website dat homphobie van Mugabe goedpraat. WAAR ?????
Dat artikel bestaat niet.
Er zijn allen mensen die zeggen dat zijn homphobie niet de reden is waarom hij zo gehaat wordt door Britten en ook de EU, en met hun de media.
# Onaanvaardbaar en zelfs strafbaar
Onaanvaardbaar vind ik de gewoonte van Jan om mensen te catalogeren. Hij noemt dan een naam en zet tussen haakjes tot welke groep die persoon hoort. Of tot welke groep Jan denkt dat die persoon hoort, want slaat de bal wel meer dan regelmatig mis.
Als iemand op de website tussenkomt in eigen naam dat is iedereens recht.
Als mensen willen tussenkomen in naam van een groep dan is dat ook mogelijk.
Maar het is een slechte gewoonte om mensen de catalogeren en bovendien een regelrechte inbreuk tegen de privacy (men noemt zo iets ficheren in, en dat is bij wet verboden).
Als Jan D persoonlijk die wet wil overtreden, dan moet hij thuis maar een fichebak aanleggen.
Maar de indymedia website kan in geen geval dienen voor dergelijke fichering.
Die wet op de privacy is een wet ter bescherming van bevolking tegen commerciële en politieke fichering. Ik steun die wet voor 100% (en zo zijn er weinig ;-)))))
# een goede journalist.
Die checkt zijn bron.
Ik kan het verhaal van Mara bevestigen, Jan vroeg inderdaad om niet te vermelden van welke partij hij was aan de uitgever van dat magazinne.
Hij heeft nog een avond om dat recht te zetteh, want het boekje vertekt eerstdaags naar de drukker.
Of Jan liegt, of de uitgever liegt.