Revolte in de Spaanse gevangenissen

Terwijl in Turkije een duizendtal gevangenen in hongerstaking zijn gegaan tegen de F-type gevangenissen, is er een gelijkaardige strijd aan de gang in Spanje. Sinds vorig jaar zijn de gevangenen daar de strijd aangegaan tegen de F.I.E.S. Op 1 december zijn een 50-tal van hen eveneens met een hongerstaking van onbeperkte duur begonnen.

De FIES (Fichero de Internos de Especial Seguimento, letterlijk: Fiche van Geïnterneerden onder Speciaal Toezicht) is een speciaal regime dat werd opgericht na de gevangenisrevoltes in de jaren 70. Het kent een semi-legaal bestaan, enkel geïnstitutionaliseerd door een administratieve circulaire in 1991. Niet verwonderlijk, in feite gaat het om een gevangenis in de gevangenis waar gevangenen die als gevaarlijk worden beschouwd (lees: diegenen die zich niet onderwerpen) aan een wetenschappelijk programma van isolatie, deprivatie, foltering, eliminatie worden onderworpen. Momenteel zijn er zo'n 80 gevangenen opgesloten onder het FIES regime (anarchisten, GRAPO en ETA leden, sociale rebellen, etc.). Sinds 1991 zijn er reeds 11 doden gevallen, waarvan 3 sinds begin dit jaar.
Hetzelfde soort regimes bestaat in andere landen, zoals de Control Units in de V.S., de Quartiers d' Isolement in Frankrijk, etc. ( Daarover wordt in de officiële media bijna niet bericht, het gaat tenslotte om landen in de Vrije Westerse Wereld, niet?)

F.I.E.S.
De F.I.E.S. werd ingevoerd via een simpele circulaire onder de toenmalige Algemene Direkteur van de gevangenissen Antonio Asuncion, momenteel leider van de Socialistische Partij van Alicante. Hoewel het Grondwettelijk Hof in 1994 het F.I.E.S. regime tijdelijk opheft, na een klacht van twee gevangenen, blijft het tot op de dag van vandaag bestaan. Het nieuw penitentiair reglement voorziet, onder artikel 93, een regime dat bestaat uit
- ISOLATIE: luchten in een individuele kooi gedurende max. 3 uur met max. één andere persoon.
- ONBEPERKT IN DE TIJD: normaal wordt het statuut iedere 3 maand herzien, maar in realiteit wordt het steeds verlengd zodat de isolatie jaren, zelfs decennia kan duren...
- LEVENSOMSTANDIGHEDEN: volledig overgeleverd aan de grillen van het penitentiair centrum. Men kan censuur invoeren en de briefwisseling limiteren, bezoek weigeren, enkel luchten in een kooi, volledige fouilles met arbitrair gebruik van X- stralen, continue fysische en psychologische foltering, ...

FIES en Lucha
Strijd tegen de F.I.E.S. is er steeds geweest, door individuen of kleine groepen, maar pas recent hebben een aantal F.I.E.S. gedetineerden de noodzaak van een koördinatie ingezien, en via brieven aan andere gevangenen en steungroepen zijn zij begonnen de strijd te organiseren. Hun eerste akties bestonden uit "chapeos" (weigering de cellen te verlaten voor de wandeling), maar zij zagen al snel dat als hun strijd zich niet uitbreidde naar andere gevangenen en er geen voldoende radikale steun buiten is, de enige konsekwentie van hun akties een verscherpte repressie zou zijn. Via de akties, brieven en kommunikees breidde de strijd zich uit naar andere gevangenen en groepen buiten de muren, zoals de AFAPP (Verenigingen van Vrienden en Familie van Politieke Gevangenenen, gelieerd met de GRAPO), de Moeders Verenigd tegen Drugs, Vereniging tegen Foltering, etc., en na enige tijd bestond er overeenstemming over drie basiseisen:

1) Afschaffing van het F.I.E.S. regime en elke vorm van isolatie
2) tegen de verspreiding van de gevangenen (straf uitzitten ver van woonplaats, van familie en vrienden; spreiden van de gevangenen over verschillende gevangenissen en in de gevangenis zelf)
3) onmiddelijke vrijlating van alle zieke gevangenen

Het is met deze eisen dat van 16 tot 19 maart 2000 een kollektieve hongerstaking plaatsvindt waaraan ondanks alle moeilijkheden zo'n 400 gevangenen deelnemen in 21 verschillende gevangenissen. Het ging hier om een symbolische aktie (4 dagen zoals de 4 muren van een cel), een aftasten van de machtsverhoudingen, nadat de weken voordien gebleken was dat de beweging onverhoopt groeide zowel binnen als buiten de gevangenis, zowel in Spanje als daarbuiten.

