arch/ive/ief (2000 - 2005)

De stad aan de Schelde loopt haast op haar laatste benen. Met het electoraal sukses van het Vlaams Blok werd duidelijk dat een meerderheid van de Antwerpenaars op 8 oktober rechts koos. Deze analyse wordt wellicht niet gedeeld door VLD-voorzitter Karel De Gucht die zijn partij beschouwt als een liberale volkspartij en dus niet als rechts. Daarmee is de maskerade compleet : het Vlaams Blok beschouwt zichzelf niet als racistisch, de VLD is niet rechts. Wie weinig nadenkt trapt erin.

Het is natuurlijk wel aanlokkelijk voor links om het toe te geven.

Tenslotte, het blijft vechten tegen de bierkaai... de economische globalisering is daar het bewijs van, de repressievere aanpak van vluchtelingen ook. En Antwerpen dreigt onbestuurbaar te worden want de lokale VLD-afdeling doet moeilijk. Een bestuursakkoord voor de stad aan de stroom is dan ook niet voor morgen. Wellicht moet de sociaal-democratische burgemeester Leona Detiège daar nu voor boeten en mag binnenkort een andere slippendrager van het grootkapitaal zes jaar de burgemeestersjerp dragen.

Leona was in Antwerpen het boegbeeld van links, ook Agalev viel voor haar charmes of, beter gezegd voor die van de sociaal-democratie. En daarmee wordt ook duidelijk wat er vooral mis is met links in Antwerpen: te weinig profilering, dicht bij het centrum aanleunend, te autoritair en conformistisch. Zelfs de PVDA ontsnapt er niet helemaal aan, of biedt een weinig aantrekkelijk alternatief. Rechts staat duidelijk sterker: het profiteert van de toenemende greep van het kapitalisme op het micro-niveau van het dagelijks leven. Het wordt meer geholpen door de massamedia, kerken en het bedrijfsleven dan links. Soms zelfs zonder dat de mensen achter deze invloedrijke instellingen het echt willen.

Het is wachten op betere tijden voor de stad Antwerpen. We kunnen alleen hopen dat kritische Antwerpenaars een nieuw elan vinden en dat ze daarbij steun krijgen van gelijkgezinden uit andere streken. Ook zal er naar zichzelf gekeken moeten worden. Waar is men zelf in de fout gegaan, wat heeft men teveel verzuimd? Werd er niet teveel binnen het systeem gewerkt?

Vertrouwden sociale activisten niet al te veel op voorgekauwde recepten of concrete theorie? Het lijkt er op dat politisering en het abstracte in ieder geval veel wantrouwen wekken. Liever concentreert men zich bijvoorbeeld op artistiek-culturele activiteiten. Maar de vrije markt vertoont de neiging veel naar zich toe te willen trekken : niet alleen cultuur maar ook onderwijs en sociale of ecologische actie. Dat wat eraan wil ontsnappen, zoals bepaalde acties van burgerlijke ongehoorzaamheid, krijgt men o.a. klein door de politionele en juridische repressie op te voeren.

Strond