De volgende maanden blijven de akties in en buiten de gevangenis voortduren, en de reaktie van de Staat blijft uiteraard niet uit. Enerzijds is er keiharde repressie: massale overplaatsingen, censuur, afranselingen, folteringen...; de kommunikees van de gevangenen zijn alarmerend, er vallen zelfs enkele doden. Anderzijds is er een leugenachtige mediakampagne: de gevangenen in strijd worden als gevaarlijke misdadigers voorgesteld, men beweert dat zij geleid worden door de ETA, etc.

Op 24 April 2000 wordt een bombrief gestuurd naar de "journalist" J.M. Zuloaga van de krant 'La Razon', zeer aktief in het verspreiden van leugenachtige artikels over de strijd. De aanslag wordt later opgeëist door "Los Anarquistas". Na deze opeising gaan verschillende gevangenen in Villanubla over tot een wandelstaking in solidariteit met degenen die de bom verstuurden. In de periode van mei tot juli volgen nog verschillende brieven naar fascistische kranten. Geen van die bommen exploderen ook effectief. Op 9 november worden twee anarchisten, Eduardo Garcia Macias en Estefania Maurete Diaz, gearresteerd; zij worden ervan beschuldigd betrokken te zijn bij de brievencampagne. Ook worden er in verschillende steden mensen gezocht. De media doen weer hun uiterste best om politieverhaaltjes de wereld in te sturen: Eduardo en Estefania zouden samen met gevangenen (in isolatie!??) een gewapende groep gevormd hebben en de aanslagen hebben georganiseerd. Estefania wordt weer vrijgelaten zonder dat er één beschuldiging tegen haar wordt weerhouden. Zij is de vriendin van Santiago Cobos, één van de meest aktieve gevangenen, en heel waarschijnlijk heeft men hem moreel willen kraken door haar aan te houden. Eduardo werd voorwaardelijk vrijgelaten, maar op 17 november, na stevige druk van overheidswege, weer aangehouden en opgesloten in Soto. Hij is lid van het Anarchist Black Cross, en dat zou voor de politie, ijverig op zoek naar een "internationale samenzwering" of een "internationale criminele organisatie" wel eens handig kunnen zijn om een constructie op te zetten op basis waarvan zij een heleboel individuen kan aanhouden en veroordelen (een gelijkaardige strategie van de staatsveiligheidsdiensten hebben we gezien in Italië, Tsjechië, ...).
In de gevangenis klinkt ondertussen de roep om een onbeperkte hongerstaking te beginnen steeds luider. Een aantal gevangenen waren hiermee reeds begonnen, zoals Laudellino Iglesias en Gabriel Bea Sampedro. Op 1 december beginnen zo'n 50 gevangenen dan een kollektieve hongerstaking voor onbepaalde tijd, een 150 andere gevangenen nemen deel aan solidariteitsakties.

We zijn nu twee weken verder, de gevestigde media en instituties besteden geen aandacht aan de zaak, voor de gevangenen dreigt de situatie snel zeer kritiek worden.
Om hun zaak te steunen kunnen protestbrieven gestuurd worden naar de Spaanse ambassade, en emails of fax naar de volgende adressen :

Email:
Ministro del Interior: estafeta@mir.es
Ministro de Justicia: webmaster@mju.es
Director Gral. de Instituciones Penitenciarias: mar.hedo@dgip.mir.es
Consejo General del Poder Justicial: webmaster@cgpj.es
Defensor del Pueblo: registro@defensordelpueblo.es

Fax:
Gabinete Técnico de Ministerio de Interior: +34-913354050
Direcció General de Serveis Penitenciaris i Rehabilitació (DGSPiR):
+34-932140156

Het is belangrijk de 3 eisen te vermelden, je naam of de naam van je organisatie, en adres (voor emails en fax naar Spanje kan vermelding 'België' of 'Nederland' volstaan).
Hier een voorbeeldbriefje, maar beste is steeds zelf een brief te schrijven:

La persona o organización abajo firmante apoya la huelga de hambre
indefinida que se está llevando a cabo en las prisiones del Estado
Español y apoya las tres reivindicaciones de l@s pres@s.

arch/ive/ief (2000 - 2005